จดหมายที่ไร้แสตมป์ ถึง Ekkono ที่ (ยัง) รัก ✿

                                                        


Ekkono ที่ (ยัง) รัก

เพื่อเป็นการหยิบยื่นมิตรภาพ ก่อนอื่น ขอแสดงความยินดีด้วย สำหรับการประเดิมแชมป์แรกจากรายการฟุตบอลชิงแชมป์อาเซียน รุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี

ที่แม้ว่าหนทางสู่แชมป์จะโรยไว้ด้วยหนามกุหลาบ และสองข้างทางเต็มไปด้วยคำวิพากษ์วิจารณ์ในด้านลบ

เกมในนัดชิงชนะเลิศ สิ่งที่ฉันเห็นและรู้สึกพอใจ คือการรีบแก้เกม โดยการเปลี่ยนตัว  เห็นได้ชัดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของความสำเร็จที่เกิดขึ้นในครึ่งหลัง

สิ่งที่ดี ฉันชี้ชัดออกมา เพื่อที่จะบอกกับคุณว่า ทำดีแล้ว ทำต่อไป



สิ่งที่ไม่ชอบใจ ขอย้อนเวลานำกลับมาคุยกัน เพื่อให้คุณนำไปพิจารณา ถ้าหากว่ามันไม่ถูกต้องเหมาะสม ไม่ควรค่าหรือคุ้มค่าที่จะทำ ก็ไม่จำเป็นต้องทำ

แต่ถ้ามองว่า มันน่าจะนำไปสู่จุดที่ดี ก็ทำ   สิทธิอันชอบธรรม (และชอบทำ) เป็นของคุณ  เพราะฉันไม่ใช่นายจ้างของคุณและคุณก็ไม่ใช่ลูกจ้างของฉัน

ในบางช่วงเวลาของเกมนัดก่อนชิงชนะเลิศ ในขณะที่สถานการณ์ในสนามไม่สู้ดี แม้แต่แฟนบอลก็ยังรู้สึกว่า มีความหวังและกำลังใจคงเหลืออยู่น้อยมาก

เพียงเสี้ยววินาทีที่ได้เห็นบรรดาทีมงานและโค้ช นั่งนิ่งอยู่ที่ม้านั่ง ด้วยใบหน้าอันเคร่งเครียด มันทำให้ความหวังและกำลังใจของฉันลดลงไปถึงขีดสุด

คงจะดี หากได้เห็นโค้ชยืนกระตุ้นลูกทีมที่ข้างสนาม เพราะมันเป็นการแสดงออกว่า จะอย่างไร เราก็สู้ เรามีสมาธิและความมุ่งมั่นกับเกมจนนาทีสุดท้าย


อย่าปล่อยให้ลูกทีมเดียวดาย วิ่งลืมตายอยู่ในสนาม  ในฐานะโค้ช คุณคือแม่ทัพ  การแสดงออกของคุณจึงมีความหมาย (อย่างน้อยก็ต่อฉัน คนหนึ่งล่ะ)

แค่เห็นโค้ชแสดงออกว่า สู้และกระหายในชัยชนะอยู่จนถึงนาทีสุดท้าย จะกระตุ้นให้แฟนบอลมีทั้งความหวังและกำลังใจที่จะสู้จนถึงนาทีสุดท้ายไปด้วย

(แอคชั่นทั้งข้างและในสนาม อาจจะเปลี่ยนแปลงผลการแข่งขันไม่ได้ แต่การแสดงออกให้เห็นถึงความมุ่งมั่น มันทำให้ความพ่ายแพ้นั้น น่าเศร้าน้อยลง)


"ทำแล้วจะได้อะไร" ถ้านี่คือคำถามที่เกิดขึ้น ฉันบอกได้แค่ว่า ทำแล้วได้ใจ อย่างน้อยๆก็หนึ่งใจ

คุณทำงานให้คนไทย ถ้าคุณแสดงออกได้ว่าคุณก็มีหัวใจเดียวกันกับคนไทย แม้ว่าผลงานจะยังไม่ดีอย่างเด่นชัด คุณก็จะได้รับทั้ง "โอกาสและกำลังใจ"

(อาจดูเหมือนเผือก ที่จริงก็เผือกนั่นแหละ แต่ก็ด้วยความปรารถนาดี)



ในส่วนของหน้าที่ความรับผิดชอบโดยตรง มันสะท้อนออกมาให้เห็นผ่านรูปเกมที่ดูมีหรือไม่มีชั้นเชิง เต็มไปด้วยหรือไร้ซึ่งเทคนิคและแทคติก อยู่แล้ว

นี่คือสิ่งจำเป็นและสำคัญที่คุณต้องทำการบ้านและงานหนัก เพื่อสะท้อนมันออกมาสู่สายตาแฟนบอล





ในประเด็นที่หลายคนมองว่า คุณอายุน้อย (ฉันมองว่า มันก็ไม่ได้น้อยจนเกินไป ส่วนหนึ่งคือคุณหน้าไม่แก่) อาจจะขาดประสบการณ์

(ถ้าหน้าแก่กว่าวัยเหมือนฉัน ประเด็นนี้คงไม่ค่อยมีคนหยิบยกมาพูดถึงมากนัก ... เสียใจด้วยนะ ที่หน้าตาของคุณมันไม่ค่อยจะสัมพันธ์กับอายุ)

ฉันเห็นด้วยแค่ส่วนหนึ่ง แต่ก็ยังมองโลกในด้านดีและสวยด้วยการคิดว่า ด้วยอายุที่น้อย ทีมชาติไทยอาจจะได้อะไรดีๆจากการทำงานของคนรุ่นใหม่ก็ได้

(เผือกก็มี ลาเวนเดอร์ก็มา กัญชาผิดกฎหมาย)





ในส่วนของรายละเอียดโปรไฟล์การทำงาน ฉันไม่ได้โฟกัสหรือให้ความสำคัญกับมันมากนัก ถ้ามันมีเค้าโครงความเป็นจริง มันไม่ต้องถึงกับ "เป๊ะ" ก็ได้

ความด้อยซึ่งประสบการณ์และเกียรติประวัติมันก็น่าเป็นห่วง  แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือการใช้ปัจจุบันในการสร้างเกียรติประวัติที่เหนือกว่านั้นขึ้นมาให้ได้

อย่าว่าแต่ให้กำลังใจเลย ฉันถึงขั้นสวดมนต์ภาวนาให้คุณสร้างมันขึ้นมาให้ได้ (ร่วมกับทีมชาติไทยและแฟนบอลชาวไทยทุกคน)

(ฉันเชื่อในวิทยาศาสตร์การกีฬา แต่ก็ไม่เคยละทิ้งไสยศาสตร์การกีฬา  ผู้คนรอบข้างมองว่าฉันเพี้ยนฉันบ้า  ฉันเองก็คิดว่าฉันน่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ อิอิ)





คงจะเร็วเกินไปที่จะด่วนตัดสินและประเมินประสิทธิภาพในการทำงานของ Ekkono

แม้สิ่งที่สะท้อนออกมาจากหลายๆอย่างจะไม่ประทับใจนัก แต่ก็ยังเข้าใจและเห็นอกเห็นใจมากเพียงพอที่จะให้โอกาสและรออย่าง (พยายาม) ใจเย็น



ถ้าคุณคิดจะปลูกไม้ผลยืนต้นให้ฉันสักต้น ฉันคงไม่มีความสุขที่จะรอจนถึงวันที่มันเติบโตเต็มที่

แต่ในระหว่างที่รอไม้ผลเติบใหญ่ ถ้าคุณปลูกไม้ดอกอายุสั้นให้ฉันได้เฝ้ามอง ฉันก็จะรออย่างมีความสุข   รู้ตัวอีกที ไม้ผลยืนต้นก็คงผลิดอกออกผลแล้ว

พยายามจะบอกว่า ในขณะที่คุณได้รับโอกาสและฉันยังยินดีที่จะรอ  ขอให้มีพัฒนาการในด้านต่างๆ รวมไปถึงความสำเร็จเล็กๆน้อยๆ หล่อเลี้ยงด้วย

ฉันเข้าใจดีกว่า ความสำเร็จใหญ่ ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นได้ในระยะเวลาอันสั้น ขอแค่เห็นความเปลี่ยนแปลงทางพัฒนาการ ก็พอ


สุดท้ายนี้ ฉันอยากบอกคุณว่า

ฟีดแบ็คในด้านลบจากแฟนบอล ถ้าทำได้ รับเอาไปแก้ไขและพัฒนา  คำชื่นชม เก็บเอาไว้เป็นกำลังใจ เพื่อเพิ่มศักยภาพและประสิทธิภาพในการทำงาน

ส่งกำลังใจฝ่ากระแสในด้านลบมาให้ ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก ขอแค่ “สิ่งที่ดีที่สุด” เพื่อทีมชาติไทยก็พอ


ป.ล. ใบหน้าและชื่อของพวกคุณแต่ละคนเป็นชื่อที่ไม่คุ้นเคย ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจดจำ แต่ฉันก็พยายามที่จะจดจำนะ

ถ้าคุณยังทำให้กับทีมชาติไทยอยู่ ก็ถือว่าเราเป็นทีมเดียวกัน  ฉันรู้สึกว่ามันน่าจะมีความหมายที่จะมีคนจดจำคุณ ในขณะที่คุณยังไม่ประสบความสำเร็จ

นั่นหมายความว่า ความดีและความสำเร็จแค่เพียงเล็กน้อยทั้งหมด จะเป็นเครดิตที่พวกคุณได้รับอย่างถูกต้อง แม้จะเกิดขึ้นอย่างเงียบๆภายในใจก็ตาม



ป.ล. สุดท้าย

ให้ทั้งโอกาสและกำลังใจไปแล้ว ในอนาคตข้างหน้า หากฉันออกมาตัดพ้อต่อว่าหรือขับไสไล่ส่ง ขอให้รู้ไว้ว่า ฉันพิจารณาคุณจากผลงาน ไม่ใช่อคติ





หมายเหตุ : ไม่ต้องตอบจดหมาย แต่นั่นไม่ใช่เพราะฉันไม่ได้ลงชื่อ

ข้อเท็จจริงที่คุณควรรู้คือ ทุ่งลาเวนเดอร์คือดินแดนลี้ลับ ที่แม้แต่ไปรษณีย์ไทยที่ว่าเก่งในเรื่องของการจดจำ/คาดเดาชื่อและที่อยู่ ก็ไม่สามารถเข้าถึง

คำตอบของคุณถึงฉัน อยู่ที่ประสิทธิภาพและศักยภาพในทุกด้าน ที่มองเห็นได้ผ่านผลงานของทีมชาติไทย



                                                                               ด้วยความปรารถนาดีและเผือกมาก

                                                                                           แฟนบอลคนหนึ่ง

---

ไปรษณีย์สาขาใกล้บ้านใจร้าย ติดแสตมป์ 7-11 ไปก็ไม่ยอมรับฝาก  จะเขียนใส่ขวดลอยน้ำไป แถวบ้านก็มีแต่แม่น้ำมูล  Ekkono ก็ไม่ได้อยู่ในแม่น้ำโขง

เราอยู่ในยุคข้อมูลข่าวสารที่การส่งสารเป็นอะไรที่ลำบากและไม่สะดวกเอามากๆ     สภาวะมีหัวใจแต่ไร้แสตมป์



ตั้งใจจะเขียนบันทึกความคิดเห็นส่วนตัวนี้ลงบนเฟซบุ๊ค แต่คือการได้อ่านหลายๆความคิดเห็นจากหลายๆกระทู้ เลยรู้สึกว่าอยากร่วมแสดงความคิดเห็น

นั่นเป็นข้อแก้ตัวสำหรับคำถามที่ว่า ทำไมถึงมีใจความสำคัญแค่ไม่กี่บรรทัด ที่เหลือนอกเหนือจากนั้นคือการเวิ่นเว้อ ฮ่าๆ