เหมือน ๆ กับว่าเราเคยเป็นคนที่บุคลิคสดใส คุย
เก่ง ยิ้มแย้ม เข้ากับคนง่าย แต่พออกมาช่วงเริ่ม
ชีวิตทำงาน มักโดนคนรอบข้างพูดแบบดูถูก
ด่าเราบ้านนอก อีดำ ขี้เหร่ ใครจะเอาดูสารรูป
ตัวมันสิ ที่ทำงานบางทีก็บอกหัวหน้ารับเราเข้า
มาทำไม ทำไมไม่เอาคนสวยๆเข้ามาทำงาน
บลาๆ เราโดนคนพูดดูถูกแบบนี้บ่อยมาก ทำไม
คนรอบข้างเขาก็หน้าตกปกติ แต่ทำไมเขาถึง
ไม่โดน มีแต่เราโดนตลอดเลย
แม้แต่ทำงานเราไม่เคยมีใครเอ็นดูเราสักคน มัน
ค่อนข้างต่างจากชีวิตคนอื่น เราต้องทำอะไรคน
เดียว มีปัญหาก็สู้คนเดียว ไม่เคยมีแบลคหลัง
ไม่มีที่ปรึกษาเลยสักครั้งเดียว
จนกลายเป็นคนไม่สุงสิงกับใคร ยิ้มน้อย ไม่คุยกับใคร ปลีกตัวเราควรทำยังไงดีคะไม่อยากเป็นแบบนี้เลย
เจอคนรอบข้างเอาแต่ดูถูก ถากถาง โดนเยอะจนไม่คุย ไม่ยุ่ง ไม่สุงสิงกับใคร
เก่ง ยิ้มแย้ม เข้ากับคนง่าย แต่พออกมาช่วงเริ่ม
ชีวิตทำงาน มักโดนคนรอบข้างพูดแบบดูถูก
ด่าเราบ้านนอก อีดำ ขี้เหร่ ใครจะเอาดูสารรูป
ตัวมันสิ ที่ทำงานบางทีก็บอกหัวหน้ารับเราเข้า
มาทำไม ทำไมไม่เอาคนสวยๆเข้ามาทำงาน
บลาๆ เราโดนคนพูดดูถูกแบบนี้บ่อยมาก ทำไม
คนรอบข้างเขาก็หน้าตกปกติ แต่ทำไมเขาถึง
ไม่โดน มีแต่เราโดนตลอดเลย
แม้แต่ทำงานเราไม่เคยมีใครเอ็นดูเราสักคน มัน
ค่อนข้างต่างจากชีวิตคนอื่น เราต้องทำอะไรคน
เดียว มีปัญหาก็สู้คนเดียว ไม่เคยมีแบลคหลัง
ไม่มีที่ปรึกษาเลยสักครั้งเดียว
จนกลายเป็นคนไม่สุงสิงกับใคร ยิ้มน้อย ไม่คุยกับใคร ปลีกตัวเราควรทำยังไงดีคะไม่อยากเป็นแบบนี้เลย