เราเป็นคน กทม แต่กำเนิด แต่มาทำงานที่ต่างจังหวัด
ทำงานแผนก ช่างเทคนิค ก็เพิ่งเริ่มทำงานอ่าค่ะ
พักกลางวันเนาก็นั่นกินข้าวกับพี่ๆเขา สักพักก็ชวนเราคุย ดูๆแล้วเหมือนเขารังเกียจเรามากกว่าที่ตัวดำ

เขาถามเราว่า เป็นคนที่ไหน เราตอบ กทมค่ะ พี่เขา
สวนมาเลยหน้าตาดูบ้านนอกๆ ไม่น่าใช่คน กทม

รอบสอง เราโดนพี่เขาพูดเหยียดเรื่องสีผิวค่ะ ตอนนั้นเขาพูดเรื่องสาวๆ แล้วมีพี่คนนึงเขาพูดถึงเรา เขา
ถามอายุเท่าไหร่มีแฟนหรือยัง เราตอบยังไม่มีค่ะ
อายุใกล้จะ25แล้วล่ะ เขาก็บอกเราว่าดำๆขี้เหร่ๆ
แบบนี้ใครจะเอา แล้วเขาก็หัวเราะเรายกกลุ่มเลย

รอบสามเขาพูดมาว่า มีผู้ชายคนนึงในทีมยังโสด
เขาก็เหยียดให้เราไปคุยกับเขา เขาพูดใส่เราประ
มาณว่ากลัวเราไรแบบนี้ คือนิสัยคนนี้เป็นแบบพวก
ขี้หลี น่ะค่ะ เขาพูดแบ่งแยกไว้ว่าเข้าหาแต่คนขาวๆ
แล้วก็มาพูดเหยียดเราบอก เขากลัวไรงี้ เราก็ตอกกลับไปบ้าง ระหว่างผีกับเขาอันไหนน่ากลัวกว่า เรา
ตอบเขานะ แล้วเราก็ทำเมินใส่ด้วย เขามาใกล้เราขยับหนี เราไม่อยากสุงสิงด้วยอ่ะง่ายๆเลย

รอบที่สี่ โดนวิจารณ์ ว่าหน้าตาบ้านนอกดูไม่มีราศี
เขาบอกว่าถ้าพี่หน้าตาขี้เหร่แบบน้องนะ พี่คงฆ่าตัว
ตายและไปเกิดใหม่ดีกว่า เกิดมาทั้งที่หน้าตาได้แค่นี้
สงสารผู้ชายที่เป็นแฟนน้อง คงต้องรักน้องจริงๆมันถึงจะรับเบ้าหน้าน้องได้

คือเราไม่เคยมีแฟนหรอกนะ แต่เราจะรอคนที่เขารักเราจริงๆ ไม่อยากได้ผู้ชายที่มองเราที่เปลือกนอก มันไม่มีความจริงใจแต่เราอยากบอกตรงๆผู้ชายปากแบบนี้ไม่น่าคบหาสักนิดมันเหมือนพูดจาดูถูกผู้หญิงอ่าค่ะ

นี่ล่ะ เราเลยสงสัยมากๆ คนเขาเอาอะไรมาตัดสินหรอคะ ว่าคนนี้คนนั้นหน้าตาบ้านนอก เราไม่ชอบคำพูดเขาเลย ถึงแม้เราจะไม่ได้สวยแต่คำพูดเขามันดู
ไม่ให้เกียรติคนอื่นเขา ทำไมชอบวิจารณ์คนอื่นด้วยไม่เข้าใจ ทำไมต้องเหยียดเราด้วยคำนี้ด้วย คำนี้ไม่
ควรเอามาว่าคนอื่น เขาจะเป็นคนยังไงก็เรื่องของเขาใช่ไหม ตอนนี้เราก็เริ่มตึงๆกับพี่ๆเขาล่ะ ไม่คุย เขามาใกล้ๆเราก็ขยับหนีอ่ะ ไม่คุยและก็ทักแค่ สวัสดีค่ะ แค่นั้นจบสำหรับการคุย เบืาอสังคมแบบนี้มากๆเลย