เราคบกับแฟนมา 8 เดือน รักกันทะเลาะกัน แต่บางทีเราก็รู้สึกว่าคู่เรามันแตกต่างกันมากจริงๆ
ข้อดีของเค้า
1.เค้าเข้ากับที่บ้านเราได้ดี เค้าเป็นเด็กน่าเอ็นดู พ่อแม่เราก็เอ็นดูเค้า
2.เค้าเหมือนจะรักเรามาก ไม่รู้นะ เค้าทำให้เรารู้สึกแบบนั้น เรารู้สึกแบบจะมีใครรักเราแบบนี้ได้อีก
3.เค้ายอมเรา เราเป็นคนที่เชื่อมั่นในหลักการและก็เหตุผลมากๆ แต่ถ้าใครมีเหตุผลที่เพียงพอและหนักแน่นกว่า เราก็เปิดใจและรับฟัง ยอมรับตลอด แต่เวลาทะเลาะกันหรือเถียงกัน เรามักรู้สึกว่าเหตุผลของเค้าฟังไม่ขึ้น มันไม่มีน้ำหนัก หรือบางทีก็เหมือนเค้ากวนตีนแต่เราซีเรียสจริงๆ เราก็หัวร้อนง่ายเค้าก็หัวร้อนง่าย แต่มักเป็นเค้าที่ยอมเย็นก่อนทุกครั้ง
4.เค้าเป็นห่วงเราตลอด เวลาเรากลับบ้านดึกเค้าจะมาส่งเราทุกครั้ง เพราะถนนบ้านเราน่ากลัว แต่เค้าไม่ค่อยห่วงตัวเองเลย
ข้อที่เราคิดว่าต่างกัน
1.บ้านเรามีฐานะปานกลางส่วนบ้านเค้าหาเช้ากินค่ำ เราสาบานว่าเราไม่ได้รังเกียจเค้าเลย เค้าขยันทำมาหากิน เค้ามีงานของเค้า ซึ่งเราก็สนับสนุนเต็มที่ แต่เหมือนเราโตมาต่างกันมั้ง การแสดงออกต่างๆเลยต่างกัน คำพูดบางคำของเค้าเราก็คิดว่าไม่มีกาลเทศะเลย บางทีก็ต่อหน้าพูดออย่างลับหลังพูดอย่าง หรือใช้คำพูดแรงๆ ทะเลาะกับที่บ้านเสียงดังๆ หรือบางทีเค้าชอบบ่นเวลามีคนโพสรูปรถรูปเงินว่าอวดรวย แต่วันนึงเรากลับเห็นเค้าโพสเอง มันว่าย้อนแย้งแปลกๆอะ
2.เราเรียนจบปริญญาตรี เกียรตินิยมอันดับ 1 แต่เค้าเรียนไม่จบม.ต้น ซึ่งตอนแรกที่รู้จักกันเค้าไม่ได้บอกเราแบบนี้ เค้าโกหกเราว่าจบม.หก แล้วเค้าก็มาสารภาพทีหลัง หลังจากผ่านมา 4 เดือน เราเห็นว่าเค้ารับผิดเลยให้อภัย ตามที่บอกว่าเราไม่ได้รังเกียจเค้า แต่เหมือนข้อแตกต่างตรงนี้ทำให้เรามองโลกต่างกัน เค้าเป็นคนที่ชอบเสพย์ข่าวหรือสื่อเพียงข้างเดียว มองอะไรแคบๆ แล้วก็ตัดสินแล้ว หรือมองโลกแคบมากๆ แต่เราเป็นคนที่เวลาจะตัดสินอะไร เราต้องได้รับข้อมูลที่เพียงพอจริงๆ รู้นะว่าแต่ละคนมีความเห็นแตกต่างกันนะ แต่ความรู้สึกเราเหมือนเค้าจะเป็นเหมือนกลุ่มคนที่อ่านข่าวนิดเดียวก็ไปด่าเขาปาวๆๆๆแล้ว ซึ่งเราคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเท่าไหร่
3.เรารู้สึกว่าเค้ารับผิดชอบชีวิตตัวเองไม่ค่อยได้ คือเราชอบคนที่ดูเป็นผัใหญ่กว่า ดูแลเราได้ ดุเราได้ แต่คนนี้เขาอายุน้อยกว่า กลับเป็นเราแทนที่ต้องคอยดูแล คอยถาม เหมือนเราเป็นแม่เค้าเลย หลังจากที่เค้าสารภาพกับเราว่าเรียนไม่จบ เค้าก็ไปเรียนกศน. ซึ่งเราไม่ได้บังคับ เค้าอยากไปของเค้าเอง แต่ข้อมูลการสมัครเรียนก็ไม่หา รับสมัครเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราก็เป็นคนหาให้ พอถึงเวลาไปเรียนก็ไม่ค่อยไป บอกว่าเดี๋ยวก็จบแหละ เราก็สงสัยว่าเค้าอยากเรียนจริงๆรึเปล่า อย่างตอนนี้ถึงเวลาสอบ จะสอบมะรืนนี้แล้วยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย เราก็บอกว่ามาให้เราติวให้ก็ได้ เค้าก็บอกไว้ก่อนๆ ทั้งที่เค้ามีเวลาว่างทั้งวัน(ร้านเค้าเปิดที่ถนนคนเดินตอนเย็น) เค้าบอกเค้าทำได้ พอเราถามโจทย์ง่ายๆไป แบบหาพื้นที่สามเหลี่ยม(มีในข้อสอบที่เค้าไปติวมาแล้ว)เค้าก็ตอบเราไม่ได้
4.ข้อนี้อาจจะเป็นความผิดเราเอง จริงๆความรักที่เราต้องการ เราต้องการความรักแบบผู้ใหญ่ ไม่ต้องคุยกันตลอดเวลา แค่โทรหาบ้างเวลาคิดถึง ซึ่งตอนแรกเวลาเค้าโทรมาเราก็คุยตลอด แต่ประเด็นคือเค้าโทรมา แล้วคุยทั้งวันเลย เหมือนเด็กม.ต้นจีบกันใหม่ๆ แต่ตอนหลังๆมาเราอยากได้เวลาส่วนตัวบ้าง เราอยากทำอะไรที่ชอบบ้าง เราอยากดูหนัง ดูละคร ดูซีรีย์ คือเราคิดว่ามันไม่ผิด เราไม่ได้นอกใจเค้า ถ้าเค้าโทรมาเราก็คุยได้ แต่เค้าก็น้อยใจเรา คือเรื่องนี้เคยทะเลาะกันและคุยกันว่าให้ต่างฝ่ายต่างมีเวลาส่วนตัวบ้าง เค้าก็โอเค แต่พอเราจะดูละครจริงๆ เค้าก็จะทำตัวหงอยทันที มันทำให้เรารู้สึกผิด รู้สึกไม่กล้าดู จนบางทีมันอึดอัด แคร์เค้าเราก็แคร์ไง แต่อะไรที่เราอยากทำเราก็อยาก
5.เรากำลังจะไปเรียนต่อที่อังกฤษตอนต้นปีหน้า เราแพลนจะไปเรียนต่อนานมาก ตั้งแต่ก่อนรู้จักเค้า พอรู้จักกันเราก็บอกเค้าตั้งแต่ก่อนคบกันว่าเราจะไปเรียนต่อนะ เค้าก็โอเค แต่พอคบกันมาซักพักเค้ากลับบอกว่าไม่ไปได้ไหม ไม่อยากให้เราอยู่ห่างกัน เราก็คิดนะ ว่าวัยเรามันยังไม่น่าจะถึงเวลาที่จะมาอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เรายังอยากทำอะไรที่เราอยากทำ เรามีความฝัน แต่เค้ากำลังบอกให้เราหยุดฝันหรอ ตอนนั้นก็เกือบเลิกกัน แต่สุดท้ายก็เคลียร์กันได้ เค้าก็บอกว่าเค้าจะทำใจ เพราะยังไงเราก็ยืนยันที่จะไปเรียนต่อ
เราเชื่อเสมอว่าถ้าเราจะมีแฟนสักคน มันต้องดีกว่าตอนที่อยู่คนเดียว แต่ตอนนี้เราชักไม่มั่นใจเท่าไหร่ ว่าตอนอยู่คนเดียวมันดีกว่ารึเปล่า
รักกันแต่เข้ากันไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรไปต่อหรือหยุดดี
ข้อดีของเค้า
1.เค้าเข้ากับที่บ้านเราได้ดี เค้าเป็นเด็กน่าเอ็นดู พ่อแม่เราก็เอ็นดูเค้า
2.เค้าเหมือนจะรักเรามาก ไม่รู้นะ เค้าทำให้เรารู้สึกแบบนั้น เรารู้สึกแบบจะมีใครรักเราแบบนี้ได้อีก
3.เค้ายอมเรา เราเป็นคนที่เชื่อมั่นในหลักการและก็เหตุผลมากๆ แต่ถ้าใครมีเหตุผลที่เพียงพอและหนักแน่นกว่า เราก็เปิดใจและรับฟัง ยอมรับตลอด แต่เวลาทะเลาะกันหรือเถียงกัน เรามักรู้สึกว่าเหตุผลของเค้าฟังไม่ขึ้น มันไม่มีน้ำหนัก หรือบางทีก็เหมือนเค้ากวนตีนแต่เราซีเรียสจริงๆ เราก็หัวร้อนง่ายเค้าก็หัวร้อนง่าย แต่มักเป็นเค้าที่ยอมเย็นก่อนทุกครั้ง
4.เค้าเป็นห่วงเราตลอด เวลาเรากลับบ้านดึกเค้าจะมาส่งเราทุกครั้ง เพราะถนนบ้านเราน่ากลัว แต่เค้าไม่ค่อยห่วงตัวเองเลย
ข้อที่เราคิดว่าต่างกัน
1.บ้านเรามีฐานะปานกลางส่วนบ้านเค้าหาเช้ากินค่ำ เราสาบานว่าเราไม่ได้รังเกียจเค้าเลย เค้าขยันทำมาหากิน เค้ามีงานของเค้า ซึ่งเราก็สนับสนุนเต็มที่ แต่เหมือนเราโตมาต่างกันมั้ง การแสดงออกต่างๆเลยต่างกัน คำพูดบางคำของเค้าเราก็คิดว่าไม่มีกาลเทศะเลย บางทีก็ต่อหน้าพูดออย่างลับหลังพูดอย่าง หรือใช้คำพูดแรงๆ ทะเลาะกับที่บ้านเสียงดังๆ หรือบางทีเค้าชอบบ่นเวลามีคนโพสรูปรถรูปเงินว่าอวดรวย แต่วันนึงเรากลับเห็นเค้าโพสเอง มันว่าย้อนแย้งแปลกๆอะ
2.เราเรียนจบปริญญาตรี เกียรตินิยมอันดับ 1 แต่เค้าเรียนไม่จบม.ต้น ซึ่งตอนแรกที่รู้จักกันเค้าไม่ได้บอกเราแบบนี้ เค้าโกหกเราว่าจบม.หก แล้วเค้าก็มาสารภาพทีหลัง หลังจากผ่านมา 4 เดือน เราเห็นว่าเค้ารับผิดเลยให้อภัย ตามที่บอกว่าเราไม่ได้รังเกียจเค้า แต่เหมือนข้อแตกต่างตรงนี้ทำให้เรามองโลกต่างกัน เค้าเป็นคนที่ชอบเสพย์ข่าวหรือสื่อเพียงข้างเดียว มองอะไรแคบๆ แล้วก็ตัดสินแล้ว หรือมองโลกแคบมากๆ แต่เราเป็นคนที่เวลาจะตัดสินอะไร เราต้องได้รับข้อมูลที่เพียงพอจริงๆ รู้นะว่าแต่ละคนมีความเห็นแตกต่างกันนะ แต่ความรู้สึกเราเหมือนเค้าจะเป็นเหมือนกลุ่มคนที่อ่านข่าวนิดเดียวก็ไปด่าเขาปาวๆๆๆแล้ว ซึ่งเราคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเท่าไหร่
3.เรารู้สึกว่าเค้ารับผิดชอบชีวิตตัวเองไม่ค่อยได้ คือเราชอบคนที่ดูเป็นผัใหญ่กว่า ดูแลเราได้ ดุเราได้ แต่คนนี้เขาอายุน้อยกว่า กลับเป็นเราแทนที่ต้องคอยดูแล คอยถาม เหมือนเราเป็นแม่เค้าเลย หลังจากที่เค้าสารภาพกับเราว่าเรียนไม่จบ เค้าก็ไปเรียนกศน. ซึ่งเราไม่ได้บังคับ เค้าอยากไปของเค้าเอง แต่ข้อมูลการสมัครเรียนก็ไม่หา รับสมัครเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราก็เป็นคนหาให้ พอถึงเวลาไปเรียนก็ไม่ค่อยไป บอกว่าเดี๋ยวก็จบแหละ เราก็สงสัยว่าเค้าอยากเรียนจริงๆรึเปล่า อย่างตอนนี้ถึงเวลาสอบ จะสอบมะรืนนี้แล้วยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย เราก็บอกว่ามาให้เราติวให้ก็ได้ เค้าก็บอกไว้ก่อนๆ ทั้งที่เค้ามีเวลาว่างทั้งวัน(ร้านเค้าเปิดที่ถนนคนเดินตอนเย็น) เค้าบอกเค้าทำได้ พอเราถามโจทย์ง่ายๆไป แบบหาพื้นที่สามเหลี่ยม(มีในข้อสอบที่เค้าไปติวมาแล้ว)เค้าก็ตอบเราไม่ได้
4.ข้อนี้อาจจะเป็นความผิดเราเอง จริงๆความรักที่เราต้องการ เราต้องการความรักแบบผู้ใหญ่ ไม่ต้องคุยกันตลอดเวลา แค่โทรหาบ้างเวลาคิดถึง ซึ่งตอนแรกเวลาเค้าโทรมาเราก็คุยตลอด แต่ประเด็นคือเค้าโทรมา แล้วคุยทั้งวันเลย เหมือนเด็กม.ต้นจีบกันใหม่ๆ แต่ตอนหลังๆมาเราอยากได้เวลาส่วนตัวบ้าง เราอยากทำอะไรที่ชอบบ้าง เราอยากดูหนัง ดูละคร ดูซีรีย์ คือเราคิดว่ามันไม่ผิด เราไม่ได้นอกใจเค้า ถ้าเค้าโทรมาเราก็คุยได้ แต่เค้าก็น้อยใจเรา คือเรื่องนี้เคยทะเลาะกันและคุยกันว่าให้ต่างฝ่ายต่างมีเวลาส่วนตัวบ้าง เค้าก็โอเค แต่พอเราจะดูละครจริงๆ เค้าก็จะทำตัวหงอยทันที มันทำให้เรารู้สึกผิด รู้สึกไม่กล้าดู จนบางทีมันอึดอัด แคร์เค้าเราก็แคร์ไง แต่อะไรที่เราอยากทำเราก็อยาก
5.เรากำลังจะไปเรียนต่อที่อังกฤษตอนต้นปีหน้า เราแพลนจะไปเรียนต่อนานมาก ตั้งแต่ก่อนรู้จักเค้า พอรู้จักกันเราก็บอกเค้าตั้งแต่ก่อนคบกันว่าเราจะไปเรียนต่อนะ เค้าก็โอเค แต่พอคบกันมาซักพักเค้ากลับบอกว่าไม่ไปได้ไหม ไม่อยากให้เราอยู่ห่างกัน เราก็คิดนะ ว่าวัยเรามันยังไม่น่าจะถึงเวลาที่จะมาอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เรายังอยากทำอะไรที่เราอยากทำ เรามีความฝัน แต่เค้ากำลังบอกให้เราหยุดฝันหรอ ตอนนั้นก็เกือบเลิกกัน แต่สุดท้ายก็เคลียร์กันได้ เค้าก็บอกว่าเค้าจะทำใจ เพราะยังไงเราก็ยืนยันที่จะไปเรียนต่อ
เราเชื่อเสมอว่าถ้าเราจะมีแฟนสักคน มันต้องดีกว่าตอนที่อยู่คนเดียว แต่ตอนนี้เราชักไม่มั่นใจเท่าไหร่ ว่าตอนอยู่คนเดียวมันดีกว่ารึเปล่า