มีลูก มีเมีย คนรอบกายมองว่าครอบครัวอบอุ่น แต่ทำไมเหงามากกกกกก

เป็นมาซักพักแล้ว ไม่รู้จะแก้ยังไง อยากไปอยู่คนเดียว ทำอะไรก็ได้ ทิ้งทุกอย่าง แต่ห่วงลูกๆมาก ก็ทำไม่ได้

ปกติ เป็นคนมีเหตุผล แต่ถ้าโมโหจะทนไว้จนระเบิด ทุกคนจะกลัวหมด แต่หลังๆเริ่มแก่ขึ้น ก็ใจเย็นลง ไม่ค่อยระเบิดใช้ทำใจแทน คิดว่ากรรมใครกรรมมัน เราทำอะไรก็ได้แบบนั้น แก้ไขไม่ได้ก็รับผลกรรมกันไปตามการกระทำของแต่ละคน

ภรรยาเป็นคนคุมเงินเรื่องผ่อนบ้าน โดยผมโอนเงินเข้าบัญชีภรรยา และมีเงินสำรองอยู่ก้อนหนึ่ง ไว้กับภรรยาด้วย แต่เธอคุมไม่ได้ มีซ่อมบ้านก็งบบาน เพราะอยากได้โน้นได้นี้ จนเงินสำรองเหลือน้อยมาก ผมถามแล้วถามอีก ก็บอกไม่มีปัญหา แต่พอตรวจสอบเงินจริงๆ เหลือน้อยมาก และ เงินที่ให้ไปโป๊ะบ้านก็ไม่ยอมโป๊ะ ผมเลยขอดูแลเอง เพราะละเอียดกว่า กลัวจะแย่ไปกว่านี้ ภรรยาผมบอกว่า อยากเป็น ฮีโร่เหรอ มาแก้ปัญหา (เคยเกิดเรื่องแบบ ใช้เงินเกินตัวมาแล้ว ตอนแต่งงานใหม่ๆ รูดบัตรแบบไม่คิด )

เรื่องลูกคนกลาง ก็มีปัญหาการเลี้ยงกัน แก้ปัญหากันไม่ได้ น้องเป็นเด็กดี อยู่ ป.3  การบ้านไม่ทำ เรากวดขัน กลายเป็น ทำแต่ไม่กล้าส่ง คุยกับครู ครูก็ไม่สนใจเด็ก บอกส่งก็ได้ ไม่ส่งก็ได้ ไม่สำคัญ (แต่เป็นการบ้านนะ) ผมออกแนวโหด แฟนออกแนวเดี่ยวดีเดี๋ยวร้าย แต่เวลาแฟนผมร้าย ผมก็ต้องใจดี ตามที่มีคนสอน ไม่งั้นเด็กจะไม่มีคนปลอบ เวลาเราจะลงโทษลูก จะคุยกันก่อนว่าจะเอาแบบไหน มาหลังๆ ตกลงกันแล้วก็ไม่ทำตาม ไปหักหน้าผมต่อหน้าลูก ทำไปทำมา กลายเป็นพ่อแม่ทะเลาะกัน ปัญหาลูกไม่ต้องแก้

ภรรยาผม มองผม เป็น คนเลวววววว แบบไม่มีดีเลยครับ หาว่าผมแกล้งลูก ลูกทำไม่ถูกใจก็จะแกล้ง จะลงโทษจนกว่าตัวผมจะพอใจ เค้ามองผมแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้มันหมดใจ หมดไฟ ไม่รู้ผมจะทำไปทำไม ทำอะไร ก็เลว ก็แย่

ข้อเสียของผม คือ เป็นคนตรงเกินไป  เวลาภรรยาทำอะไรไม่ถูก เราก็จะบอกตรงๆปัญหา ว่าผิดตรงไหน แก้ยังไง เค้าจะไม่ชอบมากกกกกก จนสุดท้ายผมใช้เป็นปล่อยผ่าน ได้แค่ไหนแค่น้น ยอมรับว่ากลุ้มใจ แต่ก็เงียบ ภรรยาผมก็รู้ ก็ไม่พอใจ (เค้าต้องการให้ผมยอมรับในการทำงานต่างๆที่มันไม่ดีของเค้าอย่างมีความสุข)

บางทีความเห็นเราไม่ตรงกัน ผมก็จะบอกว่า งั้นเธอก็ทำไปเราไม่ยุ่ง กลายเป็นว่าประชด คือถึงจะอธิบายว่า เราไม่เห็นด้วยนะ แต่เคารพในความคิดเธอ ถ้าจะทำก็ทำได้ ทำให้จบ แล้วมาดูผลงานกัน เธอก็หาว่าประขด เลว คอยจับผิดใช่ไหม

ตอนนี้ผมพูดน้อยลงมากกกกกกก ยุ่งกับเด็กน้อยลง  ทำงาน หาเงิน แต่ที่รู้สึกคือ  ผมเหงามากกกกกก  บางทีนั่งเฉยๆ ก็ร้องให้ได้ ไม่รู้จะแก้ยังไง นิสัยผมตั้งแต่เด็กจนโต เอาแต่ใจ อยากได้อะไรต้องได้ อารมณ์ร้อน ขึ้เกียจ ปากเก่ง แต่ตั้งแต่แต่งงานมีลูก นิสัยเปลี่ยนไปเยอะมาก หรือมันคือกรรมที่ตามมาในชาตินี้ 5555

ผมควรทำยังไงดี  อยากไปอยู่คนเดียวไกลๆ  ทิ้งธุรกิจที่ทำ ทิ้งเมีย ทิ้งลูก (ลูกๆน่ารักมาก 3 คน ) แล้วไปทำธุรกิจที่ไหนซักแห่ง แล้วส่งเงินกลับมาทุกเดือนแทน  ผมควรทำ หรือไม่ควรทำ อะไรดี  ขอคำแนะนำด้วยครับ