14/09/2017
วันนี้เป็นวันครบ 1 ปีที่ได้รู้จักน้องคนนึง แต่เป็นที่น่าเสียดาย มีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างเราทำให้หมดโอกาสได้คุยกันและจบด้วยการจากที่ไม่ได้ลาใดๆ
09/08/2017
หลังจากที่ไม่ได้คุยกับน้องเค้า 3 วัน ผมเสียใจและคิดว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีตัวตน ผมฆ่าตัวตาย แต่มีคนมาช่วยให้ฉุกคิดและรอดมาได้
ตอนนี้ผมรักษาอาการโรคซึมเศร้าครับ ซึ่งที่ผมรู้คือผมเอาชีวิตไปผูกติดกับคนอื่นโดยไม่คำนึงถึงตัวเอง จากการมีความรักมา 2 คน ผมคิดเสมอว่าความรักไม่ใช่การครอบครอง เราควรยินดีเมื่ออีกฝ่ายมีความสุขก็พอ ช่วงเลิกลากันนั้น ผมใช้เวลาทำใจ 1-2 สัปดาห์ ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติได้ แต่กับคนนี้ น้อง มีการตอบสนองความรักที่ผมมีให้ ผมไม่อาจทราบได้ว่าการกระทำนั้นจริงใจไหม แต่เค้าสร้างความรู้สึกดีและประทับใจ นานมากที่ไม่เคยมีคนซื้ออาหารเย็นมานั้งทานด้วยกัน และพูดตลอดว่าให้ผมทานเยอะๆ เพราะตัวเล็ก แน่นอนความรู้สึกดีเหล่านั้นทำให้ผมสูญเสียความเป็นตัวตนของตัวเองไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน การเงิน ผมใช้ชีวิตแบบแย่มากเมื่อมองย้อนกลับไป
ผมนอนไม่หลับในคืน 18/08/2017 ผมกินยานอนหลับ 14 เม็ด ตายไหมไม่ตายครับ มึนหัว พูดไม่รู้เรื่อง ดื่มนมและหลับ ทำแบบนั้นทั้งวันให้เวลาผ่านไป
ในทุกเช้าที่ตื่นนอน ผมยังคงมีน้ำตา ผมร้องไห้พร้อมความสับสนในสมอง ทำไมคนนี้ถึงมีอิทธิพลกับผมมากขนาดนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดว่า ผมไม่รักตัวผมเองเลย ผมไม่เคยคิดในมุมตัวตนที่ยังต้องดำรงชีวิตต่อไป
มีใครมีคำแนะนำการทำใจแบบเร่งด่วน! ไหมครับ อย่าบอกว่าเวลาจะช่วยอะไร เพราะระยะเวลานับเดือนที่ผ่านมาไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ยิ่งผมค้นหาคำตอบ ผมก็ยิ่งเครียด และแน่นอนสิ่งที่ผมคิดออกคือ เมื่อผมหาคุณค่าในตัวตนไม่ได้ ผมก็ไม่ควรหายใจต่อไป การฆ่าตัวตาย ไม่ใช่ทางออกที่ดี และการที่ผมเคยทำแล้วพลาด (คือไม่ตาย) ผมต้องอยู่ในสังคมที่รู้สึกได้ว่า คนรอบข้างจะสื่อว่า ผมเป็นเพียงเด็กเลี้ยงแกะ ไม่แน่จริง ดังนั้น ถ้าผมจะทำอีกครั้ง ผลของการกระทำจะต้องสำเร็จ ครั้งก่อนกระบวนการคิดเยอะทำให้ขั้นตอนมาก แต่ครั้งนี้ผมคงตายแบบง่ายที่เค้าทำกัน เช่น โดดตึก รถไฟทับ
อย่าเตือนสติด้วยบาปบุญเพราะเมื่อตายไปแล้วผมไม่รู้หรอกครับว่าจะเป็นไง เรื่องเล่าสยองขวัญทั้งหลายที่บอกว่า คนฆ่าตัวตายจะต้องทำแบบนั้นวนเวียนให้หมดกรรม เป็นเพียงจิตปรุงแต่งสำหรับผม
อย่าบอกให้ผมไปวัด เพราะเราควรไปวัดทำบุญ ทำสมาธิด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่ใช่อารมณ์ขุ่นมั่วก็ไปวัด (วัดไม่ใช่ขยะ แบบที่คนไม่อยากเลี้ยงสัตว์ก็เอาไปทิ้ง ความรู้สึกแย่ๆ เช่นกัน ไม่ควรไปทิ้งที่วัด)
อย่าบอกผมว่า ยังมีคนอื่นที่แย่หรือด้อยกว่า เพราะบริบททางสังคมแต่ละคนต่างกัน คนรอบตัวผมบอกว่า ผมคิดสั้น บ้า แต่ใครจะรู้เท่าตัวผมเองล่ะว่าผมเจออะไรบ้าง ทำให้ผมถึงตัดสินใจทำร้ายตัวเอง
อย่าบอกว่า ไม่สงสารคนข้างหลังบ้างเหรอ ผมอยู่ตัวคนเดียวครับ ผมคิดเสมอการตาย เป็นทางออกที่จบแบบง่าย คือ ตัวเองรู้สึแย่ ไร้ตัวตน งั้นก็จงไม่อยู่บนโลกนี้ซะ ทุกอย่างจะได้สิ้นลงพร้อมกับลมหายใจตัวเอง
Sun Comes Up ของ James Arthur ผมหวังว่าในเช้าวันใหม่จะมีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นบ้าง และผ่านเรื่องราวความเจ็บปวดนี้ไปได้สักที
Photograph ของ Ed Sheeran เป็นเพลงแรกที่ น้อง ฮัมเพลงให้ฟัง ทุกครั้งที่ได้ยิน หน้าเค้ายังอยู่ในหัวสมอง
Love Me Like You Do ของ Ellie Goulding แม้ความรักที่เกิดขึ้นเป็นด้านมึดและต่างคนก็ยอมรับความรู้สึกนั้น ทำไมต้องทิ้งกันไป
ผม Tag ห้องเพลงสากล เพราะ น้อง เป็นคนเดียวที่เข้ามาในชีวิตผม และฟังเพลงสากลเหมือนกัน เรามีช่วงเวลาในการฟังเพลง แปลความหมายร่วมกัน ช่วงเวลาเหล่านั้นทำให้ผมลืมเค้ายาก ทุกครั้งที่ขับรถ นั่งทำงาน เพลงที่เปิดได้ยินเข้าหัวสมอง และแน่นอน เรื่องราวของเค้าก็ตามมากับเสียงเพลงเหล่านั้น
มีใครให้คำแนะนำผมได้บ้าง เพื่อจะลืมสิ่งเหล่านี้ ผมเครียดและเริ่มแบกรับไม่ไหว ผมเป็นคนรู้ตัวเองว่าทำอะไร และการที่ผมตั้งกระทู้ครั้งนี้ ผมต้องการเพื่อนคุย หรือคนที่ให้ปรึกษาได้ เพราะถ้าหาทางออกไม่ได้ เย็นนี้หลังเลิกงานผมอาจไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไป
ไม่มีเรื่องบังเอิญบนโลกนี้ มีแต่เรื่องที่เราทำให้เป็นเหตุบังเอิญทั้งนั้น ถ้ามีใครได้แวะเวียนมาอ่าน บังเอิญได้เห็น โปรดให้ความเห็นกับผมได้ไหม ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าครับ
็How To ฉบับเร่งด่วน! ทำใจจากการอกหัก ไม่เอาแบบ "เวลาจะช่วยทำใจ" เพราะผมไม่อยากฆ่าตัวตายซ้ำอีกครับ
วันนี้เป็นวันครบ 1 ปีที่ได้รู้จักน้องคนนึง แต่เป็นที่น่าเสียดาย มีปัญหาเกิดขึ้นระหว่างเราทำให้หมดโอกาสได้คุยกันและจบด้วยการจากที่ไม่ได้ลาใดๆ
09/08/2017
หลังจากที่ไม่ได้คุยกับน้องเค้า 3 วัน ผมเสียใจและคิดว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีตัวตน ผมฆ่าตัวตาย แต่มีคนมาช่วยให้ฉุกคิดและรอดมาได้
ตอนนี้ผมรักษาอาการโรคซึมเศร้าครับ ซึ่งที่ผมรู้คือผมเอาชีวิตไปผูกติดกับคนอื่นโดยไม่คำนึงถึงตัวเอง จากการมีความรักมา 2 คน ผมคิดเสมอว่าความรักไม่ใช่การครอบครอง เราควรยินดีเมื่ออีกฝ่ายมีความสุขก็พอ ช่วงเลิกลากันนั้น ผมใช้เวลาทำใจ 1-2 สัปดาห์ ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติได้ แต่กับคนนี้ น้อง มีการตอบสนองความรักที่ผมมีให้ ผมไม่อาจทราบได้ว่าการกระทำนั้นจริงใจไหม แต่เค้าสร้างความรู้สึกดีและประทับใจ นานมากที่ไม่เคยมีคนซื้ออาหารเย็นมานั้งทานด้วยกัน และพูดตลอดว่าให้ผมทานเยอะๆ เพราะตัวเล็ก แน่นอนความรู้สึกดีเหล่านั้นทำให้ผมสูญเสียความเป็นตัวตนของตัวเองไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน การเงิน ผมใช้ชีวิตแบบแย่มากเมื่อมองย้อนกลับไป
ผมนอนไม่หลับในคืน 18/08/2017 ผมกินยานอนหลับ 14 เม็ด ตายไหมไม่ตายครับ มึนหัว พูดไม่รู้เรื่อง ดื่มนมและหลับ ทำแบบนั้นทั้งวันให้เวลาผ่านไป
ในทุกเช้าที่ตื่นนอน ผมยังคงมีน้ำตา ผมร้องไห้พร้อมความสับสนในสมอง ทำไมคนนี้ถึงมีอิทธิพลกับผมมากขนาดนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียดว่า ผมไม่รักตัวผมเองเลย ผมไม่เคยคิดในมุมตัวตนที่ยังต้องดำรงชีวิตต่อไป
มีใครมีคำแนะนำการทำใจแบบเร่งด่วน! ไหมครับ อย่าบอกว่าเวลาจะช่วยอะไร เพราะระยะเวลานับเดือนที่ผ่านมาไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ยิ่งผมค้นหาคำตอบ ผมก็ยิ่งเครียด และแน่นอนสิ่งที่ผมคิดออกคือ เมื่อผมหาคุณค่าในตัวตนไม่ได้ ผมก็ไม่ควรหายใจต่อไป การฆ่าตัวตาย ไม่ใช่ทางออกที่ดี และการที่ผมเคยทำแล้วพลาด (คือไม่ตาย) ผมต้องอยู่ในสังคมที่รู้สึกได้ว่า คนรอบข้างจะสื่อว่า ผมเป็นเพียงเด็กเลี้ยงแกะ ไม่แน่จริง ดังนั้น ถ้าผมจะทำอีกครั้ง ผลของการกระทำจะต้องสำเร็จ ครั้งก่อนกระบวนการคิดเยอะทำให้ขั้นตอนมาก แต่ครั้งนี้ผมคงตายแบบง่ายที่เค้าทำกัน เช่น โดดตึก รถไฟทับ
อย่าเตือนสติด้วยบาปบุญเพราะเมื่อตายไปแล้วผมไม่รู้หรอกครับว่าจะเป็นไง เรื่องเล่าสยองขวัญทั้งหลายที่บอกว่า คนฆ่าตัวตายจะต้องทำแบบนั้นวนเวียนให้หมดกรรม เป็นเพียงจิตปรุงแต่งสำหรับผม
อย่าบอกให้ผมไปวัด เพราะเราควรไปวัดทำบุญ ทำสมาธิด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่ใช่อารมณ์ขุ่นมั่วก็ไปวัด (วัดไม่ใช่ขยะ แบบที่คนไม่อยากเลี้ยงสัตว์ก็เอาไปทิ้ง ความรู้สึกแย่ๆ เช่นกัน ไม่ควรไปทิ้งที่วัด)
อย่าบอกผมว่า ยังมีคนอื่นที่แย่หรือด้อยกว่า เพราะบริบททางสังคมแต่ละคนต่างกัน คนรอบตัวผมบอกว่า ผมคิดสั้น บ้า แต่ใครจะรู้เท่าตัวผมเองล่ะว่าผมเจออะไรบ้าง ทำให้ผมถึงตัดสินใจทำร้ายตัวเอง
อย่าบอกว่า ไม่สงสารคนข้างหลังบ้างเหรอ ผมอยู่ตัวคนเดียวครับ ผมคิดเสมอการตาย เป็นทางออกที่จบแบบง่าย คือ ตัวเองรู้สึแย่ ไร้ตัวตน งั้นก็จงไม่อยู่บนโลกนี้ซะ ทุกอย่างจะได้สิ้นลงพร้อมกับลมหายใจตัวเอง
Sun Comes Up ของ James Arthur ผมหวังว่าในเช้าวันใหม่จะมีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นบ้าง และผ่านเรื่องราวความเจ็บปวดนี้ไปได้สักที
Photograph ของ Ed Sheeran เป็นเพลงแรกที่ น้อง ฮัมเพลงให้ฟัง ทุกครั้งที่ได้ยิน หน้าเค้ายังอยู่ในหัวสมอง
Love Me Like You Do ของ Ellie Goulding แม้ความรักที่เกิดขึ้นเป็นด้านมึดและต่างคนก็ยอมรับความรู้สึกนั้น ทำไมต้องทิ้งกันไป
ผม Tag ห้องเพลงสากล เพราะ น้อง เป็นคนเดียวที่เข้ามาในชีวิตผม และฟังเพลงสากลเหมือนกัน เรามีช่วงเวลาในการฟังเพลง แปลความหมายร่วมกัน ช่วงเวลาเหล่านั้นทำให้ผมลืมเค้ายาก ทุกครั้งที่ขับรถ นั่งทำงาน เพลงที่เปิดได้ยินเข้าหัวสมอง และแน่นอน เรื่องราวของเค้าก็ตามมากับเสียงเพลงเหล่านั้น
มีใครให้คำแนะนำผมได้บ้าง เพื่อจะลืมสิ่งเหล่านี้ ผมเครียดและเริ่มแบกรับไม่ไหว ผมเป็นคนรู้ตัวเองว่าทำอะไร และการที่ผมตั้งกระทู้ครั้งนี้ ผมต้องการเพื่อนคุย หรือคนที่ให้ปรึกษาได้ เพราะถ้าหาทางออกไม่ได้ เย็นนี้หลังเลิกงานผมอาจไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไป
ไม่มีเรื่องบังเอิญบนโลกนี้ มีแต่เรื่องที่เราทำให้เป็นเหตุบังเอิญทั้งนั้น ถ้ามีใครได้แวะเวียนมาอ่าน บังเอิญได้เห็น โปรดให้ความเห็นกับผมได้ไหม ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าครับ