และหลังจากนั้นไปเราก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวอะไรกันอีกเลย ถามว่าเรายังคิดถึงมั้ย เราคิดถึงมากนะแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ พอเวลาผ่านไปนานแสนนานทำไห้เราได้ชิน แต่เราก็ยังชินไม่มาก มีอยู่วันนึง เป็นเทศกาลประเพณีของคนไทยคือลอยกระทง ปีที่แล้วเราลอยกับแบงค์ แต่ปีนี้ก็แอบเศร้าเหมือนกันนะที่ไม่ได้ลอยด้วย เห้อ เย็นวันนี้เป็นวันลอยกระทง ก็คิดอยู่นะว่าจะไปไม่ไปลอยดีเพราะปีนี้ไม่มีคู่ลอยเหมือนทุกปี คิดไปคิดมาก็คิดถึงนะคิดถึงปีที่แล้วที่ลอยกับแบงค์ วันนี้เราก็ไปโรงเรียนตามปกติไม่ได้คิดอะไรมากมาย จะลอยก็ลอยไม่ลอยก็ได้ วันนี้ครูฝ่ายปกครองโรงเรียนตรวจผมแต่ห้องเราไม่โดน โดนห้อง4 แต่ละคนโดนตัดแบบสั้นอ้ะเราโชคดีที่ไม่โดน พอตอนเลิกเรียนฟ้าก็พาเราซื้อแฮนด์รถที่ร้านอ. เสร็จแล้วก็ไปเปลี่ยนที่ร้าน กว่าจะเสร็จก็ราวๆเกือบประมาณ6โมงเย็นแล้ว แล้วก็ต้องพาเพื่อนของฟ้าไปตัดผมด้วย พอไปถึงร้านตัดผมร้านปิดแล้วก็พาไปตัดที่ร้านประจำที่เราชอบตัดอยู่ที่บขส. ขี่เข้าไปเจอรถแบงค์ เราก็มองเข้าไปนึกว่าแบงค์ตัดผมอยู่แต่ฟ้ากลับบอกว่านั่นไม่ใช่แบงค์ แบงค์นั่งอยู่ที่เก้าอี้เราก็เถียง พอเราส่งเสร็จเราก็กลับแต่เราบอกฟ้าว่ากลับทางเดิมนะพอขี่กลับทางเดินเจอแบงค์ นั่งอยู่ตรงนั้นจริงๆด้วยแบงค์ มองมาด้วยแอบดีใจนิดๆ5555 พอออกมาจาก บขส. เราก็ขี่เข้าไปทางที่เขาจัดงานลอยกระทง เราบอกฟ้าว่าจอดก่อนได้ไหมจะลอยกระทงคนเดียวแต่ฟ้าบอกว่ามันมืดแล้วกลับบ้านเถอะ เราก็โอเคกลับก็กลับ พอกลับมาถึงบ้านได้ประมาณ30นาทีเราก็คุยกับปาล์มคุยไปได้สักพักปาล์มก็บอกว่าเออปอนด์ แบงค์ทักแชทมาบอกว่าเจออยู่ บขส.แต่มันอยู่ร้านตัดผมมันบอกกูว่ามันเห็นแต่ไม่รู้เห็นมันไหม เราก็บอกว่าเห็นแต่ก็ทำเป็นมองผ่านไป คุยกันไปได้นานอยู่ และสิ่งที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นมันก็เกิดขึ้น แบงค์ก็ทักแชทมา เรานี่กรี้ดเลยสิมันเป็นไปได้ยังไงเพราะตั้งแต่เลิกกันไปจะ2เดือนเราไม่เคยคุยกันเลย แบงค์ทักมาตอน19:06น.ว่า
แบงค์: ว่างป่าวว่ะ ไปลอยกระทงกับเราหน่อยดิ
เรา: เราอยู่บ้าน
แบงค์: ปอนด์ไม่มาอ่อ?
เรา: ไม่ได้ไปไม่มีคนลอยด้วย
แบงค์: ก็เราชวนนี่ไง ไปกับเราป้ะล้ะ
เรา: ไปไงเราอยู่บ้าน
แบงค์: ปอนด์ไม่ได้มาใช่ป้ะงั้น
เรา: ไม่หลอก แล้วแบงค์คิดยังไงถึงทักเรามา?
แบงค์: คิดถึงละมั้ง
เรา: ขอบคุณนะที่ยังคิดถึงเรา
แบงค์: เออๆ
เรา: จ้า
และแบงค์ก็หายไปเลย เราก็อยากได้ความชัดเจนจากเขานะก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขารู้สึกยังไงแต่ก็นะไม่มีสิทธิ์ที่จะถามเขาหลอก ผ่านไปประมาณ30นาที แบงค์ก็ทักมาอีกว่า……
แบงค์: แอดเพื่อนเรามาหน่อยดิ
เรา: อ่อๆเออๆ
แบงค์: เสร็จยัง
เรา: เออเสร็จละ
(แอดเสร็จแบงค์ก็รับเลยเหมือนรออะ)
แบงค์: ทำไมปอนด์ไม่มาว่ะ
เรา: ไม่รู้สิ
แบงค์: เออๆเราก็นึกว่าปอนด์จะมา
เรา: ตอนแรกก็ว่าจะไปแต่เราก็ว่าไม่ไปดีกว่า แบงค์ก็ลอยไปเหอะ
แบงค์: เราไม่มีกระทงไห้เราไปไงวะ
เรา: แล้แบงค์ลอยยัง
แบงค์: ยัง
เรา: แล้วตอนไหนแบงค์จะลอย รอใคร?
แบงค์: ไม่ไปมั้ง ไม่มีคู่
เรา: ลอยคนเดียวก็ไม่จมน้ำตายหลอก
แบงค์: เราไม่มีคนลอยด้วยน้อ
เรา: เราลอยคนเดียวยังได้เลย
แบงค์:แต่เราไม่ได้ไง
เรา: มาลอยกับเรามา55555
แบงค์: มาๆๆ
เรา: เราลอยพรุ่งนี้ 555
แบงค์: ทำไมไม่วันนี้
เรา: เราอยู่บ้านละ จะลอยไงล่ะ
แบงค์: ก็ปอนด์ไม่มา
เรา:บ้านเราไกล55555
และหลังจากนั้นเราก็คุยกันไปปกติเหมือนที่เราเคยคุยกันตอนเป็นแฟนกัน ความรู้สึกมันกลับมาหมด เราคุยกัน ด่ากันเหมือนเดิมทุกๆอย่าง เราคุยกันแบบนี้อยู่2วันแล้วเราก็เลิกคุยกันไป
ความรู้สึกของวันนี้ก็ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรนะคิดถึงเขามากอะรู้สึกว่าอยากบอกความในใจกับเขาไปไห้เขารับรู้ก็นั่งตัดสินใจอยู่นานเราก็นั่งส่องเฟสเขาคิดไปคิดมาเราก็จะมานั่งอึดอัดอยู่แบบนี้มันก็ไม่โอเคเหมือนกันเราเลยทักไปหาปาล์มเรามันก็บอกไห้เราทักไปเลยไปบอกไห้เขาได้รู้ดีกว่าเก็บไว้เดี่ยวมันจะสายไปเราก็นั่งทำใจอยู่นาน รวบรวมความกล้า อึ้บๆๆเราต้องทำได้ กดพิมพ์แล้วนะ ว่า
เรา: ว่างมั้ยซัก1นาที มีไรจะคุยด้วย?
แบงค์: เออว่างอยู่ ว่าไง?
เรา: เพื่อความสบายใจของเรานะ เราจะมาบอกแบงค์ว่า ตลอดระยะเวลา2เดือนที่เราเลิกกับแบงค์ไป เราไม่เคยลืมแบงค์ได้เลยนะ แม้แต่ซักวัน เราพยายามคุยกับคนอื่นก็แล้ว แต่เราก็ลืมแบงค์ไม่ได้อยู่ดี เราคิดถึงแบงค์นะ มาบอกแค่นี้แหละ บ้ายยย…….
แบงค์: คิดถึงเราอ่อ?
เรา: อื้ม.
แบงค์: ขอบใจนะ
เรา: ไม่เป็นไรขอแค่เราได้บอกกับแบงค์แค่นี้เราก็โอเคละ
ต่อมาในเวลา4นาที แบงค์ก็ไปโพสต์ว่า “คือแบบ เราทำไรไม่ถูกจริงวะ ขอโทษษษษ”
เราก็โพสต์เหมือนกันนะ เราโพสต์ว่า “มีบางคำที่อยากบอกกับเธอ” แล้วเพื่อนเราก็มาเม้น
แล้วเราก็ไห้ปาล์มทักแชทไปถามแบงค์มันก็ถามว่า
ปาล์ม: ทำไมถึงตอบปอนด์ตอบไปแบบนั้น
แบงค์: ไม่รู้สิว่าตอบไปแบบนั้นได้ไง
ปาล์ม: รู้สึกยังไงที่เห็นข้อความปอนด์อ้ะ
แบงค์: เราก็ดีใจนะแต่ลึกๆข้างในเรารู้สึกผิดวะ เราไม่อยากไห้ใครเสียใจเพราะเราอีกวะ แต่เราก็รักนะ
มาแล้วๆๆ หลังจากนั้นมาเราก็ไม่เคยยุ่งไม่เคยคุยกันอีกเลยเจอกันอยู่โรงเรียนบ้างแต่เราก็ทำเหมือนว่าเราไม่รู้จักกันเลย มันโอเครไหมแบบนี้สำหรับเราเราว่ามันไม่ค่อยโอเครซักเท่าไหร่นะ กับที่ว่าคนคนนึงที่เคยรู้จักกัน เคยคุยด้วย เคยนั่งเล่นเดินผ่านทักบ้าง แต่มาวันนี้กลับทำเหมือนกับว่าเราไม่เคยรู้จักกัน เวลาเดินมาเจอกัน เราจะหลบตลอดทำไงได้ก็คนมันอยากลืม ในใจเราอยากกลับไปไหมเราอยากกลับไปนะ แต่บางทีบางเหตุการณ์หลายๆอย่างที่เขาทำมันมากกว่าที่เราทำอีก แค่นี้เราก็พอจะรู้แล้วว่าเขาคนนั้นพร้อมทำหน้าที่แทนเราแล้วแหละ เขายืนอยู่ในจุดที่ที่เราเคยอยู่แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว เราออกมาไกลแล้ว แต่บางครั้งเราก็คิดนะว่าเขารักคนคนนั้นจริงใจหรือเปล่า แต่เขาทั้งสองก็ดูแคร์ใส่ใจกันดีหนิ
แบงค์เป็นห่วงเราด้วยขอบใจมากๆนะ เดี่ยวมาต่อ
มาต่อล้ะน้า
เริ่มยังไงดีว๊า เอาแบบนี้ละกันเล่าก่อนเน้าะหลังจากที่ห่างหายกันไปนานว่าแต่ละวันนี้เป็นอะไรยังไงบ้าง ก็หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเราก็ได้เจอกันบ่อยอยู่นะ ที่โรงเรียน แต่เราก็ผ่าน ณ จุด จุดนั้นมาได้ ตัดภาพมาที่ก่อนวันสิ้นปีเลยเน่าะ
วันนี้เป็นวันที่30ธันวาคม เป็นวันที่โรงเรียนของเราจัดกิจกรรมวันปีใหม่ยอมรับว่าวันนี้เราก็คิดนะว่าจะมีเซอไพรส์เหมือนปีที่แล้วหรือเปล่า เราก็ทำกิจกรรมไปคือการแจกโรงทานเราก็พยายามมองหาแบงค์อยู่เหมือนกันนะ มองไปก็ไม่เห็นเวลาก็ผ่านเลยไปเราก็ยืนถ่ายรูปอยู่กับเพื่อนพอเราหันหลังไปเราก็เจอแบงค์ กำลังเดินมาแต่เราก็หันไปหาปาล์มแล้วบอกกับปาล์มว่านู่นเพื่อนปาล์มมาละ ปาล์มก็พยักหน้าไห้เราอย่างคนรู้ใจ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเราก็มาแลกของขวัญกับบั๊ดดี้และบั๊ดเดอร์กันพอเสร็จเรียบร้อยเราก็มานั่งตรงโต๊ะยาวอยู่คนเดียวนั่งกอดกล่องของขวัญแล้วก็เหม่อๆไปแต่เราไม่รู้เลยว่ามีคนแอบมองเราอยู่เหมือนกัน พอเวลาผ่านไปหลังจากนั้นเราก็ไม่เจอเขาอีกเลย มาวันสิ้นปี
วันนี้วันสิ้นปีแล้วนะมันดูเหงาๆยังไงไม่รู้อ้ะปีที่แล้วเรายังมีแบงค์อยู่ข้ามปีด้วยกันเลยแต่มาปีนี้เราไม่ชินเลยอ้ะแต่เราก็ทำใจไห้ชินจนได้อ้ะ เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงคืนยี่สิบสี่นาทีเราก็นั่งคุยกับเด็กไป เราอยู่บ้านเพื่อนเหมือนเดิมอ้ะปีนี้เราก็นั่งไป ผ่านไปสักพักเป็นแชทที่เรารอมาทุกวันก็เด้งขึ้นมาเขานั้นคือใครก็แบงค์ไงละ ดีใจมั้ย ดีใจมากเลยนะเราไม่คิดเลยว่าจะมา5555 แบงค์ทักมาว่าไงไปดูกัน
เวลา 00:24
แบงค์:สวัสดีปีใหม่นะปอนด์ ขอไห้มีความสุขมากๆนะ
เรา:ไม่คิดว่าจะมาอวยพรไห้ เออแบงค์ก็เช่นกันนะมีความสุขกับปีใหม่มากๆนะ
แบงค์:เราว่าปอนด์จะอวยพรไห้เราอยู่บ้อ
เรา:เอ้าห่า!!!
แบงค์: เรามาอวยพรไห้นะปอนด์
เรา: 5555 ขอไห้มีความสุขมากๆนะแบงค์ ขอไห้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาตลอดปีและตลอดไปนะ
แบงค์:สาธุ อย่างงี้ใช่ป่ะว้ะ5555
เรา: เออ
แบงค์: เราก็ขอไห้ปอนด์มีความสุขมากๆนะ ขอไห้มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ขอไห้มีแต่ความสุข^^
เรา:ขอบคุณน๊า
แบงค์:เราอุตส่าห์อวยพรให้อิสัส
เรา: เอ้าเราตอบแล้วเรา เออลืม!! ฝากบอกพ่อกับแม่แบงค์ด้วยนะว่าขอไห้มีแต่ความสุขมากๆนะร่างกายแข็งแรงและอยู่กับแบงค์ไปนานๆนะ
แบงค์: เออ!! เราก็ฝากบอกพ่อกับแม่ปอนด์ด้วย ว่าขอไห้มีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรง
เรา: อื้ม เดี่ยวบอกไห้ พรุ่งนี้
แบงค์:ไห้เราพิมพ์เสร็จก่อนสิ55555
เรา: ขอโทษ! พิมพ์มาๆ
ไม่อยากพิมพ์ละครับสงสัยอยากคุย
แบงค์:โทรคุยกับเราแปบดิ ว่างมั้ย?
เรา: ว่างอยู่
พอคุยกันไปสักพักสายหลุด ใจความที่ได้คือ
(อวยพรต่อ)
เรา: ยังไงก็ขอไห้พ่อกับแม่ของอยู่กับแบงค์ไปนานๆนะ
แบงค์: อื้มเราก็ขอไห้พ่อกับแม่ปอนด์อยู่กับปอนด์ไปนานๆเหมือนกันนะ
เรา: เออ ขอบใจมาก
แบงค์ เราไม่ทักปอนด์ไปก็ไม่ได้คุยหลอก
เรา: เราไม่กล้าทักแบงค์ไปหลอก เดี่ยวรบกวนความสุขของแบงค์
แบงค์: อะไรนะ
เรา: เปล่าๆ
และหลังจากนั้นประมาณ50กว่านาทีสายก็หลุดไป
แบงค์ก็โทรมาหาเราอีกก็คุยกันไปเรื่อยๆเหมือนตอนที่เรายังเป็นแฟนกันอ้ะ แบงค์ก็บอกว่าตอนวันที่30อ้ะ แบงค์กดไปดูการแจ้งเตือนในเฟสที่มันบันทึกความทรงจำอ้ะ แบงค์ไห้ตุ๊กตาปอนด์ใช่ป้ะ เราก็ว่าอ่อใช่ๆ แบงค์ก็ถามมาว่ามันยังอยู่มั้ย เราก็บอกว่าก็ยังอยู่ข้างๆตัวปอนด์ทุกวันแหละเวลานอนก็กอดทุกวันไม่เคยเอาไปทิ้งเลยนะ แบงค์ก็ถามมาอีกแล้วปีนี้ไม่มีคนไห้อีกหรอ เราก็บอกว่าไม่มีอ้ะ แล้วแบงค์ละไม่มีคนไห้หรอ แบงค์ตอบมาว่าก็มีนะ เราก็ถามว่าใครแบงค์ก็ตอบว่าเป็นรุ่นพี่เราก็ว่าอ่อๆ เราก็คุยกันไป
แบงค์: ปอนด์วันนั้นแบงค์เห็นปอนด์ด้วยนะ นั่งอยู่คนเดียวตรงโต๊ะยาวๆอ่ะ
เรา: อ้าว!! แบงค์อยู่ตรงไหนอ่ะ ทำไมปอนด์ไม่เห็นแบงค์ละ
แบงค์: อยู่แถวๆนั้นแหละ
เรา: ใช่หรอ
แบงค์: ใช่
เราก็คุยกันไปเรื่อยๆนะเวลาผ่านไปประมาณตี2กว่าเราก็ยังถือสายคุยด้วยกันอยู่นะ เราก็ร้องเพลงของเราไป แบงค์ก็บอกว่าร้องเพลงไห้ฟังหน่อยสิเราก็ร้องไห้ฟังนิดหน่อย และแบงค์ก็ถามว่า
แบงค์: พรุ่งนี้ไปไหนมั้ย
เรา: เราก็ว่าเพื่อนชวนไปทำบุญอ่ะ แบงค์ ไปด้วยกันไหม
แบงค์: ไปที่ไหน
เรา: วัดแถวนี้แหละไปมั้ย
แบงค์: เดี่ยวรอดูก่อนนะ
เราคุยกันเยอะอ้ะแต่เราจำไม่ได้ พอเวลาเกือบจะถึงตี3แบงค์บอกเราว่าปลุกด้วยนะจะตื่นกลับบ้าน เราก็ว่าโอเครเดี่ยวปลุก และหลังจากนั้นแบงค์ก็หลับไปเลย อีก15นาทีจะถึงตี3ละ เราก็ทักแชทไปหาแบงค์รัวๆมากแต่งแบงค์ก็ยังไม่ตื่น เราส่งข้อความไปร้อยกว่าข้อความแบงค์ก็ไม่ตื่น เราเลยตัดสินใจทักไปหาอั้ม(นามสมมติ) เป็นเพื่อนของแบงค์
ปอนด์: อั้ม แบงค์นอนแล้วใชป่ะ ทำไมเราปลุกแล้วไม่ตื่นอ่ะ
อั้ม : หลับแล้ว
ปอนด์: ฝากห่มผ้าไห้แบงค์ด้วยนะ อย่าลืมนะ
อั้ม: โอเคจ้า
ประมาณตี3:15นาที เราก็นอนหลับได้ซักพักประมาณ20นาที แบงค์ก็ตื่นมาตอบแชทเรา
แบงค์: ตื่นแล้ว (และสักพักแบงค์ก็โทรมา) นอนยัง
เรา: นอนแล้ว
แบงค์: งั้นปอนด์นอนไปนะ แบตโทรศัพท์แบงค์เหลือ13% หาที่ชาร์จไม่เจอ
เรา: โอเคร
แบงค์: เดี่ยวแบงค์ใส่เสื้อแขนยาวแล้วจะเข้านอนนะบ้ายยจุ้บบบ
และแล้วเราก็นอนหลับไปจนถึงประมาร6โมงเช้า เราก็ตื่น แบงค์ก็ยังไม่ตื่นเราก็นอนดูทีวีอยู่บ้านฟ้าไปถึงประมาณ9โมงกว่า แบงค์ก็ตื่นละมาตอบแชทเรา เราก็ชวนแบงค์ไปทำบุญแบงค์บอกว่าจะไป ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำ พอเพื่อนมารับเราเสร็จก็ทักไปหาแบงค์ ว่าจะไปมั้ยแบงค์บอกว่าไม่ได้ไปแล้วนะไม่ว่างอะ เราก็ตอบไปว่าไม่เป็นไร แต่ในใจมันก็เสียใจนะ แล้วเดี่ยวกลับมาต่อน้า
สวัสดีกลับมาแล้ว มาต่อดีกว่าและหลังจากวันนั้น แบงค์ก็ทักเฟสมาหาเราด้วยว่า
แบงค์ : เลิกกันไปแล้วจำเป็นต้องเลิกรู้จักกันป่าวว้ะ
เรา : แล้วแต่บางคน ถ้าอยากจำก็จำบางคนไม่อยากจำก็ลืม
แบงค์ : ก็เราถามปอนด์เนี่ย
เรา : สำหรับเรา ก็คิดว่ายังเป็นเพื่อนกันได้นะ
แบงค์ : เออๆ
เจอกันEp.5ค้า
จากเพื่อนเป็นแฟน จากแฟนเป็นเพื่อน Ep.4
แบงค์: ว่างป่าวว่ะ ไปลอยกระทงกับเราหน่อยดิ
เรา: เราอยู่บ้าน
แบงค์: ปอนด์ไม่มาอ่อ?
เรา: ไม่ได้ไปไม่มีคนลอยด้วย
แบงค์: ก็เราชวนนี่ไง ไปกับเราป้ะล้ะ
เรา: ไปไงเราอยู่บ้าน
แบงค์: ปอนด์ไม่ได้มาใช่ป้ะงั้น
เรา: ไม่หลอก แล้วแบงค์คิดยังไงถึงทักเรามา?
แบงค์: คิดถึงละมั้ง
เรา: ขอบคุณนะที่ยังคิดถึงเรา
แบงค์: เออๆ
เรา: จ้า
และแบงค์ก็หายไปเลย เราก็อยากได้ความชัดเจนจากเขานะก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขารู้สึกยังไงแต่ก็นะไม่มีสิทธิ์ที่จะถามเขาหลอก ผ่านไปประมาณ30นาที แบงค์ก็ทักมาอีกว่า……
แบงค์: แอดเพื่อนเรามาหน่อยดิ
เรา: อ่อๆเออๆ
แบงค์: เสร็จยัง
เรา: เออเสร็จละ
(แอดเสร็จแบงค์ก็รับเลยเหมือนรออะ)
แบงค์: ทำไมปอนด์ไม่มาว่ะ
เรา: ไม่รู้สิ
แบงค์: เออๆเราก็นึกว่าปอนด์จะมา
เรา: ตอนแรกก็ว่าจะไปแต่เราก็ว่าไม่ไปดีกว่า แบงค์ก็ลอยไปเหอะ
แบงค์: เราไม่มีกระทงไห้เราไปไงวะ
เรา: แล้แบงค์ลอยยัง
แบงค์: ยัง
เรา: แล้วตอนไหนแบงค์จะลอย รอใคร?
แบงค์: ไม่ไปมั้ง ไม่มีคู่
เรา: ลอยคนเดียวก็ไม่จมน้ำตายหลอก
แบงค์: เราไม่มีคนลอยด้วยน้อ
เรา: เราลอยคนเดียวยังได้เลย
แบงค์:แต่เราไม่ได้ไง
เรา: มาลอยกับเรามา55555
แบงค์: มาๆๆ
เรา: เราลอยพรุ่งนี้ 555
แบงค์: ทำไมไม่วันนี้
เรา: เราอยู่บ้านละ จะลอยไงล่ะ
แบงค์: ก็ปอนด์ไม่มา
เรา:บ้านเราไกล55555
และหลังจากนั้นเราก็คุยกันไปปกติเหมือนที่เราเคยคุยกันตอนเป็นแฟนกัน ความรู้สึกมันกลับมาหมด เราคุยกัน ด่ากันเหมือนเดิมทุกๆอย่าง เราคุยกันแบบนี้อยู่2วันแล้วเราก็เลิกคุยกันไป
ความรู้สึกของวันนี้ก็ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรนะคิดถึงเขามากอะรู้สึกว่าอยากบอกความในใจกับเขาไปไห้เขารับรู้ก็นั่งตัดสินใจอยู่นานเราก็นั่งส่องเฟสเขาคิดไปคิดมาเราก็จะมานั่งอึดอัดอยู่แบบนี้มันก็ไม่โอเคเหมือนกันเราเลยทักไปหาปาล์มเรามันก็บอกไห้เราทักไปเลยไปบอกไห้เขาได้รู้ดีกว่าเก็บไว้เดี่ยวมันจะสายไปเราก็นั่งทำใจอยู่นาน รวบรวมความกล้า อึ้บๆๆเราต้องทำได้ กดพิมพ์แล้วนะ ว่า
เรา: ว่างมั้ยซัก1นาที มีไรจะคุยด้วย?
แบงค์: เออว่างอยู่ ว่าไง?
เรา: เพื่อความสบายใจของเรานะ เราจะมาบอกแบงค์ว่า ตลอดระยะเวลา2เดือนที่เราเลิกกับแบงค์ไป เราไม่เคยลืมแบงค์ได้เลยนะ แม้แต่ซักวัน เราพยายามคุยกับคนอื่นก็แล้ว แต่เราก็ลืมแบงค์ไม่ได้อยู่ดี เราคิดถึงแบงค์นะ มาบอกแค่นี้แหละ บ้ายยย…….
แบงค์: คิดถึงเราอ่อ?
เรา: อื้ม.
แบงค์: ขอบใจนะ
เรา: ไม่เป็นไรขอแค่เราได้บอกกับแบงค์แค่นี้เราก็โอเคละ
ต่อมาในเวลา4นาที แบงค์ก็ไปโพสต์ว่า “คือแบบ เราทำไรไม่ถูกจริงวะ ขอโทษษษษ”
เราก็โพสต์เหมือนกันนะ เราโพสต์ว่า “มีบางคำที่อยากบอกกับเธอ” แล้วเพื่อนเราก็มาเม้น
แล้วเราก็ไห้ปาล์มทักแชทไปถามแบงค์มันก็ถามว่า
ปาล์ม: ทำไมถึงตอบปอนด์ตอบไปแบบนั้น
แบงค์: ไม่รู้สิว่าตอบไปแบบนั้นได้ไง
ปาล์ม: รู้สึกยังไงที่เห็นข้อความปอนด์อ้ะ
แบงค์: เราก็ดีใจนะแต่ลึกๆข้างในเรารู้สึกผิดวะ เราไม่อยากไห้ใครเสียใจเพราะเราอีกวะ แต่เราก็รักนะ
มาแล้วๆๆ หลังจากนั้นมาเราก็ไม่เคยยุ่งไม่เคยคุยกันอีกเลยเจอกันอยู่โรงเรียนบ้างแต่เราก็ทำเหมือนว่าเราไม่รู้จักกันเลย มันโอเครไหมแบบนี้สำหรับเราเราว่ามันไม่ค่อยโอเครซักเท่าไหร่นะ กับที่ว่าคนคนนึงที่เคยรู้จักกัน เคยคุยด้วย เคยนั่งเล่นเดินผ่านทักบ้าง แต่มาวันนี้กลับทำเหมือนกับว่าเราไม่เคยรู้จักกัน เวลาเดินมาเจอกัน เราจะหลบตลอดทำไงได้ก็คนมันอยากลืม ในใจเราอยากกลับไปไหมเราอยากกลับไปนะ แต่บางทีบางเหตุการณ์หลายๆอย่างที่เขาทำมันมากกว่าที่เราทำอีก แค่นี้เราก็พอจะรู้แล้วว่าเขาคนนั้นพร้อมทำหน้าที่แทนเราแล้วแหละ เขายืนอยู่ในจุดที่ที่เราเคยอยู่แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว เราออกมาไกลแล้ว แต่บางครั้งเราก็คิดนะว่าเขารักคนคนนั้นจริงใจหรือเปล่า แต่เขาทั้งสองก็ดูแคร์ใส่ใจกันดีหนิ
แบงค์เป็นห่วงเราด้วยขอบใจมากๆนะ เดี่ยวมาต่อ
มาต่อล้ะน้า
เริ่มยังไงดีว๊า เอาแบบนี้ละกันเล่าก่อนเน้าะหลังจากที่ห่างหายกันไปนานว่าแต่ละวันนี้เป็นอะไรยังไงบ้าง ก็หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเราก็ได้เจอกันบ่อยอยู่นะ ที่โรงเรียน แต่เราก็ผ่าน ณ จุด จุดนั้นมาได้ ตัดภาพมาที่ก่อนวันสิ้นปีเลยเน่าะ
วันนี้เป็นวันที่30ธันวาคม เป็นวันที่โรงเรียนของเราจัดกิจกรรมวันปีใหม่ยอมรับว่าวันนี้เราก็คิดนะว่าจะมีเซอไพรส์เหมือนปีที่แล้วหรือเปล่า เราก็ทำกิจกรรมไปคือการแจกโรงทานเราก็พยายามมองหาแบงค์อยู่เหมือนกันนะ มองไปก็ไม่เห็นเวลาก็ผ่านเลยไปเราก็ยืนถ่ายรูปอยู่กับเพื่อนพอเราหันหลังไปเราก็เจอแบงค์ กำลังเดินมาแต่เราก็หันไปหาปาล์มแล้วบอกกับปาล์มว่านู่นเพื่อนปาล์มมาละ ปาล์มก็พยักหน้าไห้เราอย่างคนรู้ใจ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากเราก็มาแลกของขวัญกับบั๊ดดี้และบั๊ดเดอร์กันพอเสร็จเรียบร้อยเราก็มานั่งตรงโต๊ะยาวอยู่คนเดียวนั่งกอดกล่องของขวัญแล้วก็เหม่อๆไปแต่เราไม่รู้เลยว่ามีคนแอบมองเราอยู่เหมือนกัน พอเวลาผ่านไปหลังจากนั้นเราก็ไม่เจอเขาอีกเลย มาวันสิ้นปี
วันนี้วันสิ้นปีแล้วนะมันดูเหงาๆยังไงไม่รู้อ้ะปีที่แล้วเรายังมีแบงค์อยู่ข้ามปีด้วยกันเลยแต่มาปีนี้เราไม่ชินเลยอ้ะแต่เราก็ทำใจไห้ชินจนได้อ้ะ เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงคืนยี่สิบสี่นาทีเราก็นั่งคุยกับเด็กไป เราอยู่บ้านเพื่อนเหมือนเดิมอ้ะปีนี้เราก็นั่งไป ผ่านไปสักพักเป็นแชทที่เรารอมาทุกวันก็เด้งขึ้นมาเขานั้นคือใครก็แบงค์ไงละ ดีใจมั้ย ดีใจมากเลยนะเราไม่คิดเลยว่าจะมา5555 แบงค์ทักมาว่าไงไปดูกัน
เวลา 00:24
แบงค์:สวัสดีปีใหม่นะปอนด์ ขอไห้มีความสุขมากๆนะ
เรา:ไม่คิดว่าจะมาอวยพรไห้ เออแบงค์ก็เช่นกันนะมีความสุขกับปีใหม่มากๆนะ
แบงค์:เราว่าปอนด์จะอวยพรไห้เราอยู่บ้อ
เรา:เอ้าห่า!!!
แบงค์: เรามาอวยพรไห้นะปอนด์
เรา: 5555 ขอไห้มีความสุขมากๆนะแบงค์ ขอไห้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาตลอดปีและตลอดไปนะ
แบงค์:สาธุ อย่างงี้ใช่ป่ะว้ะ5555
เรา: เออ
แบงค์: เราก็ขอไห้ปอนด์มีความสุขมากๆนะ ขอไห้มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ขอไห้มีแต่ความสุข^^
เรา:ขอบคุณน๊า
แบงค์:เราอุตส่าห์อวยพรให้อิสัส
เรา: เอ้าเราตอบแล้วเรา เออลืม!! ฝากบอกพ่อกับแม่แบงค์ด้วยนะว่าขอไห้มีแต่ความสุขมากๆนะร่างกายแข็งแรงและอยู่กับแบงค์ไปนานๆนะ
แบงค์: เออ!! เราก็ฝากบอกพ่อกับแม่ปอนด์ด้วย ว่าขอไห้มีความสุข สุขภาพร่างกายแข็งแรง
เรา: อื้ม เดี่ยวบอกไห้ พรุ่งนี้
แบงค์:ไห้เราพิมพ์เสร็จก่อนสิ55555
เรา: ขอโทษ! พิมพ์มาๆ
ไม่อยากพิมพ์ละครับสงสัยอยากคุย
แบงค์:โทรคุยกับเราแปบดิ ว่างมั้ย?
เรา: ว่างอยู่
พอคุยกันไปสักพักสายหลุด ใจความที่ได้คือ
(อวยพรต่อ)
เรา: ยังไงก็ขอไห้พ่อกับแม่ของอยู่กับแบงค์ไปนานๆนะ
แบงค์: อื้มเราก็ขอไห้พ่อกับแม่ปอนด์อยู่กับปอนด์ไปนานๆเหมือนกันนะ
เรา: เออ ขอบใจมาก
แบงค์ เราไม่ทักปอนด์ไปก็ไม่ได้คุยหลอก
เรา: เราไม่กล้าทักแบงค์ไปหลอก เดี่ยวรบกวนความสุขของแบงค์
แบงค์: อะไรนะ
เรา: เปล่าๆ
และหลังจากนั้นประมาณ50กว่านาทีสายก็หลุดไป
แบงค์ก็โทรมาหาเราอีกก็คุยกันไปเรื่อยๆเหมือนตอนที่เรายังเป็นแฟนกันอ้ะ แบงค์ก็บอกว่าตอนวันที่30อ้ะ แบงค์กดไปดูการแจ้งเตือนในเฟสที่มันบันทึกความทรงจำอ้ะ แบงค์ไห้ตุ๊กตาปอนด์ใช่ป้ะ เราก็ว่าอ่อใช่ๆ แบงค์ก็ถามมาว่ามันยังอยู่มั้ย เราก็บอกว่าก็ยังอยู่ข้างๆตัวปอนด์ทุกวันแหละเวลานอนก็กอดทุกวันไม่เคยเอาไปทิ้งเลยนะ แบงค์ก็ถามมาอีกแล้วปีนี้ไม่มีคนไห้อีกหรอ เราก็บอกว่าไม่มีอ้ะ แล้วแบงค์ละไม่มีคนไห้หรอ แบงค์ตอบมาว่าก็มีนะ เราก็ถามว่าใครแบงค์ก็ตอบว่าเป็นรุ่นพี่เราก็ว่าอ่อๆ เราก็คุยกันไป
แบงค์: ปอนด์วันนั้นแบงค์เห็นปอนด์ด้วยนะ นั่งอยู่คนเดียวตรงโต๊ะยาวๆอ่ะ
เรา: อ้าว!! แบงค์อยู่ตรงไหนอ่ะ ทำไมปอนด์ไม่เห็นแบงค์ละ
แบงค์: อยู่แถวๆนั้นแหละ
เรา: ใช่หรอ
แบงค์: ใช่
เราก็คุยกันไปเรื่อยๆนะเวลาผ่านไปประมาณตี2กว่าเราก็ยังถือสายคุยด้วยกันอยู่นะ เราก็ร้องเพลงของเราไป แบงค์ก็บอกว่าร้องเพลงไห้ฟังหน่อยสิเราก็ร้องไห้ฟังนิดหน่อย และแบงค์ก็ถามว่า
แบงค์: พรุ่งนี้ไปไหนมั้ย
เรา: เราก็ว่าเพื่อนชวนไปทำบุญอ่ะ แบงค์ ไปด้วยกันไหม
แบงค์: ไปที่ไหน
เรา: วัดแถวนี้แหละไปมั้ย
แบงค์: เดี่ยวรอดูก่อนนะ
เราคุยกันเยอะอ้ะแต่เราจำไม่ได้ พอเวลาเกือบจะถึงตี3แบงค์บอกเราว่าปลุกด้วยนะจะตื่นกลับบ้าน เราก็ว่าโอเครเดี่ยวปลุก และหลังจากนั้นแบงค์ก็หลับไปเลย อีก15นาทีจะถึงตี3ละ เราก็ทักแชทไปหาแบงค์รัวๆมากแต่งแบงค์ก็ยังไม่ตื่น เราส่งข้อความไปร้อยกว่าข้อความแบงค์ก็ไม่ตื่น เราเลยตัดสินใจทักไปหาอั้ม(นามสมมติ) เป็นเพื่อนของแบงค์
ปอนด์: อั้ม แบงค์นอนแล้วใชป่ะ ทำไมเราปลุกแล้วไม่ตื่นอ่ะ
อั้ม : หลับแล้ว
ปอนด์: ฝากห่มผ้าไห้แบงค์ด้วยนะ อย่าลืมนะ
อั้ม: โอเคจ้า
ประมาณตี3:15นาที เราก็นอนหลับได้ซักพักประมาณ20นาที แบงค์ก็ตื่นมาตอบแชทเรา
แบงค์: ตื่นแล้ว (และสักพักแบงค์ก็โทรมา) นอนยัง
เรา: นอนแล้ว
แบงค์: งั้นปอนด์นอนไปนะ แบตโทรศัพท์แบงค์เหลือ13% หาที่ชาร์จไม่เจอ
เรา: โอเคร
แบงค์: เดี่ยวแบงค์ใส่เสื้อแขนยาวแล้วจะเข้านอนนะบ้ายยจุ้บบบ
และแล้วเราก็นอนหลับไปจนถึงประมาร6โมงเช้า เราก็ตื่น แบงค์ก็ยังไม่ตื่นเราก็นอนดูทีวีอยู่บ้านฟ้าไปถึงประมาณ9โมงกว่า แบงค์ก็ตื่นละมาตอบแชทเรา เราก็ชวนแบงค์ไปทำบุญแบงค์บอกว่าจะไป ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำ พอเพื่อนมารับเราเสร็จก็ทักไปหาแบงค์ ว่าจะไปมั้ยแบงค์บอกว่าไม่ได้ไปแล้วนะไม่ว่างอะ เราก็ตอบไปว่าไม่เป็นไร แต่ในใจมันก็เสียใจนะ แล้วเดี่ยวกลับมาต่อน้า
สวัสดีกลับมาแล้ว มาต่อดีกว่าและหลังจากวันนั้น แบงค์ก็ทักเฟสมาหาเราด้วยว่า
แบงค์ : เลิกกันไปแล้วจำเป็นต้องเลิกรู้จักกันป่าวว้ะ
เรา : แล้วแต่บางคน ถ้าอยากจำก็จำบางคนไม่อยากจำก็ลืม
แบงค์ : ก็เราถามปอนด์เนี่ย
เรา : สำหรับเรา ก็คิดว่ายังเป็นเพื่อนกันได้นะ
แบงค์ : เออๆ
เจอกันEp.5ค้า