สำหรับผมเองไม่ซีเรียสนะ ละครจะใช้ภาษาถิ่นหรือไม่ ก็ดูได้ทั้งสองแบบ ถ้าใช้ก็ดีตรงที่มันดูสมจริง ได้อรรถรสของภาษาตามท้องถิ่นนั้นๆ และดีมากสำหรับคนดู ที่ไม่จำเป็นต้องอ่านซับก็รู้เรื่อง แต่ถ้าไม่ใช้ก็พอเข้าใจได้ ว่าละครเรื่องนั้นๆ ต้องการให้คนทั่วประเทศดูกันได้ โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก อรรถรสด้านภาษาอาจจะตกไป แต่ก็จะได้จากทางด้านอื่นทดแทนกัน และในอดีตก็เคยมีเรื่องที่ไม่ใช้ภาษาถิ่น แต่ก็ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดีมาแล้ว
ธรรมชาติของคนส่วนใหญ่ ดูละครเพื่อต้องการความบันเทิงและความสุข ผ่อนคลายจากเรื่องหนักๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตในแต่ละวัน แต่ถ้าถึงขั้นต้องตั้งใจดูอย่างจดจ่อ จ้องเพ่งอ่านซับจนไม่เป็นอันทำอย่างอื่น แถมยังทำให้ปวดตาอีกด้วย ความบันเทิงที่เขาอยากจะได้ ก็จะกลายเป็นความทุกข์และความเครียดแทน ผลสุดท้ายก็จำใจต้องเลิกดู เพราะเสียสุขภาพทั้งกายและจิตเลย โดยเฉพาะผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งหลาย ที่สายตาไม่ค่อยจะดีกันแล้ว
ทีนี้ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ช่องต้องการให้เรื่องนั้นๆ ได้เรตติ้งเยอะๆด้วยหรือไม่ ถ้าไม่ได้สนใจเรตติ้งมากนัก จะได้เท่าไหร่ก็ไม่เป็นไร แบบนี้ควรใช้ภาษาถิ่นอย่างยิ่ง เพราะคนที่ดูได้สบายจะชอบมากๆ ฟังสำเนียงท้องถิ่นแล้วมันได้อรรถรสสุดๆ และจะคอยติดตามอย่างเหนียวแน่น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องรวมถึงการที่นักแสดงในเรื่อง พูดออกสำเนียงของถิ่นนั้นๆได้ดีด้วย คือฟังแล้วไม่เพี้ยนหรือแปร่งหู มิฉะนั้น อรรถรสทางด้านภาษาที่ว่านี้ ก็จะดรอปลงหรือลดต่ำไปด้วย
แต่ถ้าช่องต้องการเรตติ้งเยอะๆ การใช้ภาษากลางไปเลย น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า เพราะสามารถดูได้สบายๆทุกคน ไม่ว่าจะอยู่ในท้องถิ่นใด หรือว่าแก่เฒ่าขนาดไหน เมื่อคนทุกถิ่นทุกภาคต่างก็ดูได้ เรตติ้งก็ย่อมจะได้เยอะไปด้วยแน่นอน เพราะการคิดค่าเรตติ้งนั้น วัดจากจำนวนคนดูสดๆเป็นหลักใหญ่
ดังนั้น ละครเรื่องไหนที่ใช้ภาษาถิ่น โดยเฉพาะของเหนือกับใต้ ก็ต้องทำใจกับเรตติ้งที่อาจได้ไม่เยอะด้วย ถึงแม้จะอยากให้ได้เยอะแค่ไหนก็ตาม เพราะภาษาถิ่นที่ไม่คุ้นหู จะทำให้จำนวนคนดูลดลงแน่ๆไม่มากก็น้อย และเป็นที่มาของเรตติ้งที่ได้น้อยนั่นเอง
ภาษาถิ่น ยินน้อย มิค่อยคุ้น
การหวังลุ้น เรตติ้ง ยิ่งยากขู
ถ้าเกิดต้อง มองซับ จับตาดู
ชนบ่สู้ ส่วนนึง อาจครึ่งไทย
ด้วยรู้สึก สายตา มันล้าหนัก
เพ่งโขนัก นำทุกข์ สุขบไหว
โดยเฉพาะ ผู้เฒ่า เค้าสูงวัย
ดวงเนตรใช้ ได้ดี เหลือกี่คน
จุดนี้ควร หวนคิด ชั่งจิตท่าน
ผิต้องการ กอบกำ สำเร็จผล
เพื่อที่จะ ประคอง ช่องรักตน
ให้หนีพ้น ภาพแย่ กระแสยับ.
ละครที่ใช้ภาษาถิ่นไม่คุ้นหูคนทั่วไป อาจจะต้องทำใจถ้าได้เรตติ้งน้อยด้วย
ธรรมชาติของคนส่วนใหญ่ ดูละครเพื่อต้องการความบันเทิงและความสุข ผ่อนคลายจากเรื่องหนักๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตในแต่ละวัน แต่ถ้าถึงขั้นต้องตั้งใจดูอย่างจดจ่อ จ้องเพ่งอ่านซับจนไม่เป็นอันทำอย่างอื่น แถมยังทำให้ปวดตาอีกด้วย ความบันเทิงที่เขาอยากจะได้ ก็จะกลายเป็นความทุกข์และความเครียดแทน ผลสุดท้ายก็จำใจต้องเลิกดู เพราะเสียสุขภาพทั้งกายและจิตเลย โดยเฉพาะผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งหลาย ที่สายตาไม่ค่อยจะดีกันแล้ว
ทีนี้ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ช่องต้องการให้เรื่องนั้นๆ ได้เรตติ้งเยอะๆด้วยหรือไม่ ถ้าไม่ได้สนใจเรตติ้งมากนัก จะได้เท่าไหร่ก็ไม่เป็นไร แบบนี้ควรใช้ภาษาถิ่นอย่างยิ่ง เพราะคนที่ดูได้สบายจะชอบมากๆ ฟังสำเนียงท้องถิ่นแล้วมันได้อรรถรสสุดๆ และจะคอยติดตามอย่างเหนียวแน่น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องรวมถึงการที่นักแสดงในเรื่อง พูดออกสำเนียงของถิ่นนั้นๆได้ดีด้วย คือฟังแล้วไม่เพี้ยนหรือแปร่งหู มิฉะนั้น อรรถรสทางด้านภาษาที่ว่านี้ ก็จะดรอปลงหรือลดต่ำไปด้วย
แต่ถ้าช่องต้องการเรตติ้งเยอะๆ การใช้ภาษากลางไปเลย น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า เพราะสามารถดูได้สบายๆทุกคน ไม่ว่าจะอยู่ในท้องถิ่นใด หรือว่าแก่เฒ่าขนาดไหน เมื่อคนทุกถิ่นทุกภาคต่างก็ดูได้ เรตติ้งก็ย่อมจะได้เยอะไปด้วยแน่นอน เพราะการคิดค่าเรตติ้งนั้น วัดจากจำนวนคนดูสดๆเป็นหลักใหญ่
ดังนั้น ละครเรื่องไหนที่ใช้ภาษาถิ่น โดยเฉพาะของเหนือกับใต้ ก็ต้องทำใจกับเรตติ้งที่อาจได้ไม่เยอะด้วย ถึงแม้จะอยากให้ได้เยอะแค่ไหนก็ตาม เพราะภาษาถิ่นที่ไม่คุ้นหู จะทำให้จำนวนคนดูลดลงแน่ๆไม่มากก็น้อย และเป็นที่มาของเรตติ้งที่ได้น้อยนั่นเอง
ภาษาถิ่น ยินน้อย มิค่อยคุ้น
การหวังลุ้น เรตติ้ง ยิ่งยากขู
ถ้าเกิดต้อง มองซับ จับตาดู
ชนบ่สู้ ส่วนนึง อาจครึ่งไทย
ด้วยรู้สึก สายตา มันล้าหนัก
เพ่งโขนัก นำทุกข์ สุขบไหว
โดยเฉพาะ ผู้เฒ่า เค้าสูงวัย
ดวงเนตรใช้ ได้ดี เหลือกี่คน
จุดนี้ควร หวนคิด ชั่งจิตท่าน
ผิต้องการ กอบกำ สำเร็จผล
เพื่อที่จะ ประคอง ช่องรักตน
ให้หนีพ้น ภาพแย่ กระแสยับ.