ขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้ระบายสิ่งที่เราเจอมาตลอด17ปีนะคะ เราขอแทนชื่อเราว่า น้ำ นะ สังคมในโรงเรียนเป็นสิ่งน่ากลัวแล้วแต่สังคมในบ้านน่ากลัวกว่า น้ำมีปัญหาในการอยู่สังคมกับเพื่อนตั้งแต่ประถมแล้วคะ เพราะเป็นคนเงียบๆชอบอ่านหนังสือ มีความรู้รอบตัวแต่ไม่เก่งในตำราเรียนเลย คือ เรียนช้ากว่าเพื่อนในวิชาหลักๆพวกคณิต อังกฤษ พอเราไม่เข้าใจเราก็เลยถามเพื่อนทุกครั้งที่เราถามเพื่อนจะปฏิเสธที่จะอธิบาย งานกลุ่มเราคือเศษเกินที่ไม่มีคนอยากให้ร่วมกลุ่ม จนคุณครูต้องจับยัดกลุ่ม เพื่อนที่ให้เราอยู่ก็เหมือนไม่พอใจแล้ว นี้ว่าแย่แล้วเนาะ เรามีสิ่งที่แย่กว่านั้นคะ คือกลับมาบ้านเราปรึกษาพ่อแม่(บ้านเรามีกันแค่3คน) เค้ากลับบอกว่า เดียวเพื่อนก็หาย ปรับตัวหน่อยสิ เราพยายามตามที่ท่านบอกนะคะ จนมัธยมต้น เหตุการณ์ทุกอย่างมันแย่กว่าเดิมเสียอีก เราเป็นคนที่เพื่อนไม่เคยสนใจ ขนาดตอนเช๊คชื่อ เรานั่งข้างหน้าเค้าแท้ๆ เค้ายังถามเพื่อนในห้องเลย ว่าเรามาไหม เป็นพี่ๆจะเสียใจไหมคะ พอมีปัญหาแบบนี้เข้า เริ่มคะหนูเริ่มไม่อยากไปโรงเรียน หนูไปกลับมาบ้านมาปรึกษากับพ่อแม่เค้าก็หาว่าเราคิดมาก ขอต่อในคอมเม้นนะคะ
จากใจ เด็กหญิงที่ไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อนและไม่มีใครฟังปัญหา!!!