เอิ่มๆ เนื่องจาก ผมไม่สามารถ สมัครพันทิปได้เนื้องจาก บัตรประชาชนผมไม่ชัดนะครับ เลยสมัครไม่ได้
มันก็แค่โดนน้ำไม่ชัดนิ่ดเดียวเองๆ เริ่มกันเลยดีกว่า
สวัสดีครับผมนายเจษฎานอบน้อม หรือที่รู้จักกันในนามของเสือโหย
พ่อผมตั้งตามพระเอกหนังสมัยก่อนนี่แหละครับ อยากดู ไปหาเอานะครับ
ชื่อผมได้มาจาก ชายเสื้อแดงครับ พี่พงษ์พัฒน์ครับ
ผมมาเรียนที่มอกาฬสิน (มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์) พื้นที่ที่เต็มไปด้วยป่าไม้มีเนื้อที่เยอะแยะมากมาย เต็มไปด้วยฝูงสัตว์นานาพันธ์ เช่น กา และหมาคณะซึ่งหมาคณะก็จะมีตัวเด็ดๆอยู่ไม่กี่ตัวที่ผมตั้งชื่อให้ได้แก่ สมพงษ์ ประเสริฐ และชูเกียรติ
แต่อาจารย์ที่นี่บอกเสมอว่า เราคนไม่มากขนกันไปไหนก็ขี่รถส่วนตัวของอาจารย์ได้สะดวกไม่เหมือนที่อื่นคนเยอะดูแลกันยาก เราได้รับการดูแลจากอาจารย์ทุกคน เหมือนพี่น้องแท้ๆเพราะว่าท่านให้เราเป็นคนครอบครัว แม้แต่ในยามที่เราอกหักท่านก็ยังปลอบเราได้เลย เราได้ทำงานกับท่านได้ร่วมงานกันมากมายทั้งการทำงานออก thai pbs งานประกวดศิลป์สร้างสรรค์ ถนนสีขาว สารคดีท่องเที่ยวดิจิแคมป์ และอีกมากมาย
แต่เราจะถนัดด้านข่าวมากกว่าเพราะเราทำนักข่าวพลเมืองบ่อยก็จะมีบ้างเลยละที่เราท้อ แต่ท่านก็ยังให้กำลังใจและมอบงานนี้เรื่อยมา เชื่อไหมละว่าเวลาที่เราไปกินข้าวกับอาจารย์เราไม่ต้องจ่าย เพราะนักศึกษามีน้อยท่านจ่ายให้ได้สบายแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักเพราะประเด็นหลักคือท่านมองเราคือครอบครัวความอบอุ่นของเราที่อยู่ใน ม. เรารู้สึกได้ถึงความรักเราอยากไปไหนมาไหนท่านก็พาไปได้เสมอ
เพราะท่านมองว่าโอกาสที่ได้ไปไหนคือความรู้ที่เราจะได้ ท่านเลยไม่อยากปิดกั้นเราและจะพาเราไปเรื่อยๆ เรามีห้องสตูราคา 30 ล้าน และกล้องให้เล่นได้ครบมือเราอยู่ที่นี่แล้วได้อะไรมากมาย
เราคือความหวังของพ่อแม่ เราว่ามันคุ้มค่าที่เราได้มาเรียนที่นี้ถึงคนเราจะไม่มากสภาพแวดล้อมและอาจจะมีแต่ป่า แต่เราก็รู้ว่าที่นี่ให้ความรู้เราได้ไม่แพ้กับ ม.อื่น เพราะอาจารย์ใส่ใจทุกรายละเอียดของนักศึกษาทำให้เรารู้สึกดีมากๆทั้งในห้องเรียนและนอกห้องเรียนไปทำงานก็ตากแดดด้วยกันลำบากด้วยกันแต่ที่สำคัญเราไม่เคยทิ้งกันไปไหน
อดีต
ปัจจุบัน
นิเทศ พาวเวอร์เรนเจอร์(มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์)
สวัสดีครับผมนายเจษฎานอบน้อม หรือที่รู้จักกันในนามของเสือโหย
พ่อผมตั้งตามพระเอกหนังสมัยก่อนนี่แหละครับ อยากดู ไปหาเอานะครับ
ชื่อผมได้มาจาก ชายเสื้อแดงครับ พี่พงษ์พัฒน์ครับ
ผมมาเรียนที่มอกาฬสิน (มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์) พื้นที่ที่เต็มไปด้วยป่าไม้มีเนื้อที่เยอะแยะมากมาย เต็มไปด้วยฝูงสัตว์นานาพันธ์ เช่น กา และหมาคณะซึ่งหมาคณะก็จะมีตัวเด็ดๆอยู่ไม่กี่ตัวที่ผมตั้งชื่อให้ได้แก่ สมพงษ์ ประเสริฐ และชูเกียรติ
แต่อาจารย์ที่นี่บอกเสมอว่า เราคนไม่มากขนกันไปไหนก็ขี่รถส่วนตัวของอาจารย์ได้สะดวกไม่เหมือนที่อื่นคนเยอะดูแลกันยาก เราได้รับการดูแลจากอาจารย์ทุกคน เหมือนพี่น้องแท้ๆเพราะว่าท่านให้เราเป็นคนครอบครัว แม้แต่ในยามที่เราอกหักท่านก็ยังปลอบเราได้เลย เราได้ทำงานกับท่านได้ร่วมงานกันมากมายทั้งการทำงานออก thai pbs งานประกวดศิลป์สร้างสรรค์ ถนนสีขาว สารคดีท่องเที่ยวดิจิแคมป์ และอีกมากมาย
แต่เราจะถนัดด้านข่าวมากกว่าเพราะเราทำนักข่าวพลเมืองบ่อยก็จะมีบ้างเลยละที่เราท้อ แต่ท่านก็ยังให้กำลังใจและมอบงานนี้เรื่อยมา เชื่อไหมละว่าเวลาที่เราไปกินข้าวกับอาจารย์เราไม่ต้องจ่าย เพราะนักศึกษามีน้อยท่านจ่ายให้ได้สบายแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักเพราะประเด็นหลักคือท่านมองเราคือครอบครัวความอบอุ่นของเราที่อยู่ใน ม. เรารู้สึกได้ถึงความรักเราอยากไปไหนมาไหนท่านก็พาไปได้เสมอ
เพราะท่านมองว่าโอกาสที่ได้ไปไหนคือความรู้ที่เราจะได้ ท่านเลยไม่อยากปิดกั้นเราและจะพาเราไปเรื่อยๆ เรามีห้องสตูราคา 30 ล้าน และกล้องให้เล่นได้ครบมือเราอยู่ที่นี่แล้วได้อะไรมากมาย
เราคือความหวังของพ่อแม่ เราว่ามันคุ้มค่าที่เราได้มาเรียนที่นี้ถึงคนเราจะไม่มากสภาพแวดล้อมและอาจจะมีแต่ป่า แต่เราก็รู้ว่าที่นี่ให้ความรู้เราได้ไม่แพ้กับ ม.อื่น เพราะอาจารย์ใส่ใจทุกรายละเอียดของนักศึกษาทำให้เรารู้สึกดีมากๆทั้งในห้องเรียนและนอกห้องเรียนไปทำงานก็ตากแดดด้วยกันลำบากด้วยกันแต่ที่สำคัญเราไม่เคยทิ้งกันไปไหน
อดีต
ปัจจุบัน