เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้เป็นวันที่ผมกับแฟนเลิกกัน แต่ผมยังรักเธออยู่มากตอนนี้เลย ในวันที่เราคบวันแรกจนถึงใน 2 อาทิตย์ก่อนที่จะเลิกกันผมกับแฟนรักกันมากจนตัวติดกันเลยว่าได้ ทุกครั้งที่แฟนทำผิดผมให้อภัยเธอเสมอไม่ว่าจะสายเกอนไปฟรือจะนอกใจหรืออะไรก็ตาม ผมก็ให้อภัยและโอกาสแฟนผมมาตลอด แต่ทำไมในวันนี้ ผมทำผิดแค่ครั้งเดียว เธอกลับไม่ให้อภัยและโอกาสให้ผมเลย ก่อนที่ผมจะเกิดเรื่องแบบนี้ เมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน เป็นวันที่ผมอยู่กะแฟนเป็นวันสุดท้ายก่อนที่จะอยู่แยกหอกัน วันนั้นเป็นวันที่ผมทะเลาะกับแฟนผม กำลังจะเดินกลับห้องแฟนผมก็เดินทิ้งผมไป และฝนตกด้วยครับเธอเดินฝ่าฝนไปส่วนผมก็ต้องเดินไปเหมือนกัน เดินไม่รอผมกางร่มให้ จนฝนตกหนักมาก เธอจึงหาที่แอบฝนสักพักนึงเพื่อให้ฝนเบาลง แต่ผมไม่รู้ว่าแฟนผมไปแอบฝนฝน มารู้ตัวอีกทีก็เดินห่างมาไกลพอควรผมจึงรีบเดินกลับไปหาเธออย่างไว และก็อยู่กับเธอกางร่มให้เธอจนเดินกลับห้องด้วยกันแล้วแล้วก็หายทะเลาะกัน หลังจากวันนั้นมา เธอกลับหอเธอไปแล้ว เธอเปลี่ยนไป เธอพูดในแชทปกติในอารมณ์ที่ว่า เธอถ่ายภาพเธออยู่ไหน ทำอะไรอยู่แค่นี้ แต่เธอไม่เคยคุยทักกับผมเลยว่าเป็นยังไง คุยกันตามแฟนปกติ เธอถ่ายรูปอยู่หอเพื่อนกลุ่มเพื่อนของเธอมีทั้งชายและหญิง ไปเล่นไพ่ เล่นเกม ต่างนานาๆ เธอไม่เคยโทรหาผมเลยตั้งแต่นั้นมา เธอไม่มีเวลาให้ผมอีกเลยตั้งแต่นั้นมา ผมเป็นห่วงเธอมากผมโทรไปหาเธอ ทุกครั้งที่ผมโทรไปจะถามเธอว่า
ผม:"อยู่ไหน ทำอะไร"
เธอ:"อยู่หอเพื่อน"
ผม:"เพื่อนไหน"
เธอ:"เพื่อนที่หอนั้นแหละ"
ผม:"แล้วทำอะไรกะใคร"
เธอ:"เล่นเกมกับเพื่อน"
ผม:"นี่มัน 5 ทุ่มแล้วนะยังเล่นอีกเหรอ"
เธอ:"ก็ใช่ไงเดี๋ยวก็เล่นไพ่กับเพื่อนต่อ"
ผม:"ไหนเวลาของเราอะหายไปไหนหลายวัน ไม่มีเวลาให้เลยหรอไง ตอบแชทก็ช้า ทุกอย่างดูเปลี่ยนไป"
เธอ:"เออแค่นี้ก่อนนะ จะไปเล่นต่อแล้ว"
เธอทำอย่างนี้ทุกวัน เธอไม่มีเวลาให้ผม ผมไม่รู้ว่าเธอทำอะไรเป็นยังไงบ้าง ผมโทรไปผมทะเลาะกับเธอทุกครั้ง ผมขึ้นเสียง ด้วยความโมโห เธอชอบตอบเบี่ยงๆประเด็น ตอบไม่ตรงคำถาม จะวางสายอย่างเดียว ผมเลยขอเลิกกับเธอ
ผม:"มีแฟนมีทำไมถ้าจะไม่สนใจขนาดนี้ คบเอาสถานะหรอ"
เธอ:"อะไรของเธอเนี่ย เราแค่ติดเพื่อน นี่แค่อาทิตย์เดียวเองทนไม่ได้หรอ"
ผม:"งั้นเราเลิกกันดีกว่า อยู่อย่างนี้ ไปผมมีแต่เป็นห่วงฟุ้งซ่านไปแต่เธอไม่สนใจใยดีเลย"
เธอ:"ไม่เลิก เดะวันอาทิตย์เราค่อยเคลียกัน แค่นี้นะ"
และเธอก็หายไป ผมโทรไปอย่างนี้ทุกวันทะเลาะทุกวัน ประโยคเดิมๆ จนเธอหมดความอดทนแล้วพูดว่า"เลิกก็เลิก" ตอนนั้นผมเสียใจมากผมไม่อยากเลิกกับเธอผมทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้รู้ความจริงว่า อะไรมันทำให้เธอเปลี่ยนไปขนาดนี้ ผมไม่รู้จักเพื่อนเธอเลยสักคนเธอเพิ่งรู้จักกับเพื่อนได้ไม่เกินอาทิตย์ จนผมคุยเฟสกะเพื่อนที่อยู่กับเธอในปัจจุบันได้ แล้วเพื่อนเธอตกใจ เลยพูดว่า
เพื่อนเธอ"อ่าว จขก."
ผม:"รู้จักเราได้ไง"
เพื่อนเธอ:"รู้จักดิไปทำอะไรมันมา มันกินเหล้าทุกวันเลย มันคุยกับคนอื่นด้วย แต่มันทำเพื่อจะลืมแก มันไม่คิดคบหรอก มันบอกมีหลายอย่างที่แกไปทำมัน ไปคุยกับผญอื่นหรอ ไปขอเลิกมันหรอ "
เรื่องแรกเลยผญคนอื่นอันนี้เพื่อนสนิทของแฟนผมแหละ แต่ผญคนนั้นแค่มาถามเรื่องปรึกษา เรื่องของคนที่แอบชอบมัน ไม่มีอะไรเกินเลย ผมอธิบายเธอฟังไปแล้ว แต่เธอไม่ฟังเลย ส่วนเรื่องขอเลิกผมก็ อธิบายไปตามนั้น แต่เพื่อนเธอบอกว่ามันอ่อยๆมันไม่ฟังเหมือนแฟนผมเลย มันไม่มีเหตุผลเลยผมไม่เข้าใจ ผมจึงทำไรไม่ได้ผมไม่อยากเลิกกับเธอผมง้อเธอ มาตลอดเกือบ อาทิตย์สุดท้าย แต่เธอกลับพูดว่า
เธอ:"อะไรยังไม่จบอีกเหรอ มันก็ดีเหมือนกันนะที่บอกเลิก พอได้มาอยู่ที่นี่มันทำให้รู้สึกว่ามีความสุข อยู่กะเพื่อนก็มีความสุข เราเหนื่อย ไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งนั้น"
ผม:"เค้าขอโทษเค้าผิดเอง ที่ทำลงไปที่ขึ้นเสียงทะเลาะก็เพราะเป็นห่วง ผญคนนั้นก็เป็นเพื่อนสนิทเธอแต่ก่อนแค่มาปรึกษาเรื่องความรักมัน อยู่กะเค้าแล้วมันเหนื่อยมากเลยหรอ มันไม่มีความสุขเลยหรอ"
เธอ:"มันก็มีความสุขไปอีกแต่ตอนนี้เราไม่อยากมีเราเหนื่อย เบื่อที่จะมาทะเลาะกันบ่อยๆ"
ผม:"ไม่คิดถึงเค้าบ้างเหรอ ไม่เป็นห่วงไรบ้างเหรอไม่รักแล้วหรอ"
เธอ:"ก็คิดถึง ก็เป็นห่วง แต่แค่เราเหนื่อย เราไม่อยากทะเลาะล่ะ"
ผม:"ถามจริงมีคนไหม่หรือเปล่า"
เธอ:".........    ไม่มี"
ผม:"อื้มเชื่อใจนะ แต่กลับมาเถอะนะ เค้าผิดไปแล้วกลับมาเถอะ ให้โอกาสเค้าใหม่เถอะ"
เธอ:"นี่ จขก. อย่ามางี่เง่าน่ารำคาญได้ไหม มันสายเกินไปล่ะ แค่นี้นะ เดะค่อยเคลียกันไหม่ วันอาทิตย์นี้"
ผมไม่เข้าใจเลยครับทำไมถึงเป็นแบบนี้
เลิกไปแล้ว ผมปล่อยวางไม่ได้เลยเพราะว่าทุกครั้งที่ผมเดินออกมาจากห้อง มันเป็นที้ผมได้ทำความทรงจำร่วมกันมาตลอดทุกวัน มานานเป็นปี ทุกครั้งที่ผมมอง ผมเห็นแต่ภาพเก่าเข้ามาตลอด เดินไปร้องไห้ไป ผมอยู่ในห้องให้เวลากับตัวเองแต่ห้องผม มันเป็นสิ่งที่ผมกะแฟนทำความทรงจำร่วมกันมาตลอด อยู่ในห้องก็ช่วยผมไม่ได้จะไปที่ไหน ก็มีแต่ที่เคยทำร่วมกันมานานตลอด ผมไม่รู้จะทำยังไงดีกับอาการแบบนี้ครับ มันลืมไม่ได้ เพราะ ภาพมันเข้ามาตลอดเวลา ไปกับเพื่อนก็ช่วยได้แค่ชั่วคราว สุดท้ายก็กลับมาอีก อยากอยู่คนเดียวในห้องก็ไม่หาย ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ผมตันไปหมดแล้ว