เมื่อคิดว่าแค่การ "รู้สึกดีต่อกัน" มีความสุขกว่า "การรักกัน"

สวัสดีครับ นี่ก็เป็นกระทู้ที่ 2 ของผมละ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่ หลังกลับจากร้านนั่งชิวยอมรับว่ากรึ่มๆ แต่ก็ยังพอพิมพ์ได้ แล้วก็รู้สึกอะไรบางอย่าง
ที่รู้สึกนี้คือไม่ได้อยากรักใครแล้ว แค่รู้สึกดีก็พอแล้วมั้ง จะเอาหัวใจไปแลกกับใครอีกทำไม ใจแลกใจใช้ไม่ได้อีกแล้ว เหมือนเห็นแก่ตัวนะครับ
แต่กับที่ผมโดนมามันก็เกินจุดที่จะจริงจังกับใครสักคนละ คือที่ทำตอนนี้ก็แค่คุยกับผู้หญิง 2 คน แต่รู้นะครับว่าเขามีใจให้ คุยมาเกือบปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยขอเขาเป็นแฟน ไม่เคยล่วงเกินอะไรสักอย่าง แค่ไม่อยากให้เขามารักรัก แต่ผมก็เลิกคุยไม่ได้เพียงเพราะแค่ว่าเหงา ถ้าเลิกคุยไปก็ไม่รู้ว่าจะ ไปเที่ยวกับใคร ไปกินข้าวกับใคร จะไปอ่านหนังสือกับใคร แต่ก็แค่ไม่อยากที่จะคบ ผมรู้สึกพูกพันกับทั้งคู่นะครับ ไม่ใช่ว่าเลือกไม่ได้ แต่ไม่อยากคบกับใครเลย ผมแค่หวังว่าเขาทั้งคู่คงจะมีคนคุยด้วยแล้วอาจจะคบกันก่อน แล้วผมก็ไม่ได้ที่จะต้องเลือก แต่ผมยังชวนเขาไปกินข้าวได้ในฐานะพี่ชาย แค่ผมไม่กล้าบอกเขาตรงๆ บางคนอาจสงสัยว่าแล้วไปคุยกับเขาทำไมตั้งแต่แรก ก็เพราะความเหงาอีกนั่นแหละครับ แต่มันก็ทำให้ผูกพันกันมาจนถึงขนาดนี้

กระทู้นี้ก็แค่อยากมาระบายครับ ไม่อยากคุยเรื่องนี้กับคนรู้จัก อยากจะปลดปล่อยมันออกมาบ้าง แต่ผมชอบความสัมพันธ์แบบนี้กว่าการคบกันเป็นแฟนมากกว่านะครับ ไม่ต้องเป็นเจ้าของกัน ไม่ต้องมีอะไรกัน ไปไหนด้วยกันได้ตลอด แต่แค่ผมคุยกับผู้หญิง 2 คนมันแย่ตรงนี้แหละครับ ขอโทษนะครับที่อาจจะทำให้เคืองใครหลายๆคนหรือบางคนก็ตาม แค่มาแชร์เฉยๆครับ

ขอบคุณครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่