เราทำงาน แล้วแอบชอบพี่ที่ทำงานคนนึง
ได้มีโอกาส พูดคุย(แบบพี่ที่ทำงานคุยกับน้องที่ทำงานธรรมดา) ไปกินข้าวไหนเราจะติดรถเค้าไปกินด้วยตลอด(เราไม่มีรถใช้ ที่ทำงานไกลจากตลาดพอสมควร)
วันไหนเบื่อๆ เราก็จะทำกับข้าวกินเอง ไม่งั้นก็ซื้อของที่ตลาดมากินที่ห้องพักด้วยกัน(ที่ รง. มีที่พักสวัสดิการให้)
กินข้าวกันตามปกติ
พี่เค้าถามว่าเป็นคนดีไหม ก็ดีนะ หน้าตาดี พี่เค้ามีแฟนอยู่แล้ว(อันนี้เราก็รู้ เราแค่ชอบ..ไม่คิดจะไปแย่งของๆใคร มีศักย์ศรีพอ)
แต่พออยู่ด้วยกันนานๆ เราเริ่มมองเห็นอะไรหลายๆ อย่างนะ
ช่วงแรกที่เรางมงายอยู่ คิดนะ
-เวลาทำกับข้าวด้วยกันพี่เค้าไม่ชอบหลอก แต่ชอบคนจัดการ(คือ ตัวเองเป็นคนบอกว่าต้องใส่อะไรๆ แต่เราเป็นคนลงมือปฏิบัติ) เราคิดว่า ก็เรื่องปกตินะ ผู้หญิงทำกับข้าว
- กินข้าวเสร็จ หนิบแค่งานตัวเองไปล้าง จานใส่กับข้าว เครื่องครัวที่ทำอาหาร(คือของส่วนกลางที่ทำกับข้าวด้วยกันนั้นละ) ก็ไม่ได้หยิบไปล้างด้วย เราก็ยังโอเค เรื่องแค่นี้ทำได้อยู่ บวกกับช่วงนั้นอยากให้เค้ามองเราว่าเป็นแม่ศรีเรือน
- พอช่วงหลังๆ เริ่มแบบ บางทีเราก็ไม่ไหวไง เครื่องครัวถ้าเราไม่หยิบไปล้างก็ไม่คิดจะล้าง(แต่คือถ้าเราหยิบไปล้างเค้าก็จะช่วยล้างด้วย) ขวดน้ำกินหมดก็ว่างไว้บนโต๊ะกินข้าวนั้นละ บางทีมา 3-4 ขวดก็ไม่รู้จักกยิบไปทิ้ง ถังขยะใส่ขวดน้ำไว้ขายก็อยู่แค่ประตูห้องเปิดออกไปแค่นั้นเอง แก้วกินน้ำกินเสร็จก็วางไว้ไม่หยิบหปล้าง 3-4 ใบต่อวันก็เคยมี(เราตามเก็บล้าง) โต๊ะกินข้าวกินเสร็จก็จะมีเศษอาหารไม่รู้จักทำความสะอาด(เราจะเป็นคนเสร็จเองตลอด)
(ห้องครัวกับห้องกินข้าวเป็นเพียงพื้นที่ส่วนกลางนะคะ กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกลับห้องใครห้องมัน)
เราก็เคยคิดว่าความใกล้ชิด/ความสนิทกันเนี้ย มันทำให้เราได้เห็นอะไรๆ ที่ชัดเจนขึ้นนะคะ
ทุกวันนี้ความรู้สึกที่มีคือ เค้าเป็นแค่พี่ที่ทำงานที่เราไปไหนมาไหนด้วยและสนิทด้วยแค่นั้น
รู้สึกดีที่ไม่ได้เป็นแฟนเค้า เพราะถ้าใช่..เราคงทำงานบ้านจนเหนื่อยแน่เลย
แต่เราไม่ใช่แฟนเค้า ถ้าเค้าอยู่กับแฟนอาจจะช่วยแฟนมากกว่าที่อยู่กับเราก็ได้นะ ใครจะไปรู้
บางคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ถ้ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่เจอได้บ่อยครั้งและต้องทำทุกวัน เราว่ามันก็ไม่เล็กน้อยนะคะ
ขอบคุณที่เค้ามาอ่านกระทู้นะคะ เพื่อนคิดว่าไงกันบ้างเอย..
ความใกล้ชิด ทำให้อะไร..อะไร จัดเชนขึ้น
ได้มีโอกาส พูดคุย(แบบพี่ที่ทำงานคุยกับน้องที่ทำงานธรรมดา) ไปกินข้าวไหนเราจะติดรถเค้าไปกินด้วยตลอด(เราไม่มีรถใช้ ที่ทำงานไกลจากตลาดพอสมควร)
วันไหนเบื่อๆ เราก็จะทำกับข้าวกินเอง ไม่งั้นก็ซื้อของที่ตลาดมากินที่ห้องพักด้วยกัน(ที่ รง. มีที่พักสวัสดิการให้)
กินข้าวกันตามปกติ
พี่เค้าถามว่าเป็นคนดีไหม ก็ดีนะ หน้าตาดี พี่เค้ามีแฟนอยู่แล้ว(อันนี้เราก็รู้ เราแค่ชอบ..ไม่คิดจะไปแย่งของๆใคร มีศักย์ศรีพอ)
แต่พออยู่ด้วยกันนานๆ เราเริ่มมองเห็นอะไรหลายๆ อย่างนะ
ช่วงแรกที่เรางมงายอยู่ คิดนะ
-เวลาทำกับข้าวด้วยกันพี่เค้าไม่ชอบหลอก แต่ชอบคนจัดการ(คือ ตัวเองเป็นคนบอกว่าต้องใส่อะไรๆ แต่เราเป็นคนลงมือปฏิบัติ) เราคิดว่า ก็เรื่องปกตินะ ผู้หญิงทำกับข้าว
- กินข้าวเสร็จ หนิบแค่งานตัวเองไปล้าง จานใส่กับข้าว เครื่องครัวที่ทำอาหาร(คือของส่วนกลางที่ทำกับข้าวด้วยกันนั้นละ) ก็ไม่ได้หยิบไปล้างด้วย เราก็ยังโอเค เรื่องแค่นี้ทำได้อยู่ บวกกับช่วงนั้นอยากให้เค้ามองเราว่าเป็นแม่ศรีเรือน
- พอช่วงหลังๆ เริ่มแบบ บางทีเราก็ไม่ไหวไง เครื่องครัวถ้าเราไม่หยิบไปล้างก็ไม่คิดจะล้าง(แต่คือถ้าเราหยิบไปล้างเค้าก็จะช่วยล้างด้วย) ขวดน้ำกินหมดก็ว่างไว้บนโต๊ะกินข้าวนั้นละ บางทีมา 3-4 ขวดก็ไม่รู้จักกยิบไปทิ้ง ถังขยะใส่ขวดน้ำไว้ขายก็อยู่แค่ประตูห้องเปิดออกไปแค่นั้นเอง แก้วกินน้ำกินเสร็จก็วางไว้ไม่หยิบหปล้าง 3-4 ใบต่อวันก็เคยมี(เราตามเก็บล้าง) โต๊ะกินข้าวกินเสร็จก็จะมีเศษอาหารไม่รู้จักทำความสะอาด(เราจะเป็นคนเสร็จเองตลอด)
(ห้องครัวกับห้องกินข้าวเป็นเพียงพื้นที่ส่วนกลางนะคะ กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกลับห้องใครห้องมัน)
เราก็เคยคิดว่าความใกล้ชิด/ความสนิทกันเนี้ย มันทำให้เราได้เห็นอะไรๆ ที่ชัดเจนขึ้นนะคะ
ทุกวันนี้ความรู้สึกที่มีคือ เค้าเป็นแค่พี่ที่ทำงานที่เราไปไหนมาไหนด้วยและสนิทด้วยแค่นั้น
รู้สึกดีที่ไม่ได้เป็นแฟนเค้า เพราะถ้าใช่..เราคงทำงานบ้านจนเหนื่อยแน่เลย
แต่เราไม่ใช่แฟนเค้า ถ้าเค้าอยู่กับแฟนอาจจะช่วยแฟนมากกว่าที่อยู่กับเราก็ได้นะ ใครจะไปรู้
บางคนอาจจะมองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ถ้ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่เจอได้บ่อยครั้งและต้องทำทุกวัน เราว่ามันก็ไม่เล็กน้อยนะคะ
ขอบคุณที่เค้ามาอ่านกระทู้นะคะ เพื่อนคิดว่าไงกันบ้างเอย..