ตอนแรกผมไม่เชื่อนะว่ายิ่งสูงยิ่งหนาว จนถึงตอนนี้ยอมรับจริงๆ ครับว่ายิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ คนที่เดินข้างเราจะน้อยลงเรื่อยๆ อาจจะมีบางครั้งที่ถนนเราตัดกัน ขนานกัน เจอกับคนนั้นคนนี้ที่สี่แยกชีวิต แต่ยังไงก็ตาม เราก็ต้องมีเส้นทางเดินของตัวเองอยู่ดี เมื่อก่อนเพื่อนเยอะแยะ แต่ตอนนี้ต้องทำอะไรๆ คนเดียวตลอด มันก็จะประมาณนี้แหละครับ..

ตื่นนอน > กินข้าว(คนเดียว) > กลับหอ (หรืออาจจะไปอ่านหนังสือที่มหาลัย) > กินข้าวคนเดียวที่หอ > ดูทีวีบ้างเล่นเน็ทบ้าง > ออกไปตีแบดบ้าง > เดินกลับหอ > กินข้าว > อ่านหนังสือ > นอน ... พอวันรุ่งขึ้นก็วนลูปเดิม // ตื่นนอน กินข้าว กลับหอ เล่นเนท อ่านสือ ตีแบด กลับหอ นอน // วันรุ่งขึ้นก็วนลูปเดิม .....

ถ้าจะมีคนบอกว่าทำไมไม่หาเพื่อน สังคมผมมันแคบจริงๆ ครับ เพื่อนที่เรียนด้วยกันมี 3 คน (รวมตัวผมด้วย) พวกเค้ามีครอบครัวของเค้าทั้งคู่อะ แต่ผมนี่ดิ
จะว่าผมอ่อนแอก็ได้ครับ โคตรจะยอมรับ // ใครอยากแชร์ตารางชีวิตด้วยกันบ้างมั้ยครับ

ต้องเป็นหนักขนาดไหนถึงตั้งกระทู้แบบนี้ได้ 5555