กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผม ผมแค่อยากระบายความในใจที่ไม่สามารถจะเล่าให้คนใกล้ตัวหรือเพื่อนของผมฟังได้ มันอัดอั้นในใจมานาน ผมพยามแล้วที่จะไม่คิดถึงมันแต่เหตุการณ์มันก็ทำให้ความรู้สึกนี้มันเริ่มขึ้นมาอีก
เมื่อวานผมได้พาลูกและภรรยาของผมไปเที่ยวที่ห้างแห่งหนึ่ง ระหว่างที่ลูกและภรรยาของผมกำลังทานอาหารผมอยากกินกาแฟเลยเดินออกมาซื้อกาแฟ ตอนที่ผมต่อคิวอยู่นั้นมีผญ.คนนึงกำลังซื้ออยู่เช่นกันผมเป็นคิวที่3 หลังจากเธอซื้อเสร็จเธอก็เดินออกไปผมก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ในขณะที่ผมกำลังซื้อกาแฟอยู่ก็มีคนมากระซิบข้างหูเรียกชื่อผม "พี่..." ผมแทบไม่ต้องคิดเลยว่าเสียงของใคร มันคุ้นหูผมมากผมหันไปทางเสียง เธอยิ้มให้ผมหัวใจผมแทบจะหยุดเต้นมันเหมือนสิ่งที่ผมโหยหามานานแล้วผมต้องข่มใจซ่อนมันไว้พยายามลืมๆมันไป แต่วันนี้มันมายืนอยู่ตรงหน้าผม ผมอยากจะกระโดดใส่เธอ อยากจะกอดเธอแน่นๆนานๆ ผมคิดอย่างนั้นอยู่ในใจแต่มือผมมันยื่นออกไปแล้ว ผมมารู้สึกตัวอีกทีตอนเธอปัดมือผมออกจากไหล่เธอ เธอสวยมาก สวยจนผมจำไม่ได้ (สำหรับผมเธอสวยเสมอ) เธอชวนผมไปนั่งคุยกันที่โต๊ะในร้านผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่นั่งนิ่งๆ เธอเป็นฝ่ายพูดและยิ้มให้ผมตลอด(เหมือนเช่นเดิมที่เธอเคยเป็น) ผมจำไม่ได้เลยว่าเธอพูดอะไรบ้างผมได้แต่นั่งมองหน้าเธอเหมือนทุกอย่างรอบตัวผมมันหยุดมีแค่ผญ.ตรงหน้า แล้วผมก็ตื่นอีกครั้งตอนที่เธอดีดนิ้วตรงหน้าผมแล้วบอกว่า "หนูต้องไปแล้วนะแฟนมารับละ" แล้วเธอก็เดินจากไปพร้อมกับแฟนหนุ่มลูกครึ่งหล่อเข้มใจผมมันหวิวมากแบบเหมือนจะเป็นลมในท้องมันปั่นป่วนใจเต้นตุ๊บๆเหมือนจะหลุดออกมา ฆ่าผมให้ตายตรงนั้นเลยซะยังจะดีกว่าต้องมาเห็นภาพแบบนี้
ผมรู้จักกับน้องคนนี้มานานมากแล้วครับประมาณ 12 ปีได้ก่อนจะรู้จักกับภรรยาของผมซะอีก เราอายุห่างกัน 6 ปีรู้จักกันผ่านทาง MSN โปรแกรมแชทสุดฮิตในสมัยนั้นผมได้เอาเมลล์ไปโพสไว้ในเว็บ POSJUNG แล้วเธอก็แอดผมมา(แต่ผมมารู้ตอนหลังว่าเป็นเพื่อนเธอที่แอดมาเพราะเธอลืมออกจากระบบเพื่อนเลยแกล้ง) ตอนที่รู้จักกันเธอเรียนอยู่ปี 2 มหาลัยทางภาคเหนือครับ เธอเป็นเด็กหน้าตาน่ารักครับ อัธยาศัยดีตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วครับแต่ก็คุยกับผมแบบพี่ชายน้องสาวไม่มีการจีบกันแต่อย่างใด ตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดอะไรกับเธอแค่คุยกันสนุกๆแล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนเธอใกล้จบเทอมสุดท้ายได้มาฝึกงานแถวภาคกลาง ซึ่งผมก็ทำงานอยู่จังหวัดใกล้ๆพอดีเราก็เลยนัดเจอกันครับ(ไม่ได้ไปกัน2คนนะครับมีเพื่อนเธออีก2คนช.1ญ.1ที่มาฝึกงานด้วยกัน) เธอน่ารักกว่าในรูปที่ผมเห็นอีกครับแล้วก็คุยแบบสนุกมากยิ้มร่าเริงตลอด เวลาเธอพูดกับผมจะพูดกลางเวลาพูดกับเพื่อนผญ.จะพูดอีสานเวลาพูดกับเพื่อนช.จะพูดเหนือ แถมยังพูดกับฝรั่งที่มาถามทางแบบไฟแลบอีก มันทำให้เธอดูน่ารักมากๆสำหรับผม หลังจากวันนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้นครับมาคนเดียวบ้าง กับเพื่อนบ้าง หลังจากที่เธอเรียนจบเธอก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอีก 2 ปีแต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่บ้างทางเมลล์ MSNบ้าง HI5บ้าง แล้วแต่โอกาส ตอนนี้เป็นตอนที่ผมได้รู้จักกับภรรยาของผมเพราะทำงานใกล้ชิดกันเลยทำให้ผมกับภรรยาลองคบกัน แต่คบกันได้ไม่นานเกือบๆ2ปีผมก็ทำเธอท้องก็เลยแต่งงานกัน จนเธอจบโทเธอบอกเธอจะเรียนต่อปริญญาเอกให้จบไปเลยแล้วค่อยกลับไทย แต่ยังไม่ทันได้เรียนจนจบเรียนไปแค่1ปี เธอทะเลาะกับแฟนก็เลยกลับมาก่อน ผมมารู้อีกทีตอนเธอเลิกกับแฟนไปแล้ว พอผมรู้ก็เลยรีบโทรหาเธอเธอเผลี่ยนไปมากจากคนร่าเริงตลอดเวลากลายเป็นเงียบๆเศร้าๆถอนหายใจบ่อย ผมคอยเช็คอาการเธอเป็นระยะเธอเที่ยวบ่อยและดื่มหนักจากคนไม่ดื่มไม่เที่ยว มีครั้งนึงผมล้อเธอว่าเดียวแฟนก็ไปเจอลูกสาวจ่าลูกสาวผู้พันในกองร้อยเด๋วก็มีแฟนใหม่(แฟนเธอติดทหาร) เธอร้องไห้ออกมาแบบหนักมากนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเธอร้องไห้ ผมบรรยายไม่ถูกว่าผมรู้สึกยังไงแต่ผมสงสาร รู้สึกผิด อยากปลอบ อยากปกป้องเธอ ไม่อยากให้เธอเป็นแบบนี้ จนเวลาผ่านไป 3 ปีเราก็คุยกันมาเรื่อยๆโดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่าผมมีภรรยาและลูกแล้ว และภรรยาของผมก็เช่นกันไม่รู้ว่าผมคุยกับเธออยู่
จนวันนึงผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา2คนอยู่ดีๆความรู้สึกของผมก็เปลี่ยนไปและเธอก็ด้วย ผมบอกว่าชอบเธอเป็นแฟนกันนะ เธอเงียบไปแล้วตอบตกลง ใจผมมันพองโตมากเต้นแรงสุดๆอยากจะตะโกนออกมา ไม่เคยคิดเลยว่าเด็กน่ารักๆแบบเธอจะตกลงกับคบผมแล้วเราก็คุยกันบ่อยขึ้น เช้ากลางวันก่อนนอน และแน่นอนเสาร์-อาทิตย์คุยไม่ได้ ผมอ้างว่าช่วงนี้แม่ไม่ค่อยสบายแต่ก็เรื่องจริง(ผมกับภรรยาทำงานคนละที่จะเจอกันเฉพาะวันหยุดบางทีงานผมเร่งเสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้เจอเธออาจจะมาพร้อมลูกมาหาผมบ้างบางครั้ง) เบอร์ที่ผมเอาไว้คุยกับเธอไม่ใช่เบอร์ที่ผมใช้ประจำแค่เอาไว้คุยกับเธอเท่านั้น ช่วงที่แม่ผมไม่สบายบางที่ผมต้องกลับบ้านบ่อยไม่ได้คุยกันเธอก็จะงอนๆบ่นน้อยใจ แต่ก็บอกว่าไม่เป็นไรแม่ไม่สบาย ตอนแม่ผมเสียเธอถามว่าให้ไปช่วยมั้ยผมรีบตอบอย่างไม่คิดเลยว่าไม่เป็นไร เธอก็ดชื่อฟังแต่โดยดี หลังจากงานศพทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ได้เดือนนึงผมต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ 1 เดือน ผมไม่ได้บอกเธอเพราะมันกระทันหันมากผมหายไปเดือนนึงโดยทิ้งให้เธอโดดเดี่ยว ผมทรมานมากที่ไม่ได้คุยกับเธอผมอยากกลับใจจะขาด เธอคิดว่าผมทิ้งเธอเพราะช่วงนั้นเธอยังงอนๆเรื่องที่ผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอและเริ่มสงสัยว่าอยู่บ้านทำไมคุยไม่ได้ เธอส่งข้อความมาทางเฟสบุคปลอมๆของผมว่าขอโทษที่ทำตัวไม่น่ารักอย่าทิ้งเธอไปเลยกลับมาหาหนูเถอะนะ ผมเห็นแล้วอยากจะทิ้งทุกอย่างแล้วกลับไปหาเธอแต่ผมมองหน้าลูกแล้วผมทำไม่ลง (แต่กับภรรยาติดต่อกันตลอด) ผมกลัวว่าถ้าบอกไปเธอจะมาหาผมแล้วความมันจะแตกเพราะผมไม่ได้ไปทำงานคนเดียวยังมีอีก2คนที่ไปด้วยกัน พอกลับมาเธอทั้งโวยวายทั้งอ้อนผม มันทำให้ผมรักเธอมากขึ้นกว่าเดิม ผมเจอเธอครั้งนี้เธอดูหมองๆไปเยอะเลยไม่มีความสดใส(ผมกับเธอไม่เคยมีอะไรเกินเลยสักครั้งแค่กอด หอม จูบแค่นั้น) ผมจึงพยายามหาเวลาให้กับเธอมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันภรรยาผมก็ชักเริ่มสงสัยผมเลยต้องติดต่อกับเธอน้อยลงอีกครั้ง ส่วเธอก็เริ่มสงสัยเช่นกันสิ่งที่ผมพลาดอีกเรื่องนึงคือเธอรู้ชื่อจริงและนามสกุลผมเธอจึงลองคนกูเกิ้ลแล้วเธอก็เจอที่อยู่เบอร์(ของจริง)แม้กระทั่งเลขที่บัญชีผมที่ลงไว้ในเว็บซื้อขายของ เธอไม่รอช้าลางานครึ่งวันกลับบ้านมาโทรหาผมจำเบอร์ไม่ได้เพราะหลังๆคุยกันแต่ในไลน์เป็นส่วนใหญ่ ผมรับมันเหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้เสียงที่ผมคุ้นเคยผมตกใจรีบวาง เธอโทรกลับมาใหม่ผมให้คนที่ทำงานรับแล้วบอกว่าโทรผิด เธอฝากมาบอกว่าหลบได้หลบไปแค่เบอร์เธอยังหาได้อย่างอื่นเธอก็หาได้ วันนั้นผมรีบเคลียร์งานอย่างไวแล้วรีบกลับห้องแต่เธอหาเจอหมดแล้วทั้งเฟสจริงผม เฟสภรรยาผม เฟสลูกสาวผม ไลน์(จริง)ของผม เธอส่งมาในไลน์(ปลอมๆ) ผมโทรหาเธอแต่เธอปิดเครื่อง ผมไม่กลัวว่าเธอจะทำลายผม แต่ผมกลัวเธอทำร้ายตัวเองผมไม่อยากให้เธอกลับไปเป็นเหมือนตอนนั้นที่เธอเลิกกับแฟนเก่า อีก3วันต่อมาผมได้คุยกับเธอ เธอร้องไห้อยู่ก่อนแล้วเธอต่อว่าผมสารพัดเธอบอกเธอจะเลิกกับผม ผมไม่ยอมผมรักเธอ เธอถามระหว่างครอบครัวกับเธอผมจะเลือกอะไร ผมบอกผมเลือกไม่ได้ เธอบอกแล้วจะให้เธอไปอยู่ตรงไหนให้อยู่กันแบบ3คนหรอเธอรับไม่ได้ เธอบอกพอกันที 1 ปีกับคนโกหกหลอกลวงอย่างผม ความผูกพัน 10 ปีผมทำกับเธอได้ยังไง เธอบอกให้ผมเลิกยุ่งกับเธอกลับไปหาครอบครัวซะไม่อย่างงั้นเธอจะบอกภรรยาผม ผมดื่มหนัก(ปกติก็ดื่มอยู่แล้ว)เสียใจมากและเสียศูนย์ แต่เมื่อกลับบ้านก็ต้องทำทุกอย่างให้เป็นปกติทั้งที่ใจผมมันไม่ได้อยู่บ้านเลย ผมคิดถึงเธอตลอด ส่งข้อความไปในไลน์ทุกวันเธอตอบบ้าง อ่านไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านบ้างอยู่เกือบปี แล้วเธอก็บอกว่าเธอมีแฟนใหม่แล้วนะ ผมท้อมากไม่อยากจะทำอะไรเลย ผมไม่อยากให้เธอไปเป็นของคนอื่น ยิ่งเวลาเห็นรูปที่เธอถ่ายคู่กันในไลน์ผมแทบจะสติแตก แต่ผมก็ยังไลน์คุยกับเธอบ่อยๆแต่บ่อยครั้งที่เธอไม่คุยด้วย หลังผมชอบเหวี่ยงๆเธอเกี่ยวกับเรื่องแฟนใหม่ ยิ่งเธอบอกว่าวันนี้จะไปกินข้าวกับแฟน แฟนจะไปส่งที่บ้าน และที่ผมโกรธมากเธอบอกว่าวันนี้เธอจะไปนอนที่คอนโดแฟน ตอน2ทุ่มกว่าๆผมเลยส่งข้อความไปต่อว่าเธอว่า "ได้กันแล้วสิ" เธออ่านแต่ไม่ตอบและไม่คุยกับผมอีกเป็นอาทิตย์ ผมส่งข้อความอยู่แบบนี้อีกครึ่งปีจนวันนึงผมส่งหาเธอตามปกติ แต่มีคนตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษ ผมตกใจมากแฟนเธอรัวข้อความใส่ผมใหญ่เลย ผมมารู้ทีหลังว่าเค้าด่าผมเยอะมากๆ ตอนเธอกลับมาถึงบ้านเธอไลน์หาผมถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอทะเลาะกับแฟนเพราะแฟนเธอเคยเห็นผมส่งข้อความหาเธอและเธอก็บอกตามความจริงว่าผมเป็นใคร แฟนเธอสั่งบล็อกไลน์ผม เธอกลับบ้านมาแล้วปลดบล็อกเพื่อถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วเธอก็บอกผมให้เลิกยุ่งกับเธอได้แล้ว เธอบอกว่าจะทำให้ชีวิตเธอวุ่นวายไปถึงไหนกัน และนี่คือครั้งสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเธอจน เมื่อวานนี้ที่ได้พบกันอีกครั้งในรอบเกือบ2ปี
เธอคือคนที่ใช่สำหรับผมทุกอย่าง ผมรู้สึกโหยหาความรู้สึกต่างๆที่เคยได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกับเธอ อยากให้มันกลับบมาอีกแต่ก็คงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว "พี่คิดถึงหนูนะ"
ผมแค่อยากระบายครับ😭
เมื่อวานผมได้พาลูกและภรรยาของผมไปเที่ยวที่ห้างแห่งหนึ่ง ระหว่างที่ลูกและภรรยาของผมกำลังทานอาหารผมอยากกินกาแฟเลยเดินออกมาซื้อกาแฟ ตอนที่ผมต่อคิวอยู่นั้นมีผญ.คนนึงกำลังซื้ออยู่เช่นกันผมเป็นคิวที่3 หลังจากเธอซื้อเสร็จเธอก็เดินออกไปผมก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ในขณะที่ผมกำลังซื้อกาแฟอยู่ก็มีคนมากระซิบข้างหูเรียกชื่อผม "พี่..." ผมแทบไม่ต้องคิดเลยว่าเสียงของใคร มันคุ้นหูผมมากผมหันไปทางเสียง เธอยิ้มให้ผมหัวใจผมแทบจะหยุดเต้นมันเหมือนสิ่งที่ผมโหยหามานานแล้วผมต้องข่มใจซ่อนมันไว้พยายามลืมๆมันไป แต่วันนี้มันมายืนอยู่ตรงหน้าผม ผมอยากจะกระโดดใส่เธอ อยากจะกอดเธอแน่นๆนานๆ ผมคิดอย่างนั้นอยู่ในใจแต่มือผมมันยื่นออกไปแล้ว ผมมารู้สึกตัวอีกทีตอนเธอปัดมือผมออกจากไหล่เธอ เธอสวยมาก สวยจนผมจำไม่ได้ (สำหรับผมเธอสวยเสมอ) เธอชวนผมไปนั่งคุยกันที่โต๊ะในร้านผมพูดอะไรไม่ออกได้แต่นั่งนิ่งๆ เธอเป็นฝ่ายพูดและยิ้มให้ผมตลอด(เหมือนเช่นเดิมที่เธอเคยเป็น) ผมจำไม่ได้เลยว่าเธอพูดอะไรบ้างผมได้แต่นั่งมองหน้าเธอเหมือนทุกอย่างรอบตัวผมมันหยุดมีแค่ผญ.ตรงหน้า แล้วผมก็ตื่นอีกครั้งตอนที่เธอดีดนิ้วตรงหน้าผมแล้วบอกว่า "หนูต้องไปแล้วนะแฟนมารับละ" แล้วเธอก็เดินจากไปพร้อมกับแฟนหนุ่มลูกครึ่งหล่อเข้มใจผมมันหวิวมากแบบเหมือนจะเป็นลมในท้องมันปั่นป่วนใจเต้นตุ๊บๆเหมือนจะหลุดออกมา ฆ่าผมให้ตายตรงนั้นเลยซะยังจะดีกว่าต้องมาเห็นภาพแบบนี้
ผมรู้จักกับน้องคนนี้มานานมากแล้วครับประมาณ 12 ปีได้ก่อนจะรู้จักกับภรรยาของผมซะอีก เราอายุห่างกัน 6 ปีรู้จักกันผ่านทาง MSN โปรแกรมแชทสุดฮิตในสมัยนั้นผมได้เอาเมลล์ไปโพสไว้ในเว็บ POSJUNG แล้วเธอก็แอดผมมา(แต่ผมมารู้ตอนหลังว่าเป็นเพื่อนเธอที่แอดมาเพราะเธอลืมออกจากระบบเพื่อนเลยแกล้ง) ตอนที่รู้จักกันเธอเรียนอยู่ปี 2 มหาลัยทางภาคเหนือครับ เธอเป็นเด็กหน้าตาน่ารักครับ อัธยาศัยดีตอนนั้นเธอมีแฟนอยู่แล้วครับแต่ก็คุยกับผมแบบพี่ชายน้องสาวไม่มีการจีบกันแต่อย่างใด ตอนนั้นผมยังไม่ได้คิดอะไรกับเธอแค่คุยกันสนุกๆแล้วก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนเธอใกล้จบเทอมสุดท้ายได้มาฝึกงานแถวภาคกลาง ซึ่งผมก็ทำงานอยู่จังหวัดใกล้ๆพอดีเราก็เลยนัดเจอกันครับ(ไม่ได้ไปกัน2คนนะครับมีเพื่อนเธออีก2คนช.1ญ.1ที่มาฝึกงานด้วยกัน) เธอน่ารักกว่าในรูปที่ผมเห็นอีกครับแล้วก็คุยแบบสนุกมากยิ้มร่าเริงตลอด เวลาเธอพูดกับผมจะพูดกลางเวลาพูดกับเพื่อนผญ.จะพูดอีสานเวลาพูดกับเพื่อนช.จะพูดเหนือ แถมยังพูดกับฝรั่งที่มาถามทางแบบไฟแลบอีก มันทำให้เธอดูน่ารักมากๆสำหรับผม หลังจากวันนั้นเราก็เจอกันบ่อยขึ้นครับมาคนเดียวบ้าง กับเพื่อนบ้าง หลังจากที่เธอเรียนจบเธอก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศอีก 2 ปีแต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่บ้างทางเมลล์ MSNบ้าง HI5บ้าง แล้วแต่โอกาส ตอนนี้เป็นตอนที่ผมได้รู้จักกับภรรยาของผมเพราะทำงานใกล้ชิดกันเลยทำให้ผมกับภรรยาลองคบกัน แต่คบกันได้ไม่นานเกือบๆ2ปีผมก็ทำเธอท้องก็เลยแต่งงานกัน จนเธอจบโทเธอบอกเธอจะเรียนต่อปริญญาเอกให้จบไปเลยแล้วค่อยกลับไทย แต่ยังไม่ทันได้เรียนจนจบเรียนไปแค่1ปี เธอทะเลาะกับแฟนก็เลยกลับมาก่อน ผมมารู้อีกทีตอนเธอเลิกกับแฟนไปแล้ว พอผมรู้ก็เลยรีบโทรหาเธอเธอเผลี่ยนไปมากจากคนร่าเริงตลอดเวลากลายเป็นเงียบๆเศร้าๆถอนหายใจบ่อย ผมคอยเช็คอาการเธอเป็นระยะเธอเที่ยวบ่อยและดื่มหนักจากคนไม่ดื่มไม่เที่ยว มีครั้งนึงผมล้อเธอว่าเดียวแฟนก็ไปเจอลูกสาวจ่าลูกสาวผู้พันในกองร้อยเด๋วก็มีแฟนใหม่(แฟนเธอติดทหาร) เธอร้องไห้ออกมาแบบหนักมากนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเธอร้องไห้ ผมบรรยายไม่ถูกว่าผมรู้สึกยังไงแต่ผมสงสาร รู้สึกผิด อยากปลอบ อยากปกป้องเธอ ไม่อยากให้เธอเป็นแบบนี้ จนเวลาผ่านไป 3 ปีเราก็คุยกันมาเรื่อยๆโดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่าผมมีภรรยาและลูกแล้ว และภรรยาของผมก็เช่นกันไม่รู้ว่าผมคุยกับเธออยู่
จนวันนึงผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา2คนอยู่ดีๆความรู้สึกของผมก็เปลี่ยนไปและเธอก็ด้วย ผมบอกว่าชอบเธอเป็นแฟนกันนะ เธอเงียบไปแล้วตอบตกลง ใจผมมันพองโตมากเต้นแรงสุดๆอยากจะตะโกนออกมา ไม่เคยคิดเลยว่าเด็กน่ารักๆแบบเธอจะตกลงกับคบผมแล้วเราก็คุยกันบ่อยขึ้น เช้ากลางวันก่อนนอน และแน่นอนเสาร์-อาทิตย์คุยไม่ได้ ผมอ้างว่าช่วงนี้แม่ไม่ค่อยสบายแต่ก็เรื่องจริง(ผมกับภรรยาทำงานคนละที่จะเจอกันเฉพาะวันหยุดบางทีงานผมเร่งเสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้เจอเธออาจจะมาพร้อมลูกมาหาผมบ้างบางครั้ง) เบอร์ที่ผมเอาไว้คุยกับเธอไม่ใช่เบอร์ที่ผมใช้ประจำแค่เอาไว้คุยกับเธอเท่านั้น ช่วงที่แม่ผมไม่สบายบางที่ผมต้องกลับบ้านบ่อยไม่ได้คุยกันเธอก็จะงอนๆบ่นน้อยใจ แต่ก็บอกว่าไม่เป็นไรแม่ไม่สบาย ตอนแม่ผมเสียเธอถามว่าให้ไปช่วยมั้ยผมรีบตอบอย่างไม่คิดเลยว่าไม่เป็นไร เธอก็ดชื่อฟังแต่โดยดี หลังจากงานศพทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ได้เดือนนึงผมต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ 1 เดือน ผมไม่ได้บอกเธอเพราะมันกระทันหันมากผมหายไปเดือนนึงโดยทิ้งให้เธอโดดเดี่ยว ผมทรมานมากที่ไม่ได้คุยกับเธอผมอยากกลับใจจะขาด เธอคิดว่าผมทิ้งเธอเพราะช่วงนั้นเธอยังงอนๆเรื่องที่ผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอและเริ่มสงสัยว่าอยู่บ้านทำไมคุยไม่ได้ เธอส่งข้อความมาทางเฟสบุคปลอมๆของผมว่าขอโทษที่ทำตัวไม่น่ารักอย่าทิ้งเธอไปเลยกลับมาหาหนูเถอะนะ ผมเห็นแล้วอยากจะทิ้งทุกอย่างแล้วกลับไปหาเธอแต่ผมมองหน้าลูกแล้วผมทำไม่ลง (แต่กับภรรยาติดต่อกันตลอด) ผมกลัวว่าถ้าบอกไปเธอจะมาหาผมแล้วความมันจะแตกเพราะผมไม่ได้ไปทำงานคนเดียวยังมีอีก2คนที่ไปด้วยกัน พอกลับมาเธอทั้งโวยวายทั้งอ้อนผม มันทำให้ผมรักเธอมากขึ้นกว่าเดิม ผมเจอเธอครั้งนี้เธอดูหมองๆไปเยอะเลยไม่มีความสดใส(ผมกับเธอไม่เคยมีอะไรเกินเลยสักครั้งแค่กอด หอม จูบแค่นั้น) ผมจึงพยายามหาเวลาให้กับเธอมากขึ้น แต่ในขณะเดียวกันภรรยาผมก็ชักเริ่มสงสัยผมเลยต้องติดต่อกับเธอน้อยลงอีกครั้ง ส่วเธอก็เริ่มสงสัยเช่นกันสิ่งที่ผมพลาดอีกเรื่องนึงคือเธอรู้ชื่อจริงและนามสกุลผมเธอจึงลองคนกูเกิ้ลแล้วเธอก็เจอที่อยู่เบอร์(ของจริง)แม้กระทั่งเลขที่บัญชีผมที่ลงไว้ในเว็บซื้อขายของ เธอไม่รอช้าลางานครึ่งวันกลับบ้านมาโทรหาผมจำเบอร์ไม่ได้เพราะหลังๆคุยกันแต่ในไลน์เป็นส่วนใหญ่ ผมรับมันเหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้เสียงที่ผมคุ้นเคยผมตกใจรีบวาง เธอโทรกลับมาใหม่ผมให้คนที่ทำงานรับแล้วบอกว่าโทรผิด เธอฝากมาบอกว่าหลบได้หลบไปแค่เบอร์เธอยังหาได้อย่างอื่นเธอก็หาได้ วันนั้นผมรีบเคลียร์งานอย่างไวแล้วรีบกลับห้องแต่เธอหาเจอหมดแล้วทั้งเฟสจริงผม เฟสภรรยาผม เฟสลูกสาวผม ไลน์(จริง)ของผม เธอส่งมาในไลน์(ปลอมๆ) ผมโทรหาเธอแต่เธอปิดเครื่อง ผมไม่กลัวว่าเธอจะทำลายผม แต่ผมกลัวเธอทำร้ายตัวเองผมไม่อยากให้เธอกลับไปเป็นเหมือนตอนนั้นที่เธอเลิกกับแฟนเก่า อีก3วันต่อมาผมได้คุยกับเธอ เธอร้องไห้อยู่ก่อนแล้วเธอต่อว่าผมสารพัดเธอบอกเธอจะเลิกกับผม ผมไม่ยอมผมรักเธอ เธอถามระหว่างครอบครัวกับเธอผมจะเลือกอะไร ผมบอกผมเลือกไม่ได้ เธอบอกแล้วจะให้เธอไปอยู่ตรงไหนให้อยู่กันแบบ3คนหรอเธอรับไม่ได้ เธอบอกพอกันที 1 ปีกับคนโกหกหลอกลวงอย่างผม ความผูกพัน 10 ปีผมทำกับเธอได้ยังไง เธอบอกให้ผมเลิกยุ่งกับเธอกลับไปหาครอบครัวซะไม่อย่างงั้นเธอจะบอกภรรยาผม ผมดื่มหนัก(ปกติก็ดื่มอยู่แล้ว)เสียใจมากและเสียศูนย์ แต่เมื่อกลับบ้านก็ต้องทำทุกอย่างให้เป็นปกติทั้งที่ใจผมมันไม่ได้อยู่บ้านเลย ผมคิดถึงเธอตลอด ส่งข้อความไปในไลน์ทุกวันเธอตอบบ้าง อ่านไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านบ้างอยู่เกือบปี แล้วเธอก็บอกว่าเธอมีแฟนใหม่แล้วนะ ผมท้อมากไม่อยากจะทำอะไรเลย ผมไม่อยากให้เธอไปเป็นของคนอื่น ยิ่งเวลาเห็นรูปที่เธอถ่ายคู่กันในไลน์ผมแทบจะสติแตก แต่ผมก็ยังไลน์คุยกับเธอบ่อยๆแต่บ่อยครั้งที่เธอไม่คุยด้วย หลังผมชอบเหวี่ยงๆเธอเกี่ยวกับเรื่องแฟนใหม่ ยิ่งเธอบอกว่าวันนี้จะไปกินข้าวกับแฟน แฟนจะไปส่งที่บ้าน และที่ผมโกรธมากเธอบอกว่าวันนี้เธอจะไปนอนที่คอนโดแฟน ตอน2ทุ่มกว่าๆผมเลยส่งข้อความไปต่อว่าเธอว่า "ได้กันแล้วสิ" เธออ่านแต่ไม่ตอบและไม่คุยกับผมอีกเป็นอาทิตย์ ผมส่งข้อความอยู่แบบนี้อีกครึ่งปีจนวันนึงผมส่งหาเธอตามปกติ แต่มีคนตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษ ผมตกใจมากแฟนเธอรัวข้อความใส่ผมใหญ่เลย ผมมารู้ทีหลังว่าเค้าด่าผมเยอะมากๆ ตอนเธอกลับมาถึงบ้านเธอไลน์หาผมถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เธอทะเลาะกับแฟนเพราะแฟนเธอเคยเห็นผมส่งข้อความหาเธอและเธอก็บอกตามความจริงว่าผมเป็นใคร แฟนเธอสั่งบล็อกไลน์ผม เธอกลับบ้านมาแล้วปลดบล็อกเพื่อถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วเธอก็บอกผมให้เลิกยุ่งกับเธอได้แล้ว เธอบอกว่าจะทำให้ชีวิตเธอวุ่นวายไปถึงไหนกัน และนี่คือครั้งสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเธอจน เมื่อวานนี้ที่ได้พบกันอีกครั้งในรอบเกือบ2ปี
เธอคือคนที่ใช่สำหรับผมทุกอย่าง ผมรู้สึกโหยหาความรู้สึกต่างๆที่เคยได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกับเธอ อยากให้มันกลับบมาอีกแต่ก็คงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว "พี่คิดถึงหนูนะ"