กาแฟ;

ชายหนุ่มออกจากบ้านในเวลา 8 โมงครึ่ง   สวมรองเท้า วิ่งไปที่ป้ายรถเมล์

เขานั่งรถเมล์สายที่คุ้นเคย และลงในที่ที่คุ้นชิน  

ชายหนุ่มกวาดตามองหาร้านกาแฟ แม้จะรู้ว่าร้านนั้น อย่างไรแล้วก็ต้องอยู่ที่เดิม

เขานั่งบนโซฟาที่คุ้นเคย และ    สัมผัสอากาศเย็นจากเครื่องปรัปอากาศที่คุ้นชิน   

ชายหนุ่มนั่งหาว ขยี้ตา แอบมองเข้าไปในหลังร้าน รอเจ้าของร้านกาแฟ  

สาวสวยดูมีอายุกว่าชายหนุ่ม เดินมา

รูปหน้าคม แก้มแดงจากอากาศข้างนอกร้าน

ยิ้มจริงใจให้เขา  

เขาสั่งกาแฟที่คุ้นเคย และใส่วิปครีมที่คุ้นชิน
  
ชายหนุ่มยืนอมยิ้ม ดูเจ้าของร้านทำกาแฟ  

ทำไมใจต้องเต้นแรง? ยังไม่ได้กินกาแฟ  

เขารับกาแฟ  ยืนชิม แล้วพูดอีก 2-3 ประโยค  ขอตัว เพราะต้องรีบเข้าเรียน

เจ้าของร้านยืนยิ้ม มองตาม  

ชายหนุ่มหันกลับมา เดินถอยหลัง โบกมือแก้เขิน

เขาชิมกาแฟที่คุ้นเคย และสัมผัสรสหวานที่คุ้นชิน  

ยิ้มให้กับป้าขายพวงมาลัยตรงหัวมุมตึก หัวใจพองโต

ยืนยิ้มดูดกาแฟอยู่หน้าประตู  

อาจารย์ล็อคห้อง เขามาสาย

.........................................................................


ชายหนุ่มออกจากบ้านในเวลา 8 โมงครึ่ง  สวมรองเท้า

ถือถุงกระดาษใส่ดอกไม้สีสวย วันนี้วาเลนไทน์ วิ่งไปที่ป้ายรถเมล์  

เขานั่งรถเมล์สายที่คุ้นเคย ขยับดูถุงกระดาษบ่อยครั้ง และลงในที่ที่คุ้นชิน  

ชายหนุ่มกวาดตามองหาร้านกาแฟ ขยับเนคไทและเสื้อนิสิต  

แอบมองเข้าไปในหลังร้าน รอเจ้าของร้านกาแฟ  

หญิงสูงวัยน่าจะเลยวัยแม่ของชายหนุ่ม เดินมาหา

รูปหน้าคม ยิ้มจริงใจให้เขา คล้ายยิ้มที่คุ้นตา  

เขาสั่งกาแฟที่คุ้นเคย และใส่วิปครีมที่คุ้นชิน  

ชายหนุ่มถามหาเจ้าของร้านคนเดิม ได้รับคำตอบ

ทำไมใจต้องเต้นแรง? ยังไม่ได้กินกาแฟ  



สาวสวยกลับไปดูแลลูกที่ต่างจังหวัดกับสามี ให้แม่มาดูร้าน  



เขารับกาแฟ  ยืนชิม ขอตัว เพราะต้องรีบเข้าเรียน

มือหนีบถุงกระดาษแน่น  

ชายหนุ่มเดินผ่านหัวมุมตึก  

ยื่นถุงกระดาษให้ป้าขายพวงมาลัย มีกุหลาบขายด้วย  

เขาชิมกาแฟที่เคยคุ้น

ยิ้มให้กับแก้วกาแฟ.....


ทำไมวันนี้กาแฟขม