เคยเป็นตัวจริงแต่ตอนนี้กลายมาเป็นตัวสำรอง?

เริ่มเรื่องก็คือว่าเราคุยกับผู้หญิงคนนึงตอนนั้นอกหักจากผู้ชายค่ะเลยตัดสินใจคุยกับผู้หญิงตอนแรกแค่คุยเล่นเฉยๆพอผ่านไป2 อาทิตย์แรกที่คุยกันเริ่มชอบ แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นรักแต่พอเข้าเดือนที่3รู้สึกเลยว่ารักคนนี้มากๆ ลืมบอกค่ะว่าผู้หญิงที่คุยกันนี้เป้นคนไทยแต่ไปอยู่ที่อเมริกา ช่วงแรกๆที่คุยกันเราแชร์กันทุกเรื่องได้เลยค่ะ ทั้งวิดีโอคอล ถือสายโทรศัพท์คุยกันมากสุด 8-9ชั่วโมง อีกคนตื่นอีกคนนอนบางครั้งเขาก็นอนตี5-6โมงเพื่อคุยกับเราเวลาเขาไปเรียนก็ถือสายไว้เหมือนเรียนด้วยกันเป็นแบบนี้อยู่หลายเดือนเรารู้หมดทุกอย่างว่าเขาไปไหนทำอะไรกับใครเพราะเขารายงานเราตลอด คือเราจริงจังมากๆกับรักครั้งนี้วางแผนอนาคตกับเขาทุกอย่างเลยค่ะบางคนอาจคิดว่าเรางมงายก็ไม่เป็นไรค่ะเข้าใจ จนมาวันนึงเขาไปสมัครงานร้านอาหารไทยที่เมกาตอนนั้นก้ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเขาเหนื่อยทุกวันจนเราสงสารแต่ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย ได้แค่ให้กำลังใจเขาตลอดๆ แต่เราก็ยังติดต่อกันกับเขาเหมือนเดิมถือสายนานๆเหมือนเดิม จนช่วงนึงเขาเริ่มเปลี่ยนไป ไม่รายงานเราเหมือนเดิม เริ่มติดเพื่อนเราก็พยายามเข้าใจ แต่บางครั้งมันก็เกินไปค่ะปกติกลับบ้าน 4ทุ่มครึ่งถึง 5 ทุ่มทุกวัน เราเป็นคนคิดมากด้วยค่ะ ห่วงเขามากเพราะเขาเคยเจอพวกผิวสีแถวหมู่บ้านเล่นพิเรนทร์ยิ่งปืนใส่เขาจนต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน เราเลยคิดมากกลัวเกิดเหตุไม่ดีกับเขาอีก พักหลังๆมาเริ่มมีปัญหาเพราะเขาชอบออกไปข้างนอกบ้านดึกๆ ตี2-3 ก็ไปกับเพื่อน เวลาก็ไม่มีให้เหมือนเดิม เรารู้ตัวค่ะว่าเราเริ่มงี่เง่า ขี้วีน ตอนนั้นคือทะเลาะกันบ่อยมากจากไม่เคยด่าเราก็ด่าแล้วก็ลามไปว่าเพื่อนเขาด้วย ก็รู้ตัวนะคะว่าผิดแต่อดไม่ได้จริงๆ จนเริ่มทะเลาะกันหนักๆทุกวัน เราร้องไห้เสียใจทุกวันจนต้องเลิกกันไปพักนึง แล้วเราก็กลับมาขอโทษขอโอกาสกับเขาอีกครั้ง เขาก็ให้นะคะแล้วก็เริ่มคุยกันอีกครั้งแต่ก็เหมือนเดิมเราชอบพูดถึงอดีต ย้อนไปหลายเรื่องเข้าใจนะคะว่ามันไม่โอเคเลยแต่ตอนนั้นมันอัดอั้นตันใจเหลือเกินเลยค่ะ จนเราเริ่มห่างกันอีกครั้งแล้วเหมือนตอนนั้นเราก็เริ่มทำใจได้อยู่หน่อยๆ มีคิดถึงบ้างแต่ไม่ทักไปหาเขาเลยค่ะ ทีนี้พอคิดว่าตัวเองเริ่มทำใจได้แล้วก็ทักไปหาเขาอีก5555555 แล้วก็คุยกันถึงเรื่องที่เขาจะมาเที่ยวที่ไทย 1 เดือน เราก็ดีใจเหตุการณ์ทุกอย่างที่เคยคุยกันไว้มันไหลกลับมาหมดเลยค่ะ เราเลยอยากขอโอกาสเขาอีกครั้งเพื่ออยากให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนเขามีใครอีกคนนึงแล้ว เราก็พยายามง้อตลอด ยิ่งเขากลับมาไทยมันยิ่งรู้สึกว่าเราโหยหาเขามาก เพราะเราคุยกันเกือบ2ปีไม่เคยเจอกันเลยค่ะ จนเราไปรอรับเขาที่สนามบินครั้งแรกที่เรากอดกันวันนั้นเหมือนความรู้สึกทุกอย่างมันกลับมาหมดเลย เราร้องไห้หนักมากได้คุยกันแค่2นาทีเองเขาต้องรีบกลับบ้านเพราะป้ามารับ วันนั้นนอนร้องไห้ทั้งคืน เราก็คุยกับเขาว่าต้องได้เจอกันอีก จนล่าสุดเราไปหาเขาที่พัทยา บอกตรงๆว่าพึ่งเขาใจว่าสุขแบบทุกข์ๆมันเป็นยังไง เรายิ่งอยู่กับเขาเรายิ่งรู้ว่าเขารักอีกคนมากแค่ไหน (ในตอนแรกคิดว่าแค่คนคุยกันเฉยๆ) เราทั้งเสียใจทั้งโมโหบอกไม่ถูกร้องไห้ตลอด เขาบอกเราว่าเป็นแบบนี้ไปก่อนเขายังทิ้งอีกคนไม่ได้ (ผู้หญิงเหมือนกันที่เขาคุย) ในใจเราก็คิดไหนๆมาหาเขาแล้วก็ต้องใช้เวลากับเขาให้มากที่สุด อะไรที่เราทำให้เขาไม่ได้ตอนที่เขาอยู่นั่นเราทำให้หมดทุกอย่างเลยเพราะเราอยากทำให้ เขาชอบให้นอนเกาหลัง เกาแขน นวดคอเบาๆ นวดเท้าเราทำให้หมด ในคืนนั้นเรามีความสุขมากค่ะ เราบอกกับเขาว่ายอมเขาทุกอย่าง จะให้รอนานแค่ไหนก็จะรอ จากที่เราเคยเป็นคนที่เขารักมากๆ ตอนนี้ต้องกลายมาเป็นตัวสำรอง บางครั้งเหมือนเขายังรักเราอยู่ แต่เขาก็ทิ้งอีกคนไม่ได้ เราสับสนไปหมดว่สจะเอายังไงดี จะตัดขาดกับเขาก็ทำไม่ได้ จะรอเขาเราก็กลัวเสียเวลา ทุกวันนี้นอนไม่ได้มันแปล๊บที่ใจตลอดที่นึกถึงหน้าเขากับคนนั้น นอนร้องไห้ทุกคืนเพราะเขาตอบข้อความเราสั้นมากเหมือนไม่อยากคุย เมื่อก่อนถือสายเป็นชั่วโมง ตอนนี้แค่10-20วินาที เราเสียใจมากแต่ก็ตัดใจไม่ได้ซักที เขาบอกให้เรารอค่ะ เราควรรอดีไหมคะ?