หนูเกลียดมากเกลียดชีวิตตัวเองที่เป็นแบบนี้ ต้องทนอยู่ในห้อง4เหลี่ยมเล็กมาก มีทั้ง2เตียงนอนกับห้องน้ำเล็กๆอยู่ในนั้น มันรวมอยู่ในห้องเล็กๆใบนี้อยู่กับพ่อแม่3คน มันอึดอัดขนาดไหน เราเป็นสาวหนูคิดว่ามันไม่เป็นส่วนตัวเลย เดินก็ชนกันอยู่แล้ว แต่งตัวก็ต้องไปแอบแต่งในห้องน้ำเล็กๆมากมันอึดอัด แค่อยากมีห้องเป็นของตัวเองเหมือนวัยรุ่นคนอื่นบ้าง บางครั้งก็อยากมีโลกส่วนตัวพอจะอ่านหนังสือทำไรตอนดึก พ่อแม่ชอบให้ปิดไฟทำไรไม่ได้ เบื่ออเซ็งกับชีวิต บ้านมันจนทั้งเป็นหนี้หาเงินเท่าไหร่ก็ไม่พอสักที ได้แต่ฝันเอาค่ะว่าชีวิตนี้จะโชคดีเหมือนคนอื่นบางไม อยากด่าก็ด่าได้เลยนะคะ ใครไม่อยู่ตรงนี้ไม่มีวันรู้หรอก // พิมไปจะร้องไห้ไป
ขอระบายให้ใครสักคนฟังค่ะ
ผิดมากไมที่เกลียดความจน :(