อินเดียใต้-ภาคใต้ไทย-มลายู ความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นแต่มองไม่เห็น

ทฤษฎีกรณีที่เชื่อว่าชาวขอมคือชาวอินเดียและไม่ใช่เขมร ยังมีการถกเถียงกันไม่จบสิ้นว่าแท้ที่จริงแล้ว ขอมเป็นเขมรหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ ความเป็นไปได้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ในคาบสมุทรมลายู ค่อนข้างชัดเจนเกี่ยวกับหลักฐานทางประวัติศาสตร์ แต่น่าเสียดายที่นับตั้งแต่การเข้ามาของศาสนาอิสลาม ทำให้ความเชื่อดั้งเดิมและทุกสิ่งทุกอย่างถูกทำลายหายไปจนเกือบสิ้น ทำให้ประวัติศาสตร์ของคาบสมุทรมลายูซึ่งกินพื้นที่ตั้งแต่ภาคใต้ไทยจนสุดเขตที่รัฐยะโฮร์ ประเทศมาเลเซีย ค่อนข้างไม่ชัดเจนนัก แต่นับว่ายังโชคดีที่หลักฐานทางประวัติศาสตร์ในภาคใต้ตอนบน ยังค่อนข้างมีอยู่ครบ เนื่องจากยังสามารถรักษาพระพุทธศาสนาไว้ได้เป็นอย่างดี ขณะที่ภาคใต้ตอนล่างกลายเป็นพื้นที่ของมุสลิมไปหมดแล้ว
#
ย้อนไปหลายร้อยปีก่อน อาณาจักรโจฬะของพวกทมิฬ ได้แผ่อำนาจถึงภาคใต้ของไทยจนถึงเกาะสุมาตราในปัจจุบัน ซึ่งในเวลานั้นได้มีอาณาจักรตามพรลิงค์เกิดขึ้นแล้ว และในเวลานั้นเอง อารยธรรมของทมิฬ-ฮินดู หลายๆอย่างได้ถูกเผยแพร่มาถึงคาบสมุทรมลายู ตั้งแต่การใช้อักษรปัลลวะ ภาษาสันสกฤต จนถึงศาสนา ได้แพร่หลายมาสู่คาบสมุทรมลายูในเวลานั้น ในเวลาต่อมาเมื่อจักรวรรดิโจฬะเสื่อมอำนาจลง ได้ปรากฎอาณาจักรศรีวิชัยขึ้นมายึดครองถึงภาคใต้ตอนบนซึ่งเป็นไปได้ว่า กลุ่มผู้ปกครองชาวมลายู หรือ ชวา (เป็นไปได้สูงว่าอาจจะเป็นชาวชวาเพราะมีวิวัฒนาการสูงกว่า) จากเกาะสุมาตราเป็นผู้สถาปนาอาณาจักรแห่งนี้  ภายหลังอาณาจักรศรีวิชัยเสื่อมอำนาจลงและกลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมัชปาหิตและน่าจะตัดขาดประวัติศาสตร์กับกลุ่มชาวมลายูบนแผ่นดินใหญ่ในหลังจากนั้น
#
หลังจากในเวลานั้น คาบสมุทรได้ถูกแบ่งเป็น 2 อาณาจักร คือ อาณาจักรตามพรลิงค์ และ อาณาจักรลังกาสุกะ อาณาจักรตามพรลิงค์เชื่อกันว่าได้หายไปจากประวัติศาสตร์ในระยะเวลาหนึ่งก่อนที่จะถูกฟื้นฟูขึ้นในนามอาณาจักรนครศรีธรรมราชและต่อมาได้นับถือพุทธมหายานและเถรวาท ส่วนอาณาจักรลังกาสุกะ (สันสกฤต:ลํกาสุข) เชื่อว่าน่าจะเป็นอาณาจักรใหม่ที่สร้างขึ้นโดยชาวอินเดีย ตามตำนานกล่าวว่าพระเจ้าเมอะรงมหาวังสะ (มะโรงมหาวงศ์) เป็นเจ้าชายฮินดูจากดินแดนแห่งหนึ่ง (อินเดียใต้? คาดว่าน่าจะเป็นอาณาจักรเจระ Chera Kingdom ) ที่ได้ไปกรุงโรมอยู่บ่อยๆแต่ถูกนกยักษ์ทำลายเรือจนขึ้นฝั่งมาที่บูจัง (ปัจจุบันอยู่ในรัฐเกอะดะห์) และได้สถาปนาอาณาจักร ภายหลังได้สละราชสมบัติให้กับพระราชโอรสก่อนกลับไป
#

เหรียญพระพิฆเนศ โบสถ์พราหมณ์เมืองนคร จ.นครศรีธรรมราช สลักคำว่าโอมแบบทมิฬลงไป

อาณาจักรตามพรลิงค์ครองความเป็นใหญ่อยู่บริเวณภาคใต้ตอนบนและสามารถรักษาพระพุทธศาสนาและศาสนาฮินดูแบบไศวนิกายไว้ได้ เชื่อว่าในยุคโบราณ ชาวตามพรลิงค์ยังพูดภาษามลายูและภาษาสันสกฤต แต่ภายหลังได้หันมาพูดภาษาไทยกันหลังจากที่ถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรอยุธยา แต่ยังติดสำเนียงทองแดงอยู่ จึงเป็นที่มาของภาษาไทยสำเนียงใต้ หรือภาษาไทยใต้ ส่วนอาณาจักรลังกาสุกะ ภายหลังได้มีการเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอิสลาม โดยเชื่อว่าพ่อค้าจากเกาะสุมาตราเป็นผู้เผยแพร่ศาสนา ทำให้ผู้คนในคาบสมุทรมลายูตอนล่างนับถือศาสนาอิสลามกัน (ศาสนาอิสลามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้น่าจะเกิดขึ้นในอาเจอะห์เป็นที่แรก ก่อนที่จะแพร่หลายไปในคาบสมุทรมลายูและบรรดาหมู่เกาะมลายู รวมไปถึงฟิลิปปินส์) ภายหลังการเปลี่ยนไปนับถือศาสนาอิสลาม สถาปัตยกรรมและทุกสิ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกับพุทธ-พราหมณ์ ถูกทำลายจนไม่เหลือ ทำให้ประวัติศาสตร์ภาคใต้และมาเลเซียในยุคก่อนหน้า เลือนลางไปมาก
#
อิทธิพลของอินเดียใต้ที่มีต่อภาคใต้และชนชาติมลายู
#
1.การนับถือศาสนา (ฮินดูไศวนิกาย ก่อนที่จะรับพุทธจากศรีลังกา)
2.สถาปัตยกรรม (พระธาตุไชยาอาจจะมีส่วน)
3.การทำอาหาร (แกงอินเดียใต้กับแกงใต้ที่ไม่เผ็ดจะเน้นเปรี้ยวนำ)
4.วัฒนธรรมด้านภาษา (การใช้คำควบกล้ำ การใช้คำยืม)
5.วัฒนธรรมด้านความบันเทิง (มีการรับการดูหนังตะลุงจากอินเดียและส่งต่อไปยังพื้นที่อื่นๆด้วย)
#
ถ้าผิดอะไรใดก็ขออภัยไว้ เพราะภาคใต้กับมาเลเซียประวัติศาสตร์ก่อนยุคอิสลามไม่ค่อยแน่นอนและเลือนลาง เพราะถูกทำลายไปมาก