หนู อยู่ ม.1 ค่ะ เป็นคนที่ คิดเล็ก คิดน้อย ยิ่งมีเรื่องให้คิด ยิ่งเครียด สาเหตุ ส่วนใหญ่มาจากพ่อแม่ค่ะ เช่น การโกหก ผิดหวัง การโดนด่าเวลาทำอะไรขัดใจ การถูกเปรียบเทียบ การถูกพูดถึง ข้อ ผิดพลาดซ้ำๆ การยุ่งเรื่องส่วนตัวมากไปบ้างล่ะ และ การคุยแชท กับเพื่อนบ้างล่ะ ซึ่งเพื่อน หนูมี แต่ ผู้หญิง ซึ่งหนูกับเพื่อน ค่อนข้างเรียนดี ไปในทสงที่ ดีมาก และ การที่กนูเป็นติ่ง พ่อแม่ไม่เคยเข้าใจหนูเลย การอธิบายของหนู คือ การเถียงสำหรับเค้า ชอบทำเหมือนจะมีหวัง แต่พอเรื่อยๆ กลับ พังมันลง หนูเครียดมากๆ เคย เครียดจน ปวดหัวจี๊ดๆ ข้างซ้ายบ้าง ปวดหัวเเบบ ตื้อก็มี ร้องไห้ก่อนนอนทุกคืน ไม่งั้นนอนไม่หลับ ยกเว้น เหนื่อยจริงๆ หนูรู้สึกท้อมากๆ เครียดจากที่ ร.ร แล้ว ยังต้อง มาเครียดที่ บ้านต่อ อีกหรอ หนู ใจเต้นแรงมากๆ หลังตื่นนอน และ เคารพธงชาติ มันสะเทือนอย่างเห็นได้ชัด ตรงบริเวณอก เเค่มองก็รํแล้ว่ามัน เต้นเเรง ทั้งที่ไม่ได้ ตื่นเต้น วัดความดัน ที่รพ. ก็ ไม่เท่ากัน อีกข้างนึง สูง อีกข้างนึง ปกติ เวลาที่หนูผิดหวัง หรือ โมโห น้ำตาจะมาเหมือน สั่งได้ ยังไงยังงั้น จากนั้น ก็จะ ทำร้ายตัวเอง ตอนแรก คิดว่า เป็นตอน ป.6 แต่ จริงๆแล้ว เป็นมาตั้งแต่ ยังไม่เข้า ร.ร เเต่ว่าช่วง ป. 2-4 เหมือนจะ หยุดไป พอมาเดี๋ยวนี้ เริ่มรุนแรงขึ้น ควบคุมตัวเองไม่ได้ ซึ่งอาการนี้ ไม่กล้า บอก พ่อเเม่ หนูกลัว่าเค้าจะหาว่าเป็นเพราะ หนูงี่เง่า บ่อยครั้งที่เผลอ พูดเสียงดังใส่แม่ แต่มันควบคุมไม่ได้ จริงๆ หลังจากนั้น หนูจะรู้สึกว่า ตัวเองทำ อะไรลงไป เราจับาปไหม
แม่จะรู้สึกยังไง ถ้าทำร้ายตัวเอง พอหาย จะรู้สึกว่า โล่งดีนะ แต่ ทำลงไปได้ยังไง หนูไม่ค่อย ชอบเข้าสังคม แต่ก็ไม่ได้แปลว่า จะถูกสังคมเมิน
หนูชอบ วิตกกังวล เกินเหตุมากๆ ชอบ คิดไปเอง ทั้งๆ ที่ยังไมได้เกิดเรื่อง ชอบเหม่อลอย เวลาอยู่ กับ ตัวเอง หรือ ทำสมาธิ ก็จะ ฟุ้งซ่าน คิดอยู่แต่เรื่อง ที่เครียด มันจะ ออกมาทางสีหน้าและท่าทาง เหมือน คุยคนเดียว อันนี้เพื่อนบิกมาหลายครั้งแล้ว รู้สึกไม่ค่อยมีแรง เอื่อยเฉื่อย ทั้งฟที่ตอน ประถม บู๊บ่อย มาก ไม่อยากกินอะไรเลย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ชอบอยู่คนเดียว รู้สึกเฉยๆ กับทุกเรื่อง เวลา หัวเราะ หรือ มีความสุข ก็เหมือนแค่ ชั่ววูบ ออกฝืนด้วยซ้ำไป ทำไมความเครียดไม่เป็นแบบนั้นบ้าง หนู อยากให้พ่อกับ แม่มีน้อง จะได้ไม่ต้องมาใาใจหนูมาก หรือ ไม่ก็ อย่าให้เกิดมาดีกว่า ถ้าจะ ปัญหาเยอะ ขนาดนี้ รู้สึก ตัวเอง เป็นภาระ ของพ่อแม่.. ตอนกลางคืน ชอบคิดว่าจะมีใครมาเปิดประตู จะโดนพ่อแม่ ว่าอะไร อีกรึเปล่า หนูชอบวาดรูปเกี่ยวกับ คนตาย อยู่บ่อยครั้ง ในไดอารี่ หนูคิดอยู่เสมอว่า อายุเเค่ 13เอง ยังเด็กอยู่เลย ต้องเครียดขนาดนี้เชียวหรอ ทำไมคน อื่นถึงดูมีความสุขกันจัง ก็อยากมีแบบนี้บ้าง หนูคิดว่าตัวเองเข้าจ่ายซึมเศร้า หนูเคยระบาย ให้ พ่อ หรือ เพื่อนสนิท ฟัง เเต่ก็ บอกมาว่า หนูคิดไปเอง แต่หนู สังเกตุ ตัวเองอยู่บ่ยครั้ง เป็นแบบนี้ มามากกว่า 2 เดือนแล้ว หนู ควรทำยังไงดี ช่วยหน่อยนะคะ อาจจะยาวไปหน่อย ขอบคุณมากๆนะคะ เพิ่มเติม ตอนกลางคืน หนูมัก จะมีจะ อยากทำร้ายตัวเอง.. ค่ะ
เครียดมากๆเลย ช่วยบอกหน่อยนะคะ
แม่จะรู้สึกยังไง ถ้าทำร้ายตัวเอง พอหาย จะรู้สึกว่า โล่งดีนะ แต่ ทำลงไปได้ยังไง หนูไม่ค่อย ชอบเข้าสังคม แต่ก็ไม่ได้แปลว่า จะถูกสังคมเมิน
หนูชอบ วิตกกังวล เกินเหตุมากๆ ชอบ คิดไปเอง ทั้งๆ ที่ยังไมได้เกิดเรื่อง ชอบเหม่อลอย เวลาอยู่ กับ ตัวเอง หรือ ทำสมาธิ ก็จะ ฟุ้งซ่าน คิดอยู่แต่เรื่อง ที่เครียด มันจะ ออกมาทางสีหน้าและท่าทาง เหมือน คุยคนเดียว อันนี้เพื่อนบิกมาหลายครั้งแล้ว รู้สึกไม่ค่อยมีแรง เอื่อยเฉื่อย ทั้งฟที่ตอน ประถม บู๊บ่อย มาก ไม่อยากกินอะไรเลย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ชอบอยู่คนเดียว รู้สึกเฉยๆ กับทุกเรื่อง เวลา หัวเราะ หรือ มีความสุข ก็เหมือนแค่ ชั่ววูบ ออกฝืนด้วยซ้ำไป ทำไมความเครียดไม่เป็นแบบนั้นบ้าง หนู อยากให้พ่อกับ แม่มีน้อง จะได้ไม่ต้องมาใาใจหนูมาก หรือ ไม่ก็ อย่าให้เกิดมาดีกว่า ถ้าจะ ปัญหาเยอะ ขนาดนี้ รู้สึก ตัวเอง เป็นภาระ ของพ่อแม่.. ตอนกลางคืน ชอบคิดว่าจะมีใครมาเปิดประตู จะโดนพ่อแม่ ว่าอะไร อีกรึเปล่า หนูชอบวาดรูปเกี่ยวกับ คนตาย อยู่บ่อยครั้ง ในไดอารี่ หนูคิดอยู่เสมอว่า อายุเเค่ 13เอง ยังเด็กอยู่เลย ต้องเครียดขนาดนี้เชียวหรอ ทำไมคน อื่นถึงดูมีความสุขกันจัง ก็อยากมีแบบนี้บ้าง หนูคิดว่าตัวเองเข้าจ่ายซึมเศร้า หนูเคยระบาย ให้ พ่อ หรือ เพื่อนสนิท ฟัง เเต่ก็ บอกมาว่า หนูคิดไปเอง แต่หนู สังเกตุ ตัวเองอยู่บ่ยครั้ง เป็นแบบนี้ มามากกว่า 2 เดือนแล้ว หนู ควรทำยังไงดี ช่วยหน่อยนะคะ อาจจะยาวไปหน่อย ขอบคุณมากๆนะคะ เพิ่มเติม ตอนกลางคืน หนูมัก จะมีจะ อยากทำร้ายตัวเอง.. ค่ะ