ก่อนอื่นเลยครับ ขอบอกก่อเลยว่าไม่ได้มีเจตนาก่อดราม่าหรือสถานการณ์ใดๆ เพียงแค่ปัญหา(ความสงสารเด็กในท้อง)นี้มันเกิดขึ้นในความคิดผมแค่นั้น (แต่เจ้าตัวเค้าไม่มารับรู้อะไรหรอก)
ต้องท้าวความก่อนว่าส่วนตัวผมเองเป็นคนเงียบๆครับ(โลกส่วนตัวสูงไปหน่อยๆ)ออกจะเฉยชาไม่ค่อยชอบแสดงอารมณ์ทางสีหน้า พอใครแซวใครว่าอะไรถ้าไม่สนิทจริงๆก็ดีสุดแค่ยิ้มให้มุมปาก ผมดรอปเรียนมาอยู่บ้านได้หลายเดือนแล้ว สมัครทหารไว้ เสร็จแล้วค่อยไปเรียนต่อ(ชิวไปไหน- -") แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือด้วยความที่เป็นคนเงียบไงหน้านิ่งขรึมๆ น้ำนิ่งไหลลึกประมาณRolling in the deep+pokerface และไม่สนิทกับญาติพี่น้องหรือคนแถวบ้านเลย (อันนี้ผมยอมรับเลยว่านิสัยผมเสียตรงที่ ถ้าเจอคนเอาเปรียบ โลภ เห็นแก่ได้ จะไม่คุยด้วยเลย หรือถ้าเค้าถามอะไรก็ตอบตามนั้น) พวกเค้าเลยไม่กล้ายุ่งกับผมเท่าไหร่ (ความจริงเราชอบอยู่อย่างสงบปากสงบปากสงบคำแค่นั้น) เอาล่ะเริ่มเข้าเรื่องราวละครับ มีญาติห่างๆฝ่ายแม่คนนึงชื่อลำยอง(นามสมมติ) เป็นลูกสาวของยายสมร(นามสมมติ) ยายสมรเป็นน้องสาวของคุณตาผม อาจจะด้วยยายสมรมีลูกมากเป็นสิบกว่าคน การเอาใจใส่ลูกเลยไม่ทั่วถึงกระมัง(ก็ว่าไป) บ้านยายสมรอยู่ถัดจากบ้านผมสองหลัง ลูกคนโตๆก็ไปมีลูกครอบครัวแล้วครับรวมถึงน้าลำยองด้วย
น้าลำยองอายุราว30กว่าๆ เป็นคนนิสัยคล้ายๆลำยองในทองเนื้อ9เลยครับแต่ว่าไม่ได้เป็นคนสวยนะ ก่อนหน้านี้ แกมีสามีและมีลูก2 แกอาศัยอีกอำเภอนึง แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าแกเป็นคนยังไง
(อันนี้แม่เล่า) น่าจะฟุ่มเฟือยมากๆ แกขายทุกอย่างหมดเลยทั้งสวนทั้งบ้าน ได้เงินมาล้านกว่า แม่เล่าว่าช่วงนั้นแกไม่ชายตามองใครเลยครับ เข้าร้านเสริมสวยทุกวัน กินของแพงๆทุกวัน สุดท้ายเงินหมดครับ คือเร็วมาก แกก็ทะเลาะกับสามีแกอย่างหนักเลยครับ สามีแกติดยาด้วยแหละ ยังดีที่คนที่ซื้อที่ไปยังให้อนุญาติให้อยู่ที่บ้านตัวเองต่อ แต่ไม่วายครับสามีแกเผาเพราะทะเลาะกับแก แกโทรมาโวยวายกับแม่ผมใหญ่เลยครับ ไม่วายแม่ก็ต้องไปรับแกถึงบ้าน(ขับรถไปไกลอยู่) แกมาอยู่กับยายสมรแม่ของแกนั่นแหละครับ แต่ยายสมรไม่คุยกับแกเลย(จริงๆ) ทุกวันนี้แกก็อยู่กับแม่แกครับ น้าลำยองคุย(ความหมายนั้นแหละครับ)กับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาคุยด้วย จนแกไปใคร่กับคนขับรถสิบล้อติดยา คนนึงอยู่หมู่บ้านติดๆกัน แกเคยมายืมมอเตอร์ไซค์ที่บ้านผม แต่แม่รู้ทันบวกกับอยากป้องกันไว้ดีกว่าเลยไม่ให้ยืม เพราะก่อนหน้านี้(ตอนอยู่กับสามีเก่า)แกเคยยืมมอเตอร์ไซค์พี่สาวแท้ๆของแกไปแล้วสามีแกเอาไปขายครับไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น คงคิดว่าพี่น้องกันให้กันได้มั้ง? เอ่ออก่อนหน้านี้อีกเช่นกันแม่เล่าว่า(แต่เป็นตอนที่น้าลำยองย้ายมาแล้ว) เพื่อนยายสมรแม่แก มีสามีฝรั่ง จะติดต่อเพื่อนสามีให้ ฟีลแบบบริษัทจัดหาคู่ไรงี้แต่โลคอลกว่านะ(นั่นแหละครับคิดถูกแล้ว) คือถูกใจก็คบกันยาว ฝรั่งคนนั้นให้เงินยายสมรมา20000กว่าได้ครับ แกคะยั้นคะยอให้น้าลำยองไปกับฝรั่งแต่น้าลำยองไม่เอา เพราะชอบอยู่กับคนขับสิบล้อคนนั้นแหละ
ผมไม่เคยคุยกับน้าลำยอง(นับครั้งที่ตอบคำถามแกได้ เคยไปบ้านเก่าน้าแกแบบแม่แวะไปเยี่ยม สภาพข้างในนี่.. ถึงมีไอวัน3คนก็ช่วยไม่ได้ครับ) จนมาถึงสี่ส๊าห้าวันนี้แกมาที่บ้านผมทุกวันเลยครับมาปรึกษาแม่พ่อว่าจะเอาเด็กออก ผมอยู่ในห้องได้ยินแล้วส่ายหัวเลยครับ ถ้าเป็นคนพูดเยอะเหมือนคนทั่วไปก็อยากเข้าไปห้ามล่ะครับ แต่คิดๆดู ถึงแม้ว่าจะพูดไปเค้าก็ไม่ฟังอยู่ดี อายุเราก็น้อยด้วย เค้ามากินเหล้าขาวของพ่อคือหวังว่าจะให้ลูกหลุดอะนะ มาคุยแบบ"กูไม่อยากให้มันอยู่เนี่ย อยากให้มันออกไปให้พ้นๆเลย" แล้วมานั่งคิดกับแม่กับพ่อ(ทั้งๆที่ธุระของแม่พ่อก็ไม่ใช่) ว่าแบบลองเดินไปให้รถชนบ้าง ถ้าเอาก้อนหินทุบท้องแรงๆบ้างๆ เราได้ยินแล้วแบบ.. โห.. บางวันผมฟังไม่ได้ก็เอาหูฟังอุดหูซะ แล้วเปิดเพลงque sera sera อัดหูไปเลย ผมสงสารเด็กน้อย และเวทนาเค้ามากๆ แม่ก็บอกไปโรงพยาบาลสิ แกก็ไม่เอาไม่ไป ไม่รู้กลัวไร แม่บอกกลัวยายสมรรู้ หรือกลัวตรวจเจอโรคก็ไม่รู้ เพราะแกค่อนข้างมั่วอยู่
แม่ผมเล่าว่าแม่เคยทำแท้งน้องคนที่3 นานมากแล้วตอนที่ผมยังเรียนที่กทม. พอผมกำลังจะต่อว่า แม่ก็บอกทำเพราะความจำเป็นเพราะอยู่ดีๆก็เจ็บท้องมากๆ แม่บอกไม่ไหวจริงๆ พ่อก็พาไปหาหมอ ผมก็เลยไม่พูดอะไร เพราะว่ามันเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว และแม่ก็เจตนาว่าจะมีน้อง หลังจากนั้นก็หมั่นทำบุญให้เขาตลอด นึกถึงเขาตลอด (ด้วยเหตุนี้มั้งน้าเขาเลยมาปรึกษาแม่)
ส่วนตัวผม ไม่อยากให้พ่อแม่มารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้อีกเลย เป็นเวรกรรมจริงๆครับ ครั้นจะคิดว่าน้าแกตอนทำกันทำไมคิด แต่ช่วยไม่ได้ มันเป็นไปแล้ว ได้แต่วางอุเบกขา และภาวนาให้เด็กผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นมีโอกาสได้เกิดมานะครับ ถ้าน้องได้เกิดจริงๆ คงมีบุญที่ได้เกิด โอกาสที่คำนวณไว้คง80-20ครับ เพราะ พฤติกรรมเค้าไม่เอาถ่านเลย ขนาดลูกน้าลำยอง2คนกับสามีคนก่อน ยังไม่ค่อยใส่ใจเลย
ก็อยากฝากทุกท่านด้วยครับ ว่าทุกชีวิตมีค่า อย่าซ่าจนใส่ลืมใส่ถุง ขอบคุณครับ
ปล. เพราะชีวิตไม่ใช่ละครครับ ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป ไม่มีใครทราบอนาคตที่กำลังจะเกิดหรอก จริงมั้ยครับ
แชร์เรื่องราว"ลำยอง" ในชีวิตจริง ของคนใกล้ตัว
ต้องท้าวความก่อนว่าส่วนตัวผมเองเป็นคนเงียบๆครับ(โลกส่วนตัวสูงไปหน่อยๆ)ออกจะเฉยชาไม่ค่อยชอบแสดงอารมณ์ทางสีหน้า พอใครแซวใครว่าอะไรถ้าไม่สนิทจริงๆก็ดีสุดแค่ยิ้มให้มุมปาก ผมดรอปเรียนมาอยู่บ้านได้หลายเดือนแล้ว สมัครทหารไว้ เสร็จแล้วค่อยไปเรียนต่อ(ชิวไปไหน- -") แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือด้วยความที่เป็นคนเงียบไงหน้านิ่งขรึมๆ น้ำนิ่งไหลลึกประมาณRolling in the deep+pokerface และไม่สนิทกับญาติพี่น้องหรือคนแถวบ้านเลย (อันนี้ผมยอมรับเลยว่านิสัยผมเสียตรงที่ ถ้าเจอคนเอาเปรียบ โลภ เห็นแก่ได้ จะไม่คุยด้วยเลย หรือถ้าเค้าถามอะไรก็ตอบตามนั้น) พวกเค้าเลยไม่กล้ายุ่งกับผมเท่าไหร่ (ความจริงเราชอบอยู่อย่างสงบปากสงบปากสงบคำแค่นั้น) เอาล่ะเริ่มเข้าเรื่องราวละครับ มีญาติห่างๆฝ่ายแม่คนนึงชื่อลำยอง(นามสมมติ) เป็นลูกสาวของยายสมร(นามสมมติ) ยายสมรเป็นน้องสาวของคุณตาผม อาจจะด้วยยายสมรมีลูกมากเป็นสิบกว่าคน การเอาใจใส่ลูกเลยไม่ทั่วถึงกระมัง(ก็ว่าไป) บ้านยายสมรอยู่ถัดจากบ้านผมสองหลัง ลูกคนโตๆก็ไปมีลูกครอบครัวแล้วครับรวมถึงน้าลำยองด้วย
น้าลำยองอายุราว30กว่าๆ เป็นคนนิสัยคล้ายๆลำยองในทองเนื้อ9เลยครับแต่ว่าไม่ได้เป็นคนสวยนะ ก่อนหน้านี้ แกมีสามีและมีลูก2 แกอาศัยอีกอำเภอนึง แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าแกเป็นคนยังไง
(อันนี้แม่เล่า) น่าจะฟุ่มเฟือยมากๆ แกขายทุกอย่างหมดเลยทั้งสวนทั้งบ้าน ได้เงินมาล้านกว่า แม่เล่าว่าช่วงนั้นแกไม่ชายตามองใครเลยครับ เข้าร้านเสริมสวยทุกวัน กินของแพงๆทุกวัน สุดท้ายเงินหมดครับ คือเร็วมาก แกก็ทะเลาะกับสามีแกอย่างหนักเลยครับ สามีแกติดยาด้วยแหละ ยังดีที่คนที่ซื้อที่ไปยังให้อนุญาติให้อยู่ที่บ้านตัวเองต่อ แต่ไม่วายครับสามีแกเผาเพราะทะเลาะกับแก แกโทรมาโวยวายกับแม่ผมใหญ่เลยครับ ไม่วายแม่ก็ต้องไปรับแกถึงบ้าน(ขับรถไปไกลอยู่) แกมาอยู่กับยายสมรแม่ของแกนั่นแหละครับ แต่ยายสมรไม่คุยกับแกเลย(จริงๆ) ทุกวันนี้แกก็อยู่กับแม่แกครับ น้าลำยองคุย(ความหมายนั้นแหละครับ)กับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาคุยด้วย จนแกไปใคร่กับคนขับรถสิบล้อติดยา คนนึงอยู่หมู่บ้านติดๆกัน แกเคยมายืมมอเตอร์ไซค์ที่บ้านผม แต่แม่รู้ทันบวกกับอยากป้องกันไว้ดีกว่าเลยไม่ให้ยืม เพราะก่อนหน้านี้(ตอนอยู่กับสามีเก่า)แกเคยยืมมอเตอร์ไซค์พี่สาวแท้ๆของแกไปแล้วสามีแกเอาไปขายครับไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น คงคิดว่าพี่น้องกันให้กันได้มั้ง? เอ่ออก่อนหน้านี้อีกเช่นกันแม่เล่าว่า(แต่เป็นตอนที่น้าลำยองย้ายมาแล้ว) เพื่อนยายสมรแม่แก มีสามีฝรั่ง จะติดต่อเพื่อนสามีให้ ฟีลแบบบริษัทจัดหาคู่ไรงี้แต่โลคอลกว่านะ(นั่นแหละครับคิดถูกแล้ว) คือถูกใจก็คบกันยาว ฝรั่งคนนั้นให้เงินยายสมรมา20000กว่าได้ครับ แกคะยั้นคะยอให้น้าลำยองไปกับฝรั่งแต่น้าลำยองไม่เอา เพราะชอบอยู่กับคนขับสิบล้อคนนั้นแหละ
ผมไม่เคยคุยกับน้าลำยอง(นับครั้งที่ตอบคำถามแกได้ เคยไปบ้านเก่าน้าแกแบบแม่แวะไปเยี่ยม สภาพข้างในนี่.. ถึงมีไอวัน3คนก็ช่วยไม่ได้ครับ) จนมาถึงสี่ส๊าห้าวันนี้แกมาที่บ้านผมทุกวันเลยครับมาปรึกษาแม่พ่อว่าจะเอาเด็กออก ผมอยู่ในห้องได้ยินแล้วส่ายหัวเลยครับ ถ้าเป็นคนพูดเยอะเหมือนคนทั่วไปก็อยากเข้าไปห้ามล่ะครับ แต่คิดๆดู ถึงแม้ว่าจะพูดไปเค้าก็ไม่ฟังอยู่ดี อายุเราก็น้อยด้วย เค้ามากินเหล้าขาวของพ่อคือหวังว่าจะให้ลูกหลุดอะนะ มาคุยแบบ"กูไม่อยากให้มันอยู่เนี่ย อยากให้มันออกไปให้พ้นๆเลย" แล้วมานั่งคิดกับแม่กับพ่อ(ทั้งๆที่ธุระของแม่พ่อก็ไม่ใช่) ว่าแบบลองเดินไปให้รถชนบ้าง ถ้าเอาก้อนหินทุบท้องแรงๆบ้างๆ เราได้ยินแล้วแบบ.. โห.. บางวันผมฟังไม่ได้ก็เอาหูฟังอุดหูซะ แล้วเปิดเพลงque sera sera อัดหูไปเลย ผมสงสารเด็กน้อย และเวทนาเค้ามากๆ แม่ก็บอกไปโรงพยาบาลสิ แกก็ไม่เอาไม่ไป ไม่รู้กลัวไร แม่บอกกลัวยายสมรรู้ หรือกลัวตรวจเจอโรคก็ไม่รู้ เพราะแกค่อนข้างมั่วอยู่
แม่ผมเล่าว่าแม่เคยทำแท้งน้องคนที่3 นานมากแล้วตอนที่ผมยังเรียนที่กทม. พอผมกำลังจะต่อว่า แม่ก็บอกทำเพราะความจำเป็นเพราะอยู่ดีๆก็เจ็บท้องมากๆ แม่บอกไม่ไหวจริงๆ พ่อก็พาไปหาหมอ ผมก็เลยไม่พูดอะไร เพราะว่ามันเรื่องมันเกิดขึ้นไปแล้ว และแม่ก็เจตนาว่าจะมีน้อง หลังจากนั้นก็หมั่นทำบุญให้เขาตลอด นึกถึงเขาตลอด (ด้วยเหตุนี้มั้งน้าเขาเลยมาปรึกษาแม่)
ส่วนตัวผม ไม่อยากให้พ่อแม่มารับรู้เรื่องอะไรแบบนี้อีกเลย เป็นเวรกรรมจริงๆครับ ครั้นจะคิดว่าน้าแกตอนทำกันทำไมคิด แต่ช่วยไม่ได้ มันเป็นไปแล้ว ได้แต่วางอุเบกขา และภาวนาให้เด็กผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นมีโอกาสได้เกิดมานะครับ ถ้าน้องได้เกิดจริงๆ คงมีบุญที่ได้เกิด โอกาสที่คำนวณไว้คง80-20ครับ เพราะ พฤติกรรมเค้าไม่เอาถ่านเลย ขนาดลูกน้าลำยอง2คนกับสามีคนก่อน ยังไม่ค่อยใส่ใจเลย
ก็อยากฝากทุกท่านด้วยครับ ว่าทุกชีวิตมีค่า อย่าซ่าจนใส่ลืมใส่ถุง ขอบคุณครับ
ปล. เพราะชีวิตไม่ใช่ละครครับ ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป ไม่มีใครทราบอนาคตที่กำลังจะเกิดหรอก จริงมั้ยครับ