ทรงประกาศธรรม เนื่องด้วยการปลงอายุสังขาร(พระสูตร)

ภิกษุทั้งหลาย ! ธรรมเหล่าใดที่เราแสดงแล้ว ด้วย
ปัญญาอันยิ่ง ธรรมเหล่านั้นพวกเธอพึงเรียนเอาให้ดี พึง
เสพให้ทั่ว พึงเจริญทำให้มาก โดยอาการที่พรหมจรรย์
(คือศาสนานี้) จักมั่นคง ตั้งอยู่ได้ตลอดกาลนาน, ข้อนั้น
จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่มหาชน เพื่อความสุข
แก่มหาชน, เพื่ออนุเคราะห์โลก, เพื่อประโยชน์ เพื่อ
ความเกื้อกูล เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย.

ภิกษุทั้งหลาย ! ธรรมเหล่าไหนเล่า ที่เราแสดงแล้ว
ด้วยปัญญาอันยิ่ง ฯลฯ, คือ :-
สติปัฏฐานสี่ สัมมัปธานสี่ อิทธิบาทสี่
อินทรีย์ห้า    พละห้า
โพชฌงค์เจ็ด
อริยมรรคมีองค์แปด.

ภิกษุทั้งหลาย ! บัดนี้เราจักเตือนท่านทั้งหลายว่า :
สังขารทั้งหลาย มีความเสื่อมเป็นธรรมดา พวกเธอจงให้
ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด, การปรินิพพานของ
ตถาคต จักมีในกาลไม่นานเลย ตถาคตจักปรินิพพาน
โดยกาลล่วงไปแห่งสามเดือนนี้.

สัตว์ทั้งปวง ทั้งที่เป็นคนหนุ่มและคนแก่, ทั้งที่
เป็นคนพาล และบัณฑิต, ทั้งที่มั่งมีและยากจน ล้วนแต่
มีความตาย เป็นที่ไปถึงในเบื้องหน้า, เปรียบเหมือน
ภาชนะดิน ที่ช่างหม้อปั้นแล้ว ทั้งเล็กและใหญ่, ทั้งที่สุก
แล้วและยังดิบ ล้วนแต่มีการแตกทำลายเป็นที่สุด ฉันใด;
ชีวิตแห่งสัตว์ทั้งหลาย ก็มีความตายเป็นเบื้องหน้า ฉันนั้น.

วัยของเราแก่หง่อมแล้ว ชีวิตของเราริบหรี่แล้ว
เราจักละพวกเธอไป สรณะของตัวเองเราได้ทำไว้แล้ว.
ภิกษุทั้งหลาย ! พวกเธอจงเป็นผู้ไม่ประมาท มีสติ
มีศีลเป็นอย่างดี มีความดำริอันตั้งไว้แล้วด้วยดี ตาม
รักษาซึ่งจิตของตนเถิด. ในธรรมวินัยนี้ ภิกษุใดเป็นผู้
ไม่ประมาทแล้ว จักละชาติสงสาร ทำที่สุดแห่งทุกข์ได้.

มหา. ที. ๑๐/๑๔๐/๑๐๗-๑๐๘.