ใครที่โควต้า 8 บรรทัดหมดแล้วกดข้ามไปได้เลยครับ
เมื่อ2ปีที่แล้ว ผมเข้ามาเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ มหาลัยมีกิจกรรมกีฬาน้องใหม่ ตอนนั้นผมถูกรุ่นพี่จับเป็นเชียร์หลีดเดอร์ มีผู้หญิงคนนึงในรุ่นเดียวกันเป็นเหมือนมาประสานงานเรื่องกีฬา และเราต้องคุยกันเพื่อติดต่องานกันบ่อยๆพอคุยไปเรื่อยๆเขาก็บอกกชอบผม แรกๆผมไไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ ไเอาตรงๆนอกจากเรื่องงานแล้ว ผมจะไม่อยากคุยกับเขาเลย แต่เขาเป็นคนตื้อเก่งมาก ถามเราตลอดอยุ่ไหนทำอะไร กินข้าวหรือยัง ได้สัก2-3เดือนเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นแต่ความสัมพันธ์ก็ยังไม่ได้ไปถึงขั้นนั้น เธอชวนเที่ยวที่โน่นที่นั่น ผมเริ่มสนใจเธอมากขึ้น เริ่มซื้อขนมมาให้เขา มาหาเขา บ้าง สอนการบ้านเขา
ผมเรียนsec1 คือทุกวิชาผมจะได้เรียนนำเขาอย่างน้อย1 อาทิตย์ครับ ผมช่วยเขาเรื่องการเรียน สะส่วนใหญ่ ความสัมพันธืเราค่อนข้างไไปได้ดีเลยทีเดียวครับได้ประมาณ6เดือน ผมยังไม่กล้าตัดสินใจเป็นแฟนกับเขาคือมันไม่ชัดเจนทั้งที่ความรู้สึกผมมันนำไไปมากกว่าแฟนแล้ว จนมาถึงวันที่ผมรู้ตัวว่าโง่มากที่สุด วันที่ผมคิดว่าผมกำลังจะมีความสุข เขาได้ขึ้นสถานะคบกับผู้ชายอีกคนเรียนsecเดียวกับเขา ซึ่งเป็นคนที่ผมรุ้จักดี ผมเจ็บมาก รู้สึกหลายๆอย่าง ผมจริงจักับเขามาก ผมมีคำถามเต็มหัวไปหมดและจนวันนี้ผมยังจำได้ดี ผมโทรไปหาเขาและไได้แต่ร้องให้ ผมร้องให้ครั้งแรกตั้งแต่โตมาให้เขา ถามแต่ว่าทำไม แต่ผมก็ไม่ได้ไปเรียกร้องอะไร มันเป็นความโง่ของผมเองถ้าผมขอเขาเป็นแฟน ถ้าผมตัดสินใจไวกว่านั้น ถ้าผมไม่ปากแข็ง ผมทนกับความรู้สึกนี้มา2ปี ทุกครั้งที่เขาเมาเขาจะโทรหาผม เขาโทรมาขอโทษทุกอย่างที่ทำกับผม ทุกวันนี้เขายังทักยังโทรมาและผมก็พูดไไม่ดีใส่เขาทุกครั้ง หลบหน้าเขาพยายามไม่เจอ ทนกับความรู้สึกแบบนี้มา2ปี ทุกครั้งที่คุยงานกันต้องมาเจอเขากับแฟนเขา ต้องฝืนว่าไม่มีอะไร ผมทำทุกอย่างเพื่อให้ลืมเขาแต่ผมก็ไไม่เคยหยุดรักเขาได้ อยากฝากถึงผู้ชายที่ปากแข็ง ไม่ชัดเจน ระวังจะต้องเสียใจเหมือนผม
ใครเคยทนอยู่กับความรู้สึกเจ็บๆเป็นเวลาหลายปีบ้างครับ
เมื่อ2ปีที่แล้ว ผมเข้ามาเรียนมหาลัยแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ มหาลัยมีกิจกรรมกีฬาน้องใหม่ ตอนนั้นผมถูกรุ่นพี่จับเป็นเชียร์หลีดเดอร์ มีผู้หญิงคนนึงในรุ่นเดียวกันเป็นเหมือนมาประสานงานเรื่องกีฬา และเราต้องคุยกันเพื่อติดต่องานกันบ่อยๆพอคุยไปเรื่อยๆเขาก็บอกกชอบผม แรกๆผมไไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ ไเอาตรงๆนอกจากเรื่องงานแล้ว ผมจะไม่อยากคุยกับเขาเลย แต่เขาเป็นคนตื้อเก่งมาก ถามเราตลอดอยุ่ไหนทำอะไร กินข้าวหรือยัง ได้สัก2-3เดือนเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นแต่ความสัมพันธ์ก็ยังไม่ได้ไปถึงขั้นนั้น เธอชวนเที่ยวที่โน่นที่นั่น ผมเริ่มสนใจเธอมากขึ้น เริ่มซื้อขนมมาให้เขา มาหาเขา บ้าง สอนการบ้านเขา
ผมเรียนsec1 คือทุกวิชาผมจะได้เรียนนำเขาอย่างน้อย1 อาทิตย์ครับ ผมช่วยเขาเรื่องการเรียน สะส่วนใหญ่ ความสัมพันธืเราค่อนข้างไไปได้ดีเลยทีเดียวครับได้ประมาณ6เดือน ผมยังไม่กล้าตัดสินใจเป็นแฟนกับเขาคือมันไม่ชัดเจนทั้งที่ความรู้สึกผมมันนำไไปมากกว่าแฟนแล้ว จนมาถึงวันที่ผมรู้ตัวว่าโง่มากที่สุด วันที่ผมคิดว่าผมกำลังจะมีความสุข เขาได้ขึ้นสถานะคบกับผู้ชายอีกคนเรียนsecเดียวกับเขา ซึ่งเป็นคนที่ผมรุ้จักดี ผมเจ็บมาก รู้สึกหลายๆอย่าง ผมจริงจักับเขามาก ผมมีคำถามเต็มหัวไปหมดและจนวันนี้ผมยังจำได้ดี ผมโทรไปหาเขาและไได้แต่ร้องให้ ผมร้องให้ครั้งแรกตั้งแต่โตมาให้เขา ถามแต่ว่าทำไม แต่ผมก็ไม่ได้ไปเรียกร้องอะไร มันเป็นความโง่ของผมเองถ้าผมขอเขาเป็นแฟน ถ้าผมตัดสินใจไวกว่านั้น ถ้าผมไม่ปากแข็ง ผมทนกับความรู้สึกนี้มา2ปี ทุกครั้งที่เขาเมาเขาจะโทรหาผม เขาโทรมาขอโทษทุกอย่างที่ทำกับผม ทุกวันนี้เขายังทักยังโทรมาและผมก็พูดไไม่ดีใส่เขาทุกครั้ง หลบหน้าเขาพยายามไม่เจอ ทนกับความรู้สึกแบบนี้มา2ปี ทุกครั้งที่คุยงานกันต้องมาเจอเขากับแฟนเขา ต้องฝืนว่าไม่มีอะไร ผมทำทุกอย่างเพื่อให้ลืมเขาแต่ผมก็ไไม่เคยหยุดรักเขาได้ อยากฝากถึงผู้ชายที่ปากแข็ง ไม่ชัดเจน ระวังจะต้องเสียใจเหมือนผม