สวัสดีครับผมมีตัวอย่างประสบการณ์มาเล่าให้อ่านครับ ( ใช้วิจารณญานในการอ่านแล้วแต่ความเชื่อส่วนบุคคลครับ )
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดพิษณุโลก
แน่นอนว่าชีวิตเด็กต่างจังหวัดต้องเช่าหอพักอยู่ตอนเรียนหนังสือใช่ไหมครับ
กล่าวก่อนครับว่าผมเป็นคนมีเซนต์บ้างเอ๊ะหรือมีเซนต์เลยก็ไม่รู้นะครับ 555
คือตอนมัธยมผมเคยบวชช่วงฤดูร้อนหรือผ่านการปฏิบัติธรรมมาบ้างครับ ( ช่วงนี้ก้เจอหลายเรื่องเลยนะครับ )
ต่อครับต่อ คือกล่าวถึงชีวิตผมตอนเด็กหอใช่ไหมครับ คือผมอยู่หอนอกตั้งแต่ปีหนึ่งเลยครับ
หอที่หนึ่ง
ช่วงเข้าไปใหม่ๆครับแทบจะเดือนแรกเลยผมเช้าอยู่กับเพื่อนอีกสองคนครับ คือก็ตามภาษาผู้ชายอ่ะครับเที่ยว กินข้าวเล่นกีฬา
ช่วงนั้นยังไม่มีแฟนสักคนครับ มีช่วงหนึ่งเพื่อนกลับบ้านหมดครับ ผมอยู่หอคนเดียว ด้วยความที่ผมมีเพื่อนเยอะเลยมีเพื่อนมานอนด้วยอีกสองคน
วันหนึ่งตอนผมกับเพื่อนไปทานข้าวกันครับขากลับมาแวะซื้อของกินแถวๆหอ ป้าแม่ค้าก้ถามว่า เพิ่งมาใหม่หรอแล้วพักกันแถวไหน ผมก็บอกไปครับ
จากนั้นแม่ค้าก็ตกใจนิดๆเลยถามว่าใช่หอที่มีนักศึกษาผู้หญิงแขวนคอตายสองสามวันที่ผ่านมาไหม ผมก็ทำหน้าเอ๋อใส่ครับ
ผมบอกว่าไม่น่าใช่นะครับเพราะถ้ามีจริงผมอยู่หอตลอดก็ต้องเห็นหน่วยกู้ภัยมาสิครับ
สรุปว่าไม่ใช่ครับเป็นหอที่อยู่ซอยถัดไป เป็นรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งครับผมไม่รู้ว่าพี่เค้ามีปัญหาอะไรไหมเลยทำแบบนี้
ได้ยินมาว่าแขวนคอกับลูกบิดประตูนะครับท่านั่งด้วย
มีคืนหนึ่งครับผมนอนในห้องคนเดียวเพื่อนกลับไปนอนหอตัวเองหมดละครับ เพื่อนรูมเมทก็ยังไม่กลับมา
ประมาณตีสอง ตีสามมั้งครับ คือคืนนั้นผมนอนเปิดประตูระเบียงรับลมครับปิดแค่ประตูมุ้งลวด
ผมรู้สึกว่าตัวเองขยับไม่ได้ครับดิ้นเท่าไหร่ก็ขยับไม่ได้ ผมไม่ได้คิดว่าจะเจออะไรนะครับ
จนสายตสผมที่ขยับได้เพียงอย่างเดียวดันมองไปที่ประตูระเบียงที่เปิดไว้ครับ
ผมเห็นเป็นร่างผ้หญิงคนหนึ่งผมยาว ผมพริ้วไปตามสายลมที่พัด แหม่เหมือนละครโรแมนติกเลยะครับ แต่สำหรับผมไม่เลยครับ
มันมืดมากครับผมเลยไม่รู้ว่าหน้าตาเค้าเป็นยังไง รู้แต่เพียงว่าเค้าจ้องมองมาทางผมครับ
ผมเลยได้แค่บอกในใจว่าผมจะทำบุญไปให้แล้วผมก็สวดมนต์ครับ สักพักผมก็หาย คืนนั้นผมก้หลับไปด้วยอาการระแวงนิดๆครับ
พอวันต่อๆมาผมก็ไปทำบุญให้เค้า แต่ผมก้ไม่รู้นะครับว่าเค้ามาทำไม ต้องการอะไร แล้วเค้าเป็นใคร
จะบอกว่าเป็นรุ่นพี่ผู้หญิงที่ฆ่าตัวตายผมก็ไม่รู้ว่าใช่ไหม แต่หลังจากนั้นผมก้ไม่เจอเค้าอีกเลยนะครับ ไม่อยากเจอละด้วย
แต่ผมก้อยู่หอนี้ต่อไปนะครับ จนประมาจบปีสองก็ย้ายหอใหม่ครับ ละก็เจอที่หอใหม่อีก....
ประสบการณ์เด็กหอ
ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดพิษณุโลก
แน่นอนว่าชีวิตเด็กต่างจังหวัดต้องเช่าหอพักอยู่ตอนเรียนหนังสือใช่ไหมครับ
กล่าวก่อนครับว่าผมเป็นคนมีเซนต์บ้างเอ๊ะหรือมีเซนต์เลยก็ไม่รู้นะครับ 555
คือตอนมัธยมผมเคยบวชช่วงฤดูร้อนหรือผ่านการปฏิบัติธรรมมาบ้างครับ ( ช่วงนี้ก้เจอหลายเรื่องเลยนะครับ )
ต่อครับต่อ คือกล่าวถึงชีวิตผมตอนเด็กหอใช่ไหมครับ คือผมอยู่หอนอกตั้งแต่ปีหนึ่งเลยครับ
หอที่หนึ่ง
ช่วงเข้าไปใหม่ๆครับแทบจะเดือนแรกเลยผมเช้าอยู่กับเพื่อนอีกสองคนครับ คือก็ตามภาษาผู้ชายอ่ะครับเที่ยว กินข้าวเล่นกีฬา
ช่วงนั้นยังไม่มีแฟนสักคนครับ มีช่วงหนึ่งเพื่อนกลับบ้านหมดครับ ผมอยู่หอคนเดียว ด้วยความที่ผมมีเพื่อนเยอะเลยมีเพื่อนมานอนด้วยอีกสองคน
วันหนึ่งตอนผมกับเพื่อนไปทานข้าวกันครับขากลับมาแวะซื้อของกินแถวๆหอ ป้าแม่ค้าก้ถามว่า เพิ่งมาใหม่หรอแล้วพักกันแถวไหน ผมก็บอกไปครับ
จากนั้นแม่ค้าก็ตกใจนิดๆเลยถามว่าใช่หอที่มีนักศึกษาผู้หญิงแขวนคอตายสองสามวันที่ผ่านมาไหม ผมก็ทำหน้าเอ๋อใส่ครับ
ผมบอกว่าไม่น่าใช่นะครับเพราะถ้ามีจริงผมอยู่หอตลอดก็ต้องเห็นหน่วยกู้ภัยมาสิครับ
สรุปว่าไม่ใช่ครับเป็นหอที่อยู่ซอยถัดไป เป็นรุ่นพี่ผู้หญิงคนหนึ่งครับผมไม่รู้ว่าพี่เค้ามีปัญหาอะไรไหมเลยทำแบบนี้
ได้ยินมาว่าแขวนคอกับลูกบิดประตูนะครับท่านั่งด้วย
มีคืนหนึ่งครับผมนอนในห้องคนเดียวเพื่อนกลับไปนอนหอตัวเองหมดละครับ เพื่อนรูมเมทก็ยังไม่กลับมา
ประมาณตีสอง ตีสามมั้งครับ คือคืนนั้นผมนอนเปิดประตูระเบียงรับลมครับปิดแค่ประตูมุ้งลวด
ผมรู้สึกว่าตัวเองขยับไม่ได้ครับดิ้นเท่าไหร่ก็ขยับไม่ได้ ผมไม่ได้คิดว่าจะเจออะไรนะครับ
จนสายตสผมที่ขยับได้เพียงอย่างเดียวดันมองไปที่ประตูระเบียงที่เปิดไว้ครับ
ผมเห็นเป็นร่างผ้หญิงคนหนึ่งผมยาว ผมพริ้วไปตามสายลมที่พัด แหม่เหมือนละครโรแมนติกเลยะครับ แต่สำหรับผมไม่เลยครับ
มันมืดมากครับผมเลยไม่รู้ว่าหน้าตาเค้าเป็นยังไง รู้แต่เพียงว่าเค้าจ้องมองมาทางผมครับ
ผมเลยได้แค่บอกในใจว่าผมจะทำบุญไปให้แล้วผมก็สวดมนต์ครับ สักพักผมก็หาย คืนนั้นผมก้หลับไปด้วยอาการระแวงนิดๆครับ
พอวันต่อๆมาผมก็ไปทำบุญให้เค้า แต่ผมก้ไม่รู้นะครับว่าเค้ามาทำไม ต้องการอะไร แล้วเค้าเป็นใคร
จะบอกว่าเป็นรุ่นพี่ผู้หญิงที่ฆ่าตัวตายผมก็ไม่รู้ว่าใช่ไหม แต่หลังจากนั้นผมก้ไม่เจอเค้าอีกเลยนะครับ ไม่อยากเจอละด้วย
แต่ผมก้อยู่หอนี้ต่อไปนะครับ จนประมาจบปีสองก็ย้ายหอใหม่ครับ ละก็เจอที่หอใหม่อีก....