เศรษฐกิจไทยเป็นแบบเศรษฐกิจแบบต้นซอย ท้ายซอย ?

จากเท่าที่อ่านในพันทิป เศรษฐกิจกรุงเทพ ไม่ได้แย่แน่นอน และจังหวัดรอบๆก็พออยู่ได้อุ่นๆ  แต่ได้ยินเสียงบ่นว่า หลายๆจังหวัดเงียบมาก แบบยอดขายหายไป 50%-80% เศรษฐกิจไม่ดี  คือคนที่บอกว่าไม่ดีน่าจะอยู่ในจังหวัดเหล่านี้  โดยเฉพาะแถวภาคเหนือ

จะผิดไหมที่เรียกว่า เศรษฐกิจแบบต้นซอยท้ายซอย (งงกว่าระเบียงเศรษฐกิจไหม)

คือตอนนี้ ต้นซอย หมายถึงกรุงเทพๆและจังหวัดอื่นที่แข็งแกร่งอยู่ ยังคงมีความสามารถดึงเงินจากต่างชาติและคนในชาติ ทำให้ทุนสำรองไทยสูงเกือบประวัติการณ์จนค่าเงินบาทแข็ง(ชอบนะ แข็งๆ)  ภาคการเงินก็แข็งแกร่ง หุ้นก็สูง กำไรบจม.ก็สูง ค้าปลีกก็ดี

ส่วนท้ายซอย คือจังหวัดที่ว่าเศรษฐกิจเงียบๆ เพราะไม่มีความสามารถดีงเงินจากต้นซอยได้เลย วิธีเก่าคือพึ่งเงินกระตุ้นเศรษฐกิจจากส่วนกลางที่เคยได้ก็น้อยลง  และสำคัญของสำคัญคือการมาแรงของการค้าออนไลน์ ทำให้ท้ายซอยซื้อของจากต้นซอยได้ง่ายขึ้น แต่ต้นซอยไม่จำเป็นต้องซื้อท้ายซอย  คนกรุงเทพๆ ก็คงเลือกสั่งจากร้านกทม.ก่อน แต่คนภาคเหนือคงซื้อออนไลน์จาก กทม.มากขึ้น

นอกจากนั้น ราคาน้ำมันก็มีผล  ต้นซอยจะได้ประโยชน์เต็มๆ จากราคาน้ำมันโลกที่ถูกลง ซึ่งลดต้นทุน ธุรกิจได้มากมาย แต่พวกท้ายซอย ที่ไม่ได้ใช้น้ำมันมากมาย  กลับได้ผลเสียมากกว่าคือ สินค้าการเกษตรบางอย่างก็มีลงตามราคาน้ำมัน

และท้ายซอยมีเทรนด์ไม่มาทำงานต้นซอย จึงเกิดปัญหาใหม่ จะเห็นว่าต้นซอยขาดแรงงานจนต้องนำเข้าแรงงานจากซอยข้างๆ(เมียนมา กัมพูชา)   ส่วนคนท้ายซอยก็ไปทำการเกษตรที่ท้ายซอยจนล้น เลยราคาตก  เงินจากต้นซอยไม่ไปท้ายซอยแต่ออกนอกซอย

ที่ผ่านมา ต้นซอยกับท้ายซอยโตพร้อมกัน   ที่ดินต้นซอยราคาสูงท้ายซอยก็สูงตาม  แต่ต้นซอย  จุคนได้เยอะขึ้นเรื่อยๆ  รถไฟฟ้าก็ขยายเรื่อยๆ ความจำเป็นของคนรุ่นใหม่ที่ไปอยู่ท้ายซอยน้อยลง  อาจเหมือนต่างประเทศที่คนในเมืองมากกว่าชนบท

เท่ากับต่อไปนี้คนต้นซอยกับท้ายซอยจะเกี่ยวข้องกันน้อยลง?