การตัดภพชาติ กับการนิพพาน กับการบรรลุธรรม ใช่อย่างเดียวกันมั้ยครับ

เข้าใจถูกไหมครับ เพราะพอภาวนาไปเรื่อยๆ อาศัยกำหนดรู้ยิ่ง ลุซึ่ง สักกายทิฏฐิ ต่อให้ไม่ได้บรรลุธรรม หรือ นิพพาน มันก็ อ้าว ฉันไม่ต้องกลับมาเกิดอีกแล้วหนิ ทั้งที่กิเลสก็ยังไม่ถูกตัด อวิชชาก็ยังมีอยู่ด้ว

นิพพานเป็นความอยุติธรรมมั้ยครับ ถ้าการบรรลุนิพพานแล้วไม่ต้องรับกรรมที่ทำมา หรือกรรมไม่สามารถส่งผลถึงผู้กระทำผิดได้ ทำไมผมจึงถามเช่นนั้น สมมุติว่า  นาย ก ถูกโจรคนหนึ่ง ทำร้ายร่างกายจนพิการ และย่

"รู้เพียงตำรานั้นนะ มันไม่ได้ปฏิบัติจริงแล้ว มันก็เป็นโมฆะเท่านั้น โยนเข้าตู้เสีย เดี๋ยวจะเป็นคนรู้มาก ยึดถือมาก สร้างภพสร้างชาติมากกว่าคนอื่น อย่าหลง อย่าโลภ อย่าชิงชัง อย่ามัจฉริยะ พระพุทธเจ้าท

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๔ พระอภิธรรมปิฎกเล่มที่ ๑ ธรรมสังคณีปกรณ์ โลกุตตรกุศลจิต มรรคจิตดวงที่ ๑ “โยคาวจรบุคคล เจริญฌานเป็นโลกุตตระ อันเป็นเครื่องออกไปจากโลก นำไปสู่นิพพาน เพื่อละทิฏฐิ เพื่อบรรลุภู

การภาวนาจนแจ◌้งือสังขตธรรม ตามที่พระพุทธเจ้าทรงสอน แต่ก็ยังตกอยู่ภายใต้ไตรลักษณ์ แต่กว่าจะเห็นก็ต้องไล่บี้ให้มันกล้อมแกล้มอร่อย แบบนี้เป็นเพราะฉันทะ กับ อ้อมโลกแบบอเนญชา เหมือนกันหรือป่าวครับ เพราะยั

นอนๆคิดก็เกิดสงสัย เป้าหมายศาสนาพุทธคือนิพพาน ซึ่งคือ ไม่มีการเกิดแล้ว ถ้าสมมุติทุกคนบนโลกมีเป้าหมายไปนิพพาน และทุกคนสามารถนิพพานได้ในวันนึง เมื่อทุกคนไปนิพพานแล้ว = บนโลกไม่มีมนุษย์อีกแล้วใช่ไหม ?