ควรทำยังไงกับรักครั้งนี้ดี ไม่อยากเริ่มต้นใหม่แล้ว เราเหนื่อย

สวัสดีค่ะ เราจะมาเราเรื่องราวความรักของเรา อยากให้เพื่อนๆช่วยตอบหน่อย ว่าเรายังไม่ดีตรงไหนบ้าง
เริ่มเลยแล้วกัน😏

เรา นามสมมติ อัน รึกันนะคะ ตอนนี้อันครบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ เราเจอกันตอนอันอยู่มหาลัย ชั้นปีที่ 1 เทอม 2 เราพบกันครั้งแรกที่ร้านขายน้ำคอกเทลตอนกลางคืน ที่มีเหล้าและไวน์ขาย เป็นร้านบริเวณแถวมอ ตอนเดินเข้าร้านเราสดุดตาเขามาก เพราะรอยยิ้มของเขาทำให้หัวใจเราเต้นแรง คืนนั้นเราไปกะเพื่อนในคณะกันไม่กี่คน และได้ที่นั่งใกล้กับเขา เรามองเขาตลอด จนเบียร์เข้าปาก ไวน์เข้าปาก เราเริ่มเมาเล็กน้อย เราเป็นคนคออ่อนมาก แตะเหล้าหรือเบียร์เพียงครู่ก็ทำให้มึน เรายังคงนั่งมองเขา และหันไปกระซิบบอกเพื่อนว่า" คนนั้นเนื่อคู่กู" เป็นเชิงหยอกล้อกับเพื่อน แต่เพื่อนเรากลับบอกว่าจะเดินไปขอไลน์ให้นะ แล้วเพื่อนก็ถามว่าจะเอาไหมนับ 1-3 เรารีบตอบโอเค เพราะเราไม่อยากให้เขาหายไป ไม่รู้จะมีโอกาสได้พบกันอีกไหม ระหว่างเพื่อนเราเดินไปที่โต้ะเขา ใจเราโหวงๆ ตุ้มๆต่อมๆ กลัวเขาจะไม่ให้ เพราะเราก็ไม่ใช่คนสวยอะไร เราปิดหน้าตลอดกลัวเขาเห็นหน้า และเพราะเขิน สุดท้ายเขาก็ให้ไลน์มา ขอเล่ารวบๆนะคะว่าในตอนนั้นเราก็คุยกับเขา จึงได้รู้ว่าเขาเป็นรุ่นพี่อยู่ปี 3 แล้ว เราอยู่ปี 1และเราก็คุยกันเล็กๆน้อยๆ แต่อุปสรรคในตอนนั้นคือเราเองค่ะ สองสามวันต่อจากวันนั้น เราได้ไปเที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อนอีกครั้ง เราไม่ใช่คนที่เที่ยวบ่อย แต่เพราะขึ้นมหาลัยมา เราอยากรู้อะไรมากมาย และติดอยู่ในแสงสีและอารมณ์เหงาๆ ทั้งๆที่ตอนมัธยมเราไม่เคยกินเหล้ามาก่อน คืนนั้นมีเพื่อนของเพื่อนของเพื่อน5555555 เขามาขอไลน์เรา ตอนแรกเราไม่ได้จะให้เพราะเราคุยกับพี่ปี 3 อยู่ แต่เพื่อนของเพื่อน สมมติว่าชื่อ เกมส์ เกมส์ดูแลเราค่อนข้างดีเลยทีเดียว พูดกับเราว่าเขาสนใจเรา ชอบเรา อยากจริงจังมาก อยากจีบ อยากคุยด้วย ให้โอกาสเขาและเขาจะไม่ทำให้เราผิดหวัง เราเคลิ้มมาก เราชอบผู้ชายพูดหวาน เราแพ้ผู้ชายเอาใจใส่มาก แต่เราไม่ได้ชอบคนไปทั่วนะ นานๆเราจะชอบคนแบบจริงๆสักครั้ง คือพี่ปี 3 คนนั้น เราเริ่มคุยกับทั้งสองคน จนมีวันนึงเราทนไม่ไหว เราบอกขอเลิกคุยกับ เกมส์ไป เพราะหลังๆเกมส์เริ่มให้เห็นทาสแท้ว่าไม่ใส่ใจเรา เขาติดเพื่อนมาก ไม่ห่วงความรุ้สึกเราเท่าไหร่ เราเคยมีแฟนเก่าที่ติดเพื่อนมาก จนสุดท้ายต้องจบกันเพราะเราไม่มีความสำคัญกับเขาเท่าไหร่ และเราก็ละอายใจ จึงถอยออกมาจากพี่ปี 3 ซึ่งเขาไม่โอเคเลยที่เราคุยซ้อน เพราะเขาจริงจังกับเรา แต่เราเลือกที่จะถอย เพราะเรากลัวการเอาใจไปผูกติด กลัวว่าสักวันจะเป็นแบบแฟนเก่าเรา ที่แอบมีคนอื่นระหว่างคบกัน และไม่เห็นว่าเรามีตัวตน

3 เดือนต่อมา
เราเจอกับพี่ปี 3 อีกครั้ง ที่ร้านนมข้างมอ ตอนนั้นเราไม่ได้คุยกับใครอยู่ เราเห็นเขามากับเพื่อน 2 คน เรามากินนมกับเพื่อน 4 คน เพื่อนเรากำลังจะกลับหอแต่เราบอกเพื่อนไปว่าขออยู่ต่อ เพื่อนก็เลยกลับหอกัน ส่วนเราตรงไปที่โต๊ะของเขา เราเดินหน้าลุกเขาเต็มที่ เพราะคิดว่าเขาเนี่ยแหล่ะคือพรหมลิขิตของเรา แต่เขากลับตกใจที่เจอเราและเดินไปพักหายใจที่ 7-11 ใกล้ๆ เราจึงเข้าไปทักทายเพื่อนของเขา และขอนั่งร่วมโต๊ะด้วย #หน้าด้านเน้อะ555555 เขาก็เดินกลับมานั่งฝั่งตรงข้ามกับเรา และยิ้มอย่างเขินๆ เราคิดในใจว่า 'นี่เราทิ้งรอยยิ้มที่มีเสน่ห์อย่างงี้ไปได้ไงเนี่ย เรามันโง่ชะมัด' รอยยิ้มของเขายังคงทำให้ใจเรามีความสุขอยู่เสมอ แค่เราเห็นเขายิ้ม เราก็รู้สึกอบอุ่นแล้ว เพื่อนของเขาบอกว่าให้เขาไปส่งเราที่หอเลย เพราะตอนแรกเขาซ้อมมอไซมากัน 2 คน แต่เดี๋ยวเพื่อนเขาเดินกลับเองได้ ทีแรกเราปฏิเสธ แต่เหมือนเพื่อนเขาอยากให้เคลียร์ให้คุยกัน เลยปลีกตัวออกไป เขาก็ขับมอไซจะไปส่งเราที่หอ แต่เราบอกเขาว่าขอไปนอนหอเขาได้ไหม คือถ้าเรานอนหอเราอาจจะคลาดกันอีก เขาก็จะขึ้นปี 4 แล้ว และไม่นานก็จบการศึกษา พอถึงหอของเขา เราไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่เงียบไว้ แต่ใจเราอยากขอโทษที่คราวที่แล้วทำไม่ดีกับเขาไว้อยากกอด เพราะอ้อมกอดเขาช่างอบอุ่น เขาดูแลเราดีมาก ทั้งไปรับไปส่ง แต่คนนั้นเราได้แค่บอกเขาไปว่าเรารู้สึกดีด้วย ต่อมา 2 วัน เพื่อนเราก็แซวว่ามีคนมารับมาส่งนะ เป็นไรกันหรอ จนเราคิดในใจ อ่าว เรายังไม่ได้เป็นไรกะเขานี่หว่า พอเราเจอหน้าเขา เราเลยแกล้งไบอกไปว่าวันนี้เพื่อนถามมาว่าเรากับเขาเป็นอะไรกัน เราไม่รู้จะตอบไงดี เขาเลยเอ่ยปากว่า งั้นเป็นแฟนกันไหม เราอึ้งสักพัก แต่รีบตอบโอเคไป เพราะกลัวเขาจะเปลี่ยนใจ เราดีใจมาก เขาน่ารักมาๆ หาข้าวให้เรากิน ทำหลายๆอย่างให้เรา การบ้านเราที่ต้องใช้คิมซึ่งเราไม่เก่งคอม เขาก็ช่วยทำ จนเราร้องไห้มาว่า นี่เราโชคดีขนาดนี้เลยหรอเนี่ย เรามีความสุขมากค่ะ จนมาครั้งแรกที่เราเริ่มทะเลาะกัน เราย้ายไปอยู่กับเขาโดยปริยาย จนคบกันประมานเดือนนึง เขามาบอกเราว่าเพื่อนชวนออกไปกินเหล้าขอไปได้ไหม แต่วันนั้นเป็นวันสำคัญสำหรับเรา เป็นวันที่ 4 ปีมีครั้งนึง เราอยากอยู่กับแฟนมากกว่า แต่เราไม่กล้าห้าม ได้แต่บอกให้เขาไปได้ แต่พอเขาออกจากห้องไป น้ำตาเราไหลเพราะความเสียใจเป็นครั้งแรก เราหวังมากไป เราหวังว่าเขาจะเห็นค่าวันสำคัญๆมากกว่านี้ นึกว่าเขาเป็นคนหวานๆ ที่อบอุ่นและคุ้มครองความรู้สึกเรา เขากลับมาตอนตี 1 เรายังไม่หลับ เรานอนร้องไห้อยุ่ รอเขากลับมาที่ห้อง เขาก็มาขอโทษเรา แล้วก็ผ่านไป จนหลังจากเดือนนึงเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น เหตุเกิดจากความคาดหวังของเราเอง ที่หวังว่าเขาจะถนอมน้ำใจอย่างที่คิดไว้ แต่มีหลายเรื่องที่ทะเลาะกันใหญ่โต มีวันนึงเขาเปิดเฟสทิ้งไว้ในคอม และเราเจอ ด้วยความที่เราอยากรู้ เราจึกเข้าไปส่องว่าเขาคุยกับใคร ยังไงไปบ้าง จนพบว่าแหนเก่าเขาคือใคร แต่เราก็ยังไม่ตะหงิดใจ เพราะเขาไม่ได้คุยกันแล้วสักพักใหญ่ๆ จนมีวันนึงเราเห็นเขากำลังแชทกับแฟนเก่าเขาอยู่ ตอนนั้นเรายังไม่มีอาการหึงที่รุนแรงมากนัก เราทำนิ่งๆและเข้าไปถามเขาว่าใคร เขาบอกว่ารุ่นน้อง เราคิดในใจว่าทำไมเขาไม่บอกว่าคนนี้คือแฟนเก่า แต่ก็พอเข้าใจว่าตอนนี้อาจจะเป็นแค่รุ่นน้องกัน เราเลยพยายามไม่คิดอะไร เพราะเราก็ยังไม่เคยหึงเขาเลย จนครั้งนึง เขาไปหาเพื่อนที่ห้องอยุ่ข้างๆ ทิ้งมือถือไว้ที่ห้องและหน้าจอคอมเปิดเฟสอยุ่ ในเฟสมีแชทแฟนเก่าเด้งอยุ่ เนื้อหาเป็นการนัดเจอกันที่มอและแลกเบอร์โทรกัน เราแทบล้มทั้งยืน เสียใจหนักมากแต่ก็ยังทนไว้ จนมีเสียงเรียกเข้าจากมือถือของแฟน เรามั่นใจว่าแฟนเขาโทรมา เราแข็งใจรับสาย และเงียบไม่พูดอะไร เสียงที่เราได้ยินคือเสียงผู้หญิงเรียกชื่อแฟนเราอยุ่ เรียกซ้ำไปซ้ำมา เท่านั้นแหล่ะ เราน้ำตาไหลในทันที เหมือนมรสุมเข้ามาทับใจเราไว้ เขากลับมาพร้อมถามว่าเป็นอะไร เขาตกใจที่เราเป้นแบบนี้ เราไม่กล้าบอกเขาว่าเราเคยแอบส่องเฟส เราเลยแกล้งทำเป็นไม่รุ้ว่าคนที่โทรมาคือใคร เป้นเสียงผู้หญิง เราแกล้งถามเขาไปว่าใคร เขาบอกว่าเป็นรุ่นน้องไง ถ้าไม่เชื่อเดี่ยวพิสูจน์ให้ดู เขาโทรกลับไปเบอร์นั้น แล้วคุยกับแฟนเก่าเขาอย่างสบายใจ ถามสาระทุกข์สุขดิบกันโดยไม่รู้ว่าเรารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เขาคุยกันต่อหน้าเรา เดินไปเดินมา หน้าตายิ้มแย้ม เราเสียใจมากแต่ต้องเก็บใว้ หลังจากเหตุการณ์นี้ เราเริ่มไม่ไว้ใจเขาอีก เราระแวงไปหมด ทั้งคนที่เขาบอกว่าเป็นเพื่อนหรือใคร ทำใจเราว้าวุ่นไปหมด มีอยู่ครั้งนึงต่อจากวันนั้นมาสักเดือนนึงได้ เรากับแฟนทะเลาะกันอีก เราเลยอยู่กับเพื่อน ส่วนแฟนหนีไปวิ่งในมอ จนเราโทรไปหาให้มารับ เรากับแฟนก็นอยด์ๆใส่กันอยุ่ จนเฟสเปิดเฟสในคอม แชทเฟสของแฟนเก่าแฟนกลับมาเด้งอีกครั้งหลังจากหายไปนาน เขาทักแฟนเก่าเขาไป เราแทบทรุด แต่เรายังถามแฟนว่าทักไปทำไม แฟนตอบว่าเพราะทะเลาะกับเรา เราน้ำตาไหล เราเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ว่าทำไม ทำไมต้องเป้นคนนี้ เราเผลอหลุดคำหยาบคายออกไปว่า'ทำไมเทอต้องไปยุ่งกับอีนี่ด้วย' เราขาดสติไปเลย แฟนเราก็ตะคอกกลับมาว่าเพราะคนนี้คือรุ่นน้องไง แค่รุ่นน้อง เราที่กำลังกินน้ำอยู่บ้วนน้ำใส่แฟนทันที นี่ถึงขนาดนี้ยังโกหกเราอีกหรอ เราดูโง่มากขนาดนั้นเลยหรอ เราเสียใจมาก และเสียใจกับการกระทำตัวเองด้วย นี่เราเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เราหยาบคายมาก สุดท้ายเราก็ตัดสินใจยังไม่บอกเขา และก็ขอโทษเขาที่บ้วนน้ำใส่หน้า เพราะเขาเองก็ไม่พอใจมากเช่นกัน เรื่องไหนเราทำผิด เราขอโทษเขา เราไม่เสียใจหรอก แต่เสียใจที่เขายังคงโกหกเราไปเรื่อยๆ จนเราระแวงไปหมด ระวังทุกทาง เราเหมือนคนบ้าเรื่อยๆที่คอยแต่จะจับผิดเขา จนผ่านพ้นไปถึงช่วงสอบ เราทนไม่ไหวจริง จึงได้เอ่ยปากถามว่าแฟนเก่าเขาชื่ออะไร ถามจนเขาตอบความจริงว่าใคร เหมือนใจเราทั้งโล่งและช้ำไปพร้อมๆกัน อย่างน้อยสุดท้ายเขาก็บอกเรา เขาขอโทษเรา และเราก็ซึ่มอยู่พักนึง จนหาย เราคิดซะว่าเป็นกรรมที่ตอนแรกเราคุยซ้อนและทำเขาเสียใจ เขาบล็อกแฟนเก่าเขาไปและลบเบอร์มือถือไปเพื่อความสบายใจของเรา หลายๆอย่างเริ่มโอเคขึ้น เราโล่งใจขึ้นมาก แต่พบว่าตอนนี้ตัวเองเป็นคนขี้ระแวงและไม่ไว้ใจเขาอีกแล้ว ทุกคำพุดของเขา เรากรองแล้วกรองอีกจนแน่ใจว่าเชื่อได้ จึงเชื่อ แต่อุปสรรคไม่ได้มีแค่นั้น เขาเริ่มเปลี่ยนไป จากคนที่อบอุ่นคอยดูแลเรา เริ่มเปลี่ยนเป้นคนที่เอาใจใครไม่เป็นทั้งที่ตอนแรกเขาทำให้เราอยู่ เขาทำได้ แต่มักปฏิเสธว่าไม่ถนัดเอาใจใคร เขาเริ่มติดเพื่อน บ่นเบื่อเรา บ่นรำคาญเรา เริ่มเอาเราไปเปรียบเทียบกับแฟนของเพื่อนเขา แต่ก็ยังพอรับได้ จนมีคืนนึงที่ทะเลาะกันหนักมาก เราทะเลาะกันบ่อย ข่วงแรกเราควบคุมตัวเองไม่ได้เลย และแฟนเองก็เริ่มเป้นคนอารมณ์ร้อนขึ้นมา เราเริ่มปาหนังสือ ปากระเป๋า เหมือนคนต้องการจะระบายอารมณ์ โดยที่แฟนเรานั่งเล่นเกมสื เพราะเบื่อที่จะสนใจเรา เรายิ่งทำมากขึ้นๆเรื่อยๆ จนแฟนเองก็ระเบิดออกมาเรากับแฟนเริ่มทะเลาะกันแรงโดยการเริ่มปาข้างของ ต่อมาคือแฟนต่อยกำแพง เราห้ามแฟนแทบทุกครั้งเพราะกลัวแฟนเจ็บ จนเริ่มมีการทำลายร่างกายเรา แต่เราเข้าใจเพราะแฟนอารมณ์มาก ซึ่งเราแปลกใจมากเพราะตอนแรกเขาดูใจเย็น อบอุ่น แต่ตอนนี้เหมือนเราต้องเป้นที่ระบายอารมณ์ให้เขา เราเคยเข้า รพ เพราะเขามาแล้ว 3 ครั้ง ส่วนครั้งอื่นๆถ้าพอทนได้เราก็ทน เราให้อภัยเขาทุกครั้ง แต่ทุกอย่างยังพอโอเคอยู่ เราจะเลิกกันแต่ไม่เลิกกันสักที

เดี๋ยวมาต่อ ยาวมากเลย เราเล่าละเอียดไป ขอโทษที