คนที่ไม่เคยรู้จัก เเต่หยุดคิดถึงไม่ได้

มันเป็นความบังเอิญที่เราเจอกับคนๆนึง คนที่เคยไปสถานที่เดียวกัน ถ่ายรูปในมุมเดียวกัน กินร้านอาหารร้านเดียวกัน มองผ่านกันไปมาทุกครั้งที่เจอกันเป็นเวลาปีกว่า ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันเลย แต่เราก็หยุดมอง หยุดคิดถึงเขาไม่ได้  แต่เรามีเเฟนอยู่เเล้ว และปัญหาของเราคือความห่างทำให้แฟนเราใส่ใจเราน้อยลง ทำให้เราเหงาจนวันนี้คนที่เรามองผ่านเขามาตลอดได้เข้ามา เเต่ผิดที่เรามาเจอกันอีก และมันไม่เหมือนทุกครั้ง เราเริ่มได้พูดคุยกัน ได้รู้จักกันมากขึ้น แต่ติดตรงที่มันผิดที่ผิดเวลาจนเกินไป ต่างคนต่างก็มีคนรักของตัวเอง ถึงตอนนี้จะได้รู้จักเขา รู้ข้อมูลเกี่ยวกับเขา เเต่ก็ทำได้เเค่ตัดใจไปเงียบๆ เลิกคุย เลิกมองเขาพยายามห่างทำทุกอย่างเพื่อตัดเขาออกไป เเต่มันห้ามไม่ได้ ยังไงก็ต้องเจอ ยังไงก็ต้องคุย เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ เรารักเเฟนเรามากนะ เเต่ความเหงามันทำได้ทุกอย่างจริงๆ