เคยเป็นกันมั้ยคะ
เราตัดสิน ว่าตัวเองเป็นคนยังไง
เมื่อคนรอบข้างบอก ว่าเราเป็นคนยังไง
เราตัดสิน ว่าเราน่ารัก หรือสวย
เมื่อคนรอบข้าง บอกว่าเราน่ารัก หรือสวย
และแน่นอน หากยังไม่มีใครเคยบอก ว่าเราน่ารัก หรือสวย
เราก็ยังคงมองว่าตัวเองหน้าเกลียดค่ะ
มันเป็นเรื่องที่แย่มาก และเราเองก็รู้ตัวตลอดว่าที่กำลังคิดแบบนี้อยู่มันผิด แต่เราหยุดที่จะคิด หรือมองตัวเองแบบนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ
พื้นฐานเรามีครอบครัวที่ดี อยู่ในสังคมที่ดี การเรียนดี ชีวิตอยู่ระดับปกติค่ะ แต่ตลอดเวลาเรามักตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่า คนรอบข้างมองเรายังไง
เราไม่รู้จักตัวเองนักค่ะ ไม่รู้ว่าจะแนะนำตัวเองในทิศทางไหน
เราไม่มั่นใจเวลาที่มองตัวเองในกระจก
เราอ้วนไปมั้ย?
เราหุ่นดีหรือยัง?
คนมองว่าเราดูดีหรือยัง?
ทุกครั้งที่เรารู้ตัวว่าคิดแบบนี้ ก็อดโกรธตัวเองไม่ได้ค่ะ เพราะทั้งๆที่เรารู้ตัวว่า เราไม่ต้องแคร์สายตาคนรอบข้างมากขนาดนี้ก็ได้ แต่เรายังคิดแบบนี้อยู่ต่อไปเรื่อยๆ โทษตัวเองซ้ำๆ
เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
มันไม่ดีเลยค่ะ ไม่ดีเอามากๆเลย
และที่ตลกคือ เวลาอยู่กับเพื่อน เรามักจะเป็นคนให้คำปรึกษาปัญหาต่างๆของเพื่อน และมันก็จะสำเร็จเสมอ ทุกคนที่ได้ฟังเรา จะจัดการกับปัญหาของตัวเองได้ค่ะ(แน่นอนว่าอาจจะรวมไปถึงคำแนะนำของพ่อแม่ และการเอาชนะตัวเองได้ของเพื่อนด้วย) แต่กลายเป็นเราซะอีก ที่ยังคงจมอยู่กับความคิดแง่ลบแบบนี้มาตลอด ไม่สามารถแก้ไขหรือช่วยอะไรตัวเองได้
เราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ แต่มันแก้ยากมากจริงๆ เราพยามคิดทบทวนกับตัวเองบ่อยๆ ว่าควรหยุดความคิดผิดๆแบบนี้ซะที แต่มันยากกว่าที่คิด
คุยกับพ่อแม่ก็แล้ว เพื่อนก็แล้ว
แต่มันได้ผลแค่ชั่วคราวเท่านั้นเองค่ะ
มีใครที่เคยเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ
เราตัดสินตัวเองจากคำตัดสินของคนอื่น
เราตัดสิน ว่าตัวเองเป็นคนยังไง
เมื่อคนรอบข้างบอก ว่าเราเป็นคนยังไง
เราตัดสิน ว่าเราน่ารัก หรือสวย
เมื่อคนรอบข้าง บอกว่าเราน่ารัก หรือสวย
และแน่นอน หากยังไม่มีใครเคยบอก ว่าเราน่ารัก หรือสวย
เราก็ยังคงมองว่าตัวเองหน้าเกลียดค่ะ
มันเป็นเรื่องที่แย่มาก และเราเองก็รู้ตัวตลอดว่าที่กำลังคิดแบบนี้อยู่มันผิด แต่เราหยุดที่จะคิด หรือมองตัวเองแบบนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ
พื้นฐานเรามีครอบครัวที่ดี อยู่ในสังคมที่ดี การเรียนดี ชีวิตอยู่ระดับปกติค่ะ แต่ตลอดเวลาเรามักตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่า คนรอบข้างมองเรายังไง
เราไม่รู้จักตัวเองนักค่ะ ไม่รู้ว่าจะแนะนำตัวเองในทิศทางไหน
เราไม่มั่นใจเวลาที่มองตัวเองในกระจก
เราอ้วนไปมั้ย?
เราหุ่นดีหรือยัง?
คนมองว่าเราดูดีหรือยัง?
ทุกครั้งที่เรารู้ตัวว่าคิดแบบนี้ ก็อดโกรธตัวเองไม่ได้ค่ะ เพราะทั้งๆที่เรารู้ตัวว่า เราไม่ต้องแคร์สายตาคนรอบข้างมากขนาดนี้ก็ได้ แต่เรายังคิดแบบนี้อยู่ต่อไปเรื่อยๆ โทษตัวเองซ้ำๆ
เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
มันไม่ดีเลยค่ะ ไม่ดีเอามากๆเลย
และที่ตลกคือ เวลาอยู่กับเพื่อน เรามักจะเป็นคนให้คำปรึกษาปัญหาต่างๆของเพื่อน และมันก็จะสำเร็จเสมอ ทุกคนที่ได้ฟังเรา จะจัดการกับปัญหาของตัวเองได้ค่ะ(แน่นอนว่าอาจจะรวมไปถึงคำแนะนำของพ่อแม่ และการเอาชนะตัวเองได้ของเพื่อนด้วย) แต่กลายเป็นเราซะอีก ที่ยังคงจมอยู่กับความคิดแง่ลบแบบนี้มาตลอด ไม่สามารถแก้ไขหรือช่วยอะไรตัวเองได้
เราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ แต่มันแก้ยากมากจริงๆ เราพยามคิดทบทวนกับตัวเองบ่อยๆ ว่าควรหยุดความคิดผิดๆแบบนี้ซะที แต่มันยากกว่าที่คิด
คุยกับพ่อแม่ก็แล้ว เพื่อนก็แล้ว
แต่มันได้ผลแค่ชั่วคราวเท่านั้นเองค่ะ
มีใครที่เคยเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ