ตอนเด็กยังเคยรักพวกท่านมาก เพราะเด็กมันดื้อมันซนนี่เอง พ่อแม่ห่วงมาก และเอ็นดูจริง ก็รักพวกท่าน เคยถึงขนาดไม่ให้กาลเวลาทำให้ท่านแก่ตาย
โตขึ้นวัยมัธยมปลาย ก็มีเป้าหมายแล้ว คิดตั้งเป้าหมายชีวิตแต่มันไม่ถูกใจพ่อแม่ พ่อแม่ชักเริ่มเห็นแก่ตัว บอกว่า ลูกมันไม่เป็นอย่างพ่อแม่
หนทางชีวิตผมเอง ผมรู้สึกว่าพ่อแม่ต่างจากสมัยก่อน
ปัจจุบันเป็นไอ้แก่ที่ไม่เข้าใจลูก ลูกก็ไม่เข้าใจพวกท่านด้วย
ไม่คิดจะทะเลาะให้บาป
ใครสามารถอธิบายชีวิตแนะนำชีวิตได้บ้าง
จากเด็กเล็กขี้แยเคยหวงพ่อแม่ กาลเวลาเปลี่ยนคนเราได้เปลี่ยนแปลงไป
โตขึ้นวัยมัธยมปลาย ก็มีเป้าหมายแล้ว คิดตั้งเป้าหมายชีวิตแต่มันไม่ถูกใจพ่อแม่ พ่อแม่ชักเริ่มเห็นแก่ตัว บอกว่า ลูกมันไม่เป็นอย่างพ่อแม่
หนทางชีวิตผมเอง ผมรู้สึกว่าพ่อแม่ต่างจากสมัยก่อน
ปัจจุบันเป็นไอ้แก่ที่ไม่เข้าใจลูก ลูกก็ไม่เข้าใจพวกท่านด้วย
ไม่คิดจะทะเลาะให้บาป
ใครสามารถอธิบายชีวิตแนะนำชีวิตได้บ้าง