แค่อยากระบาย

พ่อแม่เราแยกทางกันค่ะตั้งแต่ยังไม่ถึงหนึ่งขวบเลย เพราะย่ากับยายไม่ถูกกันจริงๆ เราก็เฉยๆนะมันเป็นอดีต เราอยู่กับพ่อ,ย่า,ปู่ พ่อทำงานที่อื่นค่ะ ส่งเงินมาให้ย่าทุกเดือน แม่ไม่ติดต่อมาเลย เวลากลับบ้านเกิดแม่ก็มาหาบ้าง ตอนไปเจอแม่ครั้งแรกอายุ 4 ขวบ เราไม่รู้ใครเป็นแม่เรา ลุงบอกถึงรู้ เราก็ตลกตัวเองค่ะ จำแม่ไม่ได้ ไม่มีใครเล่าให้ฟัง เราก็เด็กด้วย ปีสองปีกลับบ้านเกิดทีนึง พอเราเริ่มสอบเข้า ม.1 ก็ติวเยอะแล้วเราก็ชอบเมารถมากๆ จึงไม่ได้กลับบ้าน 5-6 ปี แม่เคยโทรหาบ้างปีละ 2-3 ครั้ง บางปีก็ไม่มีเลย ไม่ส่งเงินมา พอเวลาผ่านไปเราก็โตพอแล้ว พ่อบอกว่าไปเยี่ยมแม่บ้าง(แม่เราแต่งงานใหม่เราเลยรู้สึกแปลกๆเวลาไป) เราก็ไป แม่ก็พาไปกินข้าว ทำอาหารกัน แล้วให้เงินมาจำนวนหนึ่ง เราไม่ได้กอดท่านค่ะ เพราะมันแปลกสำหรับเรา เราเรียกย่าว่าแม่ค่ะ ย่าเราค่อนข้างจะขี้บ่น เวลาโมโห ท่านชอบไล่เราไปหาแม่ ไปรักแม่นู่น ฉันไม่น่าเอาเธอมาเลี้ยงเลย น่าจะให้อยู่กับแม่  คำพูดอื่นเราเฉยๆค่ะ ถ้าเป็นเรื่องแม่ เราไม่สู้เเล้วก็เถียงไม่ออก สิ่งที่เบื่ออีกอย่างคือ ย่ากับยายจะพูดถึงข้อเสียของกันและกันให้เราฟัง ผู้ใหญ่คงชอบกัน เราทำไม่ดีกับแม่เรารู้ แต่เราลบเส้นแบ่งแม่กับเราไม่ได้  การที่เห็นแม่คนอื่นมันน่าอิจฉาสำหรับเรานะ อีกอย่างย่าเป็นคนเลี้ยงเรามาทำไมต้องพูดแบบนี้ ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ อาจจะวกไปวนมา  เราแค่อยากระบาย..แค่นั้น