ตอนนี้เราอายุจะ 26 แล้วแหละ แฟนคนปัจจุบันก็คบกันมาจะสามปีแล้ว
แต่ประเด็นคือเรายังฝันถึงแฟนเก่าที่เลิกรากันไปตั้ง 7 ปีแล้วอยู่ซ้ำๆ ฝันอยู่นั่น
ฝันเมื่อไหร่ ก็ฟินทุกครั้งนะ (อย่าเพิ่งคิดไปไกล
)
คือในความฝันมันก็จะประมาณว่าเราบังเอิญมาเจอกัน และคุยกันปกติเหมือนตอนคบกัน ใกล้ชิดกัน
คือทุกอย่างมันดีมาก อบอุ่นมาก ตรงข้ามกับเรื่องที่เกิดในชีวิตจริงอย่างสิ้นเชิง
ก่อนอื่นก็อยากจะแชร์เรื่องราวของเรากับเขา.. อาจจะยาวซักหน่อย เหมือนนิยายน้ำเน่า แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นกับคนอย่างเรา
ตอนเราเรียน ม. หก อยู่ในโรงเรียนดังของจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ เราก็เป็นคนเรียนดีแหละ ถึงได้มีกิจกรรมนั่นนู่นนี่เยอะแยะ
จนมีค่ายค่ายนึงที่ทำให้เรากับเขาได้เจอกัน เป็นค่ายรวมเด็กโครงการ gifted ของจังหวัดในภาคเหนืออีกนั่นแหละ 3 วัน 2 คืน
ซึ่งโรงเรียนของเราเป็นเจ้าภาพ .. แล้วเราก็เจอเขา.. คือเราเป็นพิธีกรของค่ายนี้ มีพรีเซ้นผลงานนิดหน่อย
ระหว่างทำกิจกรรม เราก็ได้เจอเขา.. คือเขาตรงสเป็กเรามาก เราว่าเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีคนนึงเลยนะ
เขาคิ้วเข้ม ตาคม ใส่แว่น สูง ผิวขาว ... และแน่นอน ตามประสาเด็กน้อย เมื่อเจอเป้าหมายที่ถูกใจ
เราก็แอบตามเขา.. แบบว่าตามเขาไปทำกิจกรรม เขาไปดูงานอะไรเราก็ตามๆเขาไป (คือมีเพื่อนสาวอีกคนช่วยตามเป็นเพื่อนนะ..ตามประสาชะนีน้อยอ่ะ)
ก็แอบเก็บภาพเท่าที่เขาจะไม่รู้ตัว.. ขี่มอเตอร์ไซด์ตามรถโรงเรียนเขาเราก็ทำมาแล้ว 55555+ (ไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไรอยู่เหมือนกัน)
จนวันสุดท้ายที่เขาจะกลับโรงเรียนเขาแล้ว.. คือเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย ชื่อก็ไม่รู้ รู้แค่ชื่อโรงเรียน
เขากับเพื่อนๆโรงเรียนเดียวกันก็กำลังทยอยเก็บของขึ้นรถบัสโรงเรียนเขา ใจเราเต้นตุ๊บๆๆๆ คิดอะไรไม่ออกมันตื้อไปหมด
แบบว่า.." นี่เราจะปล่อยเขาไปหรอ .. ทำอะไรซักอย่างสิ " อะไรประมาณนั้น เราเลยตัดสินใจ
ใช้เพื่อนสาวเรานี่แหละ เอาป้ายชื่อเราไป ไปขอเเลกป้ายชื่อของเขามา ....เราแทบกรี๊ดดด จริงๆก็กรี๊ดนั่นแหละ เขายอมแลกป้ายชื่อมาให้ด้วย ><
แค่ได้ป้ายชื่อเขามา เพื่อนๆกองเชียร์เราก็แซวแล้ว..
จุดพีคมันคือ..
เย็นวันนั้นที่เราได้ป้ายชื่อมา พอเรากลับบ้าน (สมัยนั้นยัง MSNกันอยู่เลย)
มี MSN นึงเด้งขึ้นมาขอเป็นเพื่อนกับเรา คืองงมากและไม่คุ้นมาก แต่ตอนนั้นก็เริ่มใจสั่นละนะ
แอบเข้าข้างตัวเองว่าจะใช่ไม๊ แต่อีกเสียงมันก็เถียงว่าจะใช่ได้ไง คือเราไม่ได้ให้อะไรสำหรับการติดต่อกับเขาเลยไง
พอกดรับเพื่อน .... แม่จ้าววววววววววววว!!!!! เป็นเขาจริงๆด้วยยย กรี๊ดดดดดสิค้ะ รออะไร
เอาหมอนยัดปาก แล้วกรี๊ดให้สุดเสียงงงง (ตอนนั้นอยู่บ้านกับพ่อ จะแสดงออกมากมายก็ไม่ได้ ><)
พอถามถึงที่มาที่ไป..คือเขาเอาชื่อเราไปเสิร์จหาในอากู๋นั่นแหละ บวกกับหนังสือประกอบค่าย
มันมีชื่อเราอยู่เพราะเราได้พรีเซ้นงานซักอย่าง ละมันมีอีเมลล์ นางก็ลองแอดมา..
คือก็ไม่รู้ว่าจะจริงหรือหลอกนะ.. วันนั้นที่เขาแอดมา เราก็แลกเบอร์กันละคุยถึงตีสาม
สมัยนั้นการเล่นเน็ตมันลำบากมาก คนเกิดยุคเดียวกันน่าจะพอเข้าใจ
เรายังใช้ระบบ บัตรเติมเน็ต อยู่เลย ละชั่วโมงเน็ตยังดันมาหมดอีก
นั่นแหละ...ละเขาก็โทรมา คุยกัน ไม่หลับไม่นอน ไม่อะไรทั้งนั้น
เพื่อนๆเราที่รู้เรื่องคือทุกคนกรี๊ดกร๊าดกันหนักมาก... คือเราไม่ใช่คนสวยไง ธรรมดามากกกกกกจิงๆ อวบหน่อยๆด้วย
แต่ก็นั่นแหละ... เราก็ได้คบกัน
ตอนเป็นแฟนกัน.. เขาก็เอารูปนึงให้เราดู.. คือไม่ใช่เพียงแค่เราที่แอบถ่ายเขาไง คือเราก็โดนเขาแอบถ่ายด้วย
ตอนนั้นนี่รู้สึกเลยว่าเรากับเขานิคงพรหมลิขิตชัดๆ มันเหมือนซีรีย์เกาหลี ที่พระเอกโคตรรหล่อ แต่นางเอกโคตรกากอ่ะ มันใช่เลย
แต่ก็นั่นแหละ.. เราอยู่คนละจังหวัด ทางเดียวที่เชื่อสัมพันธ์เราได้ก็มีคุยโทรศัพท์ กับ MSN ก็มีเจอกันอีกสองครั้งตอนเขามาสอบ กสพท. ที่เชียงใหม่ กับตอนเขามาเรียนพิเศษที่เชียงใหม่
ช่วงเวลาของเรากับเค้าก็ดำเนินไปได้ แปดเดือน ด้วยช่วงนั้นเราสองคนต่างคนต่างต้องเตรียมตัวสอบเขามหาลัย
อะไรๆก็ทำให้ห่างๆกันไป.. เขาก็มีความกดดันล็กๆเพราะพี่น้องก็เรียนหมอกันหมด เรื่องของเราเลยค่อยๆห่างหายกันไป
จนเรามารู้ข่าวเขาอีกทีว่าเขาน่าจะไปชอบพอคนอื่นแล้ว ผู้หญิงคนนั้นสวยกว่าเรามากทีเดียว
เราก็เสียใจมากๆนะ เสียใจแบบไปร้องไห้กับแม่เลย เป็นครั้งแรกที่ไปนั่งเสียใจอะไรแบบนี้ให้แม่เห็น
ละคือมาอกหักเอาช่วงจะเข้ามหาลัยด้วยอ่ะเนอะ...แม่ยิ่งเป็นห่วง
เรากับเขาก็เหมือนจะจบไม่ดีนั่นแหละ หลังจากเลิกกันไปได้ซักแล้วเขาก็มีส่งข้อความมาขอโทษเราด้วยนะกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ก็เหมือนจะดีใช่ป่ะล่ะ แต่เราอ่ะยังทำใจไม่ได้เลย..
เข้ามหาลัยปีหนึ่ง เราก็เรียนอยู่ที่เชียงใหม่นั่นแหละ ส่วนเขาก็เรียน สัตแพทย์ ม.เกษตร
คือเรายังติดตามเขาตลอด ส่องเฟส ส่องนั่นนู่นนี่
ละพอไปกินเหล้ากับเพื่อน..ก็..นะ โทรหาเขาข่าาาาาา โทรไปร้องไห้บ่อยครั้ง
บางทีก็ส่งข้อความไปให้ในแชท คือแบบจริงๆอยากคุยกับเขานั่นแหละ ต่อให้ในสถานะอะไรก็ขอให้ได้คุย
จนเริ่มเห็นว่าเขาคบคนใหม่ เราก็รัวข้อความหาเขาเรื่อยๆ
โทรหาเขาเรื่อยๆ จนวันนึงเราดันลืมเบอร์เขาเฉยเลย ส่วนเขาก็บล๊อคเฟสเราไปเรียบร้อย
ทุกวันนี้เราพยายามแอดเฟรนเฟสเขา เขาก็ไม่เคยรับเลย ทั้ง ig อะไรก็ตามแต่
คือ.. จะเรียกว่าทำใจได้ไหม... ณ ทุกวันนี้เราก็น่าจะทำใจได้แล้วป่ะ
กับแฟนคนปัจจุบันของเรา เราก็รักเขานะ
แต่คือเราก็ฝันถึงเขาบ่อยๆนี่แหละ เรารู้สึกว่ามันติดค้าง อยากเจออยากคุยให้เราเป็นเพื่อนกัน
---> คือเพื่อนๆแนะนำเราทีว่าเราควรทำยังไง.. ทุกครั้งที่ฝันถึง เราก็จะรู้สึกแบบนี้ ถ้าได้เจอได้คุยให้มันจบกันสวยๆ
ก็คงไม่มีอะไรต้องติดค้างกันละมั้งเนอะ ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง.... แย่จริงๆ
รู้สึกติดค้างกับแฟนที่เลิกกันไป 7 ปี และยังฝันถึงซ้ำๆ
แต่ประเด็นคือเรายังฝันถึงแฟนเก่าที่เลิกรากันไปตั้ง 7 ปีแล้วอยู่ซ้ำๆ ฝันอยู่นั่น
ฝันเมื่อไหร่ ก็ฟินทุกครั้งนะ (อย่าเพิ่งคิดไปไกล
คือในความฝันมันก็จะประมาณว่าเราบังเอิญมาเจอกัน และคุยกันปกติเหมือนตอนคบกัน ใกล้ชิดกัน
คือทุกอย่างมันดีมาก อบอุ่นมาก ตรงข้ามกับเรื่องที่เกิดในชีวิตจริงอย่างสิ้นเชิง
ก่อนอื่นก็อยากจะแชร์เรื่องราวของเรากับเขา.. อาจจะยาวซักหน่อย เหมือนนิยายน้ำเน่า แต่ก็ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นกับคนอย่างเรา
ตอนเราเรียน ม. หก อยู่ในโรงเรียนดังของจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ เราก็เป็นคนเรียนดีแหละ ถึงได้มีกิจกรรมนั่นนู่นนี่เยอะแยะ
จนมีค่ายค่ายนึงที่ทำให้เรากับเขาได้เจอกัน เป็นค่ายรวมเด็กโครงการ gifted ของจังหวัดในภาคเหนืออีกนั่นแหละ 3 วัน 2 คืน
ซึ่งโรงเรียนของเราเป็นเจ้าภาพ .. แล้วเราก็เจอเขา.. คือเราเป็นพิธีกรของค่ายนี้ มีพรีเซ้นผลงานนิดหน่อย
ระหว่างทำกิจกรรม เราก็ได้เจอเขา.. คือเขาตรงสเป็กเรามาก เราว่าเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีคนนึงเลยนะ
เขาคิ้วเข้ม ตาคม ใส่แว่น สูง ผิวขาว ... และแน่นอน ตามประสาเด็กน้อย เมื่อเจอเป้าหมายที่ถูกใจ
เราก็แอบตามเขา.. แบบว่าตามเขาไปทำกิจกรรม เขาไปดูงานอะไรเราก็ตามๆเขาไป (คือมีเพื่อนสาวอีกคนช่วยตามเป็นเพื่อนนะ..ตามประสาชะนีน้อยอ่ะ)
ก็แอบเก็บภาพเท่าที่เขาจะไม่รู้ตัว.. ขี่มอเตอร์ไซด์ตามรถโรงเรียนเขาเราก็ทำมาแล้ว 55555+ (ไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไรอยู่เหมือนกัน)
จนวันสุดท้ายที่เขาจะกลับโรงเรียนเขาแล้ว.. คือเราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย ชื่อก็ไม่รู้ รู้แค่ชื่อโรงเรียน
เขากับเพื่อนๆโรงเรียนเดียวกันก็กำลังทยอยเก็บของขึ้นรถบัสโรงเรียนเขา ใจเราเต้นตุ๊บๆๆๆ คิดอะไรไม่ออกมันตื้อไปหมด
แบบว่า.." นี่เราจะปล่อยเขาไปหรอ .. ทำอะไรซักอย่างสิ " อะไรประมาณนั้น เราเลยตัดสินใจ
ใช้เพื่อนสาวเรานี่แหละ เอาป้ายชื่อเราไป ไปขอเเลกป้ายชื่อของเขามา ....เราแทบกรี๊ดดด จริงๆก็กรี๊ดนั่นแหละ เขายอมแลกป้ายชื่อมาให้ด้วย ><
แค่ได้ป้ายชื่อเขามา เพื่อนๆกองเชียร์เราก็แซวแล้ว..
จุดพีคมันคือ..
เย็นวันนั้นที่เราได้ป้ายชื่อมา พอเรากลับบ้าน (สมัยนั้นยัง MSNกันอยู่เลย)
มี MSN นึงเด้งขึ้นมาขอเป็นเพื่อนกับเรา คืองงมากและไม่คุ้นมาก แต่ตอนนั้นก็เริ่มใจสั่นละนะ
แอบเข้าข้างตัวเองว่าจะใช่ไม๊ แต่อีกเสียงมันก็เถียงว่าจะใช่ได้ไง คือเราไม่ได้ให้อะไรสำหรับการติดต่อกับเขาเลยไง
พอกดรับเพื่อน .... แม่จ้าววววววววววววว!!!!! เป็นเขาจริงๆด้วยยย กรี๊ดดดดดสิค้ะ รออะไร
เอาหมอนยัดปาก แล้วกรี๊ดให้สุดเสียงงงง (ตอนนั้นอยู่บ้านกับพ่อ จะแสดงออกมากมายก็ไม่ได้ ><)
พอถามถึงที่มาที่ไป..คือเขาเอาชื่อเราไปเสิร์จหาในอากู๋นั่นแหละ บวกกับหนังสือประกอบค่าย
มันมีชื่อเราอยู่เพราะเราได้พรีเซ้นงานซักอย่าง ละมันมีอีเมลล์ นางก็ลองแอดมา..
คือก็ไม่รู้ว่าจะจริงหรือหลอกนะ.. วันนั้นที่เขาแอดมา เราก็แลกเบอร์กันละคุยถึงตีสาม
สมัยนั้นการเล่นเน็ตมันลำบากมาก คนเกิดยุคเดียวกันน่าจะพอเข้าใจ
เรายังใช้ระบบ บัตรเติมเน็ต อยู่เลย ละชั่วโมงเน็ตยังดันมาหมดอีก
นั่นแหละ...ละเขาก็โทรมา คุยกัน ไม่หลับไม่นอน ไม่อะไรทั้งนั้น
เพื่อนๆเราที่รู้เรื่องคือทุกคนกรี๊ดกร๊าดกันหนักมาก... คือเราไม่ใช่คนสวยไง ธรรมดามากกกกกกจิงๆ อวบหน่อยๆด้วย
แต่ก็นั่นแหละ... เราก็ได้คบกัน
ตอนเป็นแฟนกัน.. เขาก็เอารูปนึงให้เราดู.. คือไม่ใช่เพียงแค่เราที่แอบถ่ายเขาไง คือเราก็โดนเขาแอบถ่ายด้วย
ตอนนั้นนี่รู้สึกเลยว่าเรากับเขานิคงพรหมลิขิตชัดๆ มันเหมือนซีรีย์เกาหลี ที่พระเอกโคตรรหล่อ แต่นางเอกโคตรกากอ่ะ มันใช่เลย
แต่ก็นั่นแหละ.. เราอยู่คนละจังหวัด ทางเดียวที่เชื่อสัมพันธ์เราได้ก็มีคุยโทรศัพท์ กับ MSN ก็มีเจอกันอีกสองครั้งตอนเขามาสอบ กสพท. ที่เชียงใหม่ กับตอนเขามาเรียนพิเศษที่เชียงใหม่
ช่วงเวลาของเรากับเค้าก็ดำเนินไปได้ แปดเดือน ด้วยช่วงนั้นเราสองคนต่างคนต่างต้องเตรียมตัวสอบเขามหาลัย
อะไรๆก็ทำให้ห่างๆกันไป.. เขาก็มีความกดดันล็กๆเพราะพี่น้องก็เรียนหมอกันหมด เรื่องของเราเลยค่อยๆห่างหายกันไป
จนเรามารู้ข่าวเขาอีกทีว่าเขาน่าจะไปชอบพอคนอื่นแล้ว ผู้หญิงคนนั้นสวยกว่าเรามากทีเดียว
เราก็เสียใจมากๆนะ เสียใจแบบไปร้องไห้กับแม่เลย เป็นครั้งแรกที่ไปนั่งเสียใจอะไรแบบนี้ให้แม่เห็น
ละคือมาอกหักเอาช่วงจะเข้ามหาลัยด้วยอ่ะเนอะ...แม่ยิ่งเป็นห่วง
เรากับเขาก็เหมือนจะจบไม่ดีนั่นแหละ หลังจากเลิกกันไปได้ซักแล้วเขาก็มีส่งข้อความมาขอโทษเราด้วยนะกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ก็เหมือนจะดีใช่ป่ะล่ะ แต่เราอ่ะยังทำใจไม่ได้เลย..
เข้ามหาลัยปีหนึ่ง เราก็เรียนอยู่ที่เชียงใหม่นั่นแหละ ส่วนเขาก็เรียน สัตแพทย์ ม.เกษตร
คือเรายังติดตามเขาตลอด ส่องเฟส ส่องนั่นนู่นนี่
ละพอไปกินเหล้ากับเพื่อน..ก็..นะ โทรหาเขาข่าาาาาา โทรไปร้องไห้บ่อยครั้ง
บางทีก็ส่งข้อความไปให้ในแชท คือแบบจริงๆอยากคุยกับเขานั่นแหละ ต่อให้ในสถานะอะไรก็ขอให้ได้คุย
จนเริ่มเห็นว่าเขาคบคนใหม่ เราก็รัวข้อความหาเขาเรื่อยๆ
โทรหาเขาเรื่อยๆ จนวันนึงเราดันลืมเบอร์เขาเฉยเลย ส่วนเขาก็บล๊อคเฟสเราไปเรียบร้อย
ทุกวันนี้เราพยายามแอดเฟรนเฟสเขา เขาก็ไม่เคยรับเลย ทั้ง ig อะไรก็ตามแต่
คือ.. จะเรียกว่าทำใจได้ไหม... ณ ทุกวันนี้เราก็น่าจะทำใจได้แล้วป่ะ
กับแฟนคนปัจจุบันของเรา เราก็รักเขานะ
แต่คือเราก็ฝันถึงเขาบ่อยๆนี่แหละ เรารู้สึกว่ามันติดค้าง อยากเจออยากคุยให้เราเป็นเพื่อนกัน
---> คือเพื่อนๆแนะนำเราทีว่าเราควรทำยังไง.. ทุกครั้งที่ฝันถึง เราก็จะรู้สึกแบบนี้ ถ้าได้เจอได้คุยให้มันจบกันสวยๆ
ก็คงไม่มีอะไรต้องติดค้างกันละมั้งเนอะ ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง.... แย่จริงๆ