ชีวิตคนเรานั้นมีเรื่องดีและเรื่องไม่ดีผ่านเข้า
ในชีวิตวนกันไปมาไม่มีที่สิ้นสุด
5คำที่คอยเตือนสติของฉันคือ "เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"
ไม่ว่าจะเจอเรื่องที่ดีสุด หรือ เรื่องที่แย่ที่สุด
มันก็จะผ่านไป ไม่มีใครอยู่กับสิ่งๆนั้นได้ตลอด
ชีวิตของฉันแม้จะไม่ได้บุกน้ำลุยไฟมาตั้งแต่เกิด
แต่ก็ไม่ได้เดินบนเส้นทางที่โรยดอกไม้สวยๆเช่น
กัน กว่าจะผ่านไปแต่ล่ะเรื่องช่างยากเย็น แต่ฉัน
ก็ผ่านมาได้และคิดว่าต่อให้มีเรื่องอะไรถมเข้ามา
ฉันก็ผ่านไปได้แน่นอน แต่ไม่เป็นแบบนั้นเลย
การที่ฉันเข้ากันคนอื่นยาก ไม่ค่อยให้ใครเข้ามา
ในโลกของฉันได้ง่ายๆมันเลยทำให้ฉันไม่มีเพื่อน
ไปเรียน-กลับบ้าน แบบนี้ตลอดมา
จนมีผู้ชายธรรมดาๆเข้ามาทักฉันแบบไม่ทันตั้งตัว
แรกๆฉันแทบไม่คุยกับเค้าเลยจนผ่านมาเดือนกว่า
เค้าก็ยังคอยส่งข้อความแบบสม่ำเสมอไม่ขาดหาย
คำพูดคำจาของเค้าดูมีเสน่ห์น่าฟัง แถมเค้ายังดูดี
มากๆนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันไม่อยากคุยกับเค้า
กลัวว่าเค้าจะเจ้าชู้แบบผู้ชายคนอื่นๆ
เค้าขอพิสูจน์ตัวเองจนเอาชนะใจฉันได้
เค้าเป็นคนใจดี ใจเย็น สุภาพอ่อนโยน ความคิดที่เกินอายุของเค้าทำให้ฉันใจเต้นแรง
เค้ามาเติมส่วนที่ฉันขาดหายไป เหมือนเค้ารู้ว่า
ใจฉันต้องการอะไรเราทั้งคู่คุยกันถูกปากถูกคอ
เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน แต่แล้วก็มีเรื่องบ้าๆเข้า
มา ทำให้เค้าเข้าใจผิดและทิ้งฉันไป ฉันยังไม่ได้
อธิบายเลยสักนิด ตอนนั้นหัวใจของฉันมันเหมือน
โดนกระชากแรงๆ กระชากโดยคนที่ฉัน
เริ่มรักเค้าเข้าแล้ว ฉันเคยบอกกับเค้าว่า
ฉันไม่เคยมีความรัก แต่เมื่อไหร่ที่ฉันมี ฉันจะไม่
เสียใจเลยถ้าต้องแยกจากกัน เมื่อใดฉันยกใจให้
ใครเต็ม100 ฉันก็เอาหัวใจของฉันกลับมาได้100
เช่นกัน
ไม่คิดเลยว่าพอเกิดขึ้นจริงๆ ฉันเอาใจกลับ
มาได้ไม่ถึง50 มันสิ้นหวังหมดแรง อยากร้องไห้
ตลอดเวลา ฉันรีบดึงสติกับมาและพยามอยู่กับ
ปัจจุบันให้มากที่สุด พยามไม่คิดถึงตัดขาด
ทุกอย่างลบไลน์ลบเฟส จนตอนนี้ทุกอย่างกำลังดี
คิดถึงเค้าทุกวัน แต่ไม่เสียใจเท่าแต่ก่อน นึกถึงหน้าเค้า ขอแค่ให้เค้ามีความสุขมากๆ
เจอคนที่ดีกว่าฉัน เหมาะสมกับเค้าในทุกๆอย่าง
จนวันนี้มีคนส่งเมล์มาหรอหาฉัน แคปภาพหน้าไลน์และเขียนข้อความสั้นๆ
ในภาพนั้น เป็นภาพของหน้าไลน์ของเค้า
สเตตั้สเขียนว่า "ทำเพื่อครอบครัวและคนที่เรารัก"
ข้อความที่คนส่งเมล์เขียนมาคือ "เค้าลืมเธอแล้วอะเสียใจด้วยนะ"
ฉันหน้าชาไปในทันที ความคิดหยุดอยู่กับที่
พอตั้งสติได้ก็คิดว่าคนที่ส่งเมล์มาเป็นใคร
รู้อีเมล์ฉันได้ไง ฉันเลือกที่จะไม่ตอบเมล์ถามกลับไป
รู้ว่านางต้องการอะไรเลยไม่อยากต่อความให้ยืดยาว แต่ก็จริงเค้าลืมเราได้และเริ่มต้นกับคนอื่น
ได้เร็วดี ไม่เหมือนเราที่ยังไม่สามารถคบใครได้
แถมยังสร้างกำแพงสูงกว่าเก่า
แต่ฉันก็ยินดีที่ได้เจอคนใหม่ ได้เจอคนที่เค้า
กล้าเปิดตัวได้ว่าคบกันมีอะไรๆที่พวกเค้าเหมาะสมกันดี
หากย้อนเวลากลับไปฉันจะยังคบกับเค้าอยู่ดี
จะทำทุกอย่างเพื่อให้เราไม่ผิดใจกัน
จะทำเวลาทุกนาทีให้มีค่าต่อให้ต้องเลิกกันก็ตาม
ฉันไม่เสียดายเวลาที่ผ่านมาเลยสักนิดเดียว ไม่โกรธเค้าด้วยซ้ำ
ดีใจมากที่รักครั้งแรกของฉันคือเค้าที่สร้างมันขึ้นมา ขอบคุณนะ
ปล. ถ้าเธอได้อ่านขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
กาลครั้งหนึ่ง ฉันได้รักเธอ
ในชีวิตวนกันไปมาไม่มีที่สิ้นสุด
5คำที่คอยเตือนสติของฉันคือ "เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"
ไม่ว่าจะเจอเรื่องที่ดีสุด หรือ เรื่องที่แย่ที่สุด
มันก็จะผ่านไป ไม่มีใครอยู่กับสิ่งๆนั้นได้ตลอด
ชีวิตของฉันแม้จะไม่ได้บุกน้ำลุยไฟมาตั้งแต่เกิด
แต่ก็ไม่ได้เดินบนเส้นทางที่โรยดอกไม้สวยๆเช่น
กัน กว่าจะผ่านไปแต่ล่ะเรื่องช่างยากเย็น แต่ฉัน
ก็ผ่านมาได้และคิดว่าต่อให้มีเรื่องอะไรถมเข้ามา
ฉันก็ผ่านไปได้แน่นอน แต่ไม่เป็นแบบนั้นเลย
การที่ฉันเข้ากันคนอื่นยาก ไม่ค่อยให้ใครเข้ามา
ในโลกของฉันได้ง่ายๆมันเลยทำให้ฉันไม่มีเพื่อน
ไปเรียน-กลับบ้าน แบบนี้ตลอดมา
จนมีผู้ชายธรรมดาๆเข้ามาทักฉันแบบไม่ทันตั้งตัว
แรกๆฉันแทบไม่คุยกับเค้าเลยจนผ่านมาเดือนกว่า
เค้าก็ยังคอยส่งข้อความแบบสม่ำเสมอไม่ขาดหาย
คำพูดคำจาของเค้าดูมีเสน่ห์น่าฟัง แถมเค้ายังดูดี
มากๆนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันไม่อยากคุยกับเค้า
กลัวว่าเค้าจะเจ้าชู้แบบผู้ชายคนอื่นๆ
เค้าขอพิสูจน์ตัวเองจนเอาชนะใจฉันได้
เค้าเป็นคนใจดี ใจเย็น สุภาพอ่อนโยน ความคิดที่เกินอายุของเค้าทำให้ฉันใจเต้นแรง
เค้ามาเติมส่วนที่ฉันขาดหายไป เหมือนเค้ารู้ว่า
ใจฉันต้องการอะไรเราทั้งคู่คุยกันถูกปากถูกคอ
เหมือนเคยรู้จักกันมาก่อน แต่แล้วก็มีเรื่องบ้าๆเข้า
มา ทำให้เค้าเข้าใจผิดและทิ้งฉันไป ฉันยังไม่ได้
อธิบายเลยสักนิด ตอนนั้นหัวใจของฉันมันเหมือน
โดนกระชากแรงๆ กระชากโดยคนที่ฉัน
เริ่มรักเค้าเข้าแล้ว ฉันเคยบอกกับเค้าว่า
ฉันไม่เคยมีความรัก แต่เมื่อไหร่ที่ฉันมี ฉันจะไม่
เสียใจเลยถ้าต้องแยกจากกัน เมื่อใดฉันยกใจให้
ใครเต็ม100 ฉันก็เอาหัวใจของฉันกลับมาได้100
เช่นกัน
ไม่คิดเลยว่าพอเกิดขึ้นจริงๆ ฉันเอาใจกลับ
มาได้ไม่ถึง50 มันสิ้นหวังหมดแรง อยากร้องไห้
ตลอดเวลา ฉันรีบดึงสติกับมาและพยามอยู่กับ
ปัจจุบันให้มากที่สุด พยามไม่คิดถึงตัดขาด
ทุกอย่างลบไลน์ลบเฟส จนตอนนี้ทุกอย่างกำลังดี
คิดถึงเค้าทุกวัน แต่ไม่เสียใจเท่าแต่ก่อน นึกถึงหน้าเค้า ขอแค่ให้เค้ามีความสุขมากๆ
เจอคนที่ดีกว่าฉัน เหมาะสมกับเค้าในทุกๆอย่าง
จนวันนี้มีคนส่งเมล์มาหรอหาฉัน แคปภาพหน้าไลน์และเขียนข้อความสั้นๆ
ในภาพนั้น เป็นภาพของหน้าไลน์ของเค้า
สเตตั้สเขียนว่า "ทำเพื่อครอบครัวและคนที่เรารัก"
ข้อความที่คนส่งเมล์เขียนมาคือ "เค้าลืมเธอแล้วอะเสียใจด้วยนะ"
ฉันหน้าชาไปในทันที ความคิดหยุดอยู่กับที่
พอตั้งสติได้ก็คิดว่าคนที่ส่งเมล์มาเป็นใคร
รู้อีเมล์ฉันได้ไง ฉันเลือกที่จะไม่ตอบเมล์ถามกลับไป
รู้ว่านางต้องการอะไรเลยไม่อยากต่อความให้ยืดยาว แต่ก็จริงเค้าลืมเราได้และเริ่มต้นกับคนอื่น
ได้เร็วดี ไม่เหมือนเราที่ยังไม่สามารถคบใครได้
แถมยังสร้างกำแพงสูงกว่าเก่า
แต่ฉันก็ยินดีที่ได้เจอคนใหม่ ได้เจอคนที่เค้า
กล้าเปิดตัวได้ว่าคบกันมีอะไรๆที่พวกเค้าเหมาะสมกันดี
หากย้อนเวลากลับไปฉันจะยังคบกับเค้าอยู่ดี
จะทำทุกอย่างเพื่อให้เราไม่ผิดใจกัน
จะทำเวลาทุกนาทีให้มีค่าต่อให้ต้องเลิกกันก็ตาม
ฉันไม่เสียดายเวลาที่ผ่านมาเลยสักนิดเดียว ไม่โกรธเค้าด้วยซ้ำ
ดีใจมากที่รักครั้งแรกของฉันคือเค้าที่สร้างมันขึ้นมา ขอบคุณนะ
ปล. ถ้าเธอได้อ่านขอให้มีความสุขมากๆนะคะ