ตอนที่ 1 : หน่วยทศกัณฐ์
14 มกราคม 2016
ในวันที่อากาศร้อนอบอ้าว เสียงจิ้งหรีดร้องระงมกลางป่าลึกในเขตสามเหลี่ยมทองคำ สายตาหลายคู่กำลังจ้องมองกระท่อมหลังใหญ่ที่ถูกล้อมด้วยกระโจมและกระท่อมหลังเล็กหลายหลังท่ามกลางการป้องกันแน่นหนาทหารอาวุธครบมือเดินตรวจตราไปมา มันเป็นป้อมปราการของ ราชายาเสพติดคนล่าสุด “เซี่ยกัง” อดีตลูกน้องของ “ขุนส่า” ผู้สืบทอดทั้งอำนาจเงินทองและความโหดเหี้ยมมาครบ หลังจากขุนส่าวางมือ
“พิเภกเรียกทศกัณฐ์” ชายหนุ่มบนต้นไม้สูงในชุดลายพรางใช้มือกระชับ ปืนสไนเปอร์ HK MSG-90 ในมือคลายความกดดันป่าฝนช่วงกลางวันที่แดดส่องไม่ถึง แต่กลับร้อนจนเหมือนเตาอบเหงื่อพระกาฬไหลซึมออกจากทุกรูขุมขน “ว่ามา” ชายหนุ่มที่ถูกเรียกทศกัณฐ์เอื้อมมือแตะอุปกรณ์สื่อสารที่หู รูปกายกำยำผิวสีดำแดง เพราะตรากตรำในป่าหลายเดือน ผมสั้นดำสนิท เครื่องหน้าคมชัด ตาเยี่ยวที่เหมือนวางอำนาจอยู่ตลอดเวลา สันจมูกเป็นคม ริมฝีปากแห้งบาง ดูเย็นชาและเย่อหยิ่ง ส่วนสูงกว่า 188 เซนติเมตร ถ้าเขาไม่เป็นทหารเขา คงเป็นดาราหรือนายแบบไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาคือ ไกร
“ไกรทอง ยอดพล” หัวหน้าหน่วยทศกัณฐ์ หน่วยรบพิเศษที่ลับ ยิ่งกว่าลับ หน่วยทหารที่รับคำสั่งโดยตรงจากผู้บัญชาการทหารสูงสุด ทุกคนในหน่วยถูกคัดจากทหารยอดฝีมือในยอดฝีมือ จากทั้ง 3 เหล่าทัพ ทุกคนต้องสูงกว่า 180 เซนติเมตร พูดได้มากกว่า 3 ภาษา IQ เกิน 130 มีแต่ภารกิจที่อันตรายระดับ AAA+ เท่านั้นที่ใช้พวกเขา ภารกิจครั้งนี้ของพวกเขาคือ จับเป็น “เซี่ยกัง” หลังจากล้อมปราบอยู่หลายเดือน ทลายแหล่งผลิตสายข่าวของพวกมันไปหลายแห่งที่นี่เป็นป้อมปราการสุดท้ายของมัน ที่นี่ถูกวางกำลังอย่างแน่นหนาเป็นชั้นๆ ด้วยกองกำลังทหารรับจ้างระดับ A ที่ถูกว่าจ้างมาจากต่างประเทศ
“พวกมันน่าจะมีราว 40 คนครับอาวุธหนักครบมือ ส่วนเป้าหมายยังไม่ปรากกฎตัวครับ” พิเภกรายงาน
“หนุมานเรียบร้อยไหม” ไกรถาม
“ขออีก 5 วินาทีครับ” หุ่ยยนต์จิ๋วทรงกลมขนาดเล็กหลายลูก วิ่งไปมาบนพื้นราวกับมีชีวิตพวกมันทั้งไต่กำแพงทั้งหมุนตัวเร็วจนตัวเองค่อยๆ จมหายลงไปในดิน มันถูกบังดับโดยชายที่ถูกเรียกว่าหนุมานไปยังเป้าหมาย
“เรียบร้อยครับหัวหน้า” หนุมานรายงาน
ไกรเลียริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะเอย “ทำตามแผนการ นับ 3 2 1”
“ตูม ตูม ตูม ” “อ๊าก” เสียงระเบิดดังก้องต่อเนื่องหลายครั้ง พื้นดินสะเทือนเลื่อนลั่น ผสมกับเสียงร้อง คลังแสงถูกระเบิดตามแผนการที่วางไว้ เพียงพริบตาความสงบถูกแทนที่ด้วยด้วยความวุ่นวายที่เดือดระอุไปทั่ว
“GO GO GO” ไกร เหนี่ยวไก ติดๆ กันหลายนัด ทุกนัดแหวกอากาศอย่างแม่นยำมันพุ่งเข้าเป้า 2 นัดพราก 1 ชีวิต
“” ชายผิวดำร่างใหญ่แหกปากยกมีดสปาต้า วิ่งเข้ามาทางด้านซ้ายมือมันกระโจนออกมาจากพงหญ้าเลือดท่วม มีล่องลอยของระเบิดตาข้างซ้ายปิดสนิทคงจะเสียงตาข้างนั้นไปแล้ว ไกร ยิงกระสุนเข้าร่างฝ่ายตรงข้ามทันที ชายผิวดำ หงายร่างลงไปตามแรงกระสุนขาดใจตายทันที
“ตุบ” เสียงของหล่นลงตรงข้างเท้าไกร มันเป็นระเบิด MK-2 (ระเบิดน้อยหน่า) ไกรพุ่งตัวไปด้านตรงข้ามตามสัญชาติญาณ “ตูม” เสียงระเบิดดังทำเอาหูอื้อ แรงลมของมันพลักร่างเขากระเด็นไป พร้อมกับสร้างบาดแผลตามขาให้เขา ไกร ถ่มเลือดในปากออก แสยะยิ้ม
“มัน
” เขาคิดในใจ แล้วกระชับปืนประจำกาย MP5 ในมือ เล็งไปทาง คนที่โยนระเบิดมาทางเขา มันโผล่หัวเลยก้อนหินขึ้นมาดูผลงาน “ปัง” กระสุนเจาะเขากลางใบหน้าของชายผมทอง มันสมองปนลิ่มเลือด พุ่งออกด้านหลัง กระชากร่างหงายหลังล้มตึง ไกรย่อตัวต่ำเดินหน้าช้าๆ
เขาใช้สัญญาณมือแทนคำพูดส่งไป ไร้เสียงตอบกลับแต่ทุกคนเข้าใจในความหมายของสัญลักษ์มือนั้น
“คุ้มกัน” ไกรวิ่งตรงไปทางประตูที่ตอนนี้ ยังถูกคงล็อกอยู่ด้วยแม่กุญแจดอกใหญ่
“ปัง” บนต้นไม้ที่ห่างออกไปราว 300 เมตร เสียงกระสุนจากปืนสไนเปอร์ HK MSG-90 ปืนประจำกายของหนุมานยิงทำลายแม่กุญแจอย่างแม่นยำ เขาไว้ใจในฝีมือลูกน้องที่ฝึกมาด้วยตัวเอง
ทันทีที่แม่กุญแจถูกทำลายเขาใช้เท้าถีบประตูกระท่อม “โครม” ชายผิวดำตัวสูงกว่า 2 เมตรยกปืนลูกซองยาว Remington 870 พร้อมต้อนรับเขา
“เปรี้ยง” ไกรรู้สึกถึงไอร้อนที่ผ่านหูไป เป็นอีกครั้งที่ลูกกระสุนของหนุมานช่วยเขาไว้ เลือดสีแดงข้นของชายผิวดำสาดพุ่งเข้าเต็มหน้าเขาอาบครึ่งหน้าที่เหี้ยมเกรียมอยู่แล้วให้ดูน่ากลัวขึ้นไปอีก เขาไม่แม้จะหยุดเช็ดเลือดออกจากหน้าสักเสี้ยววินาทีเดียว
ชายอีกสองคนก็พุ่งเข้ามา พร้อมปืน M16 ไกรหวังพึ่งหนุมานไม่ได้ มุมที่เขาอยู่บังชายสองคนไว้ เขาพุ่งตัวไปหาชายคนซ้ายมือตามสัญชาติญาณ ชายคนขวาตกใจ หันปืนมาทางไกรแต่ไม่กล้ายิง ไวเท่าความคิด ไกรกระชากคอเสื้อ ชายคนซ้าย แล้วกระโดดตัวลอยประเดนเข่าเข้าปลายคางอย่างถนัดถนี่ คางแหลก ตาเหลือก เลือดเป็นฟองพุ่งออกจากปากพร้อมกับฟันอีกหลายซี่ ชายคนนี้คงเคี้ยวข้าวไม่ได้ไปตลอดชีวิตถ้ารอดวันนี้ไปได้นะ ไกรกระชากร่างของชายเคราะห์ร้าย มาบังตัวเองจากปืนของชายคนขวา แล้วใช้มืออีกข้างชักปืนพก Glock 19 ที่ข้างเอวของตัวเองยิงลอดรักแร้ชายเคราะห์ร้ายที่สลบไปแล้ว พุ่งเจาะหน้าอกชายคนขวา 2 นัด แล้วยกปืนขึ้นยิงที่ปลายคางแหลก ละเอียด 1 นัดทันที “ปัง” เลือดพุ่งอาบจนไกร กลายเป็นมนุษย์โลหิตตนนึง
“หนุมานเรียกทศกัณฐ์เรียบร้อยไหมครับ” ไกร ยกมือแตะเครื่องมือสื่อสาร พร้อมออกวิ่งอีกครั้ง
“ตายไปอีก 3 วันนี้โคตรมันเลย ถ้าเสร็จภารกิจแล้ววันนี้จะพาไปกินหมูกระทะ” ไกรยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม
“หมูกระทะกระจอก
เลยลูกพี่ พาไปอาบน้ำสิ ผมอยากอาบน้ำ” พิเภกที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น ไกรตอบพร้อมกับยกปืนขึ้น ยิงดับชีวิต ทหารรับจ้างอีก 4 ชีวิต ไม่สิ้นเปลืองไม่ลังเล ไม่พลาดเป้า เขาขยับปืนให้แนบกระชับบ่า
“จัดให้” พร้อมกับเสียง เฮ้ ของลูกน้องในหน่วย นิ้วมือหนาเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง กระสุนถูกยิงแบบออโต้ แหวกอากาศยิงออกเป็นชุด ส่งร่างไร้ลมหายใจอีกหลายร่างลงไปนอนกองกับพื้น ไกรวิ่งช้าๆ มาจนถึงชั้นบนสุด เขาพบเป้าหมายที่ต้องการตัวมานานแล้วซะที “เซี่ยกัง” กับลูกน้องอีกสองคน
“เซี่ยกัง” ชายร่างผอมสูงใส่แว่นทรงกลม ขาแว่นถูกติดไว้ด้วยพลาสเตอร์อย่างง่ายๆ กันหลุด ใส่ชุด ทหารสีเขียวขี้ม้า รองเท้าคอมแบท เคี้ยวหมาก ในมือถือแฟ้มสีดำพลิกไปมา ส่งสายตายิ้มเยาะมาทางไกร
“บุช” ฝรั่งร่างยักษ์ ตาสีฟ้า ขมวดคิ้ว อดีตทหารรัสเซีย ผิวขาวผมทอง สูงกว่าไกรเกือบครึ่งศีรษะ กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เสื้อยืดสีดำที่มันใส่แทบจะปริแตกมันซ่อนมัดกล้ามที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อล้วนไว้ไม่ได้ ในมือมันถือมีดเดินป่าใบมีดยาว 13 นิ้วในมือ กำแล้วคลาย กำแล้วคลาย จนเส้นเลือดปูดโปน
“อิฐ” อดีตทหารจากไทยเป็นคนทรยศของหน่วยทศกัณฐ์หลังจากฆ่าครูฝึกคนก่อน ที่จับได้ว่าอิฐแอบขโมยยุทธภัณฑ์ออกไปขาย สูงแค่คางของไกรผิวดำแดง ร่างเตี้ย ตัวหนาแน่นเป็นกล้ามเนื้อ ผิวมันเงาแบบนักมวย มันควงแขนไปมา ใบหน้านิ่ง จนไกรเดาไม่ออก
“แปะๆ แปะๆ” เสียงตบมือจาก เซี่ยกัง ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ของ บุช กับอิฐ ในมือถือแฟ้มสีดำมันค่อยๆ พลิกดู
“ได้เจอกันซะทีนะครับคุณ ทศกัณฐ์ แหม ไม่สิครับต้องเรียกว่าคุณไกร หัวหน้าหน่วยทศกัณฐ์ ผมทราบประวัติของคุณมานะครับโชกโชนเชียว แชมป์มวยไทย ทหาร 3 สมัย ครูฝึกหน่วยทศกัณฐ์ แม่นปืนระดับแชมป์เจ้าของสถิติในค่ายทหาร เชี่ยวชาญการต่อสู้มือเปล่า และการประเมินสถานการณ์ พูดได้ 4 ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ญี่ปุ่น ไม่มีครอบครัว พ่อตายในสงครามยาเสพติดตอนคุณอายุ 18 แม่เสียด้วยโรคมะเร็งตอนคุณอายุ 24 น้องสาวเรียนอยู่ที่ อเมริกา สถานะ โสด ว้าวๆ ประวัติภารกิจยาวเป็นหางว่าว ยอดเลยนะครับ ถ้าผมอยากจะจ้างคุณผมต้องจ่ายเดือนล่ะเท่าไหร่นะครับ” มันยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยยิ้วโชว์ฟันสีดำน่ารังเกรียจ ไกรที่ตอนนี้ถูกอาบไปด้วยเลือดราวกับปีศาจ ยกมือขึ้นแตะที่ส่งสัญญาณ
“เจอสีดาแล้วพากลับลงกา” ไกรพูดกับลูกน้องราวกับพวกมันไม่ได้ยินทำเอาอิฐที่ถูกละเลย กัดฟันจนเส้นเลือดเขียวขึ้นหน้าผาก
“ผมเป็นสีดาเหรอ ว่าแต่สีดานี้ใครเหรอผมเรียนน้อยซะด้วยสิ ไม่รู้จัก เอาเถอะครับยังไงผมก็ต้องขอตัวก่อนนะ เรือมารอแล้วฝากเล่น เป็นเพื่อนลูกน้องผมหน่อยนะครับ สองคนเป็นแฟนคลับคุณเลยนะบอกอยากฆ่าให้ตายกับมือ" พูดจบมันก็ค่อยๆ ถอยหายไปหลังฉากกั้น ไกรได้ยินเสียงเปิดประตูมันคงมีประตูหนีออกไปแล้ว เขาไม่สน ที่จะตามไป ทุกอย่างยังอยู่ในแผนลูกน้องที่เขาฝึกกับมือเขาไว้ใจได้ ว่าจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง ทหารสู้พร้อมกัน เรามากันเป็นหน่วย ถ้าหัวหน้าต้องทำเองทุกอย่างแล้วจะมีลูกน้องไปทำไม แผนล้อมจับวางกำลังเป็นชั้นๆ ด้านนอก พลซุ่มยิง 6 คน ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ รอบทิศ พลเดินเท้าอีกกว่า 20 คน พลสอดแนมพร้อมกล้องติดตามจับความร้อนรุ่นล่าสุด ถ้าเขาเทหมดหน้าตักขนาดนี้แล้วยังจับเป็นไม่ได้เขายอมลาออก แต่ตอนนี้เขาจะออกไปจากที่นี้ยังไงนี้สิน่าสนใจ ร่างที่ถูกย้อมเป็นสีแดง ยิ้มจนเห็นฟันขาว “มันจริงโว้ยวันนี้สนุกสุดยอด” เขาคิดในใจ แล้วปลดปืนของตัวเองออกเอี้ยวคอ มองอย่างกวนตีนยกมือซ้ายชูนิ้วกลางออก “ต่อให้” ไกรพูด
อิฐที่เหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว พุ่งเข้าหาไกรก่อนเลย มันยกขาเตะสูงก้านคอแบบมวยไทย ไกร ไม่กันแต่กลับพุ่งเข้าหา เลียดตัวเองจนต่ำแทบติดพื้น บุชขยับมันกำมีดแน่นแทงสวนเข้าหาไกร ที่ลอดต่ำผ่านลูกเตะของอิฐมา ไกรเอี้ยวตัวหลบแบบฉิวเฉียดมีดกรีดผ่านหูไปทิ้งรอยแผลเล็กๆ ราวเส้นด้ายเอาไว้ที่ใบหู พร้อมกับเหวี่ยงกำปั้นเข้าใส่หว่างขาบุช บุชรีบถอย ทั้งสามแยกออกจากกัน ไกรถอนหายใจ ถูกประกบด้วยบุชมือมีดกับอิฐมวยไทย ซ้ายขวา ตัวเองอยู่ตรงกลาง สองคนมองไกร เสียงปืนที่ด้านนอกยังคงดังไม่หยุดแทรกด้วยเสียงระเบิด อิฐเตะสูงอีกครั้ง บุชก็แทงมีดเข้าหาตรงๆ ไกรยกแขนล็อกลูกแตะของอิฐไว้ใต้แขนโดยไม่ได้สนใจมีดของบุช แล้วกลับหลังฟันศอกเข้าหน้าของอิฐอย่างเร็ว
“ผลั๊ก” ศอกเข้าครึ่งปากครึ่งจมูก อิฐเลือดพุ่งพร้อมกับถูกเหวี่ยงไปด้วย ทำให้บุชต้องรีบชักมีดกลับก่อนที่จะแทงถูกพวกเดียวกัน แล้วเปลี่ยนเป็นใช้กำปั้นที่ใหญ่โต พุ่งเข้าหาหน้าไกรแทน ไกรปล่อยขาของอิฐแล้วใช้มือจับกระชากคอเสื้อทหารของอิฐแบบท่ายูโดแต่ไม่ได้ทุ่มกลับหลัง กลับยกเท้าถีบหน้าอกอิฐ จนเจ้าของร่างพุ่งเข้าหาหมัดของบุชแทน “โผ๊ละ” เสียงเหมือนใครเอาไม้ตีแตงโม กำปั้นของบุช ฟาดเข้าท้ายทอยของอิฐ อิฐตาเหลือกกำปั้นขนาดของนักมวยรุ่นเฮฟวี่เวท ที่เวลาถูกชกเหมือนกับเอาค้อนยางฟาด อิฐพ่นน้ำลายกับเลือดออกมา ร่างพุ่งเข้ามาด้านหน้า ไกรกระโดดข้ามร่างของอิฐที่กำลังลอยเข้าหา ชักมีดคารัมบิตแบบฟิลิปปินส์ทรงเล็บเสือ ที่มีชื่อมุ้งมิ้ง ที่ตัวเองตั้งให้ว่า “ปลิดชีพ” ออกมาจากข้อเท้ากำกระชับไว้ในฝ่ามือใบมีดอยู่ด้านนอก กรีดใบมืดผ่านคอบุช เส้นสีแดงค่อยๆ ปรากฏขึ้นที่ลำคอด้านซ้ายของบุช บุชรีบใช้มือกำไว้ ห้ามเลือด ดวงตาแดงฉานมันโมโห จ้วงแทงไกรหลายครั้งพร้อมตะโกน “ you You” ไกรพลิกตัวหลบถอยห่างออกมาปล่อยให้บาดแผลทำงานของมันเส้นเลือดใหญ่ตรงคอขาดเพียงไม่นาน บุชเหงื่อท่วมหน้า มันหอบหายใจ มือเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาตามง่ามนิ้วข้นคลั่กจนย้อมบุชให้ซีกซ้ายแดงไปทั้งตัว ตาเริ่มลายเพราะเสียเลือดมาก ก่อนจะคุกเข่าลงสำลักเลือดมองไกรอย่างอาฆาต พูดด้วยภาษาไทยที่ฟังยากว่า “กูจะฆ่า....ปัง” ก่อนที่บุชจะพูดจบไกรยกปืนพกสั้น Glock 19 ยิงเจาะกบาลบุชไปแล้ว แล้วหันปืนไปทางอิฐที่แน่นิ่งไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย “ปัง” อีก 1 นัด เสียงปืนด้านนอกสงบลงแล้วเหลือเพียงเสียงโวยวาย
“เป้าหมายที่ 2 3 ตายคาที” ไกรแจ้งข่าวให้ลูกน้องทุกคนรู้ “ด้านนอกเป็นยังไงบ้าง”
“ได้ตัวสีดาแล้ว พากลับลงกา” เสียงพิเภกตอบ ไกรหยิบกล้องถ่ายรูปมาลงมือถ่ายอิฐกับบุช เป็นหลักฐาน จริงๆเขาเบื่อการเขียนรายงานเป็นที่สุดให้ตายเถอะน่า “เอาเป็นว่าพยายามฆ่าเจ้าหน้าที่ กับขัดขืนการจับกุม ก็แล้วกัน เอาเป็นมีปืนคนล่ะกระบอก ไม่ ไม่ เอาเป็นมีปืนคนล่ะ 5 กระบอกไปเลย ระเบิดอีก 2 ลูก ทำให้ต้องจำใจวิสามัญเป็นยังไง จะถูกเบื้องบนด่าไหมวะ คดีเก่ายังไม่จบเลยให้ตายเถอะ แล้วจะจับกลับไปเลี้ยงทำไม พวกนี้เปลือกข้าวสุก ว่าแต่ถ้าอ้างว่าพวกมันพกปืนคนล่ะ 5 กระบอกเขาจะเชื่อไหมวะ ” ไกรคิดหาทางแก้ตัวในใจ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“อาบน้ำๆ อาบน้ำๆ” หลังจากเสร็จภารกิจที่ลากยาวหลายเดือน ไกรได้ทำตาม
ย้อนเวลาขึ้นเป็นเจ้าพระยา ตอนที่1
14 มกราคม 2016
ในวันที่อากาศร้อนอบอ้าว เสียงจิ้งหรีดร้องระงมกลางป่าลึกในเขตสามเหลี่ยมทองคำ สายตาหลายคู่กำลังจ้องมองกระท่อมหลังใหญ่ที่ถูกล้อมด้วยกระโจมและกระท่อมหลังเล็กหลายหลังท่ามกลางการป้องกันแน่นหนาทหารอาวุธครบมือเดินตรวจตราไปมา มันเป็นป้อมปราการของ ราชายาเสพติดคนล่าสุด “เซี่ยกัง” อดีตลูกน้องของ “ขุนส่า” ผู้สืบทอดทั้งอำนาจเงินทองและความโหดเหี้ยมมาครบ หลังจากขุนส่าวางมือ
“พิเภกเรียกทศกัณฐ์” ชายหนุ่มบนต้นไม้สูงในชุดลายพรางใช้มือกระชับ ปืนสไนเปอร์ HK MSG-90 ในมือคลายความกดดันป่าฝนช่วงกลางวันที่แดดส่องไม่ถึง แต่กลับร้อนจนเหมือนเตาอบเหงื่อพระกาฬไหลซึมออกจากทุกรูขุมขน “ว่ามา” ชายหนุ่มที่ถูกเรียกทศกัณฐ์เอื้อมมือแตะอุปกรณ์สื่อสารที่หู รูปกายกำยำผิวสีดำแดง เพราะตรากตรำในป่าหลายเดือน ผมสั้นดำสนิท เครื่องหน้าคมชัด ตาเยี่ยวที่เหมือนวางอำนาจอยู่ตลอดเวลา สันจมูกเป็นคม ริมฝีปากแห้งบาง ดูเย็นชาและเย่อหยิ่ง ส่วนสูงกว่า 188 เซนติเมตร ถ้าเขาไม่เป็นทหารเขา คงเป็นดาราหรือนายแบบไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาคือ ไกร
“ไกรทอง ยอดพล” หัวหน้าหน่วยทศกัณฐ์ หน่วยรบพิเศษที่ลับ ยิ่งกว่าลับ หน่วยทหารที่รับคำสั่งโดยตรงจากผู้บัญชาการทหารสูงสุด ทุกคนในหน่วยถูกคัดจากทหารยอดฝีมือในยอดฝีมือ จากทั้ง 3 เหล่าทัพ ทุกคนต้องสูงกว่า 180 เซนติเมตร พูดได้มากกว่า 3 ภาษา IQ เกิน 130 มีแต่ภารกิจที่อันตรายระดับ AAA+ เท่านั้นที่ใช้พวกเขา ภารกิจครั้งนี้ของพวกเขาคือ จับเป็น “เซี่ยกัง” หลังจากล้อมปราบอยู่หลายเดือน ทลายแหล่งผลิตสายข่าวของพวกมันไปหลายแห่งที่นี่เป็นป้อมปราการสุดท้ายของมัน ที่นี่ถูกวางกำลังอย่างแน่นหนาเป็นชั้นๆ ด้วยกองกำลังทหารรับจ้างระดับ A ที่ถูกว่าจ้างมาจากต่างประเทศ
“พวกมันน่าจะมีราว 40 คนครับอาวุธหนักครบมือ ส่วนเป้าหมายยังไม่ปรากกฎตัวครับ” พิเภกรายงาน
“หนุมานเรียบร้อยไหม” ไกรถาม
“ขออีก 5 วินาทีครับ” หุ่ยยนต์จิ๋วทรงกลมขนาดเล็กหลายลูก วิ่งไปมาบนพื้นราวกับมีชีวิตพวกมันทั้งไต่กำแพงทั้งหมุนตัวเร็วจนตัวเองค่อยๆ จมหายลงไปในดิน มันถูกบังดับโดยชายที่ถูกเรียกว่าหนุมานไปยังเป้าหมาย
“เรียบร้อยครับหัวหน้า” หนุมานรายงาน
ไกรเลียริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะเอย “ทำตามแผนการ นับ 3 2 1”
“ตูม ตูม ตูม ” “อ๊าก” เสียงระเบิดดังก้องต่อเนื่องหลายครั้ง พื้นดินสะเทือนเลื่อนลั่น ผสมกับเสียงร้อง คลังแสงถูกระเบิดตามแผนการที่วางไว้ เพียงพริบตาความสงบถูกแทนที่ด้วยด้วยความวุ่นวายที่เดือดระอุไปทั่ว
“GO GO GO” ไกร เหนี่ยวไก ติดๆ กันหลายนัด ทุกนัดแหวกอากาศอย่างแม่นยำมันพุ่งเข้าเป้า 2 นัดพราก 1 ชีวิต
“” ชายผิวดำร่างใหญ่แหกปากยกมีดสปาต้า วิ่งเข้ามาทางด้านซ้ายมือมันกระโจนออกมาจากพงหญ้าเลือดท่วม มีล่องลอยของระเบิดตาข้างซ้ายปิดสนิทคงจะเสียงตาข้างนั้นไปแล้ว ไกร ยิงกระสุนเข้าร่างฝ่ายตรงข้ามทันที ชายผิวดำ หงายร่างลงไปตามแรงกระสุนขาดใจตายทันที
“ตุบ” เสียงของหล่นลงตรงข้างเท้าไกร มันเป็นระเบิด MK-2 (ระเบิดน้อยหน่า) ไกรพุ่งตัวไปด้านตรงข้ามตามสัญชาติญาณ “ตูม” เสียงระเบิดดังทำเอาหูอื้อ แรงลมของมันพลักร่างเขากระเด็นไป พร้อมกับสร้างบาดแผลตามขาให้เขา ไกร ถ่มเลือดในปากออก แสยะยิ้ม
“มัน
เขาใช้สัญญาณมือแทนคำพูดส่งไป ไร้เสียงตอบกลับแต่ทุกคนเข้าใจในความหมายของสัญลักษ์มือนั้น
“คุ้มกัน” ไกรวิ่งตรงไปทางประตูที่ตอนนี้ ยังถูกคงล็อกอยู่ด้วยแม่กุญแจดอกใหญ่
“ปัง” บนต้นไม้ที่ห่างออกไปราว 300 เมตร เสียงกระสุนจากปืนสไนเปอร์ HK MSG-90 ปืนประจำกายของหนุมานยิงทำลายแม่กุญแจอย่างแม่นยำ เขาไว้ใจในฝีมือลูกน้องที่ฝึกมาด้วยตัวเอง
ทันทีที่แม่กุญแจถูกทำลายเขาใช้เท้าถีบประตูกระท่อม “โครม” ชายผิวดำตัวสูงกว่า 2 เมตรยกปืนลูกซองยาว Remington 870 พร้อมต้อนรับเขา
“เปรี้ยง” ไกรรู้สึกถึงไอร้อนที่ผ่านหูไป เป็นอีกครั้งที่ลูกกระสุนของหนุมานช่วยเขาไว้ เลือดสีแดงข้นของชายผิวดำสาดพุ่งเข้าเต็มหน้าเขาอาบครึ่งหน้าที่เหี้ยมเกรียมอยู่แล้วให้ดูน่ากลัวขึ้นไปอีก เขาไม่แม้จะหยุดเช็ดเลือดออกจากหน้าสักเสี้ยววินาทีเดียว
ชายอีกสองคนก็พุ่งเข้ามา พร้อมปืน M16 ไกรหวังพึ่งหนุมานไม่ได้ มุมที่เขาอยู่บังชายสองคนไว้ เขาพุ่งตัวไปหาชายคนซ้ายมือตามสัญชาติญาณ ชายคนขวาตกใจ หันปืนมาทางไกรแต่ไม่กล้ายิง ไวเท่าความคิด ไกรกระชากคอเสื้อ ชายคนซ้าย แล้วกระโดดตัวลอยประเดนเข่าเข้าปลายคางอย่างถนัดถนี่ คางแหลก ตาเหลือก เลือดเป็นฟองพุ่งออกจากปากพร้อมกับฟันอีกหลายซี่ ชายคนนี้คงเคี้ยวข้าวไม่ได้ไปตลอดชีวิตถ้ารอดวันนี้ไปได้นะ ไกรกระชากร่างของชายเคราะห์ร้าย มาบังตัวเองจากปืนของชายคนขวา แล้วใช้มืออีกข้างชักปืนพก Glock 19 ที่ข้างเอวของตัวเองยิงลอดรักแร้ชายเคราะห์ร้ายที่สลบไปแล้ว พุ่งเจาะหน้าอกชายคนขวา 2 นัด แล้วยกปืนขึ้นยิงที่ปลายคางแหลก ละเอียด 1 นัดทันที “ปัง” เลือดพุ่งอาบจนไกร กลายเป็นมนุษย์โลหิตตนนึง
“หนุมานเรียกทศกัณฐ์เรียบร้อยไหมครับ” ไกร ยกมือแตะเครื่องมือสื่อสาร พร้อมออกวิ่งอีกครั้ง
“ตายไปอีก 3 วันนี้โคตรมันเลย ถ้าเสร็จภารกิจแล้ววันนี้จะพาไปกินหมูกระทะ” ไกรยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม
“หมูกระทะกระจอก
“จัดให้” พร้อมกับเสียง เฮ้ ของลูกน้องในหน่วย นิ้วมือหนาเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง กระสุนถูกยิงแบบออโต้ แหวกอากาศยิงออกเป็นชุด ส่งร่างไร้ลมหายใจอีกหลายร่างลงไปนอนกองกับพื้น ไกรวิ่งช้าๆ มาจนถึงชั้นบนสุด เขาพบเป้าหมายที่ต้องการตัวมานานแล้วซะที “เซี่ยกัง” กับลูกน้องอีกสองคน
“เซี่ยกัง” ชายร่างผอมสูงใส่แว่นทรงกลม ขาแว่นถูกติดไว้ด้วยพลาสเตอร์อย่างง่ายๆ กันหลุด ใส่ชุด ทหารสีเขียวขี้ม้า รองเท้าคอมแบท เคี้ยวหมาก ในมือถือแฟ้มสีดำพลิกไปมา ส่งสายตายิ้มเยาะมาทางไกร
“บุช” ฝรั่งร่างยักษ์ ตาสีฟ้า ขมวดคิ้ว อดีตทหารรัสเซีย ผิวขาวผมทอง สูงกว่าไกรเกือบครึ่งศีรษะ กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เสื้อยืดสีดำที่มันใส่แทบจะปริแตกมันซ่อนมัดกล้ามที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อล้วนไว้ไม่ได้ ในมือมันถือมีดเดินป่าใบมีดยาว 13 นิ้วในมือ กำแล้วคลาย กำแล้วคลาย จนเส้นเลือดปูดโปน
“อิฐ” อดีตทหารจากไทยเป็นคนทรยศของหน่วยทศกัณฐ์หลังจากฆ่าครูฝึกคนก่อน ที่จับได้ว่าอิฐแอบขโมยยุทธภัณฑ์ออกไปขาย สูงแค่คางของไกรผิวดำแดง ร่างเตี้ย ตัวหนาแน่นเป็นกล้ามเนื้อ ผิวมันเงาแบบนักมวย มันควงแขนไปมา ใบหน้านิ่ง จนไกรเดาไม่ออก
“แปะๆ แปะๆ” เสียงตบมือจาก เซี่ยกัง ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ของ บุช กับอิฐ ในมือถือแฟ้มสีดำมันค่อยๆ พลิกดู
“ได้เจอกันซะทีนะครับคุณ ทศกัณฐ์ แหม ไม่สิครับต้องเรียกว่าคุณไกร หัวหน้าหน่วยทศกัณฐ์ ผมทราบประวัติของคุณมานะครับโชกโชนเชียว แชมป์มวยไทย ทหาร 3 สมัย ครูฝึกหน่วยทศกัณฐ์ แม่นปืนระดับแชมป์เจ้าของสถิติในค่ายทหาร เชี่ยวชาญการต่อสู้มือเปล่า และการประเมินสถานการณ์ พูดได้ 4 ภาษา ไทย จีน อังกฤษ ญี่ปุ่น ไม่มีครอบครัว พ่อตายในสงครามยาเสพติดตอนคุณอายุ 18 แม่เสียด้วยโรคมะเร็งตอนคุณอายุ 24 น้องสาวเรียนอยู่ที่ อเมริกา สถานะ โสด ว้าวๆ ประวัติภารกิจยาวเป็นหางว่าว ยอดเลยนะครับ ถ้าผมอยากจะจ้างคุณผมต้องจ่ายเดือนล่ะเท่าไหร่นะครับ” มันยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยยิ้วโชว์ฟันสีดำน่ารังเกรียจ ไกรที่ตอนนี้ถูกอาบไปด้วยเลือดราวกับปีศาจ ยกมือขึ้นแตะที่ส่งสัญญาณ
“เจอสีดาแล้วพากลับลงกา” ไกรพูดกับลูกน้องราวกับพวกมันไม่ได้ยินทำเอาอิฐที่ถูกละเลย กัดฟันจนเส้นเลือดเขียวขึ้นหน้าผาก
“ผมเป็นสีดาเหรอ ว่าแต่สีดานี้ใครเหรอผมเรียนน้อยซะด้วยสิ ไม่รู้จัก เอาเถอะครับยังไงผมก็ต้องขอตัวก่อนนะ เรือมารอแล้วฝากเล่น เป็นเพื่อนลูกน้องผมหน่อยนะครับ สองคนเป็นแฟนคลับคุณเลยนะบอกอยากฆ่าให้ตายกับมือ" พูดจบมันก็ค่อยๆ ถอยหายไปหลังฉากกั้น ไกรได้ยินเสียงเปิดประตูมันคงมีประตูหนีออกไปแล้ว เขาไม่สน ที่จะตามไป ทุกอย่างยังอยู่ในแผนลูกน้องที่เขาฝึกกับมือเขาไว้ใจได้ ว่าจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง ทหารสู้พร้อมกัน เรามากันเป็นหน่วย ถ้าหัวหน้าต้องทำเองทุกอย่างแล้วจะมีลูกน้องไปทำไม แผนล้อมจับวางกำลังเป็นชั้นๆ ด้านนอก พลซุ่มยิง 6 คน ซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ รอบทิศ พลเดินเท้าอีกกว่า 20 คน พลสอดแนมพร้อมกล้องติดตามจับความร้อนรุ่นล่าสุด ถ้าเขาเทหมดหน้าตักขนาดนี้แล้วยังจับเป็นไม่ได้เขายอมลาออก แต่ตอนนี้เขาจะออกไปจากที่นี้ยังไงนี้สิน่าสนใจ ร่างที่ถูกย้อมเป็นสีแดง ยิ้มจนเห็นฟันขาว “มันจริงโว้ยวันนี้สนุกสุดยอด” เขาคิดในใจ แล้วปลดปืนของตัวเองออกเอี้ยวคอ มองอย่างกวนตีนยกมือซ้ายชูนิ้วกลางออก “ต่อให้” ไกรพูด
อิฐที่เหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว พุ่งเข้าหาไกรก่อนเลย มันยกขาเตะสูงก้านคอแบบมวยไทย ไกร ไม่กันแต่กลับพุ่งเข้าหา เลียดตัวเองจนต่ำแทบติดพื้น บุชขยับมันกำมีดแน่นแทงสวนเข้าหาไกร ที่ลอดต่ำผ่านลูกเตะของอิฐมา ไกรเอี้ยวตัวหลบแบบฉิวเฉียดมีดกรีดผ่านหูไปทิ้งรอยแผลเล็กๆ ราวเส้นด้ายเอาไว้ที่ใบหู พร้อมกับเหวี่ยงกำปั้นเข้าใส่หว่างขาบุช บุชรีบถอย ทั้งสามแยกออกจากกัน ไกรถอนหายใจ ถูกประกบด้วยบุชมือมีดกับอิฐมวยไทย ซ้ายขวา ตัวเองอยู่ตรงกลาง สองคนมองไกร เสียงปืนที่ด้านนอกยังคงดังไม่หยุดแทรกด้วยเสียงระเบิด อิฐเตะสูงอีกครั้ง บุชก็แทงมีดเข้าหาตรงๆ ไกรยกแขนล็อกลูกแตะของอิฐไว้ใต้แขนโดยไม่ได้สนใจมีดของบุช แล้วกลับหลังฟันศอกเข้าหน้าของอิฐอย่างเร็ว
“ผลั๊ก” ศอกเข้าครึ่งปากครึ่งจมูก อิฐเลือดพุ่งพร้อมกับถูกเหวี่ยงไปด้วย ทำให้บุชต้องรีบชักมีดกลับก่อนที่จะแทงถูกพวกเดียวกัน แล้วเปลี่ยนเป็นใช้กำปั้นที่ใหญ่โต พุ่งเข้าหาหน้าไกรแทน ไกรปล่อยขาของอิฐแล้วใช้มือจับกระชากคอเสื้อทหารของอิฐแบบท่ายูโดแต่ไม่ได้ทุ่มกลับหลัง กลับยกเท้าถีบหน้าอกอิฐ จนเจ้าของร่างพุ่งเข้าหาหมัดของบุชแทน “โผ๊ละ” เสียงเหมือนใครเอาไม้ตีแตงโม กำปั้นของบุช ฟาดเข้าท้ายทอยของอิฐ อิฐตาเหลือกกำปั้นขนาดของนักมวยรุ่นเฮฟวี่เวท ที่เวลาถูกชกเหมือนกับเอาค้อนยางฟาด อิฐพ่นน้ำลายกับเลือดออกมา ร่างพุ่งเข้ามาด้านหน้า ไกรกระโดดข้ามร่างของอิฐที่กำลังลอยเข้าหา ชักมีดคารัมบิตแบบฟิลิปปินส์ทรงเล็บเสือ ที่มีชื่อมุ้งมิ้ง ที่ตัวเองตั้งให้ว่า “ปลิดชีพ” ออกมาจากข้อเท้ากำกระชับไว้ในฝ่ามือใบมีดอยู่ด้านนอก กรีดใบมืดผ่านคอบุช เส้นสีแดงค่อยๆ ปรากฏขึ้นที่ลำคอด้านซ้ายของบุช บุชรีบใช้มือกำไว้ ห้ามเลือด ดวงตาแดงฉานมันโมโห จ้วงแทงไกรหลายครั้งพร้อมตะโกน “ you You” ไกรพลิกตัวหลบถอยห่างออกมาปล่อยให้บาดแผลทำงานของมันเส้นเลือดใหญ่ตรงคอขาดเพียงไม่นาน บุชเหงื่อท่วมหน้า มันหอบหายใจ มือเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาตามง่ามนิ้วข้นคลั่กจนย้อมบุชให้ซีกซ้ายแดงไปทั้งตัว ตาเริ่มลายเพราะเสียเลือดมาก ก่อนจะคุกเข่าลงสำลักเลือดมองไกรอย่างอาฆาต พูดด้วยภาษาไทยที่ฟังยากว่า “กูจะฆ่า....ปัง” ก่อนที่บุชจะพูดจบไกรยกปืนพกสั้น Glock 19 ยิงเจาะกบาลบุชไปแล้ว แล้วหันปืนไปทางอิฐที่แน่นิ่งไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย “ปัง” อีก 1 นัด เสียงปืนด้านนอกสงบลงแล้วเหลือเพียงเสียงโวยวาย
“เป้าหมายที่ 2 3 ตายคาที” ไกรแจ้งข่าวให้ลูกน้องทุกคนรู้ “ด้านนอกเป็นยังไงบ้าง”
“ได้ตัวสีดาแล้ว พากลับลงกา” เสียงพิเภกตอบ ไกรหยิบกล้องถ่ายรูปมาลงมือถ่ายอิฐกับบุช เป็นหลักฐาน จริงๆเขาเบื่อการเขียนรายงานเป็นที่สุดให้ตายเถอะน่า “เอาเป็นว่าพยายามฆ่าเจ้าหน้าที่ กับขัดขืนการจับกุม ก็แล้วกัน เอาเป็นมีปืนคนล่ะกระบอก ไม่ ไม่ เอาเป็นมีปืนคนล่ะ 5 กระบอกไปเลย ระเบิดอีก 2 ลูก ทำให้ต้องจำใจวิสามัญเป็นยังไง จะถูกเบื้องบนด่าไหมวะ คดีเก่ายังไม่จบเลยให้ตายเถอะ แล้วจะจับกลับไปเลี้ยงทำไม พวกนี้เปลือกข้าวสุก ว่าแต่ถ้าอ้างว่าพวกมันพกปืนคนล่ะ 5 กระบอกเขาจะเชื่อไหมวะ ” ไกรคิดหาทางแก้ตัวในใจ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“อาบน้ำๆ อาบน้ำๆ” หลังจากเสร็จภารกิจที่ลากยาวหลายเดือน ไกรได้ทำตาม