สำหรับเจ้าของกระทู้ ปัจจุบันคือ คุณแม่มีเงินเดือนอยู่แล้วโดยรับบำนาญเดือนละ 20,000 บาท เราออกค่าไฟที่บ้าน ค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เนต ค่าหมู่บ้านและให้เงินแม่รายเดือนต่างหาก รวมๆ แล้วก้อประมาณอีก 10,000 บาท ต่อเดือนค่ะ (ปล. ตัวเราเองไม่ได้อยู่เมืองไทยนะคะ เพิ่งย้ายมาอยู่ตปท. และเริ่มทำงานโดยได้รับเงินเดือนเท่าเด็กจบใหม่ที่นี่ ชีวิตยังไม่ค่อยลงตัวค่ะ เพราะค่าครองชีพค่อนข้างสูง เราต้องประหยัดค่ะ เอาข้าวไปกินกลางวันตลอด ไม่อยากซื้อเพราะมันแพงค่ะ)
นอกจากที่ให้รายเดือนแล้ว คุณแม่ก้อมีมาขอพิเศษเรื่อยๆ อีกต่างหากค่ะ ใจจริงเราอยากให้ประมาณ 15,000 บาท รู้ตัวค่ะว่าให้น้อยไป แต่ว่าเห็นมาขอเพิ่มบ่อยๆ เลยต้องกั๊กไว้บ้าง เก็บไว้เผื่อท่านใช้ยามฉุกเฉิน เช่นหาหมอ หรือมีเรื่องจำเป็นที่บ้าน เพราะท่านเก็บเงินไม่เป็นเลย แต่ปัญหาคือ........
คุณแม่อยู่บ้านไม่มีอะไรทำค่ะ เลยไปเปิดร้านขายของกิ๊ฟช็อบ เปิดมาสิบกว่าปีแล้ว ขาดทุนมาตลอดค่ะ ไม่เคยได้กำไรเลย คุณแม่จะมายืมเงินเราไปโปะที่ร้านตลอด (แต่ไม่เคยมีมาคืนนะคะ เราก้อไม่เคยทวงค่ะ) ร้านที่เช่าอยู่ก้อเพิ่มค่าเช่าขึ้นเรื่อยๆ แค่บูธเล็กๆ ยืนได้คนเดียว ค่าเช่าเกือบสามหมื่นต่อเดือน แถมมีเก็บค่ามัดจำเพิ่มอีกห้าหมื่น ที่ผ่านมาเรารับผิดชอบเกือบหมดค่ะ ช่วงหลังๆ ท่านบอกว่าหมุนเงินไม่ทันค่ะ เลยเบิกเราล่วงหน้าไปเรื่อยๆ ตอนนี้เกือบแสนแล้วค่ะตั้งแต่ต้นปี แล้วท่านก้อบอกว่าเงินไม่พอใช้ บอกตรงๆ ค่ะ เรารู้สึกว่ามันเหมือนเอาเงินไปโยนทิ้งเล่นค่ะ บางวันขายของไม่ได้เลยค่ะ ลูกจ้างก้ออมเงินไปห้าหมื่นแล้ว และไม่คิดจะใช้คืน แม่ต้องนั่งแทกซี่ไปร้าน ไปกลับวันละหกร้อยบาท เราพยายามขอร้องให้เลิกร้านหลายครั้งแล้ว ทุกคนที่บ้านทั้งพ่อทั้งป้าบอกให้อยู่บ้านเฉยๆ แต่ท่านไม่ยอม (ทั้งพ่อและป้าก้อให้ตังแม่ไปโปะร้านด้วยค่ะ) แม่บอกว่าความสุขคือการได้ซื้อของมาขายค่ะ และไม่ยอมรับว่าร้านขาดทุน (ทั้งที่เงินไม่เคยพอใช้) ท่านอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้ค่ะ -__-" คุณแม่เป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เลยเป็นเหตุผลนึงที่เราตามใจมาตลอด ไม่อยากให้เค้าไม่มีความสุข แต่ช่วงหลังๆ เริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ เพราะร้านขายของไม่ได้เลย เราบอกให้ย้ายร้านมาเปิดใกล้บ้านจะได้ไม่ต้องเปลืองค่าเดินทาง ท่านก้อไม่เอาค่ะ บอกว่าอายเพื่อนบ้าน ทำเลไม่ดี ลูกจ้างไม่อยากตามมา
บอกตรงๆ เครียดมากค่ะ คืออยากให้ในเรื่องที่จำเป็นและเสียดายที่เอาไปจ่ายอะไรแบบนี้ อยากเก็บเงินพาที่บ้านไปเที่ยว มีเวลาครอบครัวค่ะ ไม่ใช่เอาไปจ่ายค่าร้าน เราควรให้เงินแม่ยังไงดีคะที่จะไม่บานปลาย หาทางออกไม่ได้เลย นอนไม่หลับมาสองวันแล้ว
ไม่อยากเป็นคนอกตัญญูค่ะ บางทีบ่นๆ แม่ว่าสงสารเราบ้าง เรายังรู้สึกผิดอยู่เลยค่ะ
แม่ทำธุรกิจขาดทุนมากว่า 10 ปี แต่ไม่ยอมเลิก ควรให้เงินแม่ยังไงดีคะ
นอกจากที่ให้รายเดือนแล้ว คุณแม่ก้อมีมาขอพิเศษเรื่อยๆ อีกต่างหากค่ะ ใจจริงเราอยากให้ประมาณ 15,000 บาท รู้ตัวค่ะว่าให้น้อยไป แต่ว่าเห็นมาขอเพิ่มบ่อยๆ เลยต้องกั๊กไว้บ้าง เก็บไว้เผื่อท่านใช้ยามฉุกเฉิน เช่นหาหมอ หรือมีเรื่องจำเป็นที่บ้าน เพราะท่านเก็บเงินไม่เป็นเลย แต่ปัญหาคือ........
คุณแม่อยู่บ้านไม่มีอะไรทำค่ะ เลยไปเปิดร้านขายของกิ๊ฟช็อบ เปิดมาสิบกว่าปีแล้ว ขาดทุนมาตลอดค่ะ ไม่เคยได้กำไรเลย คุณแม่จะมายืมเงินเราไปโปะที่ร้านตลอด (แต่ไม่เคยมีมาคืนนะคะ เราก้อไม่เคยทวงค่ะ) ร้านที่เช่าอยู่ก้อเพิ่มค่าเช่าขึ้นเรื่อยๆ แค่บูธเล็กๆ ยืนได้คนเดียว ค่าเช่าเกือบสามหมื่นต่อเดือน แถมมีเก็บค่ามัดจำเพิ่มอีกห้าหมื่น ที่ผ่านมาเรารับผิดชอบเกือบหมดค่ะ ช่วงหลังๆ ท่านบอกว่าหมุนเงินไม่ทันค่ะ เลยเบิกเราล่วงหน้าไปเรื่อยๆ ตอนนี้เกือบแสนแล้วค่ะตั้งแต่ต้นปี แล้วท่านก้อบอกว่าเงินไม่พอใช้ บอกตรงๆ ค่ะ เรารู้สึกว่ามันเหมือนเอาเงินไปโยนทิ้งเล่นค่ะ บางวันขายของไม่ได้เลยค่ะ ลูกจ้างก้ออมเงินไปห้าหมื่นแล้ว และไม่คิดจะใช้คืน แม่ต้องนั่งแทกซี่ไปร้าน ไปกลับวันละหกร้อยบาท เราพยายามขอร้องให้เลิกร้านหลายครั้งแล้ว ทุกคนที่บ้านทั้งพ่อทั้งป้าบอกให้อยู่บ้านเฉยๆ แต่ท่านไม่ยอม (ทั้งพ่อและป้าก้อให้ตังแม่ไปโปะร้านด้วยค่ะ) แม่บอกว่าความสุขคือการได้ซื้อของมาขายค่ะ และไม่ยอมรับว่าร้านขาดทุน (ทั้งที่เงินไม่เคยพอใช้) ท่านอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้ค่ะ -__-" คุณแม่เป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เลยเป็นเหตุผลนึงที่เราตามใจมาตลอด ไม่อยากให้เค้าไม่มีความสุข แต่ช่วงหลังๆ เริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ เพราะร้านขายของไม่ได้เลย เราบอกให้ย้ายร้านมาเปิดใกล้บ้านจะได้ไม่ต้องเปลืองค่าเดินทาง ท่านก้อไม่เอาค่ะ บอกว่าอายเพื่อนบ้าน ทำเลไม่ดี ลูกจ้างไม่อยากตามมา
บอกตรงๆ เครียดมากค่ะ คืออยากให้ในเรื่องที่จำเป็นและเสียดายที่เอาไปจ่ายอะไรแบบนี้ อยากเก็บเงินพาที่บ้านไปเที่ยว มีเวลาครอบครัวค่ะ ไม่ใช่เอาไปจ่ายค่าร้าน เราควรให้เงินแม่ยังไงดีคะที่จะไม่บานปลาย หาทางออกไม่ได้เลย นอนไม่หลับมาสองวันแล้ว