เป็นเรื่องที่รบกวนใจมาเนืองๆ. เพราะมีคนกำลังจะตายก็เห็นคนๆนั้นเดินผ่านไปทั้งๆที่เขากำลังนอนป่วยอยู่ 3 วันถัดมาเขาก็ตาย
ไปซ้อมดนตรีก็เห็นหญิงสวมชุดขาวเดินขึ้นบ้านซะงั้นทั้งๆที่บนบ้านไม่มีคน
ไปทำงานก็นเห็นชาายวัยรุ่นเดินอยู่บนอาคารทั้งๆที่ผมลงมาเป็นคนสุดท้าย
ข้อสำคัญผมสามารถทำนายดวงชะตาแบบหยาบๆได้ทั้งที่ไม่ได้เรียน. แต่มาติดที่ผมมักจะเจอผี. เห็นอยู่คนเดียวทั้งๆที่เล่นกีฬาอยู่หลายคน. ก็เห็นเขามายืนอยู่ข้างสนามรู้ว่าเขาร้องแต่ไม่รู้ว่าคำว่าอะไร. จนผมต้องเอ่ยปากว่า. ผมรู้ว่ามีอยู่จริง แต่ผมไม่สามารถสื่อสารได้ขนาดนั้น. หากต้องการสิ่งใด. ให้ไปเข้าฝันคนที่เขาสามารถสื่อสารได้เพราะผม. สื่อสารไม่ได้จริงๆ
ในคืนนั้น. คนที่อยู่หน้าโรงเรียนฝันว่าเขาเดินเข้ามาในโรงเรียนแต่เขาก้าวขาไม่ออก. จึงมองมาที่ขาก็เห็นผู้หญิงสูงวัยใส่ชุดขาวครีมดึงขาของเขาเอาไว้. เขาบอกว่าเขาเป็นครูอยู่โรงเรียนนี้. เขาบอกชื่อและบอกว่าเขาประสบอุบัติเหตุ. เขาเห็นครูพี่เลี้ยงเด็กพิการซื้อน้ำเต้าหู้มาให้นักเรียนกินในทุกๆเช้า. เขาครูที่เข้าฝันเขาอยากจะกินมาก แต่ไม่มีใครเรียกกินเลย. แล้วผู้หญิงที่ถูกเข้าฝันจึงได้มาพูดคุยกับครูใน. โรงเรียนตอนเช้า. ปรากฏว่าครูคนนี้นมีอยู่จริงแต่เสียชีวิตไปแล้ว 30 ปี. ครูพี่เลี้ยงเด็กพิการจึงซื้อน้ำเต้าหู้ปลาท่องโก๋ทั้งทำบุญตักบาตร และนำมาเซ่นไหว้ในโรงเรียนในวันถัดมา หลังจากนั้น ผมก็ไม่เห็นอีกเลย
ล่าสุดผมได้เปลี่ยนสนาม. คือเล่นที่สนามกีฬากลางอำเภอซึ่งสร้างใหม่พวกผมเล่นกันดีๆ กำลังสนุก ก็เห็นมีชายอ้วนท้องกลมป่องยืนแอบดูเหมือนไม่อยากให้รู้ว่าแอบดูอยู่ประตูทางทิศเหนือ เขาสวมเสื้อแดง โผล่หน้ามาครึ่งหนึง ผมเองก็คิดว่าน่าจะเป็นผี ผมจึงวิ่งไปทิศตะวะนออกเพื่อจะดูให้แน่ใจเพราะถ้าเป็นคนผมต้องเห็นหลังเขาตอนที่เขาหลบเป็นแน่. แต่ก็ไร้ร่องรอย
การเห็นผีของผม. ผีไม่ได้น่ากลัวเหมือนในหนัง. เขาเหมือนคนปกติ. อาจดูเชยๆไปเสียด้วยซ้ำ. ถ้าชุดขาวก็ไม่เน้นสวยงามแต่รู้ว่ามิดชิด. เป็นลักษณะของคนใช้ชีวิตประจำวัน. หากเล่าทุกเหตุการณ์มันเยอะเกินไป
ผมจึงสอบถามมายังผู้รู้ว่า. ผมมีความผิดปกติอะไร ทำไมถึงเห็นผี. มันเป็นเรื่องดีหรือเรื่องแย่. ขอความกรุณาตอบผมหน่อยครับ ตอนนี้ผมอายุ 38 แล้ว แต่ก็ไม่ใช่เห็นทุกวันทุกที่นะครับ
เกิดเป็นคนเห็นผีดีใหม
ไปซ้อมดนตรีก็เห็นหญิงสวมชุดขาวเดินขึ้นบ้านซะงั้นทั้งๆที่บนบ้านไม่มีคน
ไปทำงานก็นเห็นชาายวัยรุ่นเดินอยู่บนอาคารทั้งๆที่ผมลงมาเป็นคนสุดท้าย
ข้อสำคัญผมสามารถทำนายดวงชะตาแบบหยาบๆได้ทั้งที่ไม่ได้เรียน. แต่มาติดที่ผมมักจะเจอผี. เห็นอยู่คนเดียวทั้งๆที่เล่นกีฬาอยู่หลายคน. ก็เห็นเขามายืนอยู่ข้างสนามรู้ว่าเขาร้องแต่ไม่รู้ว่าคำว่าอะไร. จนผมต้องเอ่ยปากว่า. ผมรู้ว่ามีอยู่จริง แต่ผมไม่สามารถสื่อสารได้ขนาดนั้น. หากต้องการสิ่งใด. ให้ไปเข้าฝันคนที่เขาสามารถสื่อสารได้เพราะผม. สื่อสารไม่ได้จริงๆ
ในคืนนั้น. คนที่อยู่หน้าโรงเรียนฝันว่าเขาเดินเข้ามาในโรงเรียนแต่เขาก้าวขาไม่ออก. จึงมองมาที่ขาก็เห็นผู้หญิงสูงวัยใส่ชุดขาวครีมดึงขาของเขาเอาไว้. เขาบอกว่าเขาเป็นครูอยู่โรงเรียนนี้. เขาบอกชื่อและบอกว่าเขาประสบอุบัติเหตุ. เขาเห็นครูพี่เลี้ยงเด็กพิการซื้อน้ำเต้าหู้มาให้นักเรียนกินในทุกๆเช้า. เขาครูที่เข้าฝันเขาอยากจะกินมาก แต่ไม่มีใครเรียกกินเลย. แล้วผู้หญิงที่ถูกเข้าฝันจึงได้มาพูดคุยกับครูใน. โรงเรียนตอนเช้า. ปรากฏว่าครูคนนี้นมีอยู่จริงแต่เสียชีวิตไปแล้ว 30 ปี. ครูพี่เลี้ยงเด็กพิการจึงซื้อน้ำเต้าหู้ปลาท่องโก๋ทั้งทำบุญตักบาตร และนำมาเซ่นไหว้ในโรงเรียนในวันถัดมา หลังจากนั้น ผมก็ไม่เห็นอีกเลย
ล่าสุดผมได้เปลี่ยนสนาม. คือเล่นที่สนามกีฬากลางอำเภอซึ่งสร้างใหม่พวกผมเล่นกันดีๆ กำลังสนุก ก็เห็นมีชายอ้วนท้องกลมป่องยืนแอบดูเหมือนไม่อยากให้รู้ว่าแอบดูอยู่ประตูทางทิศเหนือ เขาสวมเสื้อแดง โผล่หน้ามาครึ่งหนึง ผมเองก็คิดว่าน่าจะเป็นผี ผมจึงวิ่งไปทิศตะวะนออกเพื่อจะดูให้แน่ใจเพราะถ้าเป็นคนผมต้องเห็นหลังเขาตอนที่เขาหลบเป็นแน่. แต่ก็ไร้ร่องรอย
การเห็นผีของผม. ผีไม่ได้น่ากลัวเหมือนในหนัง. เขาเหมือนคนปกติ. อาจดูเชยๆไปเสียด้วยซ้ำ. ถ้าชุดขาวก็ไม่เน้นสวยงามแต่รู้ว่ามิดชิด. เป็นลักษณะของคนใช้ชีวิตประจำวัน. หากเล่าทุกเหตุการณ์มันเยอะเกินไป
ผมจึงสอบถามมายังผู้รู้ว่า. ผมมีความผิดปกติอะไร ทำไมถึงเห็นผี. มันเป็นเรื่องดีหรือเรื่องแย่. ขอความกรุณาตอบผมหน่อยครับ ตอนนี้ผมอายุ 38 แล้ว แต่ก็ไม่ใช่เห็นทุกวันทุกที่นะครับ