กระทู้ผีฟรีเวอร์หรอได้ผมเอาบ้าง ( เรื่องจริงแน่นอนอาจเว่อไปบ้างขนาดผมเองคนเองยังไม่อยากเชื่อ)
เรื่องเกิดเมื่อประมาณ 3-4ปีที่แล้ว ขณะกลุ่มนักกีฬาผมได้เดินทางไปแข่งกีฬาระดับชาติที่จังหวัดจันทบุรี (ระดับชาติจริงๆไม่มีชาติอื่นเลยมีแต่ชาติไทย) พวกผมเดินทางกันไปทั้งหมด 9 คน ประกอบด้วย โค้ช 1 คน พี่เลี้ยง 1 คน นักกีฬา 7 คน นักกีฬาหญิง 3 คน ผู้ชาย 4 คน เราเจอเหตุการณ์ที่ตั้งแปลกและสยองขวัญทั้งหมด 4 คืนติด เอาละครับเข้าเรื่องเลย
- เรื่องแปลกเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มแรกเดินทาง
ก่อนเดินทางผมกับพี่เลี้ยงซึ่งเป็นคนมีเซ้นรับรุ้เรื่องพวกนี้พอสมควรรู้สึกตะหงิดใจรู้สึกว่าการเดินทางรอบนี้มีอะไรแปลกๆและไม่อยากเดินทางไป แต่บวกด้วยการซ้อมเป็นอย่างหนักต่อเนื่อง 4 เดือนติดเลยคิดว่ามันหน้าจะเกิดมาจากการขี้เกียจมากกว่า
- วันแรกที่เดินทางไปถึง ทางเจ้าภาพจัดที่พักให้พักในโรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง (อันนี้ไม่พอใจมากไม่ใช่เพราะความลำบากหรือสกปกแต่เนื่องด้วยห่างจากสนามแข่งขันประมาณ 10 กิโลเมตร) พอเราไปถึงเราทุกคนก็ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาทันทีเนื่องจากได้เวลาพอดีหลังจากนั้นก็เข้าพักผ่อนตามอัถยาศัยตอนเย็นมีวิ่งคลายกล้ามเนื้อบ้างเนื่องจากพรุ่งนี้เริ่มแข่งวันแรกจึงไม่มีโปรแกรมซ้อมแบบหนักหน่วงแต่อย่างใด 22.30 โดยประมาณพวกผมทุกคนเริ่มเข้านอนแต่ผมกับเพื่อนอีกคนดันหิวเนื่องจากที่พักเราห่างใกล้จากตัวเมืองมากและค่อนข้างกันดานผมกับเพื่อนเลยเดินออกไปหน้าโรงเรียนโชคดีที่มีร้านของชำเปิดอยู่ เจ้เจ้าของร้านก็ถามพวกผมว่า
เจ้ : เป็นนักกีฬาหรอ พักที่ไหนโรงเรียนนี้หรอ
ผม : ครับ พักที่นี้แหละครับ แต่ดูๆกันอยู่ว่าพรุ่งนี้จะย้ายเพราะใกล้สนามแข่งเกินครับ
เจ้ : อยู่กันดีๆนะ รีบเข้าห้องพักได้แล้ว พี่เอาใจช่วยให้เรานอนสบายละกันนะคืนนี้
ผม : หันไปมองหน้าเพื่อน ละก็ตอบเจ้ว่า ครับผม
ต้องบอกว่าโรงเรียนกว้างมากกว้างจริงๆอยู่ติดเขา มีอาคารเรียน 3 หลัง แต่สภาพแย่มากแย่ขนาดที่ว่าพวกผมคิดว่าคงไม่มีคนเรียนแน่ๆ
ระหว่างเดินกลับห้องผมก็สอดส่องสายตาด้วยความเผือกว่ามีอะไรอยู่ตรงไหนบ้างอย่างที่บอกไปโรงเรียนมันอยู่ติดเขาติดป่าผมมองไปตรงตีนเขาเห็นคนวิ่งเข้าไปในป่าขณะที่กำลังจะอ้าปากบอกเพื่อนเพื่อนผมก็พูดว่ารีบเดินเหอะบรรยากาศตอนนี้ไม่เหมาะมาเดินกินลมนะไม่หน้าอยู่เลย คืนแรกนอนกันปกติครับแต่มีรุ่นน้องคนนึงที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายตัวผุดลุกผุดนั้งทั้งคืน
- ผ่านไปสามคืน นักกีฬา 3 จาก 7 คนเข้ารอบชิง จุดพีคมันเริ่มตรงนี้
ช่วงเย็นทีมผมหมดตารางแข่งขันแล้วเลยเดินทางกลับที่พักก่อน พรุ่งนี้วันพัก ( แข่งสามพักหนึ่งชิงหนึ่ง)
พวกผมเลยมีความคิดว่างั้นไปเที่ยวเหอะ ไม่อยากอยู่ห้อง ไปน้ำตกดีกว่า น้ำตกเนี่ยที่พวกผมไปกันเขาเปิดให้เล่น 7 ชั้น แต่ด้วยความห้าวไงนักกีฬาชาย 4 คนบวกพี่เลี้ยง หนีขึ้นไปยันยอด แต่ละหว่างทางก็มีป้ายบอกทางตลอดนะมีทั้งบอกชั้นบอกทางขึ้นแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงห้ามขึ้น พอขึ้นไปถึงก็บอกแล้วครับด้วยความห้าวแก้ผ้าเล่นน้ำกันส่งเสียงดังโวยวายเล่นเสร็จก็พากันลงมากลับที่พัก ประมาณหัวค่ำผมก็นำทีมนักกีฬาออกไปซื้อขนมกันตอนเดินไปมันก็ปกติครับแต่ขากลับนี้สิ นักกีฬาหญิงสองคนเหมือนจะอัดอั้นปัญหาคาใจกันมานานเปิดศึกฉะวาจากันกลางทางเลยปัญหาบานปลายร้องไห้ใหญ่โตผมเลยให้เพื่อนวิ่งไปตามโค้ชมาเคลีย โค้ชก็เลยเรียกอบรมกันชุดใหญ่หนึ่งในนักกีฬาสองคนที่ทะเลาะกันก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจด้วยที่โดนโค้ชดุ ร้องไห้ใหญ่ปลอบยังไงก็ไม่หยุดห้ามยังไงก็ไม่หยุดร้อง ร้องกันจนทึกคนกลัวสักพักโค้ชก็ตะโกนชื่อผมขึ้น " พาเพื่อนเข้าห้องไปให้หมดแล้วเอ็งกับเอ (ชื่อสมมุติของพี่เลี้ยง) ลงมาหาครูด่วนเลย ผมก็เลยรีบวิ่งพาเพื่อนไปเข้าห้องแล้ววิ่งกลับมาหาโค้ชพร้อมพี่เลี้ยง ในตอนนั้นมี ผมโค้ช พี่เลี้ยง แล้วก็เพื่อนที่นั้งร้องไห้ โค้ชบอกว่าไม่น่าจะใช่เพื่อนผมแล้วแหละมันโดนผีเข้าแน่ๆใจผมก็เห้ยใช่หรอมันคงเสียใจแหละไม่ใช่หรอก แต่ทันทีที่โค้ชผมเริ่มสวดมนต์เพื่อนผมคนนั้นก็หันมามองตาขวางหยุดร้องไห้แต่เปลี่ยนเป็นขำ ขำแบบบ้าคลั่งอะ เออ สวดไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ไว้มาต่อนะครับกลัว ตีสี่แล้ว นอนคนเดียว
เรื่องผีผมก็มี!! แต่เรื่องนี้มีผีเข้า
เรื่องเกิดเมื่อประมาณ 3-4ปีที่แล้ว ขณะกลุ่มนักกีฬาผมได้เดินทางไปแข่งกีฬาระดับชาติที่จังหวัดจันทบุรี (ระดับชาติจริงๆไม่มีชาติอื่นเลยมีแต่ชาติไทย) พวกผมเดินทางกันไปทั้งหมด 9 คน ประกอบด้วย โค้ช 1 คน พี่เลี้ยง 1 คน นักกีฬา 7 คน นักกีฬาหญิง 3 คน ผู้ชาย 4 คน เราเจอเหตุการณ์ที่ตั้งแปลกและสยองขวัญทั้งหมด 4 คืนติด เอาละครับเข้าเรื่องเลย
- เรื่องแปลกเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มแรกเดินทาง
ก่อนเดินทางผมกับพี่เลี้ยงซึ่งเป็นคนมีเซ้นรับรุ้เรื่องพวกนี้พอสมควรรู้สึกตะหงิดใจรู้สึกว่าการเดินทางรอบนี้มีอะไรแปลกๆและไม่อยากเดินทางไป แต่บวกด้วยการซ้อมเป็นอย่างหนักต่อเนื่อง 4 เดือนติดเลยคิดว่ามันหน้าจะเกิดมาจากการขี้เกียจมากกว่า
- วันแรกที่เดินทางไปถึง ทางเจ้าภาพจัดที่พักให้พักในโรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง (อันนี้ไม่พอใจมากไม่ใช่เพราะความลำบากหรือสกปกแต่เนื่องด้วยห่างจากสนามแข่งขันประมาณ 10 กิโลเมตร) พอเราไปถึงเราทุกคนก็ประกอบพิธีกรรมทางศาสนาทันทีเนื่องจากได้เวลาพอดีหลังจากนั้นก็เข้าพักผ่อนตามอัถยาศัยตอนเย็นมีวิ่งคลายกล้ามเนื้อบ้างเนื่องจากพรุ่งนี้เริ่มแข่งวันแรกจึงไม่มีโปรแกรมซ้อมแบบหนักหน่วงแต่อย่างใด 22.30 โดยประมาณพวกผมทุกคนเริ่มเข้านอนแต่ผมกับเพื่อนอีกคนดันหิวเนื่องจากที่พักเราห่างใกล้จากตัวเมืองมากและค่อนข้างกันดานผมกับเพื่อนเลยเดินออกไปหน้าโรงเรียนโชคดีที่มีร้านของชำเปิดอยู่ เจ้เจ้าของร้านก็ถามพวกผมว่า
เจ้ : เป็นนักกีฬาหรอ พักที่ไหนโรงเรียนนี้หรอ
ผม : ครับ พักที่นี้แหละครับ แต่ดูๆกันอยู่ว่าพรุ่งนี้จะย้ายเพราะใกล้สนามแข่งเกินครับ
เจ้ : อยู่กันดีๆนะ รีบเข้าห้องพักได้แล้ว พี่เอาใจช่วยให้เรานอนสบายละกันนะคืนนี้
ผม : หันไปมองหน้าเพื่อน ละก็ตอบเจ้ว่า ครับผม
ต้องบอกว่าโรงเรียนกว้างมากกว้างจริงๆอยู่ติดเขา มีอาคารเรียน 3 หลัง แต่สภาพแย่มากแย่ขนาดที่ว่าพวกผมคิดว่าคงไม่มีคนเรียนแน่ๆ
ระหว่างเดินกลับห้องผมก็สอดส่องสายตาด้วยความเผือกว่ามีอะไรอยู่ตรงไหนบ้างอย่างที่บอกไปโรงเรียนมันอยู่ติดเขาติดป่าผมมองไปตรงตีนเขาเห็นคนวิ่งเข้าไปในป่าขณะที่กำลังจะอ้าปากบอกเพื่อนเพื่อนผมก็พูดว่ารีบเดินเหอะบรรยากาศตอนนี้ไม่เหมาะมาเดินกินลมนะไม่หน้าอยู่เลย คืนแรกนอนกันปกติครับแต่มีรุ่นน้องคนนึงที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยสบายตัวผุดลุกผุดนั้งทั้งคืน
- ผ่านไปสามคืน นักกีฬา 3 จาก 7 คนเข้ารอบชิง จุดพีคมันเริ่มตรงนี้
ช่วงเย็นทีมผมหมดตารางแข่งขันแล้วเลยเดินทางกลับที่พักก่อน พรุ่งนี้วันพัก ( แข่งสามพักหนึ่งชิงหนึ่ง)
พวกผมเลยมีความคิดว่างั้นไปเที่ยวเหอะ ไม่อยากอยู่ห้อง ไปน้ำตกดีกว่า น้ำตกเนี่ยที่พวกผมไปกันเขาเปิดให้เล่น 7 ชั้น แต่ด้วยความห้าวไงนักกีฬาชาย 4 คนบวกพี่เลี้ยง หนีขึ้นไปยันยอด แต่ละหว่างทางก็มีป้ายบอกทางตลอดนะมีทั้งบอกชั้นบอกทางขึ้นแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงห้ามขึ้น พอขึ้นไปถึงก็บอกแล้วครับด้วยความห้าวแก้ผ้าเล่นน้ำกันส่งเสียงดังโวยวายเล่นเสร็จก็พากันลงมากลับที่พัก ประมาณหัวค่ำผมก็นำทีมนักกีฬาออกไปซื้อขนมกันตอนเดินไปมันก็ปกติครับแต่ขากลับนี้สิ นักกีฬาหญิงสองคนเหมือนจะอัดอั้นปัญหาคาใจกันมานานเปิดศึกฉะวาจากันกลางทางเลยปัญหาบานปลายร้องไห้ใหญ่โตผมเลยให้เพื่อนวิ่งไปตามโค้ชมาเคลีย โค้ชก็เลยเรียกอบรมกันชุดใหญ่หนึ่งในนักกีฬาสองคนที่ทะเลาะกันก็ร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจด้วยที่โดนโค้ชดุ ร้องไห้ใหญ่ปลอบยังไงก็ไม่หยุดห้ามยังไงก็ไม่หยุดร้อง ร้องกันจนทึกคนกลัวสักพักโค้ชก็ตะโกนชื่อผมขึ้น " พาเพื่อนเข้าห้องไปให้หมดแล้วเอ็งกับเอ (ชื่อสมมุติของพี่เลี้ยง) ลงมาหาครูด่วนเลย ผมก็เลยรีบวิ่งพาเพื่อนไปเข้าห้องแล้ววิ่งกลับมาหาโค้ชพร้อมพี่เลี้ยง ในตอนนั้นมี ผมโค้ช พี่เลี้ยง แล้วก็เพื่อนที่นั้งร้องไห้ โค้ชบอกว่าไม่น่าจะใช่เพื่อนผมแล้วแหละมันโดนผีเข้าแน่ๆใจผมก็เห้ยใช่หรอมันคงเสียใจแหละไม่ใช่หรอก แต่ทันทีที่โค้ชผมเริ่มสวดมนต์เพื่อนผมคนนั้นก็หันมามองตาขวางหยุดร้องไห้แต่เปลี่ยนเป็นขำ ขำแบบบ้าคลั่งอะ เออ สวดไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ไว้มาต่อนะครับกลัว ตีสี่แล้ว นอนคนเดียว