เราทำงานมาตั้งแต่เด็กๆ เรียนน้อยเพราะไม่มีเงิน จึงไม่มีทางเลือกในการทำงานมากนัก มีแต่ใบประกาศ ที่จบจากการเรียนผู้ช่วยพยาบาล เป็นใบเบิกทางในการทำงาน เรียนจบก้ทำงานเลย ตอนนี้อายุงานก็ ราวๆจะ 10ปีได้ ตลอดระยะเวลา 10ปีนี้ เจอเพื่อนๆพี่ๆ และหัวหน้า ช้ำๆกันวนเวียนอยู่อย่างนี้ตลอด คนเรารู้จักกันนานๆก้เริ่มรู้นิสัย กันว่าคนนี้เป็นยังไง คนนั้นเป็นยังไง ที่ทำงานของเราเป็นองค์กรใหญ่ ส่วนมากการทำงานจะเป็นผู้หญิงทั้งหมด ก็ผู้หญิงๆอยู่ด้วยกันนานๆ ก้ไม่มีเรื่องไรมาก ก้แค่อวดแฟน แข่งกันชื้อของแบรนด์ และที่สำคัญขาดไม่ได้คือ การนินทา (หากกระทบใครก้ขอโทษนะคะ แค่อยากจะระบายความในใจที่แสนจะอึดอัด) คนไหนลุก โดนแน่ๆ อิอิ การนินทาของคนที่ไม่ชอบเรา มักจะถูกส่งต่อไปยังคนหูเบาและเชื่อคนง่ายมองแค่เปลือกนอกของเรา ทั้งๆที่คนหูเบายังไม่ได้มารู้จักเราด้วยตัวเขาเอง เขาก้เชื่อไปแล้วว่าเราเป็นคนไม่ดี
เอาละคะ จะเข้าเนื้อหาละ (น้ำๆมาตั้งนาน) เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นคนพูดตรงๆรัก เกลียด ดี ไม่ดี เราก้บอกตรงๆและเป็นคนขี้เล่น ด้วยบุคลิคห้าวๆแต่สังคมการทำงาน หน.เล็กก้จะบอกเราเสมอว่า เราพูดแรงพูดไม่เพราะ โอเคพอเราโดนเตือนมา เราก้ปรับปรุงตัวนะ ไม่พูดเล่นกับใครนะ พูดแต่เรื่องงาน และใช้คำพูดที่ช๊อฟลง อ่า...แต่ก้มีกลุ่มโลกสวยอีกกลุ่มหนึ่ง พูดกันอีก ว่าเราเปลี่ยนไป อึดอัด กับการทำงานโดนเตือนอีก อ่าว...เป็นเพื่อนๆควรทำไงคะ??? จนตอนนี้งง กับบุคลิคที่ตัวเองต้องทำ ทำตัวไม่ถูก แต่มีเรื่องที่เสียใจที่สุด คือน้องใหม่เข้างานมาโลกสวย แอ๊บใส บอกการทำงานแบบนี้ไม่ถูก (เขาร้องไห้ ฟ้องหัวหน้าใหญ่อีกที บอกว่าเราไม่โอเค หัวหน้าเล็กมาเตือนเราอีก ว่าพูดไม่ดี ทั้งที่ไม่ถามเราสักคำว่าเรื่องมันเป็นยังไง แต่หน.เล็กโทรไปถามน้องใหม่ใสแอ๊บ ว่าเรื่องมันเป็นยังไง เพื่อนๆคิดดูดิว่าเรื่องของเราไปไกลถึงขนาดนั้นเลย )คนพูดก่อนมักได้เปรียบเสมอ???เพื่อนๆคิดดูนะว่าหน.รู้จักเรามานานก่อนที่จะรู้จักน้องใหม่ใสแอ๊บ ชะด้วยช้ำ แต่เขากลับเชื่อว่า เราก้เป็นคนไม่ดีเหมือนเดิม เหนื่อยจัง ควรทำไงดี ทุกวันนี้ก้ได้แต่ก่มหน้ารับกรรม ทำงานให้ดีที่สุด เพื่อเงิน แต่อนาคตการก้าวหน้าไม่มีแน่นอน ทำงานดีไม่เคยมีแม้แต่คำชม แต่พอทำพลาดด่าจังเลย เลือกที่รักมักที่ชัง นี่แหละที่มาของคำว่า หัวหน้าลำเอียงของเรา ...ขอบคุณที่มีคนอ่านจนจบ...
การทำงานที่แย่ กับหัวหน้าห่วย สุดแสนจะลำเอียง
เอาละคะ จะเข้าเนื้อหาละ (น้ำๆมาตั้งนาน) เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นคนพูดตรงๆรัก เกลียด ดี ไม่ดี เราก้บอกตรงๆและเป็นคนขี้เล่น ด้วยบุคลิคห้าวๆแต่สังคมการทำงาน หน.เล็กก้จะบอกเราเสมอว่า เราพูดแรงพูดไม่เพราะ โอเคพอเราโดนเตือนมา เราก้ปรับปรุงตัวนะ ไม่พูดเล่นกับใครนะ พูดแต่เรื่องงาน และใช้คำพูดที่ช๊อฟลง อ่า...แต่ก้มีกลุ่มโลกสวยอีกกลุ่มหนึ่ง พูดกันอีก ว่าเราเปลี่ยนไป อึดอัด กับการทำงานโดนเตือนอีก อ่าว...เป็นเพื่อนๆควรทำไงคะ??? จนตอนนี้งง กับบุคลิคที่ตัวเองต้องทำ ทำตัวไม่ถูก แต่มีเรื่องที่เสียใจที่สุด คือน้องใหม่เข้างานมาโลกสวย แอ๊บใส บอกการทำงานแบบนี้ไม่ถูก (เขาร้องไห้ ฟ้องหัวหน้าใหญ่อีกที บอกว่าเราไม่โอเค หัวหน้าเล็กมาเตือนเราอีก ว่าพูดไม่ดี ทั้งที่ไม่ถามเราสักคำว่าเรื่องมันเป็นยังไง แต่หน.เล็กโทรไปถามน้องใหม่ใสแอ๊บ ว่าเรื่องมันเป็นยังไง เพื่อนๆคิดดูดิว่าเรื่องของเราไปไกลถึงขนาดนั้นเลย )คนพูดก่อนมักได้เปรียบเสมอ???เพื่อนๆคิดดูนะว่าหน.รู้จักเรามานานก่อนที่จะรู้จักน้องใหม่ใสแอ๊บ ชะด้วยช้ำ แต่เขากลับเชื่อว่า เราก้เป็นคนไม่ดีเหมือนเดิม เหนื่อยจัง ควรทำไงดี ทุกวันนี้ก้ได้แต่ก่มหน้ารับกรรม ทำงานให้ดีที่สุด เพื่อเงิน แต่อนาคตการก้าวหน้าไม่มีแน่นอน ทำงานดีไม่เคยมีแม้แต่คำชม แต่พอทำพลาดด่าจังเลย เลือกที่รักมักที่ชัง นี่แหละที่มาของคำว่า หัวหน้าลำเอียงของเรา ...ขอบคุณที่มีคนอ่านจนจบ...