ออนแอร์ อ่อนแอ

เราพึ่งตัวเองไม่ได้ ทั้งที่อายุมากแล้ว รู้สึกอับจนปัญญามาก หมดไฟ มองไม่เห็นที่พักพิงใจเลย คนในครอบครัวก็เขี่ยทิ้ง เพื่อนก็ไม่เข้าใจ ไม่กล้าคบใครเพราะมีปมที่ใบหน้า ไปทำงาน หรือ เข้าสังคมก็โดนบูลลี่ หมด

https://phys.org/news/2020-07-quantum-physicists-mystery-strange-metals.html @ Strange-metals สิ่งใหม่...ให้ฉงน ยิ่งอ่านยิ่งอับจน...เร่งค้น ยิ่งค้นยิ่งมืดมน...หนสว่าง จุดเริ่มใด! จึงพ้น...ช่วยชี้นะสห

คนหนึ่งคนเดินทางแสนไกลนัก ไม่รู้จักใครเลยทุกแห่งหน สุดแสนเหนื่อยเมื่อยล้าสุดจะทน คิดแล้วปลงค่อยค่อยก้าวทางยาวไกล เดินเดินอยู่หกล้มเซถลา หินข้างหน้าก้อนใหญ่ขวางใครผู้ใด๋ สะดุดหล่มล้มลงข้างพงหญ้าไพร มอ

๐ .................................... นี่นะ เจ้าน้ำตา เจ้าหลั่งมา ทำไม ไม่รู้สึก ไหลลงร่อง สองปราง เป็นทางลึก ไม่สำนึก ในค่า น้ำตาตน เบื้องหลัง ทุกชีวิต เคยพลั้งผิด มากมาย มาหลายหน จากความช้ำ

ทุติยโกกาลิกสูตรที่ ๑๐ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๕ สุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ข้อที่ ๕๙๘ เป็นต้นไป ---------------------------------------------------------------------- สาวัตถี

17. อตฺตา หิ  อตฺตโน นาโถ ตนนั่นแล เป็นที่พึ่งแห่งตน ตนเป็นที่พึ่งแท้.........แห่งตน คนอื่นยากหวังผล......พึ่งได้ กิจน้อยใหญ่ใคร่ทน...บากบั่น เพียรหมั่นฝึกฝนไว้....เพื่อให้มิอับจน ตนคือ

อินทรีย์ห้า พาพ้นบ่วงมารร้าย เป็นหนทาง ก้าวไกลในธรรมะ ศรัทธาแน่ เชื่อมั่นไม่หวั่นละ พึ่งพาพระ เป็นหลักไม่หลงทาง มีวิริยะ เพียรดีไม่มีหยุด ไม่สิ้นสุด ความตั้งใจใฝ่หนทาง มีสติตามรู้ดูทุกย่าง ใจไม่ว่าง

@ สรรเสริญทุก ค่ำเช้า พระทรงฤทธิ์ โปรดพระพร ประสิทธิ์ สุภาพล้ำ เมตตารัก "หลงผิด" มิเหยียบย่ำ ธรรมส่งสุข สร้างค้ำ ทั่วสกล @ แท้ธรรมพึง เลิศด้วย การกระทำ ทุกเข้าค่ำ แห่งหน มิละเว้น ใจจร

@ ลองแล หยาดฝน........ตกพื้นหมองมล........เปื้อนปนกายา ธรณิน ซับ, หนุน.............ใสขุ่น นานา.............แดดแผดเผากล้า........นำพาพ้นดิน @ แปรเปลี่ยนเป็นไอ.........น้ำกลับสวยใส.........ผ่องไสว เมฆิ