ช่วยถอดคำประพันธ์ทีค่ะ ขอร้องนะค่ะ ใครที่พอจะถอดได้ช่วยหน่อยค่ะ เรื่อง อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิงค่ะ อาจยาวหน่อยนะค่ะ ยาวมากกเลยแหละ
ขอบคุนล่วงหน้าค่ะ
เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีเรืองศรี
เห็นสองสุดานารี โศกีกอดบาทไม่คลาดคลาย
พระจุมพิตชิดชมเชยปราง โลมลูบปฤษฎางคนางโฉมฉาย
เช็ดชลนาพลางทางภิปราย เจ้าสายสุดที่รักจงหักใจ
จำเป็นจำร้างห่างห้อง กรรมของเราแล้วจะทำไฉน
พี่นี้มิใคร่จะจากไป แต่จนใจด้วยกิจการณรงค์
๏ เมื่อนั้น สองนางแน่งน้อยนวลหงศ์
ฟังถ้อยค่อยคลายกำสรดทรง โฉมลงทูลฝากน้องรัก
อันสังคามาระตากุมาร ไม่ชำนาญการรบหาญหัก
ทั้งความคิดติดจะเยาว์เบานัก พระทรงศักดิ์จงได้เมตตา
เกลือกจะประมาทในราชกิจ ถ้าพลั้งผิดพระจะลงโทษา
จงโปรดปรานขอประทานชีวา เหมือนเห็นแก่ข้าทั้งสองนี้
๏ เมื่อนั้น พระผู้วงศ์เทวาในราศี
ฟังนางพลางกล่าววาที แก้วพี่อย่าประหวั่นพรั่นใจ
อันองค์พระน้องของเจ้า พี่รักเท่าดวงตาก็ว่าได้
ถึงผิดพลั้งจะสั่งสอนไป จะเอาไว้เป็นเพื่อนชีวี
ว่าพลางทางถอดธำมรงค์ ให้โฉมยงมาหยารัศมี
ทรงเปลื้องซ่าโบ๊ะของภูมี ให้สะการะวาตีกัลยา
แล้ว่าซ่าโบ๊ะกับธำมรงค์ สองอนงค์เอาไว้ดูต่างหน้า
พอระงับดับความโศกา ให้คลายทุกข์ถวิลหาอาวรณ์
๏ เมื่อนั้น นวลนางพี่น้องสองสมร
ได้ธำมรงค์ทรงสะพักภูธร บังอรค่อยคลายวายโศกี
นางมาหยารัศมีนงลักษณ์ จึงถอดปิ่นที่ปักเกศี
นวลนางสะการะวาตี ถอดสะพังมณีออกจากกรรณ
ต่างประณมก้มกราบกับบาทา ทูลถวายภัสดารังสรรค์
แต่พอได้ไปเห็นเป็นสำคัญ ให้ทรงธรรม์ชมพลางต่างพักตรา
๏ เมื่อนั้น พระโฉมยงองค์อสัญแดหวา
เห็นเครื่องทรงของสองสุดา ยิ่งแสนเสน่หาอาลัย
กรกอดประทับไว้กับทรวง เป็นห่วงด้วยความพิสมัย
ชมโฉมโลมเล้าเอาใจ เห็นทรามวัยคล่อยคลายจาบัลย์
จึงตรัสว่าพี่ยาจะลาแล้ว จงผ่องแผ้วผาสุกเกษมสันต์
สั่งนางพลางเสด็จจรจรัล ไปปราสาทแก้วกัลยาณี
๏ ครั้นถึงห้องทองรจนา พระกุมกรจินตะหรามารศรี
ขึ้นบนแท่นรัตน์รูจี พระภูมีสวมสอดกอดประคอง
หยอกเย้าเคล้าดวงบุษบง โฉมยงยึดพระหัตถ์ปัดป้อง
พระจุมพิตชิดเชยปรางทอง นวลละอองค้อนคมนัยนา
รสรักหนักจิตต์พิศวง สองทรงโศกสั่งเสน่หา
พลางภิรมย์สมสนิทนิทรา อยู่บนแท่นไสยาพรายพรรณ
๏ บัดนั้น ดะหมังเสนาคนขยัน
กับสี่พี่เลี้ยงทรงธรรม์ พากันมาจัดโยธา
๏ กะเกณฑ์พลขันธ์บรรจบ สมทบกองทัพหมันหยา
ตั้งเป็นกระบวนเบญจเสนา ทัพหน้าทัพหลังทั้งปวง
จัดทหารหน้าช้างพระที่นั่ง พร้อมพรั่งทวนทองกองหลวง
ปีกซ้ายปีกขวาตามกระทรวง มิให้ล่วงหมู่หมวดตรวจกัน
จัดช้างชะนะงาออกมายืน ผูกปืนสัปประคับเครื่องมั่น
โลดแล่นโจมทัพซับมัน พลายพังดั้งกันแทรกแซง
เกณฑ์ถ้วนกระบวนทัพคชสาร หมอควาญขับขี่เข้มแข็ง
ล้วนใส่เสื่อแดงหมวกแดง ตกแต่งเตรียมไว้ทั้งไพร่นาย
ผูกช้างพระที่นั่งหลังคาทอง เรืองรองพระสูตรรูดสาย
ประสันตาตัวดีขึ้นขี่ท้าย คอยเสด็จพระโฉมฉายจรลี
ช่วยด้วยค้าาาา ถือว่าสงสารลูกช้างตัวน้อยๆ T^T
* กระทู้นี้สามารถใช้งานได้เฉพาะผู้ที่มี Link นี้เท่านั้นค่ะขอบคุนล่วงหน้าค่ะ
เห็นสองสุดานารี โศกีกอดบาทไม่คลาดคลาย
พระจุมพิตชิดชมเชยปราง โลมลูบปฤษฎางคนางโฉมฉาย
เช็ดชลนาพลางทางภิปราย เจ้าสายสุดที่รักจงหักใจ
จำเป็นจำร้างห่างห้อง กรรมของเราแล้วจะทำไฉน
พี่นี้มิใคร่จะจากไป แต่จนใจด้วยกิจการณรงค์
๏ เมื่อนั้น สองนางแน่งน้อยนวลหงศ์
ฟังถ้อยค่อยคลายกำสรดทรง โฉมลงทูลฝากน้องรัก
อันสังคามาระตากุมาร ไม่ชำนาญการรบหาญหัก
ทั้งความคิดติดจะเยาว์เบานัก พระทรงศักดิ์จงได้เมตตา
เกลือกจะประมาทในราชกิจ ถ้าพลั้งผิดพระจะลงโทษา
จงโปรดปรานขอประทานชีวา เหมือนเห็นแก่ข้าทั้งสองนี้
๏ เมื่อนั้น พระผู้วงศ์เทวาในราศี
ฟังนางพลางกล่าววาที แก้วพี่อย่าประหวั่นพรั่นใจ
อันองค์พระน้องของเจ้า พี่รักเท่าดวงตาก็ว่าได้
ถึงผิดพลั้งจะสั่งสอนไป จะเอาไว้เป็นเพื่อนชีวี
ว่าพลางทางถอดธำมรงค์ ให้โฉมยงมาหยารัศมี
ทรงเปลื้องซ่าโบ๊ะของภูมี ให้สะการะวาตีกัลยา
แล้ว่าซ่าโบ๊ะกับธำมรงค์ สองอนงค์เอาไว้ดูต่างหน้า
พอระงับดับความโศกา ให้คลายทุกข์ถวิลหาอาวรณ์
๏ เมื่อนั้น นวลนางพี่น้องสองสมร
ได้ธำมรงค์ทรงสะพักภูธร บังอรค่อยคลายวายโศกี
นางมาหยารัศมีนงลักษณ์ จึงถอดปิ่นที่ปักเกศี
นวลนางสะการะวาตี ถอดสะพังมณีออกจากกรรณ
ต่างประณมก้มกราบกับบาทา ทูลถวายภัสดารังสรรค์
แต่พอได้ไปเห็นเป็นสำคัญ ให้ทรงธรรม์ชมพลางต่างพักตรา
๏ เมื่อนั้น พระโฉมยงองค์อสัญแดหวา
เห็นเครื่องทรงของสองสุดา ยิ่งแสนเสน่หาอาลัย
กรกอดประทับไว้กับทรวง เป็นห่วงด้วยความพิสมัย
ชมโฉมโลมเล้าเอาใจ เห็นทรามวัยคล่อยคลายจาบัลย์
จึงตรัสว่าพี่ยาจะลาแล้ว จงผ่องแผ้วผาสุกเกษมสันต์
สั่งนางพลางเสด็จจรจรัล ไปปราสาทแก้วกัลยาณี
๏ ครั้นถึงห้องทองรจนา พระกุมกรจินตะหรามารศรี
ขึ้นบนแท่นรัตน์รูจี พระภูมีสวมสอดกอดประคอง
หยอกเย้าเคล้าดวงบุษบง โฉมยงยึดพระหัตถ์ปัดป้อง
พระจุมพิตชิดเชยปรางทอง นวลละอองค้อนคมนัยนา
รสรักหนักจิตต์พิศวง สองทรงโศกสั่งเสน่หา
พลางภิรมย์สมสนิทนิทรา อยู่บนแท่นไสยาพรายพรรณ
๏ บัดนั้น ดะหมังเสนาคนขยัน
กับสี่พี่เลี้ยงทรงธรรม์ พากันมาจัดโยธา
๏ กะเกณฑ์พลขันธ์บรรจบ สมทบกองทัพหมันหยา
ตั้งเป็นกระบวนเบญจเสนา ทัพหน้าทัพหลังทั้งปวง
จัดทหารหน้าช้างพระที่นั่ง พร้อมพรั่งทวนทองกองหลวง
ปีกซ้ายปีกขวาตามกระทรวง มิให้ล่วงหมู่หมวดตรวจกัน
จัดช้างชะนะงาออกมายืน ผูกปืนสัปประคับเครื่องมั่น
โลดแล่นโจมทัพซับมัน พลายพังดั้งกันแทรกแซง
เกณฑ์ถ้วนกระบวนทัพคชสาร หมอควาญขับขี่เข้มแข็ง
ล้วนใส่เสื่อแดงหมวกแดง ตกแต่งเตรียมไว้ทั้งไพร่นาย
ผูกช้างพระที่นั่งหลังคาทอง เรืองรองพระสูตรรูดสาย
ประสันตาตัวดีขึ้นขี่ท้าย คอยเสด็จพระโฉมฉายจรลี