ความเบื่อเมื่อไหร่จะหายไป??

ชีวิตคนเรา พอโตขึ้นมา มันจะว่างเปล่าได้มากขนาดนี้เลยหรอ ผมเป็นคนเรียนต่างประเทศ แล้วที่ผมอยู่ไม่ค่อยมีคนไทยเลย อาจจะทำให้พอเรากลับมาไทยแล้ว ไม่มีเพื่อนไทยเลย วันๆชีวิตไม่มีอะไรเลย ทำงาน กลับบ้าน มีแค่

รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเสพติดความเศร้า.. ไม่รู้ว่าเศร้าเพราะลืมไม่ได้ หรือเศร้าเพราะความเคยชิน ทุกเช้าที่ตื่นนอน จะต้องคว้าหาโทรศัพท์ พอเห็นการแจ้งเตือน จะตื่นเต้น เอามาเลื่อนดูว่ามีชื่อคนนั้นทักมารึเ

สวัสดีครับ ผมตั้งกระทู้นี่เพื่อ มาระบาย เฉยๆครับ คือไม่สามารถ คุยกับใครได้เลย ทุกวันนี้ มีครอบครัว มีลูก1 คน แต่อยู่กันเหมือนไม่ใช้ครอบครัว ผมทำงาน แต่เช้า ต้องรีบตื่น เช้า จัดของ ทำอาหาร พาลูกอาบน้ำ

xxx

เนื่องด้วยสถานการณ์ตอนนี้ ที่ไม่ค่อยมีอะไรให้ทำนอกจากอยู่บ้าน แต่ก่อนเคยอยู่แล้วเบื่อบ้านนะครับ ตอนนี้บ้านน่าจะเบื่อเรากันแล้ว โอเคครับตามหัวข้อ เลย มีใครจะอยากระบาย หรือสนทนา อะไรได้หมดนะครับ ผมพร้อ

เรามีรุ่นน้องคนสนิทห่างกันสองปี สนิทกันมาก แต่เขาเป็นคนที่ไม่ตรงต่อเวลาเลย ช่วงแรกๆเราก็ทำๆกันขำๆนัด2โมงตื่นเที่ยงงี้ แต่พอเราเริ่มโตเริ่มจะมีสิ่งที่ต้องทำมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เราก็จะจริงจังมากขึ

ใครพอจะมีอะไรน่าสนใจหรืออะไรที่ฆ่าเวลาได้บ้างครับ คือเบื่อๆเซ็งๆไม่ค่อยอยากทำอะไรอะครับ ทำงานก็ผ่านไปวันๆตื่น6โมงกลับบ้าน2ทุ่มนิดๆ อยู่บ้านคนเดียวต่างจังหวัด จากเเต่ก่อนเล่นเกมส์pcกับเพื่อนตอนนี้เพื่อ

1. จมกับบาดแผล จนกว่าจะชินกับมันแล้วหายเจ็บไปเอง 2. ออกไปเที่ยว....ฆ่าเวลาให้ผ่านไปวันๆ เพื่อลืมความเศร้า 3. ตัดขาดจากโลก สังคม ผู้คน ทบทวนความผิดพลาดของตัวเอง จนกว่าจะปรับตัวเองได้ 4. ออกไปเจอเพื่

ตามนั้นแหละครับ โน่นนี่นั่นเยอะแยะ ผมโดนจับผิดตั้งแต่เล็กจนโต จนกลายเป็นคนเก็บตัวเงียบๆไม่ค่อยขยับอะไรไม่ค่อยอยากแตะอะไร ทุกวันนี้หาทางออกให้ใจสงบด้วยการสวดมนต์ฝึกสมาธิอยู่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง มันรู้