ขอพื้นที่ระบายความรู้สึก

คือตอนนี้เราร้องไห้เราร้องไม่หยุดคิดอะไรก็ร้อง
เราคิดถึงบ้านครอบครัวแฟนเราเพิ่งกลับจากไปหาแฟนมาเรากับแฟนอยู่ห่างกันสุราษ-หาดใหญ่ ต้องนั่งรถ5ชม.อะเราไปอยู่ที่นั้นแล้วเรามีความสุขพอเรากลับมาสุราษ(คือเราเรียนสุราษแฟนเราเรียนหาดใหญ่บ้านเราไม่ได้อยู่สุราษ)พอเรากลับมาที่นี่เราไม่มีความสุขวะเราคิดถึงที่นั้นมากที่นี่เหมือนไม่ใช่ที่ของเราเราอยู่แล้วเราไม่โอเคทุกๆอย่างรูมเมทเอ๋ยการอยู่แบบไม่ไว้ใจเอ๋ยเหมือนเราตัวคนเดียวก็รู้ต้องใช้ชีวิตตัวคนเดียวแต่เรามาอยู้นี่เราไม่มีใครให้สนิทใจแต่ถ้าที่หาเใหญ่เรามีแฟนกลุ่มเดียวกันเพื่อนสนิทแถวบ้าน. พอเราจะกลับเราก็ร้องร้องตลอดทางจนถึงที่ห้องเราก็ยังร้อง
เราอยากกอดครอบครัวเราแฟนเราเวลาเราท้อเราเหนื่อยแต่ไกลขนาดนี้คงได้แค่กอดตัวเองเราโดดเดี่ยว😭 เราต้องแอบร้องเงียบๆแบบไม่มีเสียงรู้ไหมมันทรมานแค่ไหน😫
เราจะอยู่ยังไงดีทำยังไงไม่ให้ร้องต้องเข้มแข็งยังไง
?????????????ไม่โอเคใครก็ได้ช่วยหน่อย😣