พ่อล็อคบ้านไม่ให้เข้า

ตอนนี้ทั้งเราทั้งพี่ทั้งหลาน ต้องมาอยู่หน้าบ้าน เพราะความเมาและวิธีคิดของพ่อ
ต้นเหตุตั้งแต่2ปีที่แล้วมาจาก พ่อทะเลาะกับแม่แล้วไล่แม่ออกจากบ้านเพราะว่าแม่คุยกับคนอื่น แต่ว่าแม่ก็จับได้ว่าพ่อก็คุยกับคนอื่นเช่นกัน
ตั้งแต่เราเด็กๆแล้ว พอพ่อไล่แม่ออกจากบ้านพร้อมทำร้ายร่างกายกัน เราก็กับพี่ก็พยายามจะห้าม แต่คือก็ทำอะไรไม่ได้
อีกอาทิตย์ต่อมาแม่ก็เลยย้ายของออก แล้วพ่อก็มาพูดทีหลังว่าแม่เมิงออกไปเอง เราก็ต้องจำใจเออ ออ ตาม
พ่อเป็นคนที่อารมดีก็ดี อารมร้ายก็สุดๆ ห้ามเราไปกับเพื่อนบ้าง กลับดึกนิดหน่อยก็ด่า ตามประสาวัยรุ่นน่ะค่ะ
หนักใจกับพ่อเรามาก ตอนนี้มาอยู่กับพี่ข้างบ้านตั้งแต่3ทุ่ม ตอนนี้เที่ยงคืนครึ่ง
แล้วเวลาพ่อเมาก็มาลามปามเรื่องแม่ แล้วมาถามว่าใครผิดใครถูก ทั้งๆที่พ่อก็มีบ้านเล็กบ้านน้อยก่อน เราไม่รู้จะพูดอะไรยังไง
เงินพ่อก็ไม่ได้ให้ถ้าไม่ได้ขอ คือมีตังเวลาไปกับคนอื่น อาทิตย์นึงจะไปนอนที่อื่นสักวัน2วัน แต่ก็ไม่รู้ว่าบ้านใจ
เพราะไม่ได้สนใจ  แต่คือคำว่าบ้านมันเป็นแบบนี้หรอมีแต่ทำร้ายจิตใจกัน ป้าลุงพูดอะไรไม่ได้เลย
เรากับพี่ก็ได้แต่ทนความนิสัยแบบนี้ เมาบางทีก็โวยวาย แล้วเสียงดังมากกก
มาระบายแค่นี้ค่ะ ขอความเห็น ตอนนี้หนูขายเสื้อผ้าด้วยตังตัวเองยืมแฟนบ้าง อยากจะเลี้ยงตัวเองให้หลุดพ้นไปจากตรงนี้
อยากติดปีกให้ตัวเอง ทำร้ายจิตใจกันแล้วต้องทนทรมานมากค่พ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่