สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องที่เราไปคอนเสิร์ตเกาหลีที่จัดเมื่อเสาร์ที่ผ่านมา ออกตัวเลยนะคะว่า เราเป็น EXO-L หรือคนทั่วไปเรียกว่าติ่งเอ็กโซ หรือติ่งเกาหลีนั่นแหละค่ะ แต่ใช่ว่าที่ไปจะรู้จักทุกวง เราไปเพราะอยากดู EXO-CBX (ถึงเขาจะออกมาแค่ไม่ถึง 20 นาที) ที่มาตั้งกระทู้ในนี้ เราไม่ได้จะมารีวิวว่าคอนมันแย่หรืออะไร เพราะเรื่องนั้นคนไปคงรู้ๆกันอยู่ แต่ที่จำไม่ลืมยิ่งกว่า เสียงหัวเราะแบคฮยอน คือ เสียงหัวเราะของอะไรบางอย่างในห้องของโรงแรมที่เราไปพัก
เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือเรากับเพื่อนตั้งใจว่าจะไปคอนนี้หลังจากจองบัตรเราก็จองโรงแรมต่อเนื่องจากว่าเราสองคนเป็นคนตจว. และด้วยงบที่ไม่สูง(หมดไปกับบัตรคอน 555) เราจึงเลือกพักโรงแรมแห่งหนึ่งในปากเกร็ด เนื่องจากคอนเสิร์ตที่เราไปดูจัดที่อิมแพคค่ะ ขอไม่เอ่ยชื่อโรงแรมนะคะ แต่อยู่ใกล้ๆกับเซนทรัลแจ้งวัฒนะ เป็นโรงแรมแบบห้องพักรายวันประมาณนี้ค่ะ
เรากับเพื่อนเดินทางจากอุดรลงสนบ.ดอนเมือง เพราะติดที่ยังไม่เลิกงาน(กำลังทำงานประจำ)เลยเลือกเดินทางรอบสี่ทุ่ม จะได้มีเวลาเตรียมของ พอเดินทางมาถึงดอนเมืองก็ราวๆห้าทุ่มกว่าๆ จึงเดินออกมาโบกแท็กซี่และส่งพิกัดโรงแรมให้คุณลุงคนขับ ระหว่างทางแกก็เล่านู่นนี่นั่นหลายอย่างเนื่องจากเป็นคนอิสานเหมือนกันจึงคุยกันถูกคอ พอใกล้ๆถึงที่เราก็ยังหาโรงแรมไม่เจอซึ่งตอนนั้นก็ดึกมากแล้วน่าจะเที่ยงคืนกว่าๆ เราพยายามโทรติดต่อกับทางโรงแรมแต่กลับไม่มีคนรับสายตอนแรกเราก็ไม่ได้ติดใจอะไร คือก่อนจะขึ้นเครื่องทางโรงแรมได้ส่งอีเมลมาว่าให้เราโอนเงินไปให้ก่อนได้มั้ยเพราะหลังจากห้าทุ่มไปก็จะไม่มีพนักงานหน้าเคาท์เตอร์ เขาบอกว่าถ้าใกล้ถึงแล้วให้ติดต่อมา(ให้เบอร์มือถือไว้)เขาจะออกมารอรับและพาขึ้นห้องพัก ตอนนั้นเราใจไม่ดีมากๆกลัวจะโดนหลอก คือเราจองผ่านแอพ Booking อ่ะค่ะ ที่จริงไม่ว่าเราจะไปไหนเราก็จองผ่านแอพนี้ตลอดและมั่นใจว่าจะไม่โกงแน่นอนเลยวางใจ
ซักพักคุณลุงคนขับแท็กซี่ก็จอดรถหน้าซอยเล็กๆซอยหนึ่ง ตอนนั้นเรางงพื้นที่มาก และเน็ตดีแทคก็มีประโยชน์มากกกกก คลื่นเยอะมากกกก(ประชด) ทั้งๆที่ก็อยู่ในเมืองแท้ๆแต่กลับกลายเป็นคลื่นหาย GPS เลยใช้งานไม่ได้ ขับรถวนได้หลายรอบอยู่(โชคดีลุงคนขับหยุดมิเตอร์ให้) พร้อมทั้งพยายามติดต่อเจ้าของที่พัก จนในที่สุดก็เหมือนมีคนรับสาย แต่ไม่มีใครพูด คือเหมือนปลายสายเผลอรับแล้วมือถืออยู่ในกระเป๋าอะค่ะ เสียงกุกกักๆ เราเลยลองโทรใหม่คราวนี้ไม่ติดเลย ตอนนั้นแย่มาก ซักพักลุงแกเลยบอกว่าให้โทรเข้าเบอร์โรงแรม (ตอนนั้นลืมนึกไป..) เลยโทรไป และก็มีคนรับแทบจะในทันที เลยถามทางจนเจอโรงแรมในที่สุด แต่ที่หน้าเคาท์เตอร์กลับไม่มีใครค่ะปิดไฟเงียบ เราทำไงล่ะคะทีนี้ ก็ได้แต่นั่งรอตรงโซนที่เป็นโซฟารับรองซึ่งเปิดไฟไว้ พยายามติดต่อเบอร์มือถือซึ่งก็ไม่ติดล่ะ พอโทรเบอร์โรงแรมก็กลายเป็นเสียงโทรศัพท์หน้าเค้าท์เตอร์ มองหน้ากันกับเพื่อนค่ะ อ้าวแล้วใครรับตอนนั้นวะ ก็รู้ว่าจะมีแขกเข้ามาแล้วหายไปไหน ตอนนั้นคือโกรธมาก เสียอารมณ์สุดๆ แต่ก็ไปไหนไม่ได้เพราะเงินเราไม่ได้มีมากพอจะไปเปิดห้องที่อื่น เรากับเพื่อนก็นั่งเล่นมือถือรออยู่ตรงโซฟาที่เดิม(โชคดีตรงนั้นมีปลั๊กไฟพอชาร์จแบต)
ประมาณตีสามก็มีรถคล้ายๆCRVขับเข้ามา เป็นผู้ชายรีบวิ่งเข้ามาท่าทางรีบๆ จนเห็นเรา เลยคุยกันซักพัก เขาขอโทษเป็นการใหญ่แล้วก็พาเราขึ้นห้องพัก ในส่วนห้องพักนั้นก็โอเค ที่เราจองเป็นเตียงแฝด มีทีวีและตู้เย็นขนาดเล็ก ห้องมีกลิ่นอับนิดหน่อย แต่ตอนนั้นเรากับเพื่อนไม่ได้ใส่ใจ ต่างคนก็เหนื่อย เราหลับไปโดยไม่ได้อาบน้ำทั้งคู่ แต่เราก็สะดุ้งตื่นอีกทีตอนไหนไม่แน่ใจแต่ยังมืดอยู่ เพราะเราได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำเราก็คิด สงสัยเพื่อนมันตื่นไปอาบน้ำ อารมณ์เราตอนนั้นแบบตื่นรู้สึกตัวแต่ไม่ได้ลืมตาอ่ะค่ะ พยายามนอนต่อ บอกก่อนนะคะเตียงที่เรานอนจะเป็นฝั่งข้างในซึ่งติดกับห้องน้ำ ตู้เสื้อผ้าและโต๊ะเครื่องแป้ง ส่วนเพื่อนจะนอนฝั่งติดประตูทางออก เราคิดอะไรเพลินๆจนเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ตอนเช้าเสียงนาฬิกาปลุก 9 โมง เราตื่นก่อนเพื่อนเราค่ะ เลยปลุกเรียกมันเพราะกะว่าจะไปคอนเช้าหน่อย(ไปเอาของฟรี 555) เลยสังเกตเห็นว่ามันยังใส่ชุดเดิม หน้าก็ยังเป๊ะเหมือนเดิม(เพิ่มเติมคือความมัน) อ่าวแล้วเมื่อคืนมันไม่ได้อาบน้ำเหรอวะ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรคิดว่ามันคงเข้าห้องน้ำแหละ พอมันตื่นมันก็มองเรางงๆแล้วถามว่า
"อ่าวแกยังไม่อาบน้ำเหรอ เห็นเมื่อคืนเข้าห้องน้ำอาบซะเสียงดัง"
เรานี่ตกใจเลยค่ะ เลยด่ามันไปว่า
"มโนแล้ว นี่ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลยเถอะ"
มันนิ่งซักพักแล้วก็ทำหน้าเครียด พอเห็นอย่างนั้นเราก็เลยถามมันว่ามันได้เข้าห้องน้ำยัง มันก็บอกยัง มันปวดฉี่แต่ได้ยินเสียงเหมือนคนเข้าห้องน้ำอยู่เลยกลั้นไว้จนหลับ ว่าแล้วมันก็ชิ่งไปเข้าห้องน้ำก่อน แต่เรานี่คือแทบไม่กล้าเข้าเลย แต่ก็ต้องพยายามไม่คิดอะไรอ่ะเหม็นตัวเอง 5555 (ที่จริงแอบแง้มประตูห้องน้ำไว้ ก็กลัวนี่เนอะ ฮ่าๆๆ) แล้วพวกเราก็พากันออกไปหาผู้ชาย เดี๋ยวเย็นๆมาเล่าต่อนะคะ ต้องทำงานก่อนแล้ว
การไปคอนเสิร์ตที่ขนลุกที่สุด
เข้าเรื่องเลยดีกว่า คือเรากับเพื่อนตั้งใจว่าจะไปคอนนี้หลังจากจองบัตรเราก็จองโรงแรมต่อเนื่องจากว่าเราสองคนเป็นคนตจว. และด้วยงบที่ไม่สูง(หมดไปกับบัตรคอน 555) เราจึงเลือกพักโรงแรมแห่งหนึ่งในปากเกร็ด เนื่องจากคอนเสิร์ตที่เราไปดูจัดที่อิมแพคค่ะ ขอไม่เอ่ยชื่อโรงแรมนะคะ แต่อยู่ใกล้ๆกับเซนทรัลแจ้งวัฒนะ เป็นโรงแรมแบบห้องพักรายวันประมาณนี้ค่ะ
เรากับเพื่อนเดินทางจากอุดรลงสนบ.ดอนเมือง เพราะติดที่ยังไม่เลิกงาน(กำลังทำงานประจำ)เลยเลือกเดินทางรอบสี่ทุ่ม จะได้มีเวลาเตรียมของ พอเดินทางมาถึงดอนเมืองก็ราวๆห้าทุ่มกว่าๆ จึงเดินออกมาโบกแท็กซี่และส่งพิกัดโรงแรมให้คุณลุงคนขับ ระหว่างทางแกก็เล่านู่นนี่นั่นหลายอย่างเนื่องจากเป็นคนอิสานเหมือนกันจึงคุยกันถูกคอ พอใกล้ๆถึงที่เราก็ยังหาโรงแรมไม่เจอซึ่งตอนนั้นก็ดึกมากแล้วน่าจะเที่ยงคืนกว่าๆ เราพยายามโทรติดต่อกับทางโรงแรมแต่กลับไม่มีคนรับสายตอนแรกเราก็ไม่ได้ติดใจอะไร คือก่อนจะขึ้นเครื่องทางโรงแรมได้ส่งอีเมลมาว่าให้เราโอนเงินไปให้ก่อนได้มั้ยเพราะหลังจากห้าทุ่มไปก็จะไม่มีพนักงานหน้าเคาท์เตอร์ เขาบอกว่าถ้าใกล้ถึงแล้วให้ติดต่อมา(ให้เบอร์มือถือไว้)เขาจะออกมารอรับและพาขึ้นห้องพัก ตอนนั้นเราใจไม่ดีมากๆกลัวจะโดนหลอก คือเราจองผ่านแอพ Booking อ่ะค่ะ ที่จริงไม่ว่าเราจะไปไหนเราก็จองผ่านแอพนี้ตลอดและมั่นใจว่าจะไม่โกงแน่นอนเลยวางใจ
ซักพักคุณลุงคนขับแท็กซี่ก็จอดรถหน้าซอยเล็กๆซอยหนึ่ง ตอนนั้นเรางงพื้นที่มาก และเน็ตดีแทคก็มีประโยชน์มากกกกก คลื่นเยอะมากกกก(ประชด) ทั้งๆที่ก็อยู่ในเมืองแท้ๆแต่กลับกลายเป็นคลื่นหาย GPS เลยใช้งานไม่ได้ ขับรถวนได้หลายรอบอยู่(โชคดีลุงคนขับหยุดมิเตอร์ให้) พร้อมทั้งพยายามติดต่อเจ้าของที่พัก จนในที่สุดก็เหมือนมีคนรับสาย แต่ไม่มีใครพูด คือเหมือนปลายสายเผลอรับแล้วมือถืออยู่ในกระเป๋าอะค่ะ เสียงกุกกักๆ เราเลยลองโทรใหม่คราวนี้ไม่ติดเลย ตอนนั้นแย่มาก ซักพักลุงแกเลยบอกว่าให้โทรเข้าเบอร์โรงแรม (ตอนนั้นลืมนึกไป..) เลยโทรไป และก็มีคนรับแทบจะในทันที เลยถามทางจนเจอโรงแรมในที่สุด แต่ที่หน้าเคาท์เตอร์กลับไม่มีใครค่ะปิดไฟเงียบ เราทำไงล่ะคะทีนี้ ก็ได้แต่นั่งรอตรงโซนที่เป็นโซฟารับรองซึ่งเปิดไฟไว้ พยายามติดต่อเบอร์มือถือซึ่งก็ไม่ติดล่ะ พอโทรเบอร์โรงแรมก็กลายเป็นเสียงโทรศัพท์หน้าเค้าท์เตอร์ มองหน้ากันกับเพื่อนค่ะ อ้าวแล้วใครรับตอนนั้นวะ ก็รู้ว่าจะมีแขกเข้ามาแล้วหายไปไหน ตอนนั้นคือโกรธมาก เสียอารมณ์สุดๆ แต่ก็ไปไหนไม่ได้เพราะเงินเราไม่ได้มีมากพอจะไปเปิดห้องที่อื่น เรากับเพื่อนก็นั่งเล่นมือถือรออยู่ตรงโซฟาที่เดิม(โชคดีตรงนั้นมีปลั๊กไฟพอชาร์จแบต)
ประมาณตีสามก็มีรถคล้ายๆCRVขับเข้ามา เป็นผู้ชายรีบวิ่งเข้ามาท่าทางรีบๆ จนเห็นเรา เลยคุยกันซักพัก เขาขอโทษเป็นการใหญ่แล้วก็พาเราขึ้นห้องพัก ในส่วนห้องพักนั้นก็โอเค ที่เราจองเป็นเตียงแฝด มีทีวีและตู้เย็นขนาดเล็ก ห้องมีกลิ่นอับนิดหน่อย แต่ตอนนั้นเรากับเพื่อนไม่ได้ใส่ใจ ต่างคนก็เหนื่อย เราหลับไปโดยไม่ได้อาบน้ำทั้งคู่ แต่เราก็สะดุ้งตื่นอีกทีตอนไหนไม่แน่ใจแต่ยังมืดอยู่ เพราะเราได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำเราก็คิด สงสัยเพื่อนมันตื่นไปอาบน้ำ อารมณ์เราตอนนั้นแบบตื่นรู้สึกตัวแต่ไม่ได้ลืมตาอ่ะค่ะ พยายามนอนต่อ บอกก่อนนะคะเตียงที่เรานอนจะเป็นฝั่งข้างในซึ่งติดกับห้องน้ำ ตู้เสื้อผ้าและโต๊ะเครื่องแป้ง ส่วนเพื่อนจะนอนฝั่งติดประตูทางออก เราคิดอะไรเพลินๆจนเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ตอนเช้าเสียงนาฬิกาปลุก 9 โมง เราตื่นก่อนเพื่อนเราค่ะ เลยปลุกเรียกมันเพราะกะว่าจะไปคอนเช้าหน่อย(ไปเอาของฟรี 555) เลยสังเกตเห็นว่ามันยังใส่ชุดเดิม หน้าก็ยังเป๊ะเหมือนเดิม(เพิ่มเติมคือความมัน) อ่าวแล้วเมื่อคืนมันไม่ได้อาบน้ำเหรอวะ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรคิดว่ามันคงเข้าห้องน้ำแหละ พอมันตื่นมันก็มองเรางงๆแล้วถามว่า
"อ่าวแกยังไม่อาบน้ำเหรอ เห็นเมื่อคืนเข้าห้องน้ำอาบซะเสียงดัง"
เรานี่ตกใจเลยค่ะ เลยด่ามันไปว่า
"มโนแล้ว นี่ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลยเถอะ"
มันนิ่งซักพักแล้วก็ทำหน้าเครียด พอเห็นอย่างนั้นเราก็เลยถามมันว่ามันได้เข้าห้องน้ำยัง มันก็บอกยัง มันปวดฉี่แต่ได้ยินเสียงเหมือนคนเข้าห้องน้ำอยู่เลยกลั้นไว้จนหลับ ว่าแล้วมันก็ชิ่งไปเข้าห้องน้ำก่อน แต่เรานี่คือแทบไม่กล้าเข้าเลย แต่ก็ต้องพยายามไม่คิดอะไรอ่ะเหม็นตัวเอง 5555 (ที่จริงแอบแง้มประตูห้องน้ำไว้ ก็กลัวนี่เนอะ ฮ่าๆๆ) แล้วพวกเราก็พากันออกไปหาผู้ชาย เดี๋ยวเย็นๆมาเล่าต่อนะคะ ต้องทำงานก่อนแล้ว