น้ำตกสลัดได ของขวัญจากคนบ้านนา

น้ำตกสลัดได ของขวัญจากคนบ้านนา

สลัดไดเมื่อได้มาอาวรณ์ถวิล
ได้ยลยินเสียงซ่านของธารใส
น้ำตกพริ้วริ้วระรื่นชื่นฉ่ำใจ
ปลิวน้ำใสกระทบแก่งแอ่งศิลา

สัมผัสร้อนก็ผ่อนคลายเมื่อไปถึง
เพียงครั้งหนึ่งซึ้งใจได้มาหา
ณ ที่นี่คือของขวัญ"คนบ้านนา"
คล้ายดั่งว่าฟ้าประทานมานานปี

แค่เห็นภาพก็วาบไหวซึ้งใจนัก
ยิ่งได้มาก็ยิ่งรักสมศักดิ์ศรี
ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งรักปักฤดี
มาครั้งนี้จึงจดจำหวนคำนึง

ได้มาเยือนแค่วันก็ผันผ่าน
อาจไม่นานแต่หัวใจยังใฝ่ถึง
มิตรภาพสูงค่ายังตราตรึง
ซึ้งกว่าซึ้งใจยิ่งกว่าสิ่งใด

"สลัดได"ได้พบกันในวันนี้
ในวันที่หวามอารมณ์ชมฟ้าใส
ถึงแม้ว่าหนทางจะห่างไกล
จะไม่ขอ"สลัดใจ"ไปจากกัน
         
          "ครูเปี๊ยก"
   น้ำตกสลัดไดในวสันตฤดู
น้ำหลากแล้วสลัดไดคงสวยงามเหมือนเดิม
ขออนุญาตนำบทกลอนชิ้นนี้มาลงไว้เพื่อรำลึกถึงอีกครั้งครับ

       ๑๒ มิถุนายน ๒๕๖๐
เครดติภาพ: ภาพแรกภาพผู้เขียนกับน้ำตกสลัดได บันทึกไว้ตั้งแต่พ.ศ.๒๕๐๘
                     ภาพที่สอง เป็นภาพใหม่ค้นได้จากอินเตอร์เนต
ขอขอบคุณเจ้าของภาพครับ