คือเราเนี่ยชอบรุ่นพี่คนหนึ่งค่ะ ก็ทักแชทคุยกับพี่เขามาประมาณครึ่งปีแล้ว แต่เจอตัวจริงไม่คุยกันนะคะ(เพราะนี่เขิน5555)แล้วเขาก็ทำแบบเมินๆด้วยแหละค่ะ.__. ไอ้เราก็แบบสงสัยว่าเอ้อ ตามเต๊าะมาตั้งนานแล้ว พี่เขาจะมีกร่อนๆเปิดใจให้เราบ้างรึเปล่า เหล่าเพื่อนก็เชียร์ค่ะมาแบบถามเลยยยย ถามเล๊ยยยย เราก็แบบเขินไง5555555 แต่ก็กลัวๆคำตอบอยู่เหมือนกันเพราะว่าพี่เขาค่อนข้างเป็นคนที่เงียบๆ เดาใจยากอ่ะค่ะ เมื่อเกินก็คุยกันสนุกดีแต่เดี๋ยวนี้พี่แกตอบแบบ....เฮ้อ เหมือนไม่อยากคุยอ่ะค่ะ เราก็เลยกลัวคำตอบมาก จนวันเสาร์ที่ผ่านมาเราก็ตัดสินใจแบบเอาวะ! ถามก็ได้!! พอเราพิมพ์ถามไป(ออกแนวดราม่านิดนึง55) พี่เขาก็ตอบกลับมาว่า "ก็ไม่ได้คิดอะไร"
.
.
.
.
เอ้าไอ้บ้าาาาาาาา55555555555 แล้วที่เราทักแชททุกวัน สรรหาเรื่องมาคุย คอยซับพอร์ตพี่แกห่างๆ ซื้อของขวัญให้ เขินจนไม่กล้ามองหน้าไม่กล้าเข้าหา ที่ทำฉันทำทั้งหมดมันเพื่ออะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร๊ โอ้ยมันเสียใจจนจุกมากค่ะบอกเลย5555555 ร้องไห้ไม่ออกมันจุกในใจมากกว่าน่ะค่ะ รู้สึกว่าเออที่ผ่านมาฉันทำเพื่ออะไรวะ
เราเคยไม่เชื่อประโยคที่ว่าคนที่ใช่ไม่ต้องพยายาม เพราะเราคิดว่าถ้ามันไม่พยายามเลยมันก็เป็นคนที่ใช่ไม่ได้อ่ะดิ เราเลยลองพยายามทำดีทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเห็นว่าเราเป็นคนที่ใช่ แต่เขาก็มาพังความเชื่อของเราทลายเลยล่ะค่ะ ตัดภาพไปที่ตอนที่เขาชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง(ที่ไม่ใช่เรา) น้องคนนั้นเขาไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เขาก็แค่อยู่ของเขาเฉยๆแล้วพี่เขาไปชอบ ซึ่งมันก็ตรงกับประโยคที่ว่าคนที่ใช่ไม่ต้องพยายามมากๆเลย(ถึงตอนนี้พี่เขาจะเลิกชอบน้องเขาไปแล้วก็เถอะ)
เราไม่ชอบความรู้สึกจุกในใจแบบนี้มากๆเลย เราควรทำยังไงดีคะ ควรพยายามเป็นคนที่ใช่ต่อไปมั้ย หรือหยุดอยู่แค่นี้แล้วกลับไปที่ของเราดีกว่า
แล้วก็อยากถามพี่ๆเพื่อนๆพันทิปด้วยอ่ะค่ะว่าเคยเจอเหตุการณ์พยายามเป็นคนที่ใช่กันมั้ยคะ แล้วผลเป็นยังไงบ้าง
(ขอบ่น55)มันเหนื่อยมากๆที่เราพยายามยัดตัวเองเข้าไปในโลกของเขาอ่ะค่ะ หลายครั้งๆก็เคยคิดที่จะออกมาแต่...ก็นั่นแหละค่ะใจไม่แข็งพอ555
ปล.พิมพ์ผิด พิมพ์วกวนหรือพิมพ์บ่นเยอะไปก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เคยพยายามเป็นคนที่ใช่ของใครมั้ยคะ?
.
.
.
.
เอ้าไอ้บ้าาาาาาาา55555555555 แล้วที่เราทักแชททุกวัน สรรหาเรื่องมาคุย คอยซับพอร์ตพี่แกห่างๆ ซื้อของขวัญให้ เขินจนไม่กล้ามองหน้าไม่กล้าเข้าหา ที่ทำฉันทำทั้งหมดมันเพื่ออะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร๊ โอ้ยมันเสียใจจนจุกมากค่ะบอกเลย5555555 ร้องไห้ไม่ออกมันจุกในใจมากกว่าน่ะค่ะ รู้สึกว่าเออที่ผ่านมาฉันทำเพื่ออะไรวะ
เราเคยไม่เชื่อประโยคที่ว่าคนที่ใช่ไม่ต้องพยายาม เพราะเราคิดว่าถ้ามันไม่พยายามเลยมันก็เป็นคนที่ใช่ไม่ได้อ่ะดิ เราเลยลองพยายามทำดีทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเห็นว่าเราเป็นคนที่ใช่ แต่เขาก็มาพังความเชื่อของเราทลายเลยล่ะค่ะ ตัดภาพไปที่ตอนที่เขาชอบรุ่นน้องคนหนึ่ง(ที่ไม่ใช่เรา) น้องคนนั้นเขาไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ เขาก็แค่อยู่ของเขาเฉยๆแล้วพี่เขาไปชอบ ซึ่งมันก็ตรงกับประโยคที่ว่าคนที่ใช่ไม่ต้องพยายามมากๆเลย(ถึงตอนนี้พี่เขาจะเลิกชอบน้องเขาไปแล้วก็เถอะ)
เราไม่ชอบความรู้สึกจุกในใจแบบนี้มากๆเลย เราควรทำยังไงดีคะ ควรพยายามเป็นคนที่ใช่ต่อไปมั้ย หรือหยุดอยู่แค่นี้แล้วกลับไปที่ของเราดีกว่า
แล้วก็อยากถามพี่ๆเพื่อนๆพันทิปด้วยอ่ะค่ะว่าเคยเจอเหตุการณ์พยายามเป็นคนที่ใช่กันมั้ยคะ แล้วผลเป็นยังไงบ้าง
(ขอบ่น55)มันเหนื่อยมากๆที่เราพยายามยัดตัวเองเข้าไปในโลกของเขาอ่ะค่ะ หลายครั้งๆก็เคยคิดที่จะออกมาแต่...ก็นั่นแหละค่ะใจไม่แข็งพอ555
ปล.พิมพ์ผิด พิมพ์วกวนหรือพิมพ์บ่นเยอะไปก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ