รู้สึกไม่แน่ใจกับสิ่งที่ตัดสินใจไปแล้ว เหมือนความรักครั้งที่ผ่านมามันจะดูยิ่งใหญ่มาก จนมองเห็นปัจจุบันเล็กไปเรย ตอนนี้เราผูกทุกอย่างให้มันแย่แล้วก็มานั่งแก้ที่หลัง เราคบกับแฟนเก่ามาประมาณ 7 ปี ระหว่างนั้นก็คบๆเลิกๆมาโดยตลอด ห่างกันมากสุดไม่เกินเดือน แต่พอมาถึงจุดๆนึง อายุใกล้30 มองไปดูที่แฟนคือยังคงเป็นผู้ชติดเกมส์ สูบบุหรี่ กินเหล้า แล้วเมื่อไหร่ล่ะจะมีเงินเก็บมาขอล่ะ ช้านแก่แล้วนะ ผ่านไปทุกอย่างเหมือนเดิม รู้สึกเราเองไม่มีค่าอะไร ไม่ใส่ใจเหมือนเดิม โดนรำคาญอยู่บ่อยๆ ไม่ว่างมาเจอ ไม่พาไปเที่ยว แต่ถ้าไปกับเพื่อนกับญาติ นางจะว่างขึ้นมาทันที โดนตะคอก โดนสารพัดจะโดน เคยอยากเซอร์ไพรส์แฟน วันอา.รีบขับรถออกจากบ้านช่วงสายๆ กะไปหาแฟนที่บ้าน คือไม่ต้องไปไหนก็ได้แต่ขอให้ได้อยู่ใกล้เค้า พอใกล้ถึงบ้านก็โทรไปบอก เสียงที่ทำให้เราช็อคไปเรยคือ...มาทำไมใครใช้ให้มาวะ คนจะนอน จะมาทำไมไม่บอกล่วงหน้า.....ตอนนั้นขับรถอยู่ต้องจอดแล้วก็นั่งร้องไห้ แล้วเราก็ยังหน้าด้านไม่จบกับเค้าอีกนะ เพราะรักเค้ามาก คิดว่าเค้าคงเหนื่อยคงง่วงถึงพูดกะเราแบบนั้น ก็ตีมึนคบต่อมากระทบกระทั่งทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนญาติๆเค้าสังเกตุเห็นหน้าเราบึ้ง ไม่ค่อยยิ้ม ก็เอาไปเม้าท์กันว่าเราไม่ยิ้ม เหมือนญาติเค้าซุบซิบเรา เราตัดสินใจว่าเราไม่โอเคแระ เค้าไม่ปกป้องเราเรย ทำไมเค้าไม่บอดญาติไปล่ะว่าเค้าเป็นต้นเหตุ กลับซ้ำเติมเราอีก หลายสิ่งหลายอย่างที่เราเก็บมาจนไม่ไหว เราบอกเลิกเค้า สิ่งที่คิดในใจคือเด๋วเค้าต้องง้อ ผ่านไป เกือบเดือน เค้าก็หายเงียบ เรารอเค้าโทรมาแต่ก็ไม่มี จนเรายอมเสียฟอร์ม โทรหาเค้า ถามว่าเป็นไงบ้าง คำตอบที่ได้คือ สบายดีแล้วก็สบายในกว่าตอนคบกัน เราก็อึ้งไปดิ เค้าบอกว่าเลิกกันอาะดีแล้ว เราก็เอ่อ...เออเราก็ว่าดีแล้ว ทำเสียงหัวเราะ เหมือนชิลล์มาก แต่พอวางโทรศัพท์ปุ๊บ เราสั่น ร้องไห้สะอึกสะอื้น คิดแล้วว่านี่คงจะที่สุดแล้วจริงๆ
เจ็บกี่ครั้งถึงจะหยุดแล้วกลับมารักตัวเอง