พ่อแม่ไม่เข้าใจ

สวัสดีค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนี้พ่อเรายืมโทรศัพท์ของเราก้อไม่ค่อยอยากให้ยืม เพราะเราสอนแล้วก้อไม่ค่อยชอบจำเท่าไหร่ แต่อันนี้เราเข้าใจ เขาไม่ได้เกิดมาในยุคไอทีเหมือนพวกเราในสมัยนี้ แต่โทรศัพท์ของพ่อเราซื้อสามเครื่องแล้วในปีนี้ เวลาได้มาใช้ไม่ถึงสามเดือน ชอบทำตกแล้วก้อขี่รถเหยียบ 😑 หน้าจอเละ 555 พี่เลยซื้อให้พ่อใหม่ ใช้มาได้ซักพัก พ่อก้อปาโทรศัพท์ของพ่อติดผนังบ้านต่อหน้าเรา 😑 เอิ่มมม เราก้อตกใจดิ เลยถามพ่อว่า พ่อปาทำไม พ่อก้อบอกว่า ปาเฉยๆ มันปลดล็อกไม่ได้ ปลดล็อกทีไรก้อไปเข้าแต่กล้องทุกที 😑😑😑 คือที่จริงมันไม่ได้ปลดล็อกยากหรอกค่ะ มันก้อเลื่อนหน้าจอธรรมดาๆ แต่โทรศัพท์สมัยนี้มันมีฟังชั่นแบบเปิดหน้าจอมา  ไม่ต้องปลดล็อกก้อถ่ายรูปได้ โดยต้องคลิกตรงรูปกล้องที่อยู่ข้างล่างขึ้นมาใช่มั้ยคะ แล้วพ่อเราก้อไปกดตรงนั้น 😑 เราเคยบอกท่านหลายรอบแล้วแต่ก้อชอบทำเหมือนเดิม 😑 ทีนี้พ่อก้อไม่มีโทรศัพท์ใช้ เลยต้องยืมของเราไปทำงานค่ะ นี่แหละเราเลยไม่ค่อยกล้าให้ท่านยืม 5555 เข้าเรื่องๆ ตอนเช้าตรู่ ตี 5 พ่อปลุกเราบอกว่าจะเอาโทรศัพท์ ด้วยความงัวเงียและง่วงของเราเลยพูดไม่เป็นภาษา+หงุดหงิดนิดหน่อย คือมันเช้าอยู่เลยอ่าา พอพ่อเอาไปทำงานเสร็จ ก้อเอากลับมาให้เรา พร้อมกับเงิน 100 บ. แกบอกว่า ค่าให้ยืม เราก้อรับสิคะ แหม๋ เงินนะะ!! 5555 พอตอนเย็นๆ เราก้อไปกินข้าวบ้านยายค่ะ เราก้อเข้าไปเล่นกับหลานในห้องนอนยาย แล้วพ่อก้อเริ่มเม้ามอยเราในระยะเผาขน พ่อบอกแม่ว่า แม่ วันหลังต้องหัดสอนลูกบ้างนะ ติดเป็นสันดาน แค่ยืมโทรศัพท์แค่เนี้ย หวงมาก เงินน่ะเงินใครซื้อ เงินพ่อเนี่ยซื้อ จะยืมโทรศัพท์แค่นี้ก็ได้จ้างตั้งร้อยนึง!!! เราได้ยินนี่แบบ อะไรอ่ะ ทำไม อะไร ยังไง งงมากคิดในใจ พ่อพูดแบบนี้ได้ไง เราไม่ได้เอ่ยปากขอเงินค่าจ้างซักคำ ทำไมพ่อต้องใส่ร้าย  เราเลยพูดไปว่า ยังไม่ได้เอ่ยปากขอเงินซักคำเลย พ่อนั่นแหละให้เอง แล้วพ่อก้อพูดกับแม่ว่า แหนะแม่เห็นมะ มันเถียง สันดานไม่ดี คือเราได้ยินคำนั้นเราเสียใจมาก ทำไมพ่อต้องพูดแรงขนาดนี้ เราไม่ได้เถียงซักหน่อย เรานี่ร้องไห้เลยค่ะ แต่ร้องเงียบๆคนเดียวในห้องน้ำบ้านยาย เราไม่เคยร้องไห้ให้พ่อแม่เห็นเลย แม้แต่เพื่อนก้อไม่เห็น ส่วนมากเรายิ้มและหัวเราะตลอด แต่ใครจะรู้ล่ะ ข้างในมันรู้สึกยังไง โดดเดี่ยวแค่ไหน เหนื่อย ท้อ เครียดกับเรื่องการเรียนคณิตที่เรียนแล้วมันไม่เข้าสมอง แถมพ่อก้อหวังไว้อยากให้เรียนเป็นหมอ แต่มันสมองโง่คณิตนี่มันก้อเป็นยากนะพ่อ แต่ก้อไม่อยากให้พ่อผิดหวัง พอเราได้ยินอย่างนั้น เราก้อไปนั่งร้องไห้ ซักพักแม่ก้อเรียกให้กลับบ้าน เราก้อรีบล้างหน้าล้างตา ระหว่างทางกลับบ้านเราคิดมาตลอดว่าทำไมเราถึงผิดตลอดเลย ทำอะไรก้อไม่ดีไปหมด เลว ชั่ว นิสัยไม่ดี สันดานแย่ เรามันมีประโยชน์อะไรในชีวิตพ่อแม่บ้างมั้ย เรามันก้อแค่ตัวผลาญเงินของท่าน เรียนก้อโง่ เกรดออกมา 3.54 แต่ก้อว่าเราโง่ ทั้งๆที่ประถมเราก้อได้เกรด 4 ตลอด ขึ้นมัธยมมาเกรดก้อไม่ต่ำกว่า 3.00 ก้อนะ เราก้อโง่จริงแหละ เฮ้ออ เราก้อคิดเรื่อยเปื่อย ทีพี่อ่ะ พี่ไม่โทรหาพ่อแม่เลย เวลากลับมาที่บ้านพี่ก้อไปนอนแต่บ้านยาย ไม่เคยนอนบ้านของเรา โทรศัพท์ของพี่ พี่ให้พ่อแตะบ้างมั้ย แล้วตอนเด็กๆเวลาแม่ใช้ให้พี่ไปล้างจาน พี่ก้อจะชอบใช้เราให้ไปล้างแทน เราก้อบอกว่า ไม่ไป แต่พี่ก้อด่าเราแล้วดึงผมเราหรือไม่ก้อหยิกเราให้ไป พ่อกับแม่ก้อไม่เห็นว่าพี่ซักคำเลย เสียใจ 😢  พ่อกับแม่ก้อรักพี่มากกว่าแหละ ก้อลูกสาวคนโตหนิ ทำงานหาเงินให้พ่อแม่ใช้ได้แล้ว โทรศัพท์เครื่องละหมื่นสอง พ่อก้อซื้อให้ กับเราเครื่องละ 3000 ก้อบ่นจนหูไหม้ คิดไปเราก้อน้ำตาค้างไป เรามันก้อแค่เห็บเกาะพ่อแม่ อยู่แค่ ม.4 นิสัยไม่ดี โง่ สันดานแย่ พอมาถึงบ้าน เราเลยเอาเงิน 100 คืนให้พ่อค่ะ เพราะเราไม่ได้ขอตามที่พ่อเล่าให้คนอื่นฟัง เราเอาคืนได้ แล้วแม่ก้อด่าเราว่า แหนะ อย่าทำนิสัยอย่างนี้ น่ะติดเป็นสันดานแล้ว เราก้อไม่สนค่ะ เอาเงินวางไว้แล้วก้อเข้าห้องมาร้องไห้เลย ความจริงพ่อแม่ไม่รู้หรอกว่าเราคิดยังไง ตัวตนยังไง อ่อนไหวแค่ไหน พ่อกับแม่มักให้เราทำตามกรอบที่วางไว้เสมอ เราอยากเล่นดนตรี กีตาร์ เบส กลอง ไวโอลิน อยากเข้าวงโยทวาทิตของ รร อยากร้องเพลงประสานเสียงกับพวกรุ่นพี่ อยากเต้นโคฟเวอร์แดนซ์ แต่ถ้าเราเต้นแม่ก้อด่าว่า กระแดะ บ้าบอไร้สาระ เต้นยอกๆแยก แม่ไม่ชอบดนตรี ไม่อยากให้เล่น ไร้สาระ บลาๆๆๆ แต่เราก้อแอบทำตอนอยู่ รร 5555 ชั่วมั้ย ชั่วมากเลยอ่ะที่ขัดคำสั่ง เฮ้ออ ไม่เคยถามหรอกว่าชอบอะไร อยากเป็นอะไร นิสัยจริงๆคืออะไร มีความสุขมั้ย คิดยังไง ทัศนคติคืออะไีร เรารู้สึกอึดอัดที่ไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง บางครั้งเราก้ออยากโซโล่กีตาร์ดังๆ กัดปากแล้วโยกหัวตามเอาให้สายกีตาร์ขาดไปเลย 😑 ดูโรคจิตมะ เราเป็นคนลุยๆ ชอบเล่นกีฬาเอ็กตรีม อะไรที่ผู้หญิงกลัว เรากล้าที่จะเล่นท้าทายมัน เราชอบความท้าทาย ชอบดนตรี ชอบของกิน(ไม่เกี่ยว5555) แค่นั้นแหละ ครอบครัวไม่สนใจเราหรอก เราแค่อยากมาระบาย ตอนนี้หายร้องไห้แล้ว ตอนพิมกระทู้แรกๆก้อร้องอยู่ แต่พอได้มาเขียนแล้วมันฮาตัวเองเวลาเล่นมุก 5555 มันค่อนข้างไร้สาระกับเรื่องของเรา เราไม่รู้ว่าคนอ่านจะรำคาญเรามั้ย เราไม่ว่าหรอก ก้อเรามันน่ารำคาญ ใครจะหาว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้ก้อว่าเถอะ เราก้อมีมุมที่น้อยใจเหมือนกันนะ ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจความรักของพ่อแม่ เราเข้าใจ แต่บางครั้งก้อน้อยใจไง คนที่ไม่เป็นเหมือนเราไม่เข้าใจหรอก จริงๆนะ 5555 เราแค่อยากระบาย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของเรา ถ้าจะแนะนำหรือติอะไรก้อว่ามาเถอะ เราจะมาอ่านทุกคอมเม้นแล้วมานั่งคิดมากกับร้องไห้ 555 ขอบคุณทุกคนมากค่ะ 😳