คือเรื่องมีอยู่ว่า เราขอกุญแจรถกับแม่คืน แต่ก็ทำท่าทีไม่ให้เรา บอกคนนู้นคนนี้ยืม พอเราถามคนอื่นก็ให้แม่คืนหมดแล้ว เราก็ไม่เชื่อแม่หรอก เพราะเรารู้นิสัยแม่เรา  กุญแจรถมีอยู่สองอันแต่เราอยากเก็บไว้กับตัวเองสองอันเลย ด้วยความที่เเม่เรสดื่มหนักมาก  พอเมาแล้วก็จะทำอะไรตามใจตัวเอง มีครั้งก่อน เอารถเราไปทั้งที่เราต้องไปทำงาน โทรหาก็ไม่รับ โทรหาคนที่ไปด้วยก็ไม่รับสักคน คืองานเรามันต้องไปจริงๆ ไม่งั้นคนอื่นก็ลำบาก ดีนะที่วันนั้นลุงเราอยู่เลยไปส่งเราได้ แต่เราโคตรเกรงใจอ่ะนั่งรถไปร้องไห้ไป ในใจคิดแต่ว่าทำไมไม่นึกถึงใจกันบ้าง เราโกรธมากอ่ะตอนนั้น พอตอนเช้าเราพยายามจะสงบอารมณ์ตัวเองด้วยการไม่พูดกับใคร แต่แม่ก็มาทำให้เราโกรธยิ่งกว่าเดิม ด้วยความที่เราเป็นคนหัวร้อนมากอยู่แล้ว เวลาเราโกรธเราจะอยากอยู่กับตัวเอง แต่แม่รู้ว่านิสัยเราเป็นแบบนี้ แม่ก็ยังทำให้เราระเบิด จนเกิดปากเสียงทะเลาะวิวาท  แม่บอกเราว่าเรายังไม่ได้บอกแม่ว่าไปทำงานวันนี้ ทั้งที่เราบแกตั้งหลายรอบแล้ว  เราอธิบายไปแกก็ไม่ฟัง บอกเรายังไม่บอกอยู่นั่นแหละ ยกความผิดให้กับเรา จนแม่ตบเราสองครั้ง แต่เราก็เกือบพลั้งมือด้วยแหละ วันนั้นเราโกรธแม่มากจริงๆ  จนเราไม่ขอพูดด้วย เอาจริงเราไม่กลัวข้างบ้านได้ยินเลยนะ เพราะที่เราพูดมันเรื่องจริงทั้งหมด แต่เราต้องจบเพราะตากับยายขอ ก็ใช้เวลาหลายวันอยู่ ที่เราพอเริ่มคุยกันบ้าง แต่ใจเราไม่อยากคุย  จนเมื่อวานแม่ยืมรถเราไปทำธุระ จนน้ำมันเกือบหมด เราบอกแกก่อนแล้วนะว่าถ้าเอาไปเติมให้ด้วยนะ แกก็ไม่เติมให้เรา แถมทำรถเราเปื้อนไม่เช็ดให้เราอีก ตอนนั้นในใจเราอยากไปยึดกุญแจรถคืนมาก แต่มันดึกแล้วเลยปล่อยไป พอตอนเช้า เราต้องเอากุญแจรถคืนให้ได้ พอเราไปคุยไปขอดีๆ ก็ไม่ให้เรา บอกคนนุ้นยืม คนนั้นยืม ไม่ได้อยจกับตัวเอง แต่เรารู้ไงว่าแม่เราโกหก เอากุญแจรถเราไว้ใช้ตอนเราเผลอ ตอนเราหลับ เรารู้ตลอด เพราะตัววัดระยะทางเราถ่ายรูปไว้เสมอเวลาลงจากรถ บวกกับระดับน้ำมัน พอเราบอกไปว่าอยู่กับใครคนนั้นก็รู้ตัวแหละ แค่ไม่พูดแค่นั้นเอง ต่อให้เอาไม้มาง้างก้อไม่บอหหรอก แม่ก็เริ่มแสดงอาการ พูดเสียงดังขึ้นมา ทำท่าทีร้องไห้ บอกว่าเราไม่เชื่อ เริ่มเอาเรื่องบาญบุญมาพูด บอกว่าเถียงแบบนี้เนรคุณอกตัญญู ทำไรไม่ขึ้นหรอก แล้วคนกตัญญูแบบแม่ที่ทำงานไม่ได้ ต้องกลับมาอยู่บ้าน  เพราะเราทำงานได้แล้ว แต่กลับมาแบบไม่มีไรติดตัวเลย  ทำขึ้นมากหรอ ก้อเช่นเดิมอีกเคย ตากับยายมาห้ามอีก ถ้าเราไม่เห็นแก่ตากับยายเราก็ไม่หยุดหรอก  ยอมรับว่าเราก็แรงพอตัวนะ คือถ้าช่วยเราจ่ายค่ารถ ค่าน้ำมัน(แรกๆช่วยอยู่) เราก็ไม่ว่านะ แต่นี่ทำน้ำมันเราหมดหลายรอบแล้ว เรารู้นะว่าเราผิดที่เราเถียงแม่ขึ้นเสียงใส่ บอกว่าที่แม่แบ่งคลอดมานี่มาเถียงนี่บาปมากนะ แล้วเราอยากเกิดมาหรอ เราขอเกิดหรอ 
ปล.เราแค่อยากระบายนะ เรารู้เราผิดตรงไหน โต้เถียงเราได้นะ แต่กับนิสัยแม่ มันปลอมมากเอาจริง  เราไม่รู้เลยแม่รักเราบ้างไหม5555