WATERFALL SELFIE..
เซลฟี่ที่น้ำตกให้เพื่อนตกใจ!!!ราวกับมี (?) ถ่ายให้(แต่ไปคนเดียว!!!!!!)
ฉันพูดได้เลยว่า เป็นการเซลฟี่ที่มันส์ที่สุด!!!!
เร้าใจที่สุด!!!! ท้าทายความบ้าของฉันได้มากที่สุด!!!!!!!
หลังจากที่ฉันได้ปล่อยเซลฟี่ที่เทือกเขาหิมะกับท้องทะเลมาแล้ว
ตอนนี้ถึงเวลาของ..
"น้ำตก"
น้ำตกคลองนนทรี
น้ำตกที่ฉันชอบที่สุดบนเกาะช้าง....
ฉันจะทำให้การเที่ยวน้ำตกของพวกคุณ สนุกกว่าการแช่ขาให้ปลาตอด หรือกอดเข่าเอาหินมาถูขี้ไคลเล่นในน้ำตกแน่นอน...หึหึหึ
"ขอโทษนะ ฉันกำลังนั่งเซลฟี่กับปลาที่ตอดขาฉัน เห็นปลามั้ย?"
ฉันน่าจะเป็นพรีเซนเตอร์ส่งเสริมการท่องเที่ยๆวบ้านเกิดได้เป็นอย่างดี....
เพราะแทนที่ฉันจะนำเสนอ "เกาะช้าง" ตามประสาเจ้าถิ่นด้วยท้องทะเลสีคราม...หึหึหึ
ไม่ค่ะ!!!!! ฉันยังตกใจจากการเซลฟี่ที่ทะเลตอนโดนคลื่นซัดจนก้นกระแทกหินยังไม่หาย(พร้อมกับเอามือจับบั้นท้ายเบาๆอย่างอนาถใจ)
"อดีตการเซลฟี่ที่แสนโหดร้าย"
ฉันขอปลอบใจตัวเองท่ามกลางน้ำตกในป่าเขาลำเนาไพรบ้างดีกว่า...
"ฉันเป็นชะนีรักสงบ"
"ถ้าคุณเห็นกล้องของฉันภายใน 3 วินาที..แสดงว่าคุณยังสายตาดีอยู่"
วิธีการถ่าย
ตั้งกล้องไว้ตามภาพ(หากล้องเจอมั้ย?) จากนั้นก็ต่อ WIFI เข้ามือถือ และค่อยๆเดินสวดมนต์ไป นึกถึงผลบุญที่ทำไว้ เดินอย่างมีสติทุกฝีก้าว มือกางไว้ เท้าจิกพื้น เพื่อหาตำแหน่งที่ปลอดภัยกับชีวิตของตัวเอง เมื่อหาได้แล้วก็นั่งกดชัตเตอร์ไปเลยค่ะ
หรือจะนอนก็ได้ค่ะ แต่น้ำหนักต่ำกว่า 40 กก.ไม่ควรนะคะ ไม่งั้นอาจกลิ้ง 3 ตลบกลายเป็น.....ได้
"ลองดูเส้นคอฉันสิ...ว่าฉันเกร็งเพื่อสู้แรงน้ำขนาดไหน!!??"
คำเตือน
-เกาะช้างช่วงที่ฉันไปเป็นช่วงมรสุม น้ำไหลแรง การเดินฝ่าเพื่อไปนั่งตรงน้ำตก คุณต้องมีกำลังขาที่ดีมาก ฉันวิ่งทุกวันวันละ 5-10 กม.ฉันเลยพอมีแรงขาค่ะ
-การวางกล้องของฉัน อาจทำร้ายจิตใจช่างภาพ และคนรักกล้อง หากคุณเป็นคนรักกล้องยิ่งชีพให้ข้ามกระทู้นี้ไป แต่ถ้าคุณเป็นคนไม่รักกล้องยิ่งชีพอย่างฉัน ต้อนรับสู่กระทู้เลยจ้ะ
-ฉันใช้เวลาในการไปน้ำตก 3 วัน 3 แห่งในเกาะช้าง ได้แก่น้ำตกธารมะยม น้ำตกคลองนนทรี น้ำตกคลองพลู
"การเที่ยวคนเดียวไม่ใช่อุปสรรคที่ฉันจะมีรูปสวย
และการเที่ยวคนเดียวทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขที่สุด
ถึงฉันจะลำบากกายแค่ไหน
แต่ฉันไม่มีวันลำบากใจ(เพราะคนอื่น)แน่นอน"
แต่อุปสรรคที่แท้จริงคือ....
กล้องและโทรศัพท์ของฉันไม่ใช่รุ่นกันน้ำ!!!!!
เป็นที่ทราบกันดีนะคะ ช่วงนี้มรสุมเข้าประเทศไทย นอกจากหลายแห่งในกรุงเทพจะมีสวนสยาม ทะเลกรุงเทพหลายสาขา เกาะช้างก็ไม่น้อยหน้านะคะ ฝนตกทั้งวันชนิดที่ว่าฉันจำหน้าตาพระอาทิตย์ไม่ได้เลยว่าเป็นวงรีหรือสี่เหลี่ยม?
แต่ฉันไม่ยอมแพ้ค่ะ ฝนก็ฝน ฉันจะเที่ยว!!!
แต่เอ......ทำไงดีล่ะ???!!! เอางี้แล้วกัน!!!
อุปกรณ์
1.ถุงร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
2.หนังยางค่ะ!!!
สำหรับกล้อง G20 ฉันทำแบบนี้ค่ะ
ส่วนโทรศัพท์ S10 ฉันเอาพลาสติกที่ห่อผ้าปูที่นอนตอนซื้อมามาตัดแล้วห่อนแบบนี้ค่ะ
คราวนี้มาเริ่มถ่ายกันเลยค่ะ!!!!
"มีใครเห็นฉันบ้างมั้ย?"
เบื้องหลังการถ่าย
วิธีการ
เมื่อเลือกมุมได้แล้ว ฉันได้นำเชือกหนังยางมาพันรอบเสาแล้วนำไม้เซลฟี่ที่ใส่กล้องเรียบร้อยเสียบลงไป จากนั้นก็ต่อ Wifi กล้องเข้ากับมือถือ ค่อยๆเดินไปอย่างชิลๆ เมื่อได้มุมที่พอใจแล้วก็กดถ่ายจากมือถือเลย
เห็นมั้ย? ง่ายจะตาย!! เซลฟี่ใครๆก็ทำได้....
แต่ฉันจะไม่ทำอะไรที่ง่ายขนาดนั้นหรอก.....
"การนอนบนหินกลางน้ำตกที่ไหลเชี่ยว ลองเดาสิคะว่ากล้องอยู่ตรงไหน?"
ใช่แล้ว กล้องอยู่ตรงนี้ค่ะ
"ระหว่างเดินไปก้อนหิน เหนื่อยจัง ยังไม่ถึงสักที ขอฉันเซลฟี่พักขาแป้ป"
ฉะนั้น การถ่ายไม่ใช่เรื่องยาก แต่การพยายามที่จะถ่ายให้ได้ภาพยาก ฉันว่ายากกว่าการยืนโพสต์เก๋ๆเป็นไหนๆ
"แว้กกกกกก!!!! ขาฉันหายไปข้าง!!!!!!"
"ไม้เซลฟี่มีประโยชน์ในการถ่ายภาพมากมาย"
กว่าจะฝ่าน้ำตกระหว่างทางไปอยู่บนหินได้ ฉันต้องใช้พลังขาราวกับนักวิ่งทีมชาติ
เฮ้อ.....แต่ต่อให้ฉันพยายามแค่ไหน กระทู้เก่าฉันก็โดนติเรื่องเห็นมือถือเยอะมาก ฉันจึงขออธิบายก่อนว่า...
"การจะใช้โหมดไหน หรือวิธีใดในการเซลฟี่ จะขึ้นอยู่กับบริบทในตอนนั้น เช่น มีคนเยอะมั้ย มีเวลาแค่ไหน ภาพมีความยากง่ายเท่าไร ถ้าภาพยาก การสั่งการผ่านมือถือจะแม่นยำ โปรดเข้าใจฉัน....
เพราะฉันคือ ช่างภาพ นางแบบ เจ้าของกล้อง และเจ้าของภาพในคนคนเดียว
ฉันย่อมเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
และบทบาทฉันมากมายขนาดนี้ ฉันคงไม่สามารถเก่งได้ทุกอย่าง...."
"เฮ้อ....ฉันทำทุกอย่างเหนื่อยแทบตาย..สุดท้ายก็เปล่าประโยชน์เพราะโดนแย่งซีนตามเคย!!!"
ฉันขอเป็นคนธรรมดา ที่อยากทำอะไรธรรมดา
ให้กับคนธรรมดาที่อยากไปเที่ยว มีกล้องตัวไม่กี่บาท ไม่มีเลนส์เทพ ใช้โฟโต้ช้อปไม่เป็น
แต่อยากมีรูปสวยเพื่อเป็นความทรงจำที่ดีก็พอ
ถ้าคุณคือมนุษย์ธรรมดาเหมือนกับฉัน
เราไปเซลฟี่ด้วยกันนะคะ
"ภาพนี้หน้าฉันสวยมากเลยค่ะ"
ย้ำอีกสักรอบ...
"ฉันไม่ใช่ช่างภาพมืออาชีพ ไม่มีกล้องโปร ไม่มีเลนส์เทพ มีแต่ความบ้าและชอบท้าทายทุกข้อจำกัด รวมถึงแอพพลิเคชั่นที่ช่วยชีวิตฉันในวันฟ้าหม่นฝนพรำ ฉันมีแค่นี้แหละค่ะ!!! "
แต่แหม!! ไม่รู้เวรกรรมอะไรของฉันนะคะ จะทำกระทู้ทีไร พายุใหญ่เข้าตลอด!!!!
หึหึหึ แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอก เพราะข้อดีของการถ่ายภาพท่ามกลางสายฝน...
คือ....
จะไม่มีคนมาวุ่นวายกับการเซลฟี่คุณแน่นอน
คุณจะลั้ลลา แก้ผ้า เดินบ้า หน้าเน่า เต่าเหม็น เค้นนม ดมเท้า ก็จะไม่มีใครสนใจคุณค่ะ!!เพราะเขาจะนอนผึ่งอยู่ในบ้านเปิดพัดลมชมเพดานบ้านกัน!!
แต่บางทีการไม่มีคนเลยก็น่ากลัวเหมือนกันนะคะ............................................
"มาหาข้ามีอะไรรึ.......?"
ฉะนั้น มองโลกแง่บวก ทำทุกวันให้สดใสและไปถ่ายภาพกันค่ะ!
"เป็นลูกแม่ต้องอดทนนะลูก...ทำไงได้ล่ะ ก็เราไม่มีพ่อนี่เนอะ....แม่ต้องรับภาระคนเดียว(เกี่ยวหรอ?)"
"เป็นมือถือแม่ก็ต้องอดทนเช่นกัน"
นี่คือการเซลฟี่ท่ามกลางฝนที่ตกหนัก ฉันจึงจำเป็นต้องใช้มือถือสั่งการถ่ายภาพ โดยมีอุปกรณ์กันน้ำพร้อม!!
เอาล่ะค่ะ ฉันเวิ่นเว้อเกินไปแล้ว ก่อนที่ฉันจะป่วยจนต้องไปหาหมอโอ๊ค สามีพี่โอปอลล์
พี่โอปอล์ :
เดี๋ยวนะคะคุณน้อง...ผัวพี่รักษาผิวค่ะ!!
(สติฉันไม่ดีแล้วหูยังแว่วด้วย....)
รีบเข้าสู่สาระดีกว่าค่ะ!!!
กฏข้อที่ 1 คิดภาพในหัว
"ฉันจะเป็นนางไม้แสนสวยในป่าใหญ่ ห่มสไบ เดินถไลไปตามหินให้น้ำตกไหลผ่านเป็นเส้นสีขาวราวกับในนิยาย.."
หึหึหึ ฉันต้องสวยมากแน่นอน นี่คือภาพในหัวของฉัน....
แต่ในความเป็นจริง พายุฝนโหมกระหน่ำ ไม่มีคนเที่ยวน้ำตกไม่พอ น้ำตกก็ไหลแรงเสียด้วย ฉันจึงเกรงว่า การเป็นนางไม้อาจจะไม่ใช่ภาพในหัวอีกต่อไป เพราะมันอาจกลายเป็นความจริง....
"สุดท้ายแล้ว.......จากนางไม้ได้แค่ชะนีป่า"
"ดูสิมีคนมาดูชะนีป่าเต็มไปหมดเลย....แต่เดี๋ยวนะคะ กล้องฉันยังอยู่มั้ย???มีใครเห็นบ้าง????"
เอิ่ม....เปลี่ยนเป็น สาวชาวบ้านกลางป่าใหญ่แทนดีกว่า...
"ฉันเป็นสาวชาวบ้านที่ไร้ชายหนุ่มเหลียวแล"
"ก็ดูสิ...ไม่มีใครสนใจฉันเลย!! สนใจแต่ป้ายน้ำตก!!!"
แต่เอ้ะ หน้าตาฉันดูเป็นสาวชาวบ้านที่กร้านโลกเกินไปเกินไปมั้ยคะ? ปากแดงราวกับโดนถีบปากมา...
เอาเป็นสก๊อยสาวหนีแฟนเด็กแว้นแทน...
"ปากแดงด้วยอุทัย สก๊อยยุคโบราณ"
เบื้องหลัง
สงสัยมั้ยว่าฉันเอามือถือไปซ่อนไหน?
เอิ่ม...แต่ฉันไม่ค่อยได้นั่งมอเตอร์ไซค์นะ!!
อันนี้ดีกว่า เหมาะกับฉัน....
โชคดีตอนเด็กๆนอนดึก เลยดูโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮลล์ยี่ห้อหนึ่งบ่อยๆ
แต่......หนังหน้าไม่ได้จริงๆ
ฉันขอเป็นตัวเองแล้วกัน จบ!!
"ฉันคือ นักมายากลสาวผู้เปี่ยมไปด้วยความฮา"
[CR] WATERFALL SELFIE++เซลฟี่ที่น้ำตกให้เพื่อนตกใจ!!!ราวกับมี (?) ถ่ายให้(แต่ไปคนเดียว!!!!!!)
เซลฟี่ที่น้ำตกให้เพื่อนตกใจ!!!ราวกับมี (?) ถ่ายให้(แต่ไปคนเดียว!!!!!!)
ฉันพูดได้เลยว่า เป็นการเซลฟี่ที่มันส์ที่สุด!!!!
เร้าใจที่สุด!!!! ท้าทายความบ้าของฉันได้มากที่สุด!!!!!!!
หลังจากที่ฉันได้ปล่อยเซลฟี่ที่เทือกเขาหิมะกับท้องทะเลมาแล้ว
ตอนนี้ถึงเวลาของ..
น้ำตกคลองนนทรี
น้ำตกที่ฉันชอบที่สุดบนเกาะช้าง....
ฉันจะทำให้การเที่ยวน้ำตกของพวกคุณ สนุกกว่าการแช่ขาให้ปลาตอด หรือกอดเข่าเอาหินมาถูขี้ไคลเล่นในน้ำตกแน่นอน...หึหึหึ
"ขอโทษนะ ฉันกำลังนั่งเซลฟี่กับปลาที่ตอดขาฉัน เห็นปลามั้ย?"
ฉันน่าจะเป็นพรีเซนเตอร์ส่งเสริมการท่องเที่ยๆวบ้านเกิดได้เป็นอย่างดี....
เพราะแทนที่ฉันจะนำเสนอ "เกาะช้าง" ตามประสาเจ้าถิ่นด้วยท้องทะเลสีคราม...หึหึหึ
ไม่ค่ะ!!!!! ฉันยังตกใจจากการเซลฟี่ที่ทะเลตอนโดนคลื่นซัดจนก้นกระแทกหินยังไม่หาย(พร้อมกับเอามือจับบั้นท้ายเบาๆอย่างอนาถใจ)
"อดีตการเซลฟี่ที่แสนโหดร้าย"
ฉันขอปลอบใจตัวเองท่ามกลางน้ำตกในป่าเขาลำเนาไพรบ้างดีกว่า...
"ฉันเป็นชะนีรักสงบ"
วิธีการถ่าย
ตั้งกล้องไว้ตามภาพ(หากล้องเจอมั้ย?) จากนั้นก็ต่อ WIFI เข้ามือถือ และค่อยๆเดินสวดมนต์ไป นึกถึงผลบุญที่ทำไว้ เดินอย่างมีสติทุกฝีก้าว มือกางไว้ เท้าจิกพื้น เพื่อหาตำแหน่งที่ปลอดภัยกับชีวิตของตัวเอง เมื่อหาได้แล้วก็นั่งกดชัตเตอร์ไปเลยค่ะ
หรือจะนอนก็ได้ค่ะ แต่น้ำหนักต่ำกว่า 40 กก.ไม่ควรนะคะ ไม่งั้นอาจกลิ้ง 3 ตลบกลายเป็น.....ได้
"ลองดูเส้นคอฉันสิ...ว่าฉันเกร็งเพื่อสู้แรงน้ำขนาดไหน!!??"
คำเตือน
-เกาะช้างช่วงที่ฉันไปเป็นช่วงมรสุม น้ำไหลแรง การเดินฝ่าเพื่อไปนั่งตรงน้ำตก คุณต้องมีกำลังขาที่ดีมาก ฉันวิ่งทุกวันวันละ 5-10 กม.ฉันเลยพอมีแรงขาค่ะ
-การวางกล้องของฉัน อาจทำร้ายจิตใจช่างภาพ และคนรักกล้อง หากคุณเป็นคนรักกล้องยิ่งชีพให้ข้ามกระทู้นี้ไป แต่ถ้าคุณเป็นคนไม่รักกล้องยิ่งชีพอย่างฉัน ต้อนรับสู่กระทู้เลยจ้ะ
-ฉันใช้เวลาในการไปน้ำตก 3 วัน 3 แห่งในเกาะช้าง ได้แก่น้ำตกธารมะยม น้ำตกคลองนนทรี น้ำตกคลองพลู
และการเที่ยวคนเดียวทำให้ฉันรู้สึกมีความสุขที่สุด
ถึงฉันจะลำบากกายแค่ไหน
แต่ฉันไม่มีวันลำบากใจ(เพราะคนอื่น)แน่นอน"
แต่อุปสรรคที่แท้จริงคือ....
กล้องและโทรศัพท์ของฉันไม่ใช่รุ่นกันน้ำ!!!!!
เป็นที่ทราบกันดีนะคะ ช่วงนี้มรสุมเข้าประเทศไทย นอกจากหลายแห่งในกรุงเทพจะมีสวนสยาม ทะเลกรุงเทพหลายสาขา เกาะช้างก็ไม่น้อยหน้านะคะ ฝนตกทั้งวันชนิดที่ว่าฉันจำหน้าตาพระอาทิตย์ไม่ได้เลยว่าเป็นวงรีหรือสี่เหลี่ยม?
แต่ฉันไม่ยอมแพ้ค่ะ ฝนก็ฝน ฉันจะเที่ยว!!!
แต่เอ......ทำไงดีล่ะ???!!! เอางี้แล้วกัน!!!
อุปกรณ์
1.ถุงร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
2.หนังยางค่ะ!!!
สำหรับกล้อง G20 ฉันทำแบบนี้ค่ะ
ส่วนโทรศัพท์ S10 ฉันเอาพลาสติกที่ห่อผ้าปูที่นอนตอนซื้อมามาตัดแล้วห่อนแบบนี้ค่ะ
คราวนี้มาเริ่มถ่ายกันเลยค่ะ!!!!
"มีใครเห็นฉันบ้างมั้ย?"
เบื้องหลังการถ่าย
วิธีการ
เมื่อเลือกมุมได้แล้ว ฉันได้นำเชือกหนังยางมาพันรอบเสาแล้วนำไม้เซลฟี่ที่ใส่กล้องเรียบร้อยเสียบลงไป จากนั้นก็ต่อ Wifi กล้องเข้ากับมือถือ ค่อยๆเดินไปอย่างชิลๆ เมื่อได้มุมที่พอใจแล้วก็กดถ่ายจากมือถือเลย
เห็นมั้ย? ง่ายจะตาย!! เซลฟี่ใครๆก็ทำได้....
แต่ฉันจะไม่ทำอะไรที่ง่ายขนาดนั้นหรอก.....
"ระหว่างเดินไปก้อนหิน เหนื่อยจัง ยังไม่ถึงสักที ขอฉันเซลฟี่พักขาแป้ป"
ฉะนั้น การถ่ายไม่ใช่เรื่องยาก แต่การพยายามที่จะถ่ายให้ได้ภาพยาก ฉันว่ายากกว่าการยืนโพสต์เก๋ๆเป็นไหนๆ
"แว้กกกกกก!!!! ขาฉันหายไปข้าง!!!!!!"
กว่าจะฝ่าน้ำตกระหว่างทางไปอยู่บนหินได้ ฉันต้องใช้พลังขาราวกับนักวิ่งทีมชาติ
เฮ้อ.....แต่ต่อให้ฉันพยายามแค่ไหน กระทู้เก่าฉันก็โดนติเรื่องเห็นมือถือเยอะมาก ฉันจึงขออธิบายก่อนว่า...
"การจะใช้โหมดไหน หรือวิธีใดในการเซลฟี่ จะขึ้นอยู่กับบริบทในตอนนั้น เช่น มีคนเยอะมั้ย มีเวลาแค่ไหน ภาพมีความยากง่ายเท่าไร ถ้าภาพยาก การสั่งการผ่านมือถือจะแม่นยำ โปรดเข้าใจฉัน....
ฉันย่อมเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
และบทบาทฉันมากมายขนาดนี้ ฉันคงไม่สามารถเก่งได้ทุกอย่าง...."
ฉันขอเป็นคนธรรมดา ที่อยากทำอะไรธรรมดา
ให้กับคนธรรมดาที่อยากไปเที่ยว มีกล้องตัวไม่กี่บาท ไม่มีเลนส์เทพ ใช้โฟโต้ช้อปไม่เป็น
แต่อยากมีรูปสวยเพื่อเป็นความทรงจำที่ดีก็พอ
ถ้าคุณคือมนุษย์ธรรมดาเหมือนกับฉัน
เราไปเซลฟี่ด้วยกันนะคะ
ย้ำอีกสักรอบ...
"ฉันไม่ใช่ช่างภาพมืออาชีพ ไม่มีกล้องโปร ไม่มีเลนส์เทพ มีแต่ความบ้าและชอบท้าทายทุกข้อจำกัด รวมถึงแอพพลิเคชั่นที่ช่วยชีวิตฉันในวันฟ้าหม่นฝนพรำ ฉันมีแค่นี้แหละค่ะ!!! "
แต่แหม!! ไม่รู้เวรกรรมอะไรของฉันนะคะ จะทำกระทู้ทีไร พายุใหญ่เข้าตลอด!!!!
หึหึหึ แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอก เพราะข้อดีของการถ่ายภาพท่ามกลางสายฝน...
คือ....
จะไม่มีคนมาวุ่นวายกับการเซลฟี่คุณแน่นอน
คุณจะลั้ลลา แก้ผ้า เดินบ้า หน้าเน่า เต่าเหม็น เค้นนม ดมเท้า ก็จะไม่มีใครสนใจคุณค่ะ!!เพราะเขาจะนอนผึ่งอยู่ในบ้านเปิดพัดลมชมเพดานบ้านกัน!!
แต่บางทีการไม่มีคนเลยก็น่ากลัวเหมือนกันนะคะ............................................
"มาหาข้ามีอะไรรึ.......?"
ฉะนั้น มองโลกแง่บวก ทำทุกวันให้สดใสและไปถ่ายภาพกันค่ะ!
"เป็นมือถือแม่ก็ต้องอดทนเช่นกัน"
นี่คือการเซลฟี่ท่ามกลางฝนที่ตกหนัก ฉันจึงจำเป็นต้องใช้มือถือสั่งการถ่ายภาพ โดยมีอุปกรณ์กันน้ำพร้อม!!
เอาล่ะค่ะ ฉันเวิ่นเว้อเกินไปแล้ว ก่อนที่ฉันจะป่วยจนต้องไปหาหมอโอ๊ค สามีพี่โอปอลล์
พี่โอปอล์ : เดี๋ยวนะคะคุณน้อง...ผัวพี่รักษาผิวค่ะ!!
(สติฉันไม่ดีแล้วหูยังแว่วด้วย....)
รีบเข้าสู่สาระดีกว่าค่ะ!!!
กฏข้อที่ 1 คิดภาพในหัว
หึหึหึ ฉันต้องสวยมากแน่นอน นี่คือภาพในหัวของฉัน....
แต่ในความเป็นจริง พายุฝนโหมกระหน่ำ ไม่มีคนเที่ยวน้ำตกไม่พอ น้ำตกก็ไหลแรงเสียด้วย ฉันจึงเกรงว่า การเป็นนางไม้อาจจะไม่ใช่ภาพในหัวอีกต่อไป เพราะมันอาจกลายเป็นความจริง....
เอิ่ม....เปลี่ยนเป็น สาวชาวบ้านกลางป่าใหญ่แทนดีกว่า...
เอาเป็นสก๊อยสาวหนีแฟนเด็กแว้นแทน...
เบื้องหลัง
สงสัยมั้ยว่าฉันเอามือถือไปซ่อนไหน?
เอิ่ม...แต่ฉันไม่ค่อยได้นั่งมอเตอร์ไซค์นะ!!
โชคดีตอนเด็กๆนอนดึก เลยดูโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮลล์ยี่ห้อหนึ่งบ่อยๆ
แต่......หนังหน้าไม่ได้จริงๆ
ฉันขอเป็นตัวเองแล้วกัน จบ!!
"ฉันคือ นักมายากลสาวผู้เปี่ยมไปด้วยความฮา"